Een snelle blik op de 21e eeuw tot nu toe

door Drieu Godefridi - 9 februari 2024

We zijn nog niet een kwart van de 21e eeuw ver, maar er zijn al een paar duidelijke structurele trends zichtbaar, ook al is het onmogelijk om de volgende "zwarte zwanen" - radicaal onvoorspelbare gebeurtenissen met verstrekkende gevolgen - te voorspellen. Hier zijn vier van die trends.

Sinds 2000 is Europa op veel fronten gestagneerd - anemische groei, een instortend geboortecijfer, militaire desinvesteringen - waaruit landen als België en Duitsland nog steeds niet zijn ontwaakt. Misschien wel het meest verontrustend is dat Europa volgens criteria zoals patenten, kapitaalinvesteringen en beursgiganten zoals GAFA (Google, Apple, Facebook, Amazon) niet meer innoveren. Mensen innoveren in de Verenigde Staten; ze innoveren nog steeds in Azië, maar in Europa - nauwelijks. Als je daar de obsessie van de Europese Unie met het milieu aan toevoegt, die weinig meer is geworden dan een machine voor het opleggen van beperkingen, ergernissen, straffen en belastingen in de naam van "energietransitie", dan lijkt het erop dat stagnatie een probleem is waarvan Europa zich misschien wel het moeilijkst kan bevrijden.

Zoals de geschiedenis laat zien, is stagnatie een tussentoestand. Na verloop van tijd is stagnatie bijna altijd de opmaat voor regressie (hier, hier en hier). Toen Sparta stopte met kinderen krijgen, werd Sparta niet van de ene op de andere dag verslagen. Sparta bleef Sparta, voor een tijd, met zijn glorieuze stad en zijn militaire contingenten. Daarna werd Sparta niet verslagen: het verdween gewoon geleidelijk van de aardbodem.

De scherpschutters van het Franse denken, die het voorrecht hebben het bijna altijd bij het verkeerde eind te hebben, over elk onderwerp, vertellen ons al 50 jaar dat de 21e eeuw 'Chinees' zou zijn. Ons wordt verteld: Leer zo snel mogelijk Chinees, ze zijn al onderweg! In werkelijkheid is de Chinese Communistische Partij ook aan het stagneren, verstrikt in vele crises op elk niveau: Economische stagnatie, demografische ineenstorting, werkloosheid onder jonge Chinezen van 20%, ineenstorting van de aandelenmarkt, vernietiging van het financiële centrum van Hong Kong, monetair isolement. Velen hebben voorspeld dat de Amerikaanse dollar zal worden vervangen door de Chinese yuan als de internationale valuta van de wereld - een transformatie die China duidelijk probeert te bewerkstelligen - maar als je een land was, zou je dan liever worden beschermd door China of door de vrije wereld?

China praat stoer over Taiwan, maar lijkt terughoudend om zijn aanzienlijke militaire kracht te gebruiken als het erop kan rekenen dat de VS niet zal reageren. Een probleem is dat China Biden ziet als zwak, passief en meegaand, dus het is heel goed mogelijk dat ze van plan zijn om te proberen Taiwan te laten zijn als "Hongkong". Bovenal is het Chinese regime een meedogenloze dictatuur waarin mensen en hun eigendommen verdwijnen en er geen mechanismen zijn voor vreedzame hervormingen. De Chinese president Xi Jinping beslist in zijn eentje over alles, "als een god onder de mensen", en helaas voor zijn volk lijkt hij niet erg open te staan voor kritiek.

Dan is er nog de rest van de wereld, wat in de 20e eeuw bekend stond als de "Derde Wereld". Vergeleken met de vorige eeuw gaat het in de Derde Wereld, althans op sommige plaatsen, beter: sommige landen zijn veel rijker geworden, dankzij de markteconomie en de openheid voor het internationale kapitalisme. Experts vertellen ons dat de landen van de BRICS-organisatie [Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika] de toekomst belichamen, net zoals ze ons gisteren vertelden dat de 21e eeuw Chinees zal zijn. Het probleem is dat de twee belangrijkste landen van BRICS -- China en India -- bijna in oorlog zijn aan hun gemeenschappelijke grens, en dat er veel meer dingen zijn die de BRICS-landen verdelen dan ze verenigen, en dat een organisatie alleen maar kan beslissen volgens het principe van de grootste gemene deler, die in het geval van BRICS bijna nul lijkt te zijn.

De BRICS-landen worden rijker, miljarden mensen worden uit de armoede gehaald en wij verheugen ons. Het is merkbaar dat landen zoals de grote Braziliaanse democratie denken aan een toekomst die minder afhankelijk is van het Westen. Het idee dat BRICS de 21e eeuw zal vormgeven, houdt echter geen stand bij analyse. Prof. Jyrki Käkönen schreef in 2014:

"Het is niet eenvoudig om aan te nemen dat BRICS een organisatie zou zijn die in staat is om het internationale systeem te veranderen, zolang BRICS-leden verschillende soorten verwachtingen hebben als het gaat om de toekomstige wereldorde. In dit opzicht zijn de belangrijkste BRICS-landen China en India, die ook tegenstrijdige belangen en verwachtingen hebben over de toekomstige orde van Azië en de hele wereldorde."

Argentinië kondigde onlangs aan dat het zijn aanvraag om lid te worden van BRICS intrekt.

Dan is er nog het Amerikaanse systeem, dat voortdurend zijn eigen grenzen lijkt te testen. Er zijn talloze problemen in de Verenigde Staten, zoals immigratie, die helaas net zo wetteloos is geworden in de VS als in Europa. De politieke verdeeldheid die rassenhaters hebben opgewekt is dusdanig dat in plaats van minderheden te helpen, zoals het verbeteren van K-12 onderwijs, er alleen maar meer geweld is en een toenemend aantal steden met enorme drugsproblemen.

Amerika is echter ook welvarend; formidabel innovatief, aan het hoofd van de meest duizelingwekkende militaire concentratie ooit bijeengebracht, en structureel in staat om economische en financiële crises beter te beheersen dan zijn concurrenten. Waarom? Om een eenvoudige reden: flexibiliteit. In veel Amerikaanse staten kun je zonder reden personeel aannemen en ontslaan, met slechts een paar dagen opzegtermijn. Zodra een bedrijf uitbreidt, kan het op grote schaal mensen aannemen om te groeien, omdat het weet dat als het moeilijke tijden doormaakt, het ook net zo snel mensen kan ontslaan. Een bedrijf is een rationele entiteit.

Als er één element is van het Amerikaanse systeem dat Europa zou moeten kopiëren, dan is het wel deze flexibiliteit op de arbeidsmarkt.

Zal dat nooit gebeuren? Nee, natuurlijk niet. Daarom zal Europa blijven stagneren, terwijl Amerika, ondanks alle huidige moeilijkheden, de weg van de toekomst opent.

Als we afgaan op de economische en geopolitieke feiten die hier zijn onderzocht, zal de 21e eeuw Amerikaanser zijn dan ooit.

Drieu Godefridi is jurist (Université Saint-Louis, Université de Louvain), filosoof (Université Saint-Louis, Université de Louvain) en doctor in de rechtstheorie (Paris IV-Sorbonne). Hij is ondernemer, CEO van een Europese particuliere onderwijsgroep en directeur van PAN Medias Group. Hij is de auteur van Het groene rijk (2020).

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2024 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: A Quick Look at the 21st Century So Far :: Gatestone Institute