Het Oekraïense Verdun

7 maart 2024 door Victor Davis Hanson

Oekraïne is verworden tot zoiets als de moderne versie van de gruwelijke Slag om Verdun, 108 jaar geleden uitgevochten aan het westfront van de Eerste Wereldoorlog in 1916. Die vleesmolen kostte Frankrijk en Duitsland zo'n 700.000 doden en gewonden.

De nachtmerrie eindigde tien maanden later, nadat de heldhaftige Franse verdediging de laatste Duitse aanval had gestopt. Maar de respectieve legers eindigden in dezelfde positie als toen de strijd begon.

Na de mislukte preventieve Russische aanval op Kiev in februari 2022 en het daaropvolgende mislukte Oekraïense 6 maanden durende "lente" tegenoffensief in het voorjaar van 2023, is de Oekraïense oorlog nu op dezelfde manier vastgelopen.

Rusland is er niet in geslaagd Oekraïne te annexeren. Het heeft zich niet veel verder uitgebreid dan de bezette Krim en Donbass.

Toch lijkt Oekraïne niet in staat om de Russen terug te dringen tot waar ze in februari 2022 begonnen, laat staan om verloren gebieden terug te winnen die eerder in 2014 waren ingenomen.

Hoewel geen van beide partijen betrouwbare en uitgebreide statistieken over doden en gewonden heeft gepubliceerd, heeft de oorlog nu waarschijnlijk een gruwelijk Verdun-achtig totaal van 600-700.000 gecombineerde slachtoffers bereikt.

Misschien zijn wel 10 miljoen van de vooroorlogse Oekraïense bevolking het land ontvlucht. Door de massale uittocht van vluchtelingen is het land waarschijnlijk geslonken tot minder dan 35 miljoen.

Met andere woorden, Rusland heeft nu een zeven keer zo grote bevolking, een tien keer zo groot bruto nationaal product en een gebied dat 30 keer zo groot is als het huidige Oekraïne.

Toch, als de NAVO en de Verenigde Staten Oekraïne kunnen blijven bewapenen, is het net zo onwaarschijnlijk dat Rusland Oekraïne kan annexeren, als het twijfelachtig is dat Oekraïne ooit grondgebied wat het verloor van vóór 2014 zal kunnen terugwinnen.

Terwijl de menselijke kosten toenemen en de patstelling voortduurt, wordt er elke maand gesproken over vredesakkoorden.

Voor Oekraïne en zijn bondgenoten groeit het besef dat Kiev de Russischtalige Donbass en de Krim, die tien jaar geleden verloren gingen tijdens de inerte regering-Obama, niet zal terugkrijgen.

Tijdens de regeringen van Obama, Trump en Biden is er noch in Oekraïne noch onder hun bondgenoten een inspanning geleverd om met geweld terug te nemen wat Rusland in 2014 de facto had geabsorbeerd.

Dus wat zouden de contouren kunnen zijn van de wapenstilstandsovereenkomsten die steeds vaker in de media verschijnen?

Misschien iets dat in de buurt komt van wat Oekraïne en Rusland naar verluidt een paar weken na de mislukte Russische invasie van 2022 bespraken.

Dat plan zou resulteren in de institutionalisering van de decennialange Russische controle over de Donbass en de Krim, gekoppeld aan garanties voor Oekraïense soevereiniteit langs de lijnen van vóór februari 2022.

Sommigen hebben verder gesuggereerd dat Oekraïne geen lid zou worden van de NAVO, maar tot de tanden bewapend zou worden om waarschijnlijke toekomstige Russische agressors af te schrikken of te vernietigen.

Als dergelijke plannen al eerder zijn geopperd en naar verluidt nu opnieuw worden bekeken, wat zouden dan de voor- en nadelen zijn voor zowel Rusland als Oekraïne?

Poetin zou aan zijn volk moeten uitleggen - zoals elke dictator dat doet - waarom hij een oorlog is begonnen die zo'n 500.000 Russen het leven heeft gekost, zijn leger aan diggelen heeft geslagen en geen extra grondgebied heeft opgeleverd, maar wel een sterk verminderde Russische reputatie.

Zijn veronderstelde voordeel zou zijn dat hij als enige de absorptie van de grondstofrijke Donbass en de Krim heeft afgerond en Oekraïne ervan heeft weerhouden lid te worden van de NAVO.

Oekraïne zou daar tegenover kunnen stellen dat zijn dapperheid en geallieerde hulp de grootste schade aan het Russische leger hebben toegebracht sinds de Tweede Wereldoorlog. Bovendien zouden garanties voor de heropbouw en herbewapening van het nu veteraan geworden Oekraïense leger de 71-jarige Vladimir Poetin kunnen afschrikken van een nieuwe invasie.

Oekraïne zou geldige aanspraken op de Donbas en de Krim verliezen. Maar nogmaals, blijkbaar hadden noch de regering-Obama, noch die van Trump, noch de regering-Biden van voor de oorlog, noch de NAVO-leden, noch Oekraïne zelf ooit enige agenda of mogelijkheid om met geweld terug te winnen wat Poetin had gestolen.

Maar wat als er geen deal komt?

Tegen het einde van 2024 zou de huidige status quo wel eens kunnen resulteren in een gecombineerd miljoen doden en gewonden.

Europese landen zullen nog steeds agressief praten. Maar in toenemende mate zullen ze hun hulp afbouwen en Oekraïne stilletjes uit het oog en uit het hart verliezen.

De opkomende giftige antiwesterse alliantie van China, Iran en Rusland zal waarschijnlijk sterker worden. Opportunisten van derden zoals Turkije, Vietnam, het Midden-Oosten en landen op het zuidelijk halfrond zullen steeds dichter in deze nieuwe baan van de as worden getrokken.

Maatregelen om de jarenlange impasse te doorbreken zullen toenemen, met Oekraïense oproepen voor veel meer en dodelijkere westerse wapens, zelfs als hun mankracht afneemt.

De vraag naar strategisch logische, maar anderszins gevaarlijke, escalatoire aanvallen op Russische bases en bevoorradingsdepots binnen Moeder Rusland en tegen de Zwarte Zeevloot zal toenemen.

Rusland zal op zijn beurt zijn nucleaire dreigementen opvoeren en burgers blijven aanvallen. Oorlogen in een impasse hebben de gewoonte om het eens zo angstaanjagende en onvoorstelbare te veranderen in het normale en waarschijnlijke.

Er wordt al gek genoeg gesproken over het inzetten van grondtroepen van de NAVO in de oorlog, terwijl Rusland dreigt andere westerse landen aan te vallen.

Het enige dat erger is dan een wapenstilstand zonder duidelijke winnaar of verliezer is een eindeloze oorlog met meer dan een miljoen slachtoffers.

Bron: The Ukrainian Verdun - Victor Davis Hanson