Het beleid dat Israëlische soldaten doodt

door Jonathan Schanzer 1 juni 2024

Drie soldaten van de Israel Defense Forces (IDF) werden gedood op 28 mei, toen ze een boobytrap van Hamas tegenkwamen in een gebouw in Rafah. In een afzonderlijk incident werden drie andere soldaten gedood bij een aanval met geïmproviseerde explosieven (IED's) van Hamas op 18 mei.

De terroristische organisatie Hamas is ontegensprekelijk de schuldige. En de Islamitische Republiek Iran, de belangrijkste militaire beschermheer van Hamas, draagt ook een grote verantwoordelijkheid. Maar dit is ook het ongelukkige resultaat van het beleid van de regering Biden dat de Israëlische soldaten in groter gevaar heeft gebracht.

Om te begrijpen waarom het Witte Huis enige verantwoordelijkheid draagt, hoeven we alleen maar terug te kijken naar het Amerikaanse Gazabeleid van de afgelopen drie maanden.

Aan de vooravond van de islamitische feestdag Ramadan, in maart, waarschuwde het Witte Huis Israël om hun militaire opmars naar Rafah te staken. De Israëli's hadden Hamas uit het grootste deel van de Gazastrook verwijderd. De IDF stond op het punt om de terreurgroep te vernietigen, daarmee de voorspellingen tartend van de meeste Midden-Oosten deskundigen. De VS waarschuwden dat een oorlog tijdens de Ramadan zou kunnen leiden tot een conflict op meerdere fronten wat de Israëli's wilden vermijden. Deze waarschuwingen vonden weerklank bij de Israëli's, die de afgelopen jaren uit de eerste hand ervaring hadden opgedaan met door de Ramadan geïnspireerde conflicten. Dus stemden ze ermee in om een maand te stoppen.

Maar toen die maand voorbij was en de Israëliërs zich klaarmaakten voor een hernieuwde oorlog, verplaatste het Witte Huis de doelpalen. De VS begonnen onmiddellijk te waarschuwen voor een potentiële humanitaire ramp in Gaza. Het ministerie van Buitenlandse Zaken ging zelfs zover om te suggereren dat Israël zich schuldig zou kunnen maken aan oorlogsmisdaden in Rafah. Het Witte Huis dreigde zelfs om de levering van munitie aan Israël stop te zetten, als gevolg van deze vermeende angsten. En dan te bedenken dat Israël het aantal burgerslachtoffers lager had gehouden dan bij eerdere Amerikaanse gevechten in Irak of Afghanistan.

Dus in plaats van hun oorlog met de door Iran gesteunde terreurgroep te beëindigen, begonnen de Israëli's hun inspanningen op te voeren om extra hulp naar Gaza te brengen. Ze begonnen de naar schatting 1,4 miljoen ontheemde Gazanen uit Rafah te verplaatsen naar gebieden buiten de directe conflictzone.

Toen, midden mei, kwam een grote juridische campagne tegen Israël in een stroomversnelling. Het Internationaal Strafhof (ICC) diende een aanklacht in tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en de Israëlische minister van Defensie Yoav Gallant wegens vermeende belegeringsoorlog tegen burgers in Gaza. Dit werd gevolgd door een hoorzitting bij het Internationaal Gerechtshof (ICJ) dat Israël opriep om de Rafah operaties te stoppen uit angst voor humanitaire problemen.

De regering Biden verzette zich tegen de maatregel van het ICC, maar ondernam geen enkele directe actie om de maatregel te voorkomen of het hof te straffen. Wat het ICJ betreft, de beschuldigingen van belegeringsoorlog tegen Israël zouden waarschijnlijk nooit zijn geuit als het ministerie van Buitenlandse Zaken niet eerst had gesuggereerd dat dit zou gebeuren. En in plaats van sancties op te leggen aan de aanklager van het ICC of deze Orwelliaanse instellingen te financieren, heeft het Witte Huis zich afzijdig gehouden en toegestaan dat de juridische farce doorging.

Terwijl dit gaande was, besteedde Amerika weinig aandacht aan de gijzelaars, waaronder vrouwen en kinderen, en niet te vergeten Amerikaanse burgers, die nog steeds door Hamas worden vastgehouden nadat ze op 7 oktober werden ontvoerd door de door Iran gesteunde terreurgroep. En er is geen enkele erkenning voor het feit dat Israël een oorlog voert die het niet is begonnen en ook niet heeft gewild.

Maar het is nog erger voor Israël. Het cumulatieve effect van dit alles in de afgelopen drie maanden heeft ertoe geleid dat de IDF haar opmars in Rafah heeft stopgezet en veel langzamer is gegaan dan ze oorspronkelijk had verwacht. Deze drie maanden van relatieve rust gaven Hamas en hun terreurmeesters in Teheran de tijd en de ruimte om de dodelijke boobytraps en IED's voor te bereiden die nu de Israëlische soldaten doden.

We moeten Hamas en de Islamitische Republiek Iran natuurlijk de schuld geven voor het plaatsen van deze dodelijke vallen en bommen. Maar het is eerlijk om te zeggen dat we de komende weken waarschijnlijk nog veel meer dodelijke berichten uit Israël zullen zien, naarmate de Israëlische grondoperaties in Rafah zich verder uitbreiden en de Israëlische soldaten worden geconfronteerd met dodelijker verrassingen van Iran en Hamas.

De tijd en ruimte die Hamas en Iran nodig hadden om deze aanvallen voor te bereiden, en aanvallen die ongetwijfeld nog zullen komen, zijn het directe resultaat van het beleid van de regering Biden, zowel expliciet als impliciet.

Bron: The Policies That Are Killing Israeli Soldiers – Commentary Magazine