De Jaffe Memo: een overzicht van maatregelen tegen bevolkingsgroei

C.H. van den Hoven 13 mei 2024

Prolife versus prochoice?

In Nederland is de prolifebeweging al decennialang een minderheid. Een prolife-houding is vóór het leven: dus vóór bescherming van het ongeboren kind in de moederschoot, vóór de bescherming van huwelijk, gezin en kinderen. De prolife-houding is een positieve houding, die vooral aanhang heeft onder de christelijke bevolkingsgroep. Er zijn echter ook niet-christenen die deze houding steunen. De beweging tegen prolife wordt meestal ‘prochoice’ genoemd: dus vóór de keuze dat de vrouw het ongeboren kind in haar buik mag laten weghalen. Binnen de prochoice-beweging is het zelfbeschikkingsrecht erg belangrijk: mensen moeten volgens deze beweging dan ook zelf bepalen of ze een hetero-, homo- of andere relatie aangaan. Ze mogen volgens deze denkwijze ook zelf bepalen hoeveel kinderen ze willen. Ook moeten ze volgens deze denkwijze zelf bepalen of ze een huwelijk of relatie willen voortzetten of beëindigen. Wat gedachtegoed en levensstijl betreft staat prolife dan ook tegenover prochoice. De term prolife is duidelijk. Tegenstanders noemen aanhangers van de prolife-beweging soms ‘anti-keuze’. De terminologie in het prochoice-kamp is wat ingewikkelder. Men gebruikt graag de term ‘prochoice’ die prettiger overkomt dan termen als ‘anti-life’ of ‘pro-dood’. De kampen prolife en prochoice worden door de media al decennialang als tegenstelling neergezet. Het suggereert dat er binnen bevolkingen twee kampen zijn die tegenovergestelde ideeën en praktijken hebben. Is dit ook echt zo? Wat speelt er achter de schermen in de (internationale) politiek en bij globalistische organisaties?

Bevolkingspolitiek stuurt aan op doodscultuur

Gewone burgerlijke mensen vinden het vaak prachtig als er weer een baby’tje wordt geboren in de familie of in de wijk. Veel wereldleiders, politici en topmensen van globalistische organisaties kijken daarentegen op beleidsmatig niveau daar heel anders tegenaan. Zij vrezen juist het probleem van ‘overbevolking’. Vandaar dat er al decennialang internationaal beleid op hoog niveau wordt ontworpen en uitgevoerd om de bevolkingsgroei wereldwijd onder controle te houden. Dergelijk beleid wordt ‘bevolkingspolitiek’ genoemd. De resultaten ziet u voor ogen. Het ongeboren kind in de moederschoot mag legaal worden vermoord via abortus. Ouderen kiezen via euthanasie zelf voor de dood. De discussie over legale hulp bij zelfdoding wordt geregeld aangewakkerd. Daarbij komt dat de menselijke vruchtbaarheid wordt tegengegaan. Het instituut huwelijk, waaruit kinderen kunnen worden geboren, wordt uitgehold. Individuele huwelijken staan onder druk vanwege de toenemende seksuele immoraliteit en lopen niet zelden uit op een echtscheiding. Het klassieke gezin, waarin kinderen in een veilige omgeving zouden moeten kunnen opgroeien, wordt bestreden. Kortom: in Nederland heerst een doodscultuur. Deze cultuur is niet toevallig ontstaan: het gaat hierin om een strijd tegen overbevolking.

Is er dan sprake van overbevolking?

Al meer dan 200 jaar zijn er mensen die waarschuwen voor een aarde die overbevolkt raakt. De Engelse econoom Thomas Robert Malthus (1766–1834) voorspelde dat de mensheid door grote bevolkingsaanwas in problemen zou komen. De wereld zou onvoldoende voedsel kunnen produceren voor de steeds groter wordende bevolking.[1] In 1798 schreef Malthus het boek An Essay on the Principle of Population waarin hij zijn zorgen uitte. Malthus was voor seksuele onthouding als manier om die bevolkingsgroei tegen te gaan. De neo-malthusiaaanse beweging, die later ontstond, koos een iets andere richting. Zij geloofden dat anticonceptie ook een manier was om bevolkingsgroei te beperken.[2] Op de website van Gezin in Gevaar, onderdeel van het roomse Civitas Christiana, staat het artikel ‘De mythe van overbevolking ontmaskerd’. In dit artikel worden diverse argumenten genoemd tegen het idee van een overbevolkte aarde.[3] Het idee dat de aarde overbevolkt is, wordt dus betwist.

