Aanbiddende waanzin: De Nieuwe Wereldorde eist een nieuwe god

Door Dean Dwyer 9 augustus 2024

In 2015 was er een online viraal fenomeen rond de kleur van een jurk. Was het blauw met zwart of was het wit met goud? Dit onverwachte drama verdeelde huishoudens, bedrijven en schijnbaar de hele planeet. Op het hoogtepunt verscheen #TheDress in 11.000 tweets per minuut. Hoe mensen de kleuren van de jurk ook zagen, het was onmogelijk om het anders te zien, ondanks de ergernis en het aandringen van degenen die het in de andere kleuren zagen. Ik noem dit vanwege de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs. Waren we getuige van een bespotting van Het Laatste Avondmaal of was het, zoals werd beweerd, het feest van Dionysos? De wereld is opnieuw verdeeld en beide partijen houden voet bij stuk over wat ze hebben waargenomen. Deze keer hebben we echter niet alleen te maken met de kleur van een jurk. We hebben te maken met demonisch bedrog op wereldschaal.

Dionysus (bij de Romeinen bekend als Bacchus) was de mythologische Griekse god van de wijn en de feestvreugde. In steden en dorpen in de hele Griekse wereld werd Dionysos geassocieerd met buitenbeentjes en schipbreukelingen. Iedereen die niet paste of geen plaats had in de sociale orde was welkom om zich bij zijn cultus aan te sluiten, vooral degenen die bevrijding zochten van sociale beperkingen. In de oude Romeinse cultuur stonden de Dionysische feesten bekend als bacchanalia. Hierbij ging het onder andere om dronkenschap, seksuele immoraliteit en allerlei vernederende praktijken. In Livy's historische verslag van de bacchanaalse affaire in Rome zegt hij: "Genoegens van wijn en feest werden toegevoegd aan het ritueel, zodat de geest van velen verleid zou worden. Toen de wijn hun zielen in vuur had gestoken, zowel de nacht als de vermenging van mannen en vrouwen, oud en jong, waarbij elk gevoel van schaamte van de meerderheid had vernietigd, begonnen eerst de corrupties van elke soort te gebeuren, omdat iedereen een plezier voor zichzelf had, dat paste bij zijn aard van pure lust."

In een poging afstand te nemen van het verzet beweerde Thomas Jolly (de artistiek leider achter de openingsceremonie) dat Het Laatste Avondmaal in feite niet zijn inspiratie was. Zijn verklaring luidde als volgt: "Het is niet mijn inspiratie en dat zou vrij duidelijk moeten zijn. Dionysus komt aan op een tafel. Waarom is hij daar? Eerst en vooral omdat hij de feestgod is in de Griekse mythologie en het tafereel 'Feest' heet." Hij zei ook verder: "Hij is ook de god van de wijn, wat ook een van de juwelen van Frankrijk is, en de vader van Séquana, de godin van de rivier de Seine. Het idee was om een groot heidens feest uit te beelden, gelinkt aan de goden van Olympus, en dus de Olympische Spelen."

Vóór de openingsceremonie zouden er over de hele wereld veel mensen zijn geweest die geen idee hadden wie Dionysus was. In de literatuur hebben auteurs zich laten inspireren door Dionysus om thema's als bevrijding, rebellie en het streven naar een dieper begrip van het bestaan te verkennen. Het is dan ook niet verrassend dat zijn archetype gemakkelijk te herkennen is in personages die de maatschappelijke normen uitdagen en de ongeremde aspecten van de menselijke natuur omarmen. De reden dat velen zich tot hem wenden voor inspiratie is dan ook dat zijn connectie met extase en rituele waanzin het in hun ogen mogelijk maakt om meer taboe-thema's te verkennen.

In 1965 werd de nu beroemde band The Doors opgericht door Jim Morrison en Ray Manzarek. Toen ze op tournee waren, beschreef Manzarek Morrison als "een oude sjamaan die zijn volgelingen naar werelden leidt die ze alleen nooit zouden durven betreden". Erger nog, toen Manzarek geïnterviewd werd over zijn betrokkenheid bij de band, beweerde hij dat "Jim Morrison een reïncarnatie was van de Griekse god Dionysus. Hij was Dionysus in levende lijve, naar de 20e eeuw gekomen." Toen Manzarek terugdacht aan hun optreden op het Isle of Wight Festival in 1970, merkte hij op hoe Morrison werd geplaagd door een rechtszaak, waardoor hij zich meer moest inhouden tijdens hun optreden: "Onze set was ingetogen maar heel intens. We speelden met een gecontroleerde furie en Jim was in prima vocale vorm. Hij zong voor alles wat hij waard was, maar bewoog geen spier. Dionysus was geketend."

