De dubbele zwendel van resolutie 1701

Het is niet omdat iets niet geïmplementeerd is, dat het de moeite waard is om te implementeren. Resolutie 1701 is bedrog, dat wordt afgeschermd door het bedrog van een niet-uitvoering. Ehud Olmert pleegde de eerste zwendel; het Biden-regime pleegt de tweede. De slachtoffers van deze dubbele zwendel is het Israëlische volk.

Anjuli Pandavar 2 dec 2024

De voormalige Amerikaanse president Bill Clinton benadrukte ongewild de grootste dubbele zwendel ooit met het Israëlische volk: dat de Palestijnen een staat willen; en dat ze daarvoor onderhandeld hebben in het “vredesproces”. Volgens Clinton:

De enige keer dat Yasser Arafat me niet de waarheid vertelde, was toen hij me beloofde dat hij het vredesakkoord zou accepteren dat we hadden uitgewerkt, dat de Palestijnen een staat zou hebben gegeven op 96% van de Westelijke Jordaanoever en 4% van Israël, en ze mochten kiezen waar die 4% van Israël was. Ze zouden dus hetzelfde land krijgen als de hele Westelijke Jordaanoever. Ze zouden een hoofdstad in Oost-Jeruzalem hebben. Ze zouden gelijke toegang hebben, de hele dag, elke dag, tot de veiligheidssteden die Israël onderhield over de hele Westelijke Jordaanoever tot aan de Golanhoogte. Dit alles werd aangeboden, inclusief, ik zeg het nogmaals, een hoofdstad in Oost-Jeruzalem en twee van de vier kwadranten van de oude stad Jeruzalem, bevestigd door de Israëlische premier Ehud Barak en zijn kabinet, en zij zeiden “Nee”, en ik denk dat een deel daarvan is dat Hamas niets gaf om een thuisland voor de Palestijnen.

Afgezien van Clintons vertrouwen dat dit de enige keer was dat Yasser Arafat tegen hem had gelogen, en dat 4% van Israël gelijk staat aan 40% van de “West Bank”, heeft hij duidelijk niet de belangrijkste les geleerd van deze ervaring: de Palestijnen, niet alleen Hamas, “geven niets om een thuisland voor de Palestijnen.” Dit is het primaire bedrog, en het zit zo diep verankerd in de psyche van de Westerse, inclusief Israëlische, elites, dat ze zelfs Hamas opvatten als iemand die tegen de belangen van de Palestijnen in werkt door hun toekomstige thuisland in gevaar te brengen. Clinton is verre van de enige die zijn inspanningen verdubbelt om zich te beroepen op de secundaire zwendel die deze primaire zwendel afschermt: het zogenaamde “vredesproces”:

Ik denk dat we in wezen opnieuw moeten beginnen met het vredesproces.

Zolang de Palestijnen dit secundaire bedrog in stand kunnen houden, is er weinig kans dat het primaire bedrog, of dat ze een staat zouden willen, wordt ontmaskerd. De voor de hand liggende paradigmaverschuiving is dat als ze geen staat willen en ook geen vrede willen, ze op de een of andere manier gecastreerd moeten worden. Gelukkig is het sinds 7 oktober 2023 een paradigmaverschuiving waarvan de overgrote meerderheid van de Israëli's nu de noodzaak inziet. Toch zijn de Palestijnen niet de enigen die deze zwendel nodig hebben en gaande houden.

Israëlisch links heeft het bedrog net zo hard nodig als de Palestijnen en heeft zich bereid getoond hun eigen democratisch gekozen regering ten val te brengen om het in stand te houden. Het feit dat de Palestijnen geen staat willen - afgezien van wat ze in plaats daarvan zouden willen - plaatst dit het Israëlisch links voor een grote crisis. Ze kunnen alleen met zichzelf leven als ze het land delen. Deze mensen voelen zich schuldig dat ze Israël bezitten en ze hebben de Palestijnen nodig, zodat ze iemand hebben om het land mee te delen en hun schuldgevoel te sussen. Het is het Israëlische equivalent van Westerse “witte schuld” en “herstelbetalingen voor slavernij”/“positieve actie”/“diversiteit, gelijkheid en inclusie”, enz. De Palestijnen kunnen dus vertrouwen op dezelfde mensen die ze oplichten om hun dubbele zwendel gaande te houden. Maar dit is niet de enige dubbele zwendel waarmee het Israëlische volk is geconfronteerd.

