WAT LIGT ER ACHTER DE BELEGERING VAN VANDAAG VAN BIJBELPROFETIE?

18 maart 2024 door Jonathan Brentner

Bijbelprofetie wordt vandaag de dag belegerd; het is het doelwit geworden van veel misbruik door zowel medegelovigen als mensen buiten Christus. Het artikel van Jan Markell We worden belaagd als nooit tevoren, geeft een treffende samenvatting van de toenemende intensiteit van aanvallen op ons geloof in de pre-Verdrukking Opname, die vaak overslaat op degenen onder ons die deze hoop koesteren.

De afgelopen jaren heb ik een onderliggende stroming opgemerkt in leringen die ontkennen wat de Bijbel zegt over de vervoering, de zevenjarige verdrukking en de duizendjarige heerschappij van Jezus. Ze verkleinen de grootsheid van Jezus' rol in de eindtijd.

Ik geloof dat de huidige aanval op Bijbelprofetieën de toekomstige glorie van Jezus bezoedelt door:

ONZE HOOP TE RICHTEN OP EEN EINDTIJDGEBEURTENIS IN PLAATS VAN OP JEZUS

Predikanten die zeggen dat er niet zoiets bestaat als de opname van de gemeente of de duizendjarige heerschappij van Jezus onteren Hem door de hoop van de heiligen weg te leiden van Jezus naar een gebeurtenis die opmerkelijk steriel is vergeleken met hoe de Schrift de terugkeer van Christus naar de aarde beschrijft. Meestal is het een oppervlakkig einde van de geschiedenis vlak voor de eeuwige staat die al dan niet de wederkomst kan omvatten.

De geloofsbelijdenis van New Hampshire uit 1833 vat deze visie op de toekomst zonder opname perfect samen. Ja, het omvat de wederkomst van Jezus, maar Zijn wederkomst wordt een anticlimax tegen de achtergrond van een verre gebeurtenis waarin God tegelijkertijd zowel heiligen als zondaars opricht, waarna Hij hen scheidt en oordeelt. Velen in dit a-millenniale kamp zeggen dat Jezus in 70 na Christus naar de aarde terugkeerde en vertellen ons dat het hoogtepunt van onze hoop op het evangelie plaatsvindt bij de inauguratie van de eeuwige staat of de verschijning van het Nieuwe Jeruzalem.

Dergelijke leerstellingen, die vaak preken bevatten waarin gesteld wordt dat alle gelovigen op een dag zullen sterven, zijn in tegenspraak met Paulus' nadruk op Jezus' verschijning als centraal onderdeel van het evangelie. In 1 Korintiërs 15:1-19 verbindt de apostel onze toekomstige opstanding met die van Jezus, waardoor ze allebei essentieel zijn voor de evangelieboodschap die hij in verzen 3-11 samenvat. Deze twee thema's komen de rest van het hoofdstuk samen en culmineren in het ontvangen van onsterfelijke opstandingslichamen wanneer Jezus verschijnt (verzen 47-55). Onze toekomstige ontvangst van onsterfelijke lichamen is de hoop van het Evangelie dat in het Nieuwe Testament wordt verkondigd.

Ja, de Opname is een gebeurtenis, maar het richt onze hoop volledig op Jezus alleen en verheerlijkt Hem als onze Verlosser. Onze focus wordt dus die van het reikhalzend uitzien naar "een Redder, de Heer Jezus Christus, die ons nederige lichaam zal veranderen in een lichaam dat lijkt op zijn glorieuze lichaam ..." (Filippenzen 3:20-21). (Filippenzen 3:20-21).

Bijbels gefundeerd onderwijs maakt Jezus en zijn verschijning tot het brandpunt van onze hoop op heerlijkheid.

DE KERK TOT ONZE HOOP MAKEN IN PLAATS VAN JEZUS

In verschillende gesprekken die ik heb gevoerd met mensen die van de kerk de ontvanger van Gods koninkrijksbeloften maken in plaats van Israël, heb ik vaak woorden gehoord waarin de kerk werd verheerlijkt in plaats van de Heer Jezus. In het begin kende ik geen bijzondere betekenis toe aan deze uitspraken, maar nu zie ik ze als symptomatisch voor een onterechte verheerlijking van de kerk.

Degenen die zeggen dat de kerk nu Gods koninkrijk is in vervulling van profetische passages zoals Psalm 2 of Openbaring 20:1-10 maken een opmerkelijk vergelijkbare fout als degenen die zeggen dat de kerk alleen over de wereld zal heersen voordat Jezus ernaar terugkeert. Zij verminderen het belang van Jezus in het hoogtepunt van de menselijke geschiedenis en verschuiven zo de aandacht van Hem naar de kerk.

De Bijbel zegt dat wanneer Jezus over de planeet aarde regeert, zaken als oorlogen, etnische strijd, extreme goddeloosheid, misleiding, wetteloosheid en wijdverspreide corruptie niet zullen bestaan. Het feit dat deze dingen in onze tijd voorkomen betekent dat Jezus' heerschappij over de naties, inclusief een hersteld Israël, wacht op een toekomstige dag. Is het niet vernederend voor Jezus om te zeggen dat Hij nu de woorden van Psalm 2 vervult als deze dingen onze wereld kenmerken? Ja, absoluut!

Alleen Jezus kan deze toekomstige tijd van gerechtigheid en vrede op aarde in gang zetten. Dit is niet onze huidige ervaring en het is ook niet iets wat een jammerlijk verdeelde en wereldse kerk ooit in de toekomst zou kunnen bereiken.

