Wekelijkse nieuwsbrief 3 oktober - 10 oktober 2024

Een jaar.

Maandagochtend, 6:29 AM, 7 oktober, stond alles hier stil toen we ons herinnerden wat er 366 dagen geleden plaatsvond. Dat was het moment waarop de terreurgroep Hamas met hun spervuur begon dat uiteindelijk duizenden raketten richting Israël stuurde. Op hetzelfde moment dat de projectielen richting de grens vlogen, doorbraken bloeddorstige mannen de barrière met geweld, lust en moord in hun ogen. De hele ochtend door stroomden duizenden Israël binnen om de ergste wreedheden, aanvallen, martelingen, ontvoeringen en slachtpartijen uit te voeren die mijn volk sinds de Holocaust heeft meegemaakt.

Het is een zware, zware week geweest. Emotioneel voor mij, voor mijn familie, voor mijn land. Er zijn er zoveel verloren gegaan op die dag. Er zijn er sindsdien zoveel verloren gegaan. Hartzeer is de erfenis van slechte daden. In Israël verdrinken we in liefdesverdriet.

Terwijl wij rouwden, vierden onze vijanden feest. Hamas deed zijn best om het in ons gezicht te wrijven. Het was echter interessant om op te merken dat, terwijl de aanval van vorig jaar iets minder dan 4000 raketten bevatte, de aanval van maandag uit 14 raketten bestond. Dat geeft een goed beeld van hoe het toen voor Hamas was en hoe het nu voor hen is. Het afgelopen jaar is Hamas gedecimeerd. En door de manier waarop de terroristische organisatie zich heeft ingegraven in de burgerbevolking, zowel boven als onder de grond, is ook de regio Gaza verwoest. De intenties van Hamas waren om ons land te vernietigen; in plaats daarvan hebben ze hun eigen land vernietigd.

Het heeft me vele maanden gekost om positieve aspecten van 7 oktober te kunnen accepteren, maar ik kan nu ten minste twee goede resultaten erkennen. Ten eerste heeft het de innerlijke verdeeldheid binnen Israël, die het land verscheurde, tenietgedaan. Tenminste, voor een tijdje. Er zijn nog steeds elementen binnen de politieke, gerechtelijke en militaire structuur die giftig zijn voor de natie. Een nog belangrijker resultaat was echter dat de aanval de criminele verwaarlozing van de omringende dreiging aan onze grenzen blootlegde. Hoe had Hamas anders de aanval kunnen uitvoeren op de manier waarop ze dat deden? Er waren meer dan 200 plaatsen langs het hek met Gaza waardoor de terroristen en Gazaanse burgers naar binnen konden stormen, onschuldige burgers konden afslachten en vervolgens 250 Israëli's over de grens konden ontvoeren. Dit had nooit mogen gebeuren en ik ben ontzet dat ons leger dit heeft laten gebeuren.

Maar we zitten in een nieuwe fase van onze natie. Er zijn geen struisvogels onder onze burgers die hun kop in het zand steken voor de dreigingen van onze genocidale vijanden. We werden wakker door de echo's van geweerschoten en beseften dat de aanvallers zich in onze eigen achtertuin bevonden. Dat is wat deze natie bij elkaar heeft gehouden tijdens de harde oorlog in Gaza. We hebben meer gedaan dan enig ander land in de geschiedenis om onschuldige burgers te beschermen. Maar er zijn ongetwijfeld veel doden gevallen door de zielloze gewoonte van Hamas om de eigen bevolking als menselijk schild te gebruiken. Toch is ons land blijven vechten.

Nu zijn de gevechten gericht op het noorden, en die oorlog is niets minder dan wonderbaarlijk geweest. Nooit in mijn stoutste dromen had ik gedacht dat Hezbollah in tweeënhalve week uitgeschakeld zou zijn. Hezbollah was de terroristische groepering die ik het meest vreesde. Ze was beter gefinancierd, beter bewapend, beter getraind en was volledig ingebed in de Libanese samenleving en politiek. Toen kwamen de piepers en verloor Hezbollah haar evenwicht. Daarna kwamen de bommen die de leider van de groep, Hassan Nasrallah, uitschakelden, samen met een heleboel andere terroristen en Iraniërs, en Hezbollah stortte in. In minder dan drie weken werd 85% van hun gevreesde raketlanceercapaciteit beschadigd of vernietigd. Dit is niet de macht van Israël of de Verenigde Staten die dit heeft gedaan. Het is de kracht van God.

En nu we het toch over de kracht van God hebben, hoe gaat het op dit moment in Teheran? De grootste ballistische raketaanval in de geschiedenis van de planeet aarde, en Israël verloor een Arabier die werd verpletterd door een opgeblazen raketscherf terwijl hij buiten in Jericho ronddwaalde. God zei dat Hij Zijn volk zou beschermen en dat is precies wat Hij deed.