De tweede dubbele zwendel, die sinds augustus 2006 aan de gang is, is Resolutie 1701 van de VN-Veiligheidsraad. Deze door Israël opgestelde resolutie heeft niets te maken met het verwijderen van Hezbollah van Israëls noordgrens, maar alles met het helpen van een Israëlische regering die wanhopig op zoek is naar een “diplomatieke exit” uit Libanon, met andere woorden, een vijgenblad om hun schaamte te bedekken. De Israëlische regering wist heel goed dat hun terugtrekking unilateraal zou zijn. Toen het voor iedereen duidelijk werd dat Hezbollah zich niet hield aan de voorwaarden van de resolutie om zich naar ten noorden van de Litani terug te trekken, deed Israël niets om naleving af te dwingen, laat staan om de resolutie in te trekken (op zich al een vast gedragspatroon, bijvoorbeeld het niet-reageren op de schending door Egypte van het verdrag dat een einde maakte aan de aanvalsoorlog, en meer recent, de weigering van Hamas om nog meer gevangenen vrij te laten nadat Israël, zoals afgesproken, de hulpvrachtwagens had uitgebreid van twee naar 200). Om eerlijk te zijn klaagde niemand, behalve de christelijke vluchtelingen.

De bedrieger van 1701 is het Israëlische politieke en veiligheids establishment dat uiteindelijk de niet-handhaving door de VN als oorzaak van de “mislukking” van 1701 aanvoerde, terwijl de mislukking de resolutie zelf is, die zo was opgesteld (door Israël) dat de terugtrekking van Hezbollah ten noorden van de Litani rivier niet afdwingbaar was, anders zou er geen “overeenkomst” zijn bereikt. Dit staat nog los van het feit dat terugtrekking van Hezbollah ten noorden van de Litani Noord-Israël niet veilig zou maken voor raket- en raketaanvallen. De resolutie is als veiligheidsdocument het papier niet waard waarop het is geschreven. De Israëlische diplomaat die verantwoordelijk was voor het opstellen van de resolutie, Tal Becker, gaf toe dat “de resolutie verre van perfect is.” De slachtoffers van deze primaire zwendel is het Israëlische volk, dat binnenkort slachtoffer zou kunnen worden van een secundaire zwendel die 1701 afschermt.

Nu Israël eindelijk Hezbollah in Libanon heeft aangevallen en dichter bij de uitroeiing ervan is gekomen, is het niet implementeren van Resolutie 1701 onhoudbaar geworden. Nu zijn de VS en anderen er plotseling erg op gebrand om de resolutie af te dwingen door Hezbollah te dwingen zich terug te trekken ten noorden van de Litani rivier. Dit is het secundaire bedrog, want de Litani rivier ligt te dicht bij de Israëlische grens, vooral bij de zuidoostelijke bocht, waar hij binnen 3 km van de Golanhoogte komt. De implementatie zal nog steeds als een opluchting komen voor sommige, misschien wel veel Israëli's. Als 1701 in eerste instantie goed was opgesteld, zou Hezbollah zijn beperkt tot gebieden ten noorden van de rivier de Awali en niet tot de Litani.

Gelukkig zijn er Israëli's die deze zwendel zien voor wat het is, zoals brigadegeneraal Amir Avivi, en zij hebben het potentieel om voor eens en altijd een einde te maken aan deze fraude. In een interview op 31 oktober zei generaal Avivi:

We zijn in de positie om een realiteit te creëren waarin ook Hezbollah zal worden ontmanteld volgens Resolutie 1559 en de realiteit echt zal veranderen voor generaties, en niet alleen maar een staakt-het-vuren te doen, Hezbollah het te laten overleven, en dan over vijf of tien jaar, moeten we weer naar een oorlog. Dit heeft geen zin. We moeten ze uitroeien.

Helaas blijft de onzin waar generaal Avivi naar verwijst maar al te gangbaar in Israël. “Hezbollah een duidelijke boodschap sturen”, ‘Hezbollah laten begrijpen’ dat ‘als je ons pijn doet, je een zware prijs zult betalen’, enz. zijn nog steeds overheersend in het Israëlische discours en doctrine. Te veel Israëli's begrijpen nog steeds niet dat zulke “boodschappen” Hezbollah, Hamas, de Palestijnse Autoriteit, de Palestijnse Islamitische Jihad, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, Lion's Den, en hun soortgenoten niet afschrikken, om de eenvoudige reden dat als ze er niet in slagen Joden te doden, ze geen reden van bestaan hebben.

Het is voor hen niet mogelijk om “de boodschap te begrijpen”, hoe “duidelijk” Israëliërs zich die boodschap ook voorstellen. Ze kunnen het niet “begrijpen”, want er valt niets te begrijpen. Ze zijn voor geen ander doel in het leven geroepen dan het doden van Joden. Ze zijn de organisatorische uitdrukking van de Palestijnse raison d'être. Mochten de Palestijnen er ooit in slagen om alle Joden te doden, dan zullen ze zelf ophouden te bestaan, want ze zouden niet weten wat ze daarna met zichzelf aanmoeten, en zich op elkaar storten. Degenen die denken dat de Palestijnen ook maar enig belang hebben bij een staat, houden zichzelf voor de gek. Hetzelfde geldt voor degenen die denken dat Hezbollah en andere jihad-terroristische organisaties hun wapens zullen neerleggen en zich keurig in de parlementaire politiek zullen nestelen, alleen maar omdat ze een zware klap hebben gekregen.

