Afschrikking aannemen: De afnemende steun van de VS voor Oekraïne, Israël en de Filippijnen is een bedreiging voor de vrije wereld

door Con Coughlin - 9 juli 2024

Of de Amerikaanse president Joe Biden nu in functie blijft of niet, zijn recente debat met voormalig president Donald J. Trump heeft de wereldwijde catastrofe blootgelegd die het Amerikaanse beleid onder de huidige regering heeft veroorzaakt.

De Amerikaanse verwaarlozing van vitale veiligheidskwesties, van afnemende steun voor Oekraïne en Israël tot de weigering om de dreiging van het nucleaire programma van Iran te erkennen, brengt ernstige schade toe aan de status van Amerika als mondiale supermacht.

Ongetwijfeld de meest vernietigende voorbeelden van de steeds wankeler wordende greep van Amerika op belangrijke kwesties van buitenlands beleid waren Biden's recente beslissingen om wapenleveranties aan Israël te vertragen en een falen in het tonen van voldoende solidariteit met de Oekraïense president Volodymyr Zelensky.

In een zet die door vijandige staten zoals Rusland, China en Iran zal worden geïnterpreteerd als een teken van de tanende invloed van Amerika, koos Biden ervoor om niet deel te nemen aan een tweedaagse conferentie in Zwitserland om de oorlog in Oekraïne te bespreken.

Een van de belangrijkste doelen van de conferentie, getiteld "Top op hoog niveau voor vrede in Oekraïne", was om een groot aantal landen aan te moedigen hun steun te betuigen aan de soevereiniteit van Oekraïne. De beslissing van Biden om niet deel te nemen aan de conferentie zal in Moskou en elders worden geïnterpreteerd als een teken dat de westerse steun voor Oekraïne tanende is.

Zoals het slotcommuniqué van de top verklaarde, was het doel ervan "het versterken van een dialoog op hoog niveau over wegen naar een alomvattende, rechtvaardige en duurzame vrede voor Oekraïne".

Gezien de voortdurende verklaringen van Biden dat zijn regering de Oekraïense inspanningen om weerstand te bieden aan de Russische agressie volledig steunt, werd de aanwezigheid van de Amerikaanse president van vitaal belang geacht om ervoor te zorgen dat de top een positief resultaat zou opleveren.

Het belang van Biden's persoonlijke deelname aan de top werd vooraf duidelijk gemaakt door Zelensky, toen hij een persoonlijke oproep deed aan de Amerikaanse president dat een no-show van zijn kant een sterk signaal zou afgeven aan de Russische president Vladimir Poetin dat Washington niet serieus was in het helpen van Oekraïne om de overwinning te behalen.

De Oekraïense leider zei dat de afwezigheid van Biden niet alleen "zou worden toegejuicht door Poetin, persoonlijk toegejuicht door Poetin... het zou een staande ovatie zijn".

Met Biden op afstand was het misschien geen verrassing dat de top, die werd bijgewoond door delegaties van 92 landen over de hele wereld, er niet in slaagde Zelensky de ondubbelzinnige steunbetuiging te geven waar hij naar op zoek was.

Een aantal landen, waaronder Brazilië, India en Saoedi-Arabië, weigerde de oorspronkelijke ontwerpverklaring te ondertekenen omdat ze bang waren dat het communiqué Rusland de schuld zou kunnen geven van het uitlokken van het conflict. Hierdoor ondertekenden slechts 80 van de landen die de top in het Zwitserse Bürgenstock bijwoonden de slotverklaring.

In de slotverklaring werd steun uitgesproken voor het VN-Handvest en werd gezegd dat "respect voor territoriale integriteit en soevereiniteit... kunnen en zullen dienen als basis voor het bereiken van een alomvattende, rechtvaardige en duurzame vrede in Oekraïne.

"Wij geloven dat het bereiken van vrede de betrokkenheid van en dialoog tussen alle partijen vereist," voegde de verklaring eraan toe.

Toch was de slotverklaring een soort compromis. Hoewel er melding werd gemaakt van de "voortdurende oorlog van de Russische Federatie tegen Oekraïne", richtte de verklaring zich ook op andere kwesties, zoals het beschermen van burgers en het veiligstellen van graancorridors, in plaats van volgende stappen voor vrede vast te leggen.

Door de afwezigheid van Biden faalde de top helaas om de compromisloze eis te stellen waar Zelensky naar had gestreefd, namelijk dat Rusland zijn troepen terugtrekt uit alle bezette Oekraïense gebieden - inclusief de Krim - als basisvoorwaarde voor het starten van vredesbesprekingen. Zelensky heeft ook opgeroepen tot de oprichting van een internationaal tribunaal om Poetins regering te berechten voor oorlogsmisdaden.