Nu zit Iran in de problemen. Ze zetten zich schrap voor een reactie, terwijl ze dreigementen uiten en zelfs geruchten verspreiden over een kernproef. En ze hebben gelijk dat ze bang zijn. Israël zal terugslaan. Maar waar? Eén mogelijkheid is om olie- en gasinstallaties aan te vallen in een harde economische aanval. Een tweede mogelijkheid is om raket- en militaire bases aan te vallen. Ten derde zouden we belangrijke leiders kunnen vermoorden, een vaardigheid waar we een zekere voorliefde voor hebben getoond. Of, vier, we kunnen het nucleaire programma van Iran vernietigen. Hoewel ik denk dat het waarschijnlijk optie één en misschien twee zullen zijn, zou ik willen dat het vier was. Maar met de huidige regering in het Witte Huis van de Verenigde Staten kan dat niet laten gebeuren. Biden en Harris zijn te bang om Iran boos te maken en we kunnen het nucleaire programma van Teheran gewoon niet vernietigen zonder de hulp van de Verenigde Staten. Het soort bommen dat nodig is en de specifieke overbrengingssystemen maken geen deel uit van ons huidige arsenaal.

Premier Benjamin Netanyahu zit dus een beetje klem tussen wat hij kan doen en waarvan hij weet dat het echt moet gebeuren. Stel je eens voor wat er deze week had kunnen gebeuren als Iran al kernwapens had gehad. Terwijl Bibi over zijn beslissing nadenkt, doet het Witte Huis Biden er alles aan om hem te ondermijnen. De president nodigde de minister van Defensie en rivaal van Netanyahu, Yoav Gallant, uit in het Witte Huis om de strategie te bespreken. Toen de premier het hoorde, maakte hij een einde aan die reis. Het zijn dit soort ondermijnende acties van de VS die aantonen waarom zo velen in Israël angstig kijken naar de verkiezingen in november in Amerika. De persoon in het Witte Huis is voor ons van groot belang. Ik vermoed dat als Donald Trump terugkomt in het Oval Office, de Iraanse nucleaire wetenschappers in januari 2025 maar beter uit hun ondergrondse bunkers kunnen komen.

We zijn nu een jaar bezig en we vechten op directe fronten. We hebben de strijd op de Westelijke Jordaanoever die blijft uitmonden in individuele terroristische aanvallen. Gisteren nog, in Hadera, ging een Arabier van de West Bank door het lint met een mes en stak zes mensen neer, waarvan twee ernstig, voordat hij voorgoed uitgeschakeld werd. In Gaza duwt de IDF de bevolking door het humanitaire gebied naar het zuiden, om een noordelijke bufferzone voor Gaza in te stellen. Er zullen niet langer terroristen aan onze zuidgrens staan.

In Libanon is Hezbollah eindelijk geïnteresseerd in een staakt-het-vuren zonder dit te koppelen aan een staakt-het-vuren in Gaza. Israël antwoordde echter: “Niet zo snel. Jullie willen een staakt-het-vuren in Libanon? Haal onze gijzelaars terug uit Gaza.” Dit was briljant, want als je een stap terug doet, zie je wie er echt in het spel is. Het is Iran, de poppenspeler van de proxies. Echt een geniale zet!

God heeft de mensheid een vrije wil gegeven. Wanneer mensen die vrije wil gebruiken om kwaad te doen, zal God ingrijpen en zeggen: “Ja, daar zul je voor boeten. Maar in de tussentijd zal ik voor het goede gebruiken wat jij voor het kwade hebt bedoeld.” Die theologische waarheid is duidelijk zichtbaar in het Midden-Oosten. Als de geplande terreuraanslagen volgens het Iraanse tijdschema waren verlopen in plaats van de onverklaarbare, aandachtzoekende voortijdige start van Hamas, dan hadden de resultaten verwoestend kunnen zijn voor de hele Israëlische natie. Als het noodzakelijkerwijs onmogelijk nauwkeurige samenspel van Israëls raketsystemen - Iron Dome, David's Sling en Arrow - niet op miraculeuze wijze met zo'n onmogelijke precisie had gewerkt tijdens de Iraanse aanvallen van april en september, zouden honderden en misschien wel duizenden Israëli's zijn gedood of gewond. En, misschien wel het meest verbazingwekkende van alles, wat zou er gebeurd zijn als God niet een massa opgeroepen Gen-Z jongvolwassenen had genomen en hen had samengesmolten tot wat misschien wel de krachtigste strijdkracht zou zijn die onze natie ooit heeft gezien? Dit is een generatie van leeuwen, van overwinnaars. Ze zijn echt ongelooflijk.