Jaffe Memo

In 1969 werd in de Verenigde Staten een document opgesteld dat de ‘Jaffe Memo’ wordt genoemd, genoemd naar de opsteller ervan: Frederick S. Jaffe (1925–1978). Jaffe verstuurde dit document aan Bernard Berelson (1912–1979).

Frederick S. Jaffe was in 1969 vicepresident van Planned Parenthood Federation of America (verkorte naam: Planned Parenthood). Hij was ook oprichter en uitvoerend directeur van het ‘Center for Family Planning Program Development’, een onderdeel van Planned Parenthood.[4] Planned Parenthood is een grote abortusorganisatie die wereldwijd actief is en nu aanbieder is van abortus-behandelingen, anticonceptie, hiv-diensten, transgenderhormoontherapie, seksuele gezondheidszorg, zwangerschapstesten, soatesten en -behandeling, enzovoort.[5]

Bernard Berelson, die bevriend was met Jaffe, heeft diverse functies vervuld bij The Population Council. In 1968 werd hij president van deze organisatie. Hij hielp regeringen bij het ontwikkelen van bevolkingsbeleid en bevolkingsprogramma’s die gericht waren op het verlagen van de -bevolkingsgroei.[6] The Population Council werd in 1952 opgericht door John D. Rockefeller III (1906–1978) vanwege diens zorgen over de groeiende bevolking van de Verenigde Staten. Deze private organisatie wilde een lager bevolkingscijfer bereiken door onder andere effectieve en betaalbare voorbehoedsmiddelen, voorlichting en studies over langetermijnplanning.[7]

Het volledige memorandum telt negen pagina’s, waarvan acht pagina’s in briefvorm. De laatste pagina bevat een tabel met een opsomming van meer dan dertig maatregelen om de bevolkingsgroei tegen te gaan. Een aantal voorbeelden: uitstellen van het huwelijk, aanmoedigen van homoseksualiteit, onderwijs over gezinsbeperking, vruchtbaarheidsbeperkende middelen in drinkwatervoorziening, vrouwen aanmoedigen om te gaan werken, abortus en sterilisatie op verzoek, het echt beschikbaar maken van anticonceptie, enzovoort. Jaffe heeft deze maatregelen overigens niet zelf bedacht. Onder zijn tabel staan bronnen waar hij gebruik van heeft gemaakt. Deze tabel is wellicht niet het belangrijkste document uit de geschiedenis van bevolkingspolitiek, maar kan wel worden gezien als een interessant discussiestuk. Het geeft aan welke onderwerpen bespreekbaar waren om de gestelde doelen te bereiken. Het memorandum is gedateerd op 11 maart 1969 en heeft als onderwerp: “Activiteiten die relevant zijn voor de studie van het bevolkingsbeleid voor de Verenigde Staten”.[8] Boven de tabel wordt vermeld dat het om voorgestelde maatregelen gaat om de vruchtbaarheid in de Verenigde Staten te verminderen. Primair was dit memorandum gericht op beleid voor de Verenigde Staten. Het netwerk en beleid van promotors van bevolkingsbeperking is echter internationaal georiënteerd. Het is daarom erg interessant om dit document dat meer dan vijftig jaar oud is, te vergelijken met het politieke beleid en de maatschappelijke ontwikkelingen in Nederland van de afgelopen decennia.

Wat is het bewijs dat de Jaffe Memo echt bestaat?

