www.wimjongman.nl
Het christendom is het immuunsysteem van het Westen
Alle drie de grote opwekkingen leidden tot massale, positieve, systemische verandering
Elizabeth Nickson 3 aug, 2024
Ik had geen christelijke opwekking op mijn danskaart staan voor het nieuwe millennium, maar God in de hemel, (letterlijk) dat lijkt het te zijn wat er over de hele bekende wereld gebeurt. In elk land en elke staat verzamelen mensen zich met duizenden, tienduizenden in verschillende uitingen van geloof. Ik heb tientallen video's van twee minuten om het te bewijzen. Natuurlijk rapporteert niemand het. De openingsceremonie van de Olympische Spelen was weer een poging van ons wrede leiderschap om geweld te stimuleren; in plaats daarvan hebben we schijnbaar spontane mensenmassa's in de straten van elke stad die Jezus prijzen. Het Olympisch Dorp wordt elke ochtend gewekt met deze hymne door het team van Figi:
En in Parijs, Seattle, Tennessee, Australië, San Francisco, ik zou er nog een heleboel kunnen opnoemen, marcheren, opwekking, dopen. Hier de grootste waterdoop in de Amerikaanse geschiedenis:
Ik ben opgegroeid in de Church of England, een meer verdroogd geloof bestaat niet, het gevoel verdrongen, en een grimmige afstemming op autoriteit is ervoor in de plaats gekomen. En toen ik ging werken was iedereen atheïst, tot op het punt dat God afwezig was omdat zo'n wezen niet bestond. Sterker nog, elke vermelding zou uitnodigen tot spot. Twee decennia lang was ik stevig verankerd in cultureel links, dat nu bijna elk beroep domineert. Cultureel links vervangt het verlangen naar sociale rechtvaardigheid door communicatie met of erkenning van het goddelijke.
Dus toen ik onderzoek deed voor mijn tweede roman over mijn vroege Amerikaanse familie (niet gepubliceerd om redenen die duidelijk zullen worden) was ik geschokt toen ik ontdekte hoezeer God hun levens was binnengedrongen. Mijn viervoudig overgrootvader was een van die Prometheïsche mannen die elke familie eens in de paar honderd jaar opwerpt, massief, met scherpe, doordringende ogen, heb ik zijn portret gezien naast zijn vrouw Abigail, die 101 werd en 17 kinderen baarde. Ik denk dat ze nu een 'trad wife' zou worden genoemd. Wat ze deed was een tiental thuiswerkbedrijfjes runnen, een paar honderd nieuwkomers voeden en kleden die dagelijks hulp nodig hadden en in haar jaren 90 een pension runnen vanuit de kolos met 10 slaapkamers waar ze haar kinderen opvoedde.
Het probleem voor mij was dat met God. De tweede zin van de memoires van zijn kleindochter luidde: "Hij vergat nooit om iedereen die hij ontmoette te wijzen op zijn plicht tegenover zijn Maker." Nou, dat was bijna beledigend voor iemand uit cultureel links en ik zat er een tijdje mee in mijn poging het te begrijpen. Toen ontdekte ik dat een van zijn zonen zo'n kampplaats was begonnen waar mensen de zomer doorbrachten in schilderachtige huisjes rond een meer en naar samenkomsten gingen waar mensen in tongen spraken en gegrepen werden door de geest en waar het dagelijks leven verankerd werd door de prediker van de dag en de ideeën die hij of zij verkondigde. Mensen brachten hun zomervakanties schijnbaar gewillig door met God.
Ik schaamde me voor dit primitivisme vijf generaties terug. En dat zou de reactie zijn van iedereen die ik tijdens mijn werkzame leven in Londen, New York en Toronto had ontmoet. En zeker van elke uitgever. Nog erger voor de vooruitzichten van mijn roman was dat ik van hun verhalen geen roman over sociale rechtvaardigheid kon maken, omdat ze hun hele leven bezig waren met het goede; verankerd door het geloof. God is niet toegestaan in de uitgeverij, tenminste niet in de top van de uitgeverij, waar ik wilde werken. Er is geen gepubliceerde roman in de literaire canon die God als personage heeft sinds, ik weet het niet, Dostojevski en dat alleen in De Idioot, waarvan de held zo goed is dat hij als idioot wordt beschouwd.