Degenen die van de kerk het vervangende koninkrijk voor Israël maken, nu of in de toekomst, ruilen de glorieuze wonderen van hoe de Bijbel dit komende rijk beschrijft in voor het verval dat we nu in onze wereld ervaren.

MENSELIJKE WIJSHEID VERHEFFEN BOVEN DE WOORDEN DIE JEZUS INSPIREERDE

Dit brengt me bij een derde reden waarom ik zeg dat de huidige belegering van Bijbelprofetie de glorie van Jezus aantast.

Degenen die zeggen dat de kerk nu Gods koninkrijk is, of een voorpost daarvan, spreken de woorden tegen die Paulus aan de Korintiërs schreef. Daar identificeert hij "het koninkrijk van God" als onze toekomstige erfenis in plaats van ons huidige bezit (1 Korintiërs 15:50).

Ja, natuurlijk draagt God ons over naar Zijn geestelijke domein op het moment van onze verlossing (Kolossenzen 1:13-14). Maar de Bijbel vertelt ons dat we ook erfgenamen zijn van een nog toekomstige en fysieke manifestatie ervan (vergelijk Efeziërs 1:11-14 met 1 Korintiërs 15:50). Jakobus 2:5 bevestigt dat wij als gelovigen erfgenamen zijn van een koninkrijk:

Luister, mijn geliefde broeders, heeft God degenen die arm zijn in de wereld niet uitverkoren om rijk te zijn in het geloof en erfgenamen van het koninkrijk, dat Hij beloofd heeft aan hen die Hem liefhebben?

De apostel Paulus schreef dat we "mede-erfgenamen met Christus" zijn (Romeinen 8:17). Het Nieuwe Testament identificeert de kerk nooit als Gods koninkrijk en zegt ook niet dat we op dit moment "mede-erfgenamen" zijn van het rijk van Jezus. Woorden zijn belangrijk!

De woorden van 1 Korintiërs 15:50 geven extra inzicht over onze erfenis van het koninkrijk:

Ik zeg u dit, broeders: vlees en bloed kunnen het koninkrijk van God niet beërven, noch kan het vergankelijke het onvergankelijke beërven.

In dit vers zegt Paulus dat het onmogelijk is voor ons om onze erfenis van het "koninkrijk van God" te ontvangen in onze huidige staat. De woorden van de apostel ontkrachten alle leringen die beweren dat de kerk Gods koninkrijk is in haar huidige of toekomstige staat. Zulke dingen kunnen niet gebeuren zolang we bestaan in lichamen van "vlees en bloed".

Het goede nieuws is dat Jezus ons geschikt zal maken voor Zijn koninkrijk wanneer Hij verschijnt, de doden "in Christus" met "onvergankelijke lichamen" zal opwekken en ook degenen van ons die op dat moment leven onsterfelijkheid zal geven (1 Korintiërs 15:51-55; 1 Tessalonicenzen 4:13-17; Filippenzen 3:20-21). De Opname is absoluut geen tertiaire zaak, maar een zaak van het allergrootste Bijbelse belang omdat Jezus ons dan geschikt zal maken om met Hem te heersen in het heerlijke koninkrijk dat komen gaat.

Nadat Jezus op de vragen van Zijn discipelen over het einde van het tijdperk en Zijn terugkeer had geantwoord, zei Hij: "Hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar mijn woorden zullen niet voorbijgaan" (Matteüs 24:35). Degenen die de Bijbelse profetie in diskrediet brengen zouden goed moeten opmerken dat Jezus, nadat Hij Zijn discipelen had onderwezen over de tekenen van de eindtijd, de toekomstige bezoedeling van een Joodse tempel door de antichrist, Zijn spectaculaire terugkeer naar de aarde na de Verdrukkingsperiode en de "vijgenboom" als illustratie van Israëls wedergeboorte, de absolute duurzaamheid van Zijn "woorden" bevestigde.

Mijn voornaamste klacht tegen leringen die beweren dat er niet zoiets is als een Opname en die beweren dat de kerk nu Gods koninkrijk is in plaats van Israël, is het volgende: Opzettelijk of misschien onbewust, bezoedelen zij die zulke dingen onderwijzen de glorieuze naam van onze Heer door onze verwachting van de ontmoeting met Jezus in de lucht op te schuiven naar een spectaculair saaie afsluiting van de menselijke geschiedenis die alles negeert wat het boek Openbaring tot de laatste paar hoofdstukken leert (hoewel sommigen beweren dat de woorden ervan al tot vervulling zijn gekomen).

De woorden van Bijbelprofetie, die op hun waarde worden geschat, verheerlijken de Here Jezus omdat ze onze hoop alleen op Hem richten (niet op de kerk), en bevestigen de spectaculaire aard van Zijn wederkomst en de wonderen van Zijn toekomstige koninkrijk, dat onze meest fantasierijke gedachten over hoe het zou kunnen zijn, zal overtreffen.

In het boek Hereafter, It's Far Better Than You Can Imagine beschrijven Terry James en ik de toekomstige heerlijkheid die ons als gelovigen te wachten staat, te beginnen met de verschijning van Jezus om ons mee naar huis te nemen. Van begin tot eind benadrukken we de jubelende vreugde die ons in de hemel te wachten staat.

De manier waarop de Bijbel Jezus verheerlijkt in zijn beschrijving van toekomstige gebeurtenissen verschilt radicaal van wat in veel kerken wordt onderwezen. Bovendien ontneemt het zwijgen over de hemel gelovigen de mogelijkheid om te anticiperen op de wonderen die voor ons in het verschiet liggen, die werkelijk veel beter zijn dan we ons in onze meest fantasierijke gedachten kunnen voorstellen.

Bron: What Lies Behind Today's Siege of Bible Prophecy? — Jonathan Brentner