www.wimjongman.nl
TUSSEN DE ENGTEN: OMGAAN MET DAGEN VAN NOOD
EEN VOOR ISRAËL 6 augustus 2024
We kennen allemaal tijden van nood en moeilijkheden, wanneer we in grote moeilijkheden verkeren. De drie weken tussen 17e Tammoez en 9e Av in de Joodse kalender staan bekend als de tijd "בין המצרים", wat "tussen de engten" of "in barensnood" betekent, en is ontleend aan Klaagliederen 1:3;
Juda is in gevangenschap gegaan,
Onder verdrukking en zware dienstbaarheid;
Zij woont tussen de volken,
Zij vindt geen rust;
Al haar vervolgers halen haar in bittere nood in.
De uitdrukking "tussen de engten" betekent dat je gedwongen wordt om je een weg te banen tussen grote gevaren aan beide kanten, zoals een schip dat zich door een gevaarlijk smal pad probeert te wringen en de bijna onvermijdelijke schipbreuk probeert te voorkomen. Heb jij je ooit in zo'n situatie gevangen gevoeld? Israël zeker wel. Welke hoop biedt Gods woord in gevaarlijke tijden?
Zonder Gods wonderen zou Israël vele malen zijn weggevaagd. Het begin van de natie kwam voort uit wonderen van onvruchtbare vrouwen die zwanger werden, en de ramp van een levensbedreigende hongersnood werd omzeild door de bovennatuurlijke dromen van Jozef toen ze nog maar met zeventig waren. Mozes overleefde de deken moord op babyjongens om Israël te leiden in hun opmerkelijke ontsnapping door de zee, en vervolgens werd elke poging om de natie te vernietigen op de een of andere manier verijdeld... Bileam, Balak en de Amalekieten, Haman, Herodes, de Romeinen, pogroms, inquisities en zelfs de Holocaust slaagden er niet in om een einde te maken aan het Joodse volk. De moderne staat Israël heeft de aanvallen vanaf het begin overleefd en zelfs overwonnen, dankzij nog veel meer wonderen. Maar het is verbazingwekkend hoe vaak het volk Israël precies op deze data in de Joodse kalender in nood verkeert.
Hoewel we uit de Bijbel weten dat er nog meer moeilijke tijden voor Israël komen, weten we ook dat God een glorieuze toekomst heeft beloofd om naar uit te kijken. De periode tussen het geven van de belofte en de vervulling ervan kan echter extreem beproevend zijn.
IJZER IN DE ZIEL
Psalm 105 geeft ons een beknopte geschiedenis van Israël met alle wendingen, gevaren en reddingen, maar dit vers in het bijzonder reflecteert op de hachelijke situatie van Jozef, wegkwijnend in de gevangenis, wachtend op de vervulling van zijn dromen. Er staat,
"Toen hij [God] een hongersnood over het land riep en alle broodvoorraden brak, had hij een man voor hen uitgestuurd, Jozef, die als slaaf was verkocht. Zijn voeten werden gekwetst met boeien; zijn hals werd in een halsband van ijzer gezet; totdat wat hij gezegd had, geschiedde, het woord van de Heer beproefde hem." (v 16-19)
In sommige opzichten werd de natie Israël "vooruitgestuurd" op de naties, een beetje zoals Jozef, als onderdeel van Gods plan om verlossing voor iedereen te verkrijgen en de wereld zijn wegen te leren. Maar het zit zo: deze tussenliggende periode van wachten, vastzitten tussen de engten, is moeilijk. Het doet pijn. Psalm 105 vertelt ons dat Jozefs voeten werden gekwetst met boeien, en hoewel verschillende vertalingen dit vers op verschillende manieren weergeven, lijkt het Hebreeuws eigenlijk te zeggen dat ijzer "in zijn ziel ging". Pijnlijk. Versterkend, ja, maar pijnlijk. Daar zat hij, in de gevangenis en met veel pijn, en hij zat vast - totdat Gods beloften uitkwamen.
“Wat kunnen we doen in zo'n situatie? Is er enige troost terwijl we wachten op de beloofde bevrijding? Natuurlijk is die er.
We moeten niet verrast worden door moeilijkheden, want Jesjoea waarschuwde dat we die zeker zouden ervaren. Jesjoea beloofde zelfs dat elke dag zijn eigen moeilijkheden zou hebben! (Matteüs 6:33). We hebben dus de barmhartigheden van God nodig, die elke morgen nieuw zijn, om de problemen van de nieuwe dag aan te kunnen. Gods mensen over de hele wereld in veel verschillende landen en situaties bevinden zich 'tussen de engten'; in tijden van lijden voordat de doorbraak komt. Duizenden lijden vreselijk voor hun geloof. Eén zo iemand was Richard Wurmbrand - een Messiasbelijdende Jood die vijftien jaar lang om zijn geloof gevangen werd gehouden door de communisten in Roemenië. Acht van die jaren werd hij ondergronds in eenzame opsluiting gehouden en dagelijks gemarteld. Hij wist veel over lijden en vertelde over een "thee" om in te nemen in tijden van problemen en pijn. Hier is zijn recept - zes ingrediënten om dagen van leed te verzachten:
Het eerste kruid heet tevredenheid: wees tevreden met wat je hebt. Ik mag dan wel bibberen in mijn vodden terwijl ik op een korst knaag, maar hoeveel slechter zou ik er aan toe zijn als ze me naakt in een kerker hadden gegooid met helemaal niets te eten!
