De triomf van bloedlastering

door Caroline Glick 11 april 2024

Volgens La Presse in Canada is de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een vampier en staat hij op het punt om het leven uit de Palestijnen te zuigen in Rafah, de laatste buitenpost van Hamas in het zuiden van Gaza. De publicatie die ooit een krant was in Canada publiceerde op 20 maart een politieke cartoon waarin Netanyahu werd afgebeeld als een vampier, met een enorme haakneus, puntige oren en klauwen als vingers, gekleed in Dracula's overjas terwijl hij op het dek van een piratenschip staat.

Het onderschrift, geschreven in bloeddruppelende rode letters, luidde: "Nosfenyahou: Onderweg naar Rafah. Nosferatu, het Roemeense woord voor vampier, was de titel van een proto-Nazi Duitse stomme horrorfilm uit 1922 boordevol antisemitisch gif. In de film, die een soort cultfilm werd, speelde een vampier met een lange Joodse neus. Hij arriveerde in een idyllisch Duits stadje met een doos vol pestdragende ratten die hij losliet op de onschuldige dorpelingen terwijl hij van plan was het bloed van hun op te zuigen.

De cartoon van La Presse liet geen ruimte voor verbeelding. Het was geen politiek of militair argument tegen de geplande grondoperatie van Israël in Rafah. Het doel was niet om iemand ergens van te overtuigen.

De Netanyahu-de-vampier-cartoon beweerde simpelweg dat Netanyahu een Joodse bloedzuiger is en, meer in het algemeen, dat de Joodse staat en Joden wereldwijd krachtig moeten worden bestreden door alle weldenkende mensen die niet willen dat Joodse vampiers hen doden.

Zoals de krant ongetwijfeld verwachtte, leidde de cartoon tot verontwaardiging bij Canadese Joden en sommige politici. En na een paar uur haalde de krant de cartoon van zijn website en bood zijn excuses aan. Wie denkt dat dit betekent dat de goeden hebben gewonnen, mist het punt van de zet. De Joodse verontwaardiging en de heisa van politici en media-aandacht bewezen het punt. Joden zijn slecht en controleren alles, zelfs wat een particuliere krant mag publiceren. Net als Nosferatu destijds, zal de cartoon een stuk folklore worden, een extra bewijs dat de Joden de vijand van de mensheid zijn.

Met andere woorden, de cartoon was een bloedsmaad.

We zien er tegenwoordig heel veel van. En dus is het de moeite waard om in herinnering te brengen wat een bloedsmaad is.

In zijn oorspronkelijke vorm ging de smaad natuurlijk specifiek over bloed. Ongeveer 1000 jaar geleden begonnen Christenen in Engeland Joden te beschuldigen van rituele moorden op Christelijke kinderen om hun bloed te gebruiken voor het bakken van Pesach matzes.

De beschuldiging was per definitie krankzinnig. De Joodse wet verbiedt moord. Het verbiedt kannibalisme. Het verbiedt kinderoffers. Het is verboden om voedsel met bloed te eten. Maar dat deed er allemaal niet toe. Net als de cartoon in La Presse probeerde de bloed lasteraar niemand te overtuigen. Het veronderstelde dat het doelpubliek al een hekel had aan Joden of een latente neiging heeft om Joden te haten, die het bloedbel wilde ontketenen. Het doel van de smaad was om de Joden tot zondebok te maken en om het doelpubliek van Londen tot Damascus aan te zetten om te handelen naar die haat. In de loop van het millennium werden honderdduizenden Joden afgeslacht in Europa en de islamitische wereld als reactie op de bloedbelijders.

Sinds de oorspronkelijke bloedlastering zijn er nog meer verschenen. Of Joden nu beschuldigd worden van het verspreiden van de pest, het vergiftigen van waterputten, het controleren van het banksysteem, de media, het corrumperen van jonge mensen of het leiden van een wereldwijde communistische revolutie, de gemeenschappelijke noemers in alle beschuldigingen zijn hetzelfde.

Bloedbelastingen appelleren aan emotie, niet aan rede. Ze zijn niet bedoeld om iemand te overtuigen, maar om het nieuwste antisemitisme te ontketenen.

Ze legitimeren en zetten aan tot geweld tegen Joden, die - ooit belasterd als de vijanden van het goede - geen moreel recht hebben om te leven.

Het spel van de getallen

De aard en het doel van bloedbelastingen maken het onmogelijk om ze te bestrijden. Joden kunnen bloedlastering niet weerleggen omdat ze niet gebaseerd zijn op feiten, maar op gevoelens of bedoelingen die aan Joden worden toegeschreven door mensen die hen haten. Kan Netanyahu bewijzen dat hij geen vampier is? Natuurlijk niet. Als hij de moeite zou nemen om het te proberen, zou het gezien worden als bewijs dat hij iets verbergt. Kunnen Joden bewijzen dat ze niet slecht zijn? Nee, nogmaals. Omdat mensen die voorbestemd zijn om te geloven dat Joden slecht zijn, al het goede dat Israël doet zien als een poging om zijn fundamentele, onveranderlijke kwaadaardigheid te verbergen. "Rozewassen" is hier een goed voorbeeld van.

