En toen draaide alles om
Door Tom Gilbreath 16 december 2024
Terwijl de rebellen oprukten naar Damascus, deed Bashar al-Assad, de oude heerser van Syrië, iets wat niemand bij zijn volle verstand zelfs maar een paar weken eerder had kunnen voorspellen. Volgens talrijke gepubliceerde rapporten riep hij de hulp in van Israël. Laat dat even bezinken. Assad, de marionettendictator van Syrië - gesteund en gecontroleerd door Iran - deed plotseling een beroep op de aartsvijand van Iran, Israël, om hem te redden. Om verschillende redenen kon en wilde Israël niet militair ingrijpen namens deze wrede man. Maar dat hij tot zo'n extreme wanhoop kwam, laat zien hoezeer het Midden-Oosten in een paar dagen tijd is veranderd.
De Syrische burgeroorlog begon al in 2011. Tegen 2014 was Assad aan de verliezende hand. Toen kwamen zijn sjiitische geloofsgenoten in Iran tussenbeide. Ze gaven Hezbollah, hun proxies in Libanon, de opdracht om Syrië binnen te trekken. In 2015 voegde Rusland zich op aandringen van Iran bij de strijd met een grote inzet van lucht- en grondtroepen. Op dat moment waren de rebellen kansloos. Assad verkocht zijn ziel aan de Iraniërs. Maar tien jaar later is alles veranderd.
Vijftien maanden geleden leek Israël kwetsbaarder dan ooit in haar moderne geschiedenis. Er werden herhaaldelijk verkiezingen uitgeschreven, maar elke verkiezing resulteerde in een patstelling. Premier Benjamin Netanyahu werd aangeklaagd en hield ternauwernood stand. De Knesset (het parlement van Israël) stemde voor een hervorming van het rechtssysteem. Woedende Israëlische liberalen gingen de straat op om te protesteren. Een aanhoudend geschil over het onderwerpen van leden van de ultraorthodoxe gemeenschap aan de militaire dienstplicht dreigde een regeringscoalitie die toch al nauwelijks houdbaar was, op de kop te zetten.
Toen kwam 7 oktober en verraste de natie totaal. Het was de grootste inlichtingenfout in de moderne geschiedenis van Israël. Frustratie over het onvermogen van de Joodse staat om de vrijlating van alle gijzelaars te bewerkstelligen maakte de interne woede en onenigheid nog groter.
Buiten Israël legde de reactie op de Hamas-aanval een niveau van Jodenhaat bloot dat sterker was dan iemand zich kon voorstellen. In plaats van woedend te zijn op Hamas, verklaarden velen over de hele wereld zich solidair met de groep die bekend staat om het terroriseren van zowel Israëli's als Palestijnen. Ondanks de wrede afslachting van de aanval, veroordeelden de meeste landen van de wereld Israël al snel. Voor het verdedigen van het land en volk en zou het Internationaal Strafhof later de Israëlische premier Benjamin Netanyahu aanklagen en een wereldwijd arrestatiebevel uitvaardigen.
Op universiteitscampussen in de Verenigde Staten gonsde het van de haat - niet alleen haat tegen Israël, maar tegen Joden overal. Dit was geen kleinigheid. De meest elitaire, prestigieuze en invloedrijke campussen waren meestal het meest doordrenkt van antisemitisme.
7 oktober 2023 bleek een donkere dag te zijn in de geschiedenis van Israël. Maar als we erop terugkijken, moeten we het ook zien als een donkere dag in de geschiedenis van Hamas, Hezbollah, de Houthi's, sjiitische moslims wereldwijd en Iran in het bijzonder. Hamas en Hezbollah die aan diggelen zijn geslagen. Misschien zullen ze de stukken weer oprapen of misschien zullen anderen zoals zij hun plaats innemen. Maar voor nu zijn ze gebroken. Het Iraanse leger is zwak en ineffectief gebleken. De verdediging is vernietigd.
De hoofdredacteur van Israel Today, Aviel Schneider, schreef: “Als de sjiitische geestelijken en leiders zo religieus zijn als ze beweren te zijn in hun haatzaaiende toespraken tegen Israël en de zionisten, dan vragen ze zich zeker achter gesloten deuren af wat voor machtige God er voor Israël vecht.”
De Bijbel is geschreven, maar het verhaal gaat verder. Wanneer zal de wereld merken dat God in het moderne Israël heeft gedaan en nog steeds doet wat Hij lang geleden zei dat Hij voor Israël zou doen in de laatste tijden? Opnieuw heeft God Zijn machtige hand laten zien en we zouden ontzag moeten hebben.
Bron: Hal Lindsey