Het Duitse probleem van Europa

door Drieu Godefridi - 1 november 2024

Vandaag de dag omarmt Duitsland de ideologieën van “groene energie” en een nul-koolstofmaatschappij -- een maatschappij die geen CO2 meer uitstoot. Duitsers lijken ideologieën serieus te nemen; ze lijken alles serieus te nemen. Als ze eenmaal in een ideologie geloven, kan het moeilijk zijn om van gedachten te veranderen.

Zo kwam bondskanselier Angela Merkel aan de macht (2005-2021). Velen vergeten dat ze niet voortkwam uit extreem groen links, hoewel je dat op basis van haar staat van dienst wel zou kunnen denken. Ze kwam in feite uit de CDU/CSU, de “centrumrechtse” partij van Duitsland.

Merkels staat van dienst is duidelijk: 1) de demografische islamisering van Duitsland door de deuren open te zetten voor een stroom migranten die vreemd zijn aan de Duitse cultuur en blijkbaar geen interesse hebben om die te absorberen; 2) de onderwerping van Duitslands energie aan Rusland; 3) de vernietiging van Duitslands nucleaire erfgoed. Als Merkel een agent was geweest van het Russische regime - dat haar heeft opgeleid - had ze misschien niet anders gehandeld.

Nu Merkel weg is, bevindt Duitsland zich op een versnellend pad van verarming. Volgens de Süddeutsche Zeitung voorspelt het Duitse Ministerie van Economische Zaken nu een krimp van 0,2% van het BBP voor 2024, waarmee de eerdere voorspelling van 0,3% groei wordt teruggedraaid. Duitsland staat ook voor een industriële vernietiging.

BASF bijvoorbeeld, een vlaggenschip van de Duitse industriële sector sinds 1865, staat symbool voor de kracht van de Duitse industrie. Met bijna 400 productielocaties in 80 landen blijft het hart van BASF in Ludwigshafen, Duitsland, waar het een enorm complex met 200 fabrieken beheert en ongeveer 39.000 mensen tewerkstelt. Dit centrum is onlangs echter een brandpunt geworden voor de uitdagingen van BASF.

In de afgelopen twee jaar heeft het bedrijf een van zijn twee ammoniakeenheden gesloten en verschillende andere eenheden op deze locatie stilgelegd vanwege hun gebrek aan concurrentievermogen, wat heeft geleid tot het verlies van 2.500 banen, legt Chemical and Engineering News uit. BASF kende ook een aanzienlijke daling in 2023, met een omzetdaling van 21,1% en een aangepaste winstdaling van 60,1%. Als aanvulling op deze ellende kondigde BASF onlangs plannen aan om de kosten in Ludwigshafen met nog eens 1,1 miljard dollar te verlagen, wat een voorbode is van verder banenverlies.

Als gevolg van deze industriële ramp wordt het Duitse establishment geconfronteerd met een democratische opstand van steeds meer segmenten van de bevolking, zoals blijkt uit de recente regionale verkiezingen in Thüringen, Saksen en Brandenburg, waar de rechtse AfD-partij opkwam, die eist dat Duitsland afscheid neemt van de groene energiemythes die zijn industrie vernietigen.

Je had kunnen hopen dat Duits rechts een paar lessen zou leren van de ramp met Merkel. Dat is niet het geval. Federale peilingen en de recente regionale verkiezingen lijken het met elkaar eens te zijn en voorspellen een ramp voor links, terwijl de centrumrechtse CDU/CSU en de rechtse AfD in opmars zijn.

Hoewel de logica eist dat centrumrechts en rechts, die samen een grote meerderheid hebben, om te regeren - hun beleid op het gebied van migratie of energie vertoont veel overeenkomsten - heeft centrumrechts duidelijk gemaakt dat het absoluut weigert om met de AfD te regeren, op welke manier dan ook.