Bijbelgelovigen moeten niet verbaasd zijn over wat ze nu in het Midden-Oosten zien. Het past hand in hand in Gods profetische tijdlijn. Iran moet verslagen worden zodat ze hun volmachten niet meer vertrouwen. Dat zal hen veranderen in een sterkere coalitie bestaande uit Rusland, Turkije en enkele Afrikaanse landen. Samen zullen ze Israël aanvallen. Wanneer ze dat doen, zal het niet de IDF of de premier of Amerika zijn die de strijd zal leveren. Het zal de Heer der heerscharen zijn en het zal een bovennatuurlijke overwinning zijn die God voor ons zal behalen. Het volk van Israël zal versteld staan en op zoek gaan naar de Messias. Op dat moment zal er een nieuwe leider opstaan die sterk en wijs genoeg zal zijn om een deal te sluiten voor een nieuwe tempel. Het Joodse volk zal naar hem toestromen en hem vieren, tenminste totdat hij eist dat hij als een God aanbeden wordt. Er zal paniek ontstaan onder velen en een aantal Joden zal vluchten naar een plaats die God voor hen heeft voorbereid totdat de tijd van die antichrist voorbij is. Dan zullen ze Jezus zien terugkeren met Zijn gemeente. Ze zullen Hem herkennen als degene die hun voorouders doorstoken hebben, ze zullen rouwen om Hem en om wat ze Hem aangedaan hebben, en ze zullen zich bekeren en Hem één voor één aannemen als hun Messias. Dat, beste vrienden, is wat de Bijbel zegt dat Israël te wachten staat.

Wat kan de kerk doen om te helpen bij de gebeurtenissen in het Midden-Oosten? Laat ik het zo zeggen. Als je alle raketten neemt die vanaf het begin van de oorlog op Israël zijn afgevuurd en alle ballistische raketten die vanuit Iran zijn afgevuurd - beide keren - en je telt al hun vermogen om te doden bij elkaar op, en dan kijk je hoeveel Israëli's er daadwerkelijk zijn gedood, dan klopt er helemaal niets van. Net zoals het ontstaan van Israël voor sommige mensen onbegrijpelijk is, zo is het voortbestaan van Israël voor anderen onbegrijpelijk. Mijn enige verklaring is dat het effectieve en vurige gebed van een rechtvaardig persoon veel oplevert.

Als je voor Israël bidt, voer je de krachtigste daad uit die mogelijk is. Sterker dan de wapens van Frankrijk of Groot-Brittannië of Amerika of Duitsland, zullen de gebeden van de kerk Israël bij elkaar en veilig houden. Dus dat is wat ik van jullie vraag. Wanneer twee of drie van jullie in Gods naam bijeen zijn, bid dan voor Israël. Je zult versteld staan van de kracht die van je geloof uitgaat.

Het Ministerie

Terwijl ik Telegram-posts schreef over tunnels tussen Metula, Israël, en Kfarkela, Libanon, moest ik denken aan Nir en zijn team die diezelfde tunnels gebruikten in mijn aankomende thriller, The Sick Man's Rage. Dit boek komt rechtstreeks uit de krantenkoppen, begint met 7 oktober en gaat verder met wat er vandaag de dag gebeurt in Turkije, Libanon en Syrië. De roman is een sensatierit die je naar adem zal doen snakken. Reserveer je exemplaar vandaag nog, zodat we ervoor kunnen zorgen dat dit boek en zijn evangelieboodschap alle grote winkels voor Kerstmis bereiken!

Morgenavond, 11 oktober, begint Jom Kippoer, de meest plechtige dag op de Joodse kalender. De meeste mensen herkennen de naam, maar weten weinig over de ware betekenis ervan en hoe het zijn ultieme vervulling zal vinden wanneer de Messias terugkeert en het Joodse volk Hem erkent voor wie Hij is. Leer meer over deze speciale dag als je “De ware betekenis van Jom Kippoer” leest.

Voor degenen onder jullie die in de buurt van Toronto wonen: onze directeur van Behold Israel - Canada, Nick DiGiovanni, zal preken tijdens de zondagochtenddienst in Calvary Chapel Oakville om 10:30 uur. Kom Nick en zijn geweldige vrouw Tina ontmoeten en hoor wat God doet in en door Behold Israel over de hele wereld.

Gebed is een geschenk van God. Het stelt ons in staat om rechtstreeks met Hem te communiceren, zonder tussenpersoon of ritueel. Bedankt dat je wat van je gebedstijd gebruikt om onze bediening voor de Heer te brengen. Zoals we al gezien hebben, God hoort en Hij handelt. Prijs Zijn naam!

In afwachting van Zijn Terugkeer,

Bron: Amir’s Weekly Newsletter