Niet alleen bandleden zagen Morrison zo. Een entertainmentverslaggever die schreef over de documentaire "When You're Strange: A Film About The Doors", beweerde dat Jim Morrison "een moderne Dionysus was in de gedaante van een rockster, een godheid die vreugde en waanzin inspireert". Ironisch genoeg stierf Jim Morrison in Parijs. Er wordt gezegd dat Morrison sterk beïnvloed was door de geschriften van Friedrich Nietzsche. Dit zou logisch zijn, aangezien Nietzsche ook gefascineerd was door Dionysus. Voor Nietzsche stond Dionysus voor woede en hedonistische ongeremdheid, in tegenstelling tot de morele beperkingen van het Christendom.

Maar waarom, als we terugkeren naar de Olympische Spelen, de nadruk leggen op Dionysos en een onheilige versie van Het Laatste Avondmaal opnemen? Naar mijn mening is het bedoeld om over te brengen dat de nieuwe heilige vorm van gemeenschap en aanbidding gebaseerd zal zijn op een hedonistische levensstijl, met een nagemaakte verlosser als middelpunt. In de mythe werd Dionysos verwekt door een sterfelijke vrouw, Semele, en een onsterfelijke god, Zeus. Toen zijn moeder nog in de baarmoeder zat, werd ze vernietigd door een bliksemschicht van Zeus. Volgens de mythe nam Zeus, die dreigde om te komen met zijn moeder, de ongeboren Dionysus uit de vlammen en naaide Dionysus op zijn dij. Hij zorgde voor hem tot hij ontwikkeld en gezond genoeg was om de wereld in te trekken. Met andere woorden, Dionysos was een god-mens met een sterfelijke moeder en een onsterfelijke vader.

In het boek "Dionysus: Mythe en Cultus, stelt Walter Otto: "De hele oudheid roemde Dionysos als de god die de mens wijn schonk. Maar hij stond ook bekend als de razende god wiens aanwezigheid de mens gek maakt en aanzet tot wreedheid en zelfs tot bloeddorst. Maar hij was ook de vervolgde god, de lijdende en stervende god, en allen die hij liefhad, allen die hem bijwoonden, moesten zijn tragische lot delen." In het oude Griekenland was wijn meer dan zomaar een drankje. Het werd verondersteld een heilig elixer te zijn dat gemeenschap met het goddelijke mogelijk maakte. In het geval van Dionysos symboliseerde wijn een spirituele en fysieke metamorfose. Door het drinken van de wijn hoopten aanbidders deel te nemen aan de onsterfelijke aard van Dionysos, waardoor het tijdelijke met het eeuwige versmolt.

De aanwezigheid van Dionysus bij de openingsceremonie was niet zomaar een lolletje, zoals wordt beweerd door degenen die willen dat christenen "rustig aan doen". Het was een weloverwogen boodschap: de nieuwe wereldorde vraagt om een nieuwe god. Voor hen ligt de toekomst van de wereld bij goden als Dionysos, niet bij de God van Abraham, Isaak en Jakob. Voor hen bestaat de toekomst van de wereld uit hedonisme en seksuele immoraliteit, niet uit heiligheid en gerechtigheid. Voor hen is Christus uit en Dionysus in. Dus degenen die beweren dat het onschuldig was, moeten nog maar eens goed nadenken.

De losbandige mensheid mag dan wel een nieuwe wereldorde aan het plannen zijn die gebouwd is op een fundament van seksuele immoraliteit en perversie, maar God plant ook een bouwproject en dat heet het Nieuwe Jeruzalem. Openbaring 22:14-15 zegt dit: "Zalig zijn zij die Zijn geboden doen, opdat zij recht hebben op de boom des levens en door de poorten de stad binnengaan. Maar daarbuiten zijn honden en tovenaars en seksueel onzedelijken en moordenaars en afgodendienaars, en wie een leugen liefheeft en beoefent." De boodschap uit Parijs werd luid en duidelijk ontvangen: het christendom is niet welkom in de nieuwe wereldorde. We kunnen alleen maar bidden dat Gods boodschap ook luid en duidelijk ontvangen zal worden: de ongeredden zullen niet toegelaten worden in Gods eeuwige koninkrijk. Er is maar één manier om daar te komen en Jezus zei het heel duidelijk in Johannes 14:6. "Ik ben de weg, de waarheid: "Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij."

Dean Dwyer is al meer dan 20 jaar pastor en president van Eiser Street Baptist Church in Queensland, Australië.

Bron: Worshipping Madness: The New World Order Demands A New god - Harbinger's Daily