Het tweede kruid is gezond verstand. Of ik me nu verheug of me zorgen maak, ik zal nog steeds in de gevangenis zitten, dus waarom zou ik me beklagen?
Het derde kruid is de herinnering aan vroegere zonden: tel ze, en in de veronderstelling dat elke zonde een dag in de gevangenis verdient, bereken hoeveel levens je achter de tralies zou doorbrengen - je bent er licht vanaf gekomen!
De vierde is de gedachte aan het kruis - de smarten die Messias graag voor ons droeg. Als de enige mens die ooit zijn lot op aarde kon kiezen voor pijn koos, wat moet Hij daar dan een grote waarde in hebben gezien! We zien dus dat lijden verlossing brengt als het met kalmte en vreugde wordt gedragen.
Het vijfde kruid is de wetenschap dat lijden ons door God gegeven is als van een vader, niet om ons kwaad te doen, maar om ons te reinigen en te heiligen. Het lijden waar we doorheen gaan heeft als doel ons te reinigen en ons voor te bereiden op de hemel.
Het zesde is de wetenschap dat geen enkel lijden het leven van een gelovige kan schaden. Als de genoegens van het vlees alles zijn, dan maken pijn en gevangenis een einde aan iemands doel in het leven; maar als de kern van het leven waarheid is, dan is dat iets wat geen gevangeniscel kan veranderen. In de gevangenis of erbuiten, twee en twee maakt vier. De gevangenis kan me er niet van weerhouden lief te hebben; ijzeren tralies kunnen geloof niet uitsluiten. Als deze idealen mijn leven vormen, kan ik overal sereen zijn. Zelfs in Gods ondergrond.
Het laatste kruid in het recept is hoop. Het rad van het leven kan de arts van de keizer in de gevangenis doen belanden, maar het blijft draaien. Het kan mij terugbrengen in het paleis en zelfs op de troon zetten.
"Ik heb vaten van deze thee gedronken," verzekert Wurmbrand ons, "en ik kan het jullie allemaal aanbevelen. Het is goed gebleken."
“Dit laatste ingrediënt van hoop is zo belangrijk. Hoewel het vrijwel onmogelijk is om aan lijden te ontsnappen, maken we tijden en seizoenen mee die veranderen. Vijftien jaar is een lange tijd om vast te zitten en gemarteld te worden in de gevangenis, maar Richard Wurmbrand werd uiteindelijk vrijgelaten en ging een zeer vruchtbare bediening leiden. Een passage die ik in dit opzicht bemoedigend vind is Jesaja 28:23-29, waar ons retorisch wordt gevraagd: zal God voor altijd dorsen? Het antwoord is "Nee!".
"Geef gehoor, en hoor mijn stem; geef aandacht, en hoor mijn spreken. Ploegt hij die ploegt om te zaaien voortdurend? Ploegt en egaliseert hij voortdurend zijn grond? En als hij het vlak gemaakt heeft, strooit hij dan geen dille, zaait hij dan geen komijn, legt hij dan geen tarwe in rijen en gerst op de juiste plaats, en emmer als rand? Want hij is goed onderricht; zijn God onderwijst hem. Men dorst de dille niet met een dorsslee en men rolt geen karrenrad over de komijn, maar men slaat de dille uit met een stok en men slaat de komijn uit met een roede. Plet men graan voor brood? Nee, hij dorst het niet voor altijd; als hij er met zijn paarden overheen rijdt met zijn karrewiel, dan plet hij het niet. Dit komt ook van de Heer der heerscharen; Hij is geweldig in raad en uitmuntend in wijsheid."
Het is waar dat we beproevingen zullen moeten doorstaan en daar moeten we ons niet over verbazen, maar we kunnen weten dat niets verloren is en dat God moeilijke gebeurtenissen gebruikt om ons leven te zuiveren. We mogen ook hopen dat het niet eeuwig zal duren. Uiteindelijk zullen we bij Hem zijn en zal Hij elke traan van onze ogen afwissen. We zien ook in het boek Klaagliederen, het droevigste boek in de Bijbel, dat de boodschap van hoop er nog steeds is, ondanks het zwaarste lijden:
Dit herinner ik mij aan mijn hart - daarom heb ik hoop:
Door de barmhartigheden van Adonai zullen wij niet verteerd worden, want Zijn barmhartigheden falen nooit.
Ze zijn elke morgen nieuw! Groot is Uw trouw.
"Adonai is mijn deel," zegt mijn ziel, "daarom zal ik op Hem hopen."
Adonai is goed voor wie op Hem wacht, voor de ziel die Hem zoekt.
Het is goed om rustig te wachten op de redding van Adonai.
We moeten geloof, hoop en liefde hebben, zelfs in het donkerste uur, en ons niet laten onderdompelen in angst, wanhoop en verachting als ons hart verbitterd raakt. Er is altijd hoop bij God. Soms is het moeilijk om te wachten op de vervulling van Gods woord en kunnen we ons een beetje als Jozef voelen - vastzittend in de duisternis, wachtend op beloften die lang geleden zijn gedaan. Maar wees gerust, God zal alle beloften aan Israël en aan jou vervullen, net zo zeker als de ochtend na de nacht komt.
Foto door Sergey Fediv op Unsplash
Bron: Between the Straits: Dealing with Days of Distress - ONE FOR ISRAEL Ministry