Dit dwingt de CDU om te overwegen om morgen te regeren met... de Groenen, Europa's meest radicale extreem-linkse partij (samen met de Belgische en Franse milieuactivisten) -- de partij die het meest tegen de CDU is op het gebied van migratie, het milieu en het prioriteit geven aan kernenergie. De beweging die verantwoordelijk is voor de vernietiging van de Duitse energiebronnen en een directe handlanger is van het Russische regime en onder haar bescherming staat -- de Groenen -- die de ontmanteling van de Duitse kerncentrales midden in de oorlog in Oekraïne na de vernietiging van de Nord Stream 2 gaspijpleiding hebben ondertekend en toegejuicht; kerncentrales die nog steeds operationeel waren en jarenlang goedkope energie hadden kunnen blijven produceren.

Bereidt de CDU zich eigenlijk voor om de grenzen te sluiten met degenen die de grenzen willen afschaffen; om onintegreerbare migranten terug te sturen ondanks het verzet van de Groenen tegen deportatie; om de energieprijzen te verlagen met de auteurs van het beleid dat er juist voor zorgde dat de prijzen explodeerden, en om het islamisme te bestrijden met de hulp van haar meest toegewijde bondgenoten?

Deze samenwerking wordt vergemakkelijkt door een enorme ideologische convergentie: zowel de CDU als de Groenen geloven in de noodzaak van de Energiewende (“energietransitie”). Fossiele brandstoffen en kernenergie moeten worden vervangen door “hernieuwbare energieën” - voornamelijk wind- en zonne-energie - die intermitterend, vaak onbetaalbaar en van beperkt praktisch nut zijn. Wind- en zonne-energie worden enorm beïnvloed door weersomstandigheden. Zonnepanelen produceren minder op bewolkte dagen en windturbines genereren minder tijdens rustige periodes. Deze variabiliteit maakt het moeilijk om een consistente energieproductie te garanderen.

De centrumrechtse CDU steunt de markteconomie, de Atlantische alliantie en de Duitse industrie -- maar houdt ook vast aan de ideologie van milieuactivisten. Dat standpunt verklaart mede waarom de Europese Volkspartij (EVP), de grootste fractie in het Europees Parlement -- waarin de CDU een partij is -- Ursula von der Leyen heeft benoemd tot hoofd van de Europese Commissie. Onder haar leiding van de Europese Unie stort de economie in, verdwijnt de industrie en woekert het islamisme. Zogenaamd doet dat er allemaal niet toe omdat de Europeanen de Heilige Graal hebben: de “energietransitie” naar een “koolstofvrij” Europa en meer regelgeving dan alle andere beschavingen bij elkaar.

Helaas is dat beleid een absolute mythe. “Een koolstofvrij Europa”, een fysieke onmogelijkheid, zal nooit gebeuren. En zelfs als het wel zou gebeuren, zou het geen verschil maken voor de wereldwijde explosie van CO2-uitstoot. Europa is verantwoordelijk voor slechts 8% van de wereldwijde CO2-uitstoot. Zelfs als Europa zou ophouden te bestaan, zou dat weinig verschil maken voor de wereldwijde CO2-uitstoot. Die zou op alle vijf continenten blijven groeien. De vernietiging van de Europese industrie door Duits rechts zou geen effect hebben op het klimaat -- nul.

Vandaag, met milieuactivisten die de “nul-koolstofmaatschappij” en “100% hernieuwbare energie” aanprijzen, heeft Duitsland zichzelf opgesloten in mythes die nauwelijks beter zijn dan de Lebensraum van de vorige eeuw.

Vandaag, net als gisteren, dreigen deze mythen niet alleen Duitsland, maar heel Europa te ruïneren.

Om Duitsland en Europa uit deze sleur te halen, zou het dan voor de CDU niet constructiever zijn om te overwegen samen met de AfD te regeren?

Drieu Godefridi is jurist (Université Saint-Louis, Université de Louvain), filosoof (Université Saint-Louis, Université de Louvain) en doctor in de rechtstheorie (Paris IV-Sorbonne). Hij is ondernemer, CEO van een Europese particuliere onderwijsgroep en directeur van PAN Medias Group. Hij is de auteur van Het groene rijk (2020).

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2024 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Europe's German Problem :: Gatestone Institute