De tabel met de bevolkingsgroeibeperkende maatregelen uit de Jaffe Memo is in oktober 1970 gepubliceerd door Robin Elliott en anderen in het tijdschrift Family Planning Perspectives. Dit tijdschrift is een uitgave van het eerdergenoemde centrum waar Jaffe toen directeur van was. Het artikel draagt als titel ‘U.S. Population Growth and Family Planning: A Review of the Literature’.[9] Waarschijnlijk is dit de eerste keer dat deze tabel is gepubliceerd. Tekstueel zijn er in de hier opgenomen tabel slechts enkele niet-inhoudelijke afwijkingen ten opzichte van de originele tabel. Dit artikel betreft een beoordeling van literatuur over bevolkingsgroei en gezinsplanning en is opgesteld als basis voor een discussie over en actie op het zogeheten bevolkingsprobleem in de Verenigde Staten.[10] In het artikel staat: “Eén punt is in ieder geval duidelijk: de noodzaak van het uiteindelijk stoppen van de bevolkingsgroei wereldwijd.”[11] In de samenvatting staat: “De specialisten zijn het erover eens dat de bevolkingsgroei in de wereld en de VS op een bepaald moment tot stilstand moet worden gebracht”.[12] Het idee dat de bevolking niet verder mag groeien wordt in dit artikel ‘zero population growth’ genoemd: ‘nul-groei van de bevolking’. De originele Jaffe Memo met tabel is bij mijn weten nooit gepubliceerd. Op basis van de verwijzing in het artikel van Robin Elliott heb ik bij het Rockefeller Archive Center het document dat ik voortaan ‘Jaffe Memo’ noem, opgevraagd en per e-mail verkregen.[13] In het vervolg van dit artikel gebruik ik de tabel uit het document van het Rockefeller Archive Center.

Bevolkingsbeleid is topprioriteit voor wereldleiders

Op de Dag van de Rechten van de Mens, op 10 december 1966, vaardigde U Thant (1909–1974), secretaris-generaal van de Verenigde Naties (VN), een verklaring uit, waarin een groep staatshoofden hun bezorgdheid uitte over het bevolkingsprobleem. Dit staat in een artikel in het tijdschrift Studies in Family Planning, een uitgave van The Population Council. De genoemde verklaring was ontwikkeld op initiatief van John D. Rockefeller III, voorzitter van de Raad van Bestuur van The Population Council. In deze verklaring wordt de aandacht gericht op het “probleem van ongeplande bevolkingsgroei”. Volgens deze verklaring is het bevolkingsprobleem een belangrijk element in de nationale langetermijnplanning als regeringen hun economische doelen willen bereiken en de aspiraties van hun bevolking willen vervullen. Deze verklaring spreekt verder uit dat het voor ouders een mensenrecht is om te bepalen hoeveel kinderen ze willen. Verder zou een duurzame vrede ook afhangen van hoe de uitdaging van de bevolkingsgroei wordt aangepakt. De verklaring noemt gezinsplanning een verrijking van het menselijk leven, en niet een inperking ervan. Deze verklaring is ondertekend door de staatshoofden van de volgende twaalf landen: Colombia, Finland, India, Zuid-Korea, Maleisië, Marokko, Nepal, Singapore, Zweden, Tunesië, de Verenigde Arabische Republiek (Egypte) en Joegoslavië.[14] In dezelfde editie van dit tijdschrift staat ook een uitgebreide opsomming van uitspraken over bevolkingsbeleid uit meer dan twintig landen. Lyndon B. Johnson (1908–1973), voormalig president van de Verenigde Staten (1963–1969) wordt hier geciteerd: “Ik zal nieuwe manieren zoeken om onze kennis te gebruiken om de explosie van de wereldbevolking en de groeiende schaarste aan mondiale hulpbronnen het hoofd te bieden.” Hij zegt verder: “Vergroot de training van Amerikaanse en buitenlandse specialisten op het gebied van bevolking. We ondersteunen trainingsprogramma’s en de ontwikkeling van trainingsprogramma’s via het ministerie van Gezondheid, Onderwijs en Welzijn en het agentschap voor ontwikkelingshulp. We zullen deze programma’s in binnen- en buitenland uitbreiden.”[15]

Een jaar later sloten de staatshoofden van achttien andere landen aan op bovengenoemde verklaring. Het betreft Australië, Barbados, Denemarken, Dominicaanse Republiek, Ghana, Indonesië, Iran, Japan, Jordanië, Nederland, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Pakistan, Filipijnen, Thailand, Trinidad en Tobago, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Namens Nederland ondertekende minister-president dr. Jelle Zijlstra (1918–2001) de verklaring. Er was hieromtrent een ceremonie bij de VN op 11 december 1967.[16] Deze verklaring wordt ook wel de ‘Verklaring van wereldleiders over de bevolking’ genoemd.[17]