Tucker Carlson over wat er gebeurt:
In onze grotere, stervende mainstream cultuur is er geen erkenning dat a) God bestaat en b) dat God überhaupt iets te maken heeft met ons leven. Ondervraagd, denken de meeste mensen dat er misschien wel een "hogere macht" is, maar dat die waarschijnlijk niets geeft om ons of ons lot. Dit laatste staat bekend als deïsme, het enige 'geloof' dat door de intelligentsia van de afgelopen zes generaties wordt toegestaan en dat door de huidige historici, voor zover ze het noemen, wordt beweerd als het 'geloof' van de mannen die de vier documenten van de Amerikaanse stichting schreven. Dit is natuurlijk volledig onjuist. Jefferson en Adams waren weliswaar Deïstisch, maar zelfs zij drongen aan op strenge deugdzaamheid onder een vrij volk. De rest van hen was heel veel van die tijd en in die tijd liepen er engelen en demonen onder hen en was God aanwezig, actief en was Zijn hand in alles. Hoe weet ik dat? Ik heb hun dagboeken, brieven, testamenten, verschillende geschriften.
Waarom was God zo aanwezig? Omdat Hij was uitgenodigd. In feite is de Amerikaanse Revolutie de enige revolutie die je een door God veroorzaakte revolutie zou kunnen noemen. Dit wordt bevestigd door Michael Novak, wiens boek On Two Wings, Humble Faith and Commonsense at the American Founding zo'n beetje hoofdstuk en vers is over de twee stromingen in denken en geloven die het Amerikaanse experiment, zijn uitzonderlijkheid, samenweefden. En toen hij het over twee stromingen had, bedoelde hij dat het geloof "het geweten stimuleert en verlevendigt", en dat daarmee zelfbestuur en zelfbeheersing werden getrouwd.
Toen Jefferson gevraagd werd naar een leven in vrijheid, antwoordde hij:
Geef liever geld op, geef liever roem op, geef liever wetenschap op, geef liever de aarde zelf en alles wat ze bevat, dan dat je een immorele daad doet. En veronderstel nooit dat het in een mogelijke situatie, of onder welke omstandigheid dan ook, het beste voor je is om iets oneerbaars te doen, ook al kan alleen jezelf dat weten; vraag jezelf af hoe je zou handelen als de hele wereld naar je zou kijken, en handel daarnaar."
Onze vrijheid is uitgehold door een gebrek aan deugdzaamheid, door rangorde-immoraliteit, in elk beroep en in elk leiderschap.
De vroege Amerikaanse theologie was eerder pragmatisch en geaard dan theoretisch. Mijn vroege Amerikaanse familie was diep gelovig omdat wat ze deden, vanaf 1630, zo moeilijk was dat ze hulp nodig hadden. Mijn overgrootvader begon op zijn 15e te werken en op zijn 30e bouwde hij de veertien sluizen bij Lockport aan het Eriekanaal, een hele klus voor iemand met maar een beetje onderwijs. In die tijd was er veel ophef over de uitbreiding van de slavernij naar de nederzettingen in het westen en het einde ervan in het zuiden, tientallen jaren van bittere debatten. Op de heuvel boven zijn kanaal werd hij bezocht door een aartsengel en zijn leven veranderde radicaal. Hij speelde een belangrijke rol in de ondergrondse spoorweg, werkte samen met Harriet Tubman - zijn zwarte huishoudster was hun contactpersoon - en verborg vluchtelingen in zijn kanaaltunnels. Ik zou zeggen dat we nu op dezelfde plaats zijn, nu ons leiderschap aantoonbaar corrupt is en gezien het voorbeeld van de Olympische Spelen in Parijs losbandig en walgelijk. De cultuur keert terug naar het geloof.
In 19e eeuwse fictie was er echter de Hand van het Noodlot, of de aandrang van het universum op deugdzaamheid, zowel individueel als maatschappelijk, en bij overtreding kwam die Hand naar beneden en oordeelde. Alsof we dingen mochten verpesten totdat de grenzen van het geduld waren bereikt.