Het discours over Israëls oorlog in Gaza is doordrenkt met bloedlastering.

Denk aan de beschuldiging dat Gazanen honger lijden. USAID-administrateur Samantha Power gaf dinsdag een verklaring uit waarin ze beweerde dat "hongersnood dreigt in het noorden van Gaza".

Power wees met een beschuldigende vinger naar Israël voor de "dreigende" hongersnood. "De VS zullen alles blijven doen wat we kunnen om voedsel naar de mensen in Gaza te brengen, maar Israël moet meer doen om een einde te maken aan dit massale en vermijdbare lijden.

Bijna tegelijkertijd beschuldigde de minister van Buitenlandse Zaken van de E.U., Josep Borrell, Israël van het opzettelijk uithongeren van de mensen in Gaza. Hij zei: "In Gaza zijn we niet langer op de rand van hongersnood, we zijn in een staat van hongersnood, die duizenden mensen treft. Dit is onacceptabel. Hongersnood wordt gebruikt als oorlogswapen. Israël lokt hongersnood uit."

Deze beweringen werden de hele week door in alle talen op meerdere forums herhaald. Het feit dat ze niet waar zijn is niet van belang.

Volgens gegevens van COGAT - de eenheid van het Israëlische leger die verantwoordelijk was voor hulpleveranties aan Gaza vóór 7 oktober - kwamen er dagelijks gemiddeld 70 voedseltrucks Gaza binnen. In maart kwamen er dagelijks gemiddeld 126 voedseltrucks Gaza binnen. Dat is een toename van 80%.

Maar feiten zijn voor verliezers. En hoe dan ook, als er niemand omkomt van de honger in Gaza, betekent dat dat de goedhartige mensen van de wereld de kwade plannen van Israël hebben verijdeld. Wat er ook gebeurt, Israëls toegeschreven criminaliteit rechtvaardigt met terugwerkende kracht Hamas' invasie en het afslachten van Israëli's op 7 oktober en ondersteunt het nu openlijke Amerikaanse standpunt dat Israël de oorlog moet verliezen. Het rechtvaardigt ook aanvallen op Joden in de hele Westerse wereld.

Dan is er nog de bewering dat Israël genocide pleegt in Gaza, of op zijn minst opzettelijk meer dan 30.000 Gazanen heeft vermoord - waarvan 70% vrouwen en kinderen. De Amerikaanse president Joe Biden geloofde deze bewering toen hij in een interview met MSNBC zei: "Je kunt niet nog eens 30.000 Palestijnen laten sterven als gevolg van het achter Hamas aan gaan. Er zijn andere manieren om met Hamas af te rekenen."

Er zijn drie problemen met het getal 30.000. Ten eerste, de bron is Hamas, dus er is geen manier om het te controleren. Ten tweede, aangenomen dat het waar is - aangezien de bewering van Israël dat het meer dan 13.000 terroristen heeft gedood kan worden geverifieerd en waar is - is de verhouding tussen terroristen en burgers onder de doden in Gaza 1:1,3, de laagste verhouding tussen militanten en burgers in de geschiedenis van moderne oorlogvoering. En ten derde, zoals eerder deze maand werd aangetoond in een studie van Abraham Wyner, professor in de statistiek aan de Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania, zijn de gegevens van Hamas "niet echt".

Wyner schreef dat de gegevens van Hamas "er sterk op wijzen dat er een proces is gebruikt dat niet of nauwelijks verbonden is met de werkelijkheid om de cijfers te rapporteren. Waarschijnlijk heeft het Hamas-ministerie willekeurig een dagelijks totaal vastgesteld. We weten dit omdat de dagelijkse totalen te consistent stijgen om echt te zijn. Vervolgens wezen ze ongeveer 70% van het totaal toe aan vrouwen en kinderen en verdeelden dat aantal willekeurig van dag tot dag. Daarna vulden ze het aantal mannen aan zoals bepaald door het vooraf bepaalde totaal. Dit verklaart alle waargenomen gegevens."

Hoe slecht de dingen werkelijk zijn

Ondanks al deze bewijsbare, gemakkelijk aan te tonen feiten, staat Israël terecht voor genocide in Den Haag, en Joden worden achtervolgd, lastiggevallen en geslagen; en Joodse instellingen worden vernield en in brand gestoken in steden in de Verenigde Staten en Europa voor hun steun aan de "genocide" op Palestijnen.