Betrokken organisaties

Bevolkingsbeleid heeft dus topprioriteit voor veel wereldleiders. Er zijn dan ook vele organisaties betrokken om dit beleid vorm te geven en uit te voeren. Overheidsorganisaties en ngo’s werken hierin samen. De volgende organisaties spelen een belangrijke rol in deze thematiek: The Population Council, The Rockefeller Foundation, Ford Foundation, United Nations Population Fund (UNFPA), U.S. Agency for International Development (USAID), IPPF (International Planned Parenthood Federation), het Nederlandse Rutgers (één van de leden van IPPF), Guttmacher Institute, Bill & Melinda Gates foundation, enzovoort. Op wereldwijde schaal wordt er dus in feite actief samengespannen tegen het menselijke leven!

D.V. de volgende keer gaan we kijken welke maatregelen Jaffe wilde gaan inzetten tegen de bevolkingsgroei.

C.H. van den Hoven

[1] https://reactionair.nl/artikelen/de-radicale-grondleggers-van-rutgers, geraadpleegd op 29 april 2024.

[2] https://iisg.nl/exhibitions/neomalthusianism/index-nl.php, geraadpleegd op 30 april 2024.

[3] https://geziningevaar.nl/artikelen/de-ontmaskering-van-de-mythe-van-overbevolking, geraadpleegd op 29 april 2024.

[4] Voor een beknopte levensbeschrijving over Frederick Jaffe, zie: Bernard Berelson, ‘An Appreciation’, in: Family Planning Perspectives, Vol. 10, No. 5 (September/October 1978), p. 284-285, www.jstor.org/stable/2134381. Zie ook www.plannedparenthood.org/about-us/newsroom/campaigns/ppfa-margaret-sanger-award-winners, klik hier op ‘Frederick S. Jaffe’, geraadpleegd op 30 april 2024.

[5] www.plannedparenthood.org/get-care/our-services, geraadpleegd op 30 april 2024.

[6] Voor een beknopte levensbeschrijving over Bernard Berelson, zie: W. Parker Mauldin, ‘Bernard Berelson: 2 June 1912 – 25 September 1979’, in: Studies in Family Planning, Vol. 10, No. 10 (Oct., 1979), pp. 259-261, www.jstor.org/stable/1965506.

[7] www.rbf.org/about/our-history/timeline/population-council, geraadpleegd op 30 april 2024.

[8] In het Engels staat er: “Activities Relevant to the Study of Population Policy for the United States”.

[9] Robin Elliott, Lynn C. Landman, Richard Lincoln & Theodore Tsuoroka, ‘U.S. Population Growth and Family Planning: A Review of the Literature’, in: Family Planning Perspectives, Vol. 2, No. 4, Oct., 1970, pp. i–xvi. https://doi.org/10.2307/2133834. De tabel uit de Jaffe Memo staat in dit artikel op pagina ix.

[10] ‘U.S. Population Growth and Family Planning’, p. ii.

[11] ‘U.S. Population Growth and Family Planning’, p. v.

[12] ‘U.S. Population Growth and Family Planning’, p. xiii.

[13] De website van het Rockefeller Archive Center is https://rockarch.org. Het document ‘Jaffe Memo’ is gevonden in Population Council Collection, Accession 2. Central Files, Series 3. Admin. Files, Box 259, Folder 2387. In het bestand dat ik van de archivaris ontving wordt pagina 4 gemist. De voor dit artikel meest relevante pagina 9 met de tabel staat er wel in. De complete ‘Jaffe Memo’ kan worden gedownload op

https://jaffememo.com/download/jaffes-full-memorandum-1967.

[14] ‘Declaration of Population’, in: Studies in Family Planning, Vol. 1, No. 16 (Jan., 1967), p. 1, www.jstor.org/stable/1964890.

[15] ‘Statements on Population Policy’, in: Studies in Family Planning, Vol. 1, No. 16 (Jan., 1967), p. 8, www.jstor.org/stable/1964891.

[16] ‘Declaration on Population: The World Leaders Statement’, in: Studies in Family Planning, Vol. 1, No. 26 (Jan., 1968), p. 1, www.jstor.org/stable/1965194.

[17] In het Engels wordt dit de ‘World Leaders Declaration on Population’ genoemd.

Bron: Nieuwsbrief Gereformeerd Venster - Nr. 92 - Maandag 13 mei 2024