Nog grievender is de aanhoudende weigering van Amerika, zowel in de regering-Obama als in de regering-Biden, om de dreiging van het Iraanse nucleaire programma te erkennen, evenals de bredere dreiging die Iran vormt voor de veiligheid van het Midden-Oosten, wat ertoe heeft geleid dat Iran nu in staat is om uranium vrijwel op verzoek te verrijken tot wapengeschiktheid.

De meest recente schatting van de vooruitgang die Iran heeft geboekt bij het ontwikkelen van materiaal voor kernwapens, opgesteld door het Internationaal Atoomagentschap (IAEA), concludeert dat het Iraanse nucleaire programma het punt heeft bereikt waarop Iran in staat zou kunnen zijn om binnen drie weken genoeg uranium te verrijken voor vijf kernwapens.

Amerika's alarmerende niet-confronterende beleid tegenover de mullahs -- zelfs Europa vragen om Iran niet te censureren voor haar groeiende kernwapenprogramma -- is een steunpilaar geweest van zowel de regering Biden als de regering Obama. Hun aanmoediging van Iran om kernbommen te verwerven heeft ertoe geleid dat de mullahs en hun gevolmachtigden hun kwaadaardige activiteiten in de hele regio hebben uitgebreid. De onmacht van Biden heeft Hezbollah, de door Iran gesteunde militie die het grootste deel van Libanon controleert, effectief uitgenodigd om haar aanvallen op Israël te escaleren met als doel een nieuw front te openen aan de noordelijke grens van Israël - op dezelfde manier als de overgave van de VS aan de terroristische groepering de Taliban in Afghanistan, samen met de verzekering aan de Russische president Vladimir Poetin dat een "kleine inval" aanvaardbaar zou zijn, ongetwijfeld Rusland heeft aangemoedigd om Oekraïne binnen te vallen.

De weigering van de regering Biden om Iran rechtstreeks te confronteren met hun gedrag heeft er ook toe geleid dat Iran zijn banden met de in Somalië gevestigde terreurbeweging Al-Shabaab probeert aan te halen. Door voet aan de grond te krijgen in Somalië of Soedan zou Iran, dat ook de Houthi-rebellen in Jemen steunt, de scheepvaart via de vitale handelsroute van de Rode Zee kunnen lamleggen en Israël vanuit het zuiden aanvallen.

Een ander gebied waar Washington incompetent omgaat met belangrijke veiligheidskwesties is de Stille Oceaan, waar de duidelijke afkeer van de VS om de communistische dictatuur onder leiding van de Chinese president Xi Jinping te verstoren onlangs heeft geleid tot een toename van agressief Chinees militair gedrag ten opzichte van de Filipijnen als onderdeel van Pekings inspanningen om hun controle over de Zuid-Chinese Zee uit te breiden.

Bij het meest recente incident heeft de Chinese kustwacht twee Filipijnse schepen in beslag genomen die bezig waren met een herbevoorradingsmissie naar een buitenpost op de Second Thomas Shoal in de Spratly Eilanden, waarbij volgens Filipijnse functionarissen een aantal marinepersoneelsleden zwaar gewond raakte. De Shoal wordt geclaimd door zowel Manilla als Beijing en is de afgelopen maanden het toneel geweest van verschillende botsingen. Veel regionale functionarissen geloven dat deze hadden kunnen worden voorkomen als de regering Biden een krachtiger aanpak had gekozen voor Chinese agressie.

Het voortdurende getreuzel van Washington met betrekking tot China en andere belangrijke kwesties voor de veiligheid in de wereld, zoals Oekraïne, Iran en het niet volledig steunen van Israël, dat niet alleen vecht voor het eigen bestaan maar ook de vrijheid in het Westen beschermt tegen agressieve autocratieën, zal Poetin en andere dictatoriale regimes in Peking en Teheran zeker aanmoedigen dat de VS geen serieuze uitdaging zal vormen voor hun pogingen om hun invloed in de wereld uit te breiden.

Als de huidige regering terroristen en agressors laat winnen, wat voor boodschap geeft dat dan aan alle terroristen en agressors?

De enige manier voor de VS om haar mondiale status als leider van de vrije wereld terug te winnen, na al het andere geprobeerd te hebben, is om eindelijk afschrikking toe te passen: elke Amerikaanse tegenstander te waarschuwen dat als men Washington provoceert, de reactie op elk van hen en hun regimes een prijs zal zijn die ze niet willen overwegen.

Con Coughlin is redacteur Defensie en Buitenlandse Zaken van de Telegraph en Distinguished Senior Fellow bij het Gatestone Institute.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2024 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Adopt Deterrence: US Waning Support for Ukraine, Israel and the Philippines Is a Threat to the Free World :: Gatestone Institute