Resolutie 1701 van de VN-Veiligheidsraad was niet bedoeld als een “deal”, nog afgezien van de ongepastheid van zelfs maar het idee van onderhandelen in de context van de jihad. Het kan nooit het resultaat van onderhandelingen zijn geweest, want zo werkt de jihad niet. Het is dezelfde reden waarom het “vredesproces” nooit een akkoord zal opleveren. In de jihad zijn er slechts twee mogelijke uitkomsten: alles of niets. Zolang er “deskundigen” zijn die erop staan om het Midden-Oosten te zien in termen van staten die interacteren met staten om een “evenwicht” te bereiken, zullen ze in het beste geval ineffectief blijven en in het slechtste geval gevaarlijk, omdat de islam niet de enige ideologie is die moet domineren.

De islam deed al meer dan duizend jaar wat hij doet tegen de tijd dat natiestaten de heersende vorm van soevereiniteit werden. Het internationale betrekkingen-geopolitiek-conflictoplossingsparadigma is niet alleen blind voor deze geschiedenis, maar negeert deze ook en heeft daarom tientallen jaren verspild om precies geen vrede te bewerkstelligen in het Midden-Oosten. Generaal Amir Avivi vertegenwoordigt een nieuwe richting. Over de Palestijnse Autoriteit, de vermoedelijke regering van een toekomstige “Palestijnse staat”, heeft generaal Avivi het volgende te zeggen:

Zowel Iraniërs als de Palestijnse Autoriteit zijn zwaar geïnvesteerd in het bevorderen van antisemitisme. BDS, een van de toonaangevende organisaties die actief is op universiteiten, wordt beheerd door de Palestijnse Autoriteit en door Palestijnse groepen. Iedereen die naar de BDS site gaat en helemaal naar beneden scrollt en ziet wie BDS beheert, daar staat BNC. BNC is de groep Palestijnse organisaties onder leiding van de Palestijnse Autoriteit. De Palestijnse Autoriteit is een strategische bedreiging voor Israël.

Hamas was een operationele tactische bedreiging, maar de Palestijnse Autoriteit is veel gevaarlijker. Ze zijn een echte strategische bedreiging, omdat ze delegitimering promoten in Den Haag en in de VN. Ze bevorderen antisemitisme. Ze brengen de hele Joodse wereld in gevaar en het is tijd om ze te ontmaskeren. Het is tijd om ook de Palestijnse Autoriteit ten val te brengen.

Generaal Avivi hoopt nog steeds dat zijn duidelijke en harde houding zal leiden tot vrede met “die Palestijnen die bereid zijn het bestaansrecht van Israël te accepteren.” Het besef dat “Palestijns” en “het bestaansrecht van Israël” contradicties in terminis zijn ligt nog voor hem, net als het idee dat het uitroeien van Hezbollah noodzakelijk is, maar niet voldoende om vrede te brengen. Andere sji'ieten zullen naar voren stappen om het door Hezbollah vrijgekomen land weer in te nemen, net zoals anderen Hamas zullen vervangen om “moslimland” te verlossen, eer zal de vernedering verzachten en het zal weer oorlog worden. Als ze vernederd worden, blijven ze kalm.

Degenen die momenteel de punt van de Israëlische speer vormen, beseffen dat het niet genoeg is om Hamas te vernietigen, maar dat “de ideologie” - ze zijn nog steeds te terughoudend om “de islam” te zeggen - van de Gazanen ook moet worden uitgeroeid. Maar ze geloven nog steeds dat dit een kwestie is van antisemitische schoolboeken en “radicale imams” en zien niet dat diezelfde ideologie ten grondslag ligt aan elke terroristische groepering in het Midden-Oosten en ver daarbuiten. Het is wat elk Arabisch moslimkind vanaf zijn geboorte voortdurend om zich heen hoort. Het probleem gaat veel dieper en de oplossingen die worden gevraagd zijn veel radicaler dan zelfs de meest radicale Israëli's op dit moment inzien. Dankzij de tegenspoed van Hamas op 7 oktober zijn velen nu goed op weg om dit te gaan inzien. De rem op deze gezonde en veelbelovende ontwikkeling komt van diegenen die niet met zichzelf kunnen leven tenzij ze onderscheid maken tussen moslims en “islamisten” of “jihadisten”, die in feite niets meer zijn dan de allerbeste moslims. Dat is de moeder van alle dubbele zwendel.

Bron: The 1701 double-scam