Dit is waar in elk leven dat ik heb geobserveerd. Het lot grijpt in, alleen heet het nu Karma. Maar in dit nieuwe millennium is zelfs dit als nutteloze onzin overboord gegooid. Er is geen vergelding, er is alleen dat je niet slim of brutaal of hard genoeg bent terwijl je de ladder beklimt. Wat vandaag de dag bovenaan de ladder gepaard gaat met rituelen die zo ongepast zijn dat ik er niet naar kan kijken zonder te lijden. Satanisme is in opkomst, het is doorweven in al onze kunsten, in alle populaire cultuur. Ik haat het om dit te schrijven, maar het bewijs is duidelijk: een aanzienlijk deel van ons leiderschap is gecorrumpeerd door Luciferiaanse sektes, waarin ze kinderen gebruiken als bloedoffer om hun macht te vergroten. Ik lees in deze dingen, boeken, getuigenissen, bekijk video's en na een paar uur kan ik 's nachts niet meer slapen - het is zo afschuwelijk en we doen er niets, niets aan. Het is gevaarlijk om erover te schrijven, gevaarlijk om het te onderzoeken. Een paar duizend mensen leveren bewijs, er komt nog meer bewijs bij, maar ze worden genegeerd. Elk politiekorps is vervuild door een of meer leden die deelnemen aan deze gruweldaden, ze zijn door de regering erin verweven en ze beschermen hun eigen mensen. Velen van ons voelen dit kwaad onder ons liggen, we weten het. We weten het. Elk jaar raken er zeshonderdduizend mensen vermist in de V.S.; 450.000 van hen zijn kinderen. Er zijn bewijzen en getuigenissen dat velen van hen gebruikt zijn als seksslavinnen of geofferd in ritueel of gebruikt als orgaandonor, meestal alle drie. Volgens voormalige ritueelbeoefenaars kun je krachtige demonische geesten oproepen door een kind te brutaliseren en te doden. Van deze geesten wordt gedacht dat ze macht en rijkdom geven. Door een kind te laten schrikken en vervolgens het met adrenochroom verrijkte bloed te drinken, krijg je kracht en jeugd. Er zijn meldingen van fokkerijen in Thailand en Singapore, van verdwaalde vrouwen wier kinderen worden meegenomen en geofferd voor hun bloed. Het spijt me dat ik dit moet schrijven, maar ik kan niet anders, het gebeurt en het is een monumentale morele catastrofe, erger nog dan de Holocaust, de Holodomor, de Chinese Culturele Revolutie.
Na het bezoek van mijn g g g grootvader en ongetwijfeld zijn deelname aan Charles' Finney's Derde Grote Ontwaken, werd hij een wervelwind van liefdadigheidsactiviteiten, net als zijn familie. Ze waren agenten van de Underground Railroad, stichtten scholen, ziekenhuizen en kerken, en dat stempel werd doorgegeven aan al hun nakomelingen. Oliver ging 's ochtends in een wagen langs de boerderijen om te betalen voor het werk van de dochters van de boerderijen, zodat ook zij naar school konden gaan. Een van hen was getrouwd met de dochter van een opperhoofd van de Five Nations en werd zo'n fervente activist voor de stammen dat hij het land uitgesmokkeld moest worden omdat zijn ophanging de volgende dag gepland stond. Hun geloof was zeer actief.
Daarom heeft de cultuur geprobeerd het Amerikaanse christendom in de kiem te smoren: het is activistisch, praktisch. Het kan niet stil blijven zitten als de hel op aarde heerst.
Om het extatische christelijke geloof van mijn vroege Amerikaanse familie te begrijpen, begon ik naar opwekkingen te gaan waar ik toen woonde, Bermuda. De opwekkingen werden gehouden door zwarte predikers van het vasteland, uit Atlanta of Raleigh en ik was bijna altijd het enige blanke gezicht tussen vijfhonderd mensen. De muziek was fantastisch, je hoorde de oorsprong van de blues, R&B in de altaaroproepen. Ik werd verliefd op het geloof. Uit die opwekking zouden duizenden grote en kleine acties voortkomen die het leven op het eiland en in de gezinnen die er waren, zouden verbeteren. Ik was nog nooit onbekeerd geweest, maar ik was nog nooit in een gemeente geweest waar zoveel liefde, verlevendiging, spirit en gemeenschap tot uiting kwam. Nooit, niet eens in de buurt. Iedereen daar hield van elkaar. Dat is wat er gebeurt als mensen op de juiste manier 'gekerkt' worden. En dat gevoel, die passie kan de wereld veranderen.