Een andere beschuldiging die steeds prominenter wordt nadat ze werd gepropageerd door de Mensenrechtencommissie van de V.N. beweert dat Israëlische gevangenisbeambten Palestijnse vrouwelijke gevangenen seksueel misbruiken. Er is letterlijk geen bewijs, laat staan enig bewijs, voor dergelijke beweringen. Sterker nog, er zijn geen beweringen die op wat voor manier dan ook gecontroleerd kunnen worden. Toch doen ze de ronde.

IDF Brig.Gen. (ret.) Amir Avivi deed verslag van een bijeenkomst die hij donderdag had op het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, waar hij frontaal werd geconfronteerd met de beschuldiging.

Op zijn X-account schreef Avivi: "Het is moeilijk om me sprakeloos en geschokt achter te laten, maar dat is precies wat er gebeurde tijdens mijn vergadering op het State Department toen de vertegenwoordiger die verantwoordelijk is voor het Israëlisch-Palestijnse dossier Israël beschuldigde van systematisch seksueel misbruik van Palestijnse vrouwen, volledig op basis van een verzonnen rapport van de V.N. dat was geschreven om te proberen iets te vinden om de gruweldaden van 7 oktober in evenwicht te brengen."

Israëli's en Joden over de hele wereld waren verbijsterd door de snelheid en felheid van de propagandacampagne die Hamas' aanhangers in het Westen lanceerden in de onmiddellijke nasleep van Hamas' orgie van moord en sadisme in het zuiden van Israël. Minder dan 24 uur nadat het nieuws bekend werd, gaven Hamas-aanhangers aan de Harvard Universiteit het startschot voor de haatcampagne door 31 studentengroepen een verklaring te laten ondertekenen waarin ze Israël de schuld gaven van de gruweldaden van Hamas.

Toen de details van de misdaden begonnen te stromen, reageerden de aanhangers van Hamas in het Westen met gewelddadige ontkenningen van alle misdaden. Geen verkrachting. Geen opoffering van kinderen. Geen martelingen. Niets. Het was allemaal de schuld van Israël, zeiden ze. Israël doodde en verkrachtte zijn eigen volk. En nu verkrachten de Joden Palestijnse vrouwen. Hoe weten we dat? Omdat het Joden zijn.

Op het eerste gezicht was de snelheid en schaamteloosheid waarmee de schuld en schuld op Israël werd geprojecteerd schokkend. Het zou normale mensen vergeven kunnen worden als ze veronderstelden dat de aanhangers van Hamas zich gedeisd zouden houden bij misdaden van deze omvang. Maar die veronderstelling gaat voorbij aan het punt.

7 oktober was één slag in een grotere jihad om Israël te vernietigen. Propaganda in de vorm van bloedlastering is een centraal onderdeel van de oorlog. De lastering tegen Joden en de Joodse staat speelt vandaag de dag dezelfde rol als in de Middeleeuwen, maar dan op nationale schaal. Als Joden het verdienen om gedood te worden omdat Joden slecht zijn, dan verdient de Joodse staat het om vernietigd te worden omdat het de slechte Joodse staat is. Alles wat er met Israël gebeurt, is het bewijs van zijn kwaad. Elke misdaad tegen Israël is een misdaad die Israël heeft begaan. En als Israël geen misdaden begaat die aan het land worden toegeschreven, dan is dat omdat goede mensen zoals Power en Borrell in de weg stonden.

Het deprimerende is natuurlijk dat de strategie van Hamas werkt. De latente Jodenhaat in het Westen was wijdverspreid genoeg om hun misdaden te ondersteunen. De verspreiding van de bloedlaster door de Verenigde Naties, de Europese Unie en het ministerie van Buitenlandse Zaken is een verontrustende indicator van hoe slecht de zaken er werkelijk voorstaan.

De vraag is wat Israël - en de Joden in het algemeen - kunnen doen te midden van deze lawine van bloedlastering. Het antwoord is tweeledig.

Ten eerste moet Israël ophouden te proberen een negatief feit te bewijzen. Het kan niemand iets schelen of we echt bloeddorstige vampiers zijn. Overtuiging werkt niet bij mensen die bewogen worden door emotie, vooral haat. In plaats daarvan moeten Israël en de Joden wereldwijd zich concentreren op het mobiliseren van de mensen die voelen wat er aan de hand is en die zich niet laten meeslepen door antisemitische cartoons en Hamas-propaganda, zelfs niet als die wordt uitgesproken door Samantha Power.

Wat de haters betreft, hen tegengaan betekent in het offensief gaan. Op het slagveld in Gaza betekent dat Hamas volledig vernietigen, zodat iedereen begrijpt dat het een slecht idee is om de Joden aan te vallen. En op het slagveld van de Verenigde Naties, de Europese Unie, het ministerie van Buitenlandse Zaken, Harvard, Berkeley, New York City en Londen, is het antwoord om de haters met evenveel kracht en wreedheid te ontmaskeren als ze de Joden demoniseren.

Bron: The Triumph of the Blood Libel - CarolineGlick.com