Onze cultuur van de dood? Die is zelf stervende. Literatuur is gereduceerd tot gemompel over identiteiten en de laatste literaire roman die ik probeerde te lezen was zo geseksualiseerd dat het porno was. De "kunsten" worden alleen geconsumeerd door de walgelijk rijken, niemand behalve degenen in de cultus van links pretendeert er ook maar iets om te geven, het heeft geen diepgaande betekenis, het is schreeuwen om sociale rechtvaardigheid en anderen de schuld geven. Het is betekenisloze statuszoekende onzin. Hollywood sterft snel uit, er zijn veel rapporten van producenten en technici, niemand geeft nog groen licht voor iets, ze zijn hun publiek kwijt. De meeste mensen brengen hun avonden nu door met TikTok, waar echte mensen zich uiten en het is origineel, leuk en hoopvol. Een WGA-scenarioschrijver legt uit:
De New York Times meldde deze week dat Hollywood er eindelijk achter is gekomen dat "red state"-mensen hen hebben afgewezen en dat er zoveel red state-mensen zijn dat hun afwezigheid de winst van Hollywood aantast.
God is heel erg aanwezig op TikTok. Als je wilt, als je interesse toont, kun je een stortvloed aan mensen krijgen (niet voorbereid door Hollywood of PR) die praten over de verschillende, inderdaad oneindige aspecten van het goddelijke, van iemand die aartsengelen channelt, tot kleine maar netelige theologische vragen die worden beargumenteerd door de hooggestemden, tot persoonlijke getuigenissen, op en neer de intellectuele schaal. Het lijkt erg op de spreektaal aan het einde van de 18e eeuw, waar de primaire discussie in de burgermaatschappij in grote lijnen werd geïnformeerd door het christendom en juist moreel handelen.
Amerika heeft drie Great Awakenings meegemaakt en zit nu midden in het vierde. Na elke opwekking werden enorme stappen voorwaarts gezet. De eerste veroorzaakte de Revolutie, de Tweede bracht de Burgeroorlog, emancipatie, het einde van slavernij als aanvaardbare praktijk waar dan ook. De Derde bracht het sociale evangelie, openbaar onderwijs, arbeidshervormingen - inclusief de afschaffing van kinderarbeid, een kortere werkweek, een leefbaar loon en fabrieksregulering.
Het is dus zo dat de menigte op elke hoek en elk plein met kruisen in de hand en hymnen zingend op heilige grond staat met engelen rondom en die nobelheid van actie en zijn opeist. Het groeit gestaag en in elk beroep zien we nu individuen met enige macht die hun mannetje staan en opnieuw aandringen op uitgesproken deugdzaamheid, niet op groteske machtsuitoefening.
De Olympische Spelen in Parijs zijn mislukt. De stad is leeg, de hotels, stadions en restaurants zijn leeg, de enige toeristen zijn uitgenodigde beroemdheden en invloedrijke personen. De stad wordt geteisterd door het ene na het andere probleem of catastrofe en is een perfecte weergave van ons hopeloze, ongelukkige, corrupte, destructieve leiderschap en onze gelukkig stervende corrupte cultuur.
Ondertussen, afgelopen weekend in Parijs:
Absurdistan's commentaren zijn gevuld met mensen die wanhopen. We leven in participatieve democratieën in de hele Westerse samenleving, wat betekent dat als je komt opdagen je dingen kunt veranderen. Ik heb gezien hoe groene activisten kwamen opdagen, alles stillegden, lokale economieën ruïneerden en het hele westen van de VS in een tondeldoos veranderden. Niemand anders was bij die bijeenkomsten aanwezig. Door niet te komen, keurden we het goed. Dat is natuurlijk aan het veranderen. Ouders komen opdagen, er zijn overal bijeenkomsten voor democratie om onze cultuur te redden. Maar wij, de mensen, zijn de ontbrekende schakel. De geschiedenis van Amerika's Great Awakenings vertelt ons dat nadat de opwekkingen wegebden, de mensen wel kwamen opdagen en de wereld ten goede veranderde. Dit zouden de Democraten wel eens kunnen zien op hun conventie deze maand.
Ik kan niet wachten om te zien wat hier uit gaat komen.
Bron: Christianity is the West's Immune System