Een wonderbaarlijke ontmoeting

Een wonderbaarlijke ontmoeting

Het wonder dat de IC schokte

Het was laat op de avond en ik was moe van het werk. Ik was mijn dagelijkse dienstverslag aan het noteren om het aan de volgende ploeg te geven toen er plotseling een ambulance een gewonde binnenbracht wiens gezicht en hoofd onder het bloed zaten. De afdelingsarts en ik snelden erheen.

Het was een jong meisje, ongeveer 25 jaar oud, dat worstelde om haar ogen open te houden en iets stevig in haar hand hield. Toen ik mijn hand op haar hoofd legde, pakte ze mijn hand en gaf me wat ze vasthield, terwijl ze in gefragmenteerde zinnen iets probeerde te zeggen. Ik leunde dichterbij en vroeg haar wat ze wilde zeggen.

Ze fluisterde: "God is liefde" en toen verloor ze het bewustzijn.

Toen ik haar zag wegkwijnen, controleerde ik haar pols; er was geen pols. Ik riep uit: "Haar hart is gestopt!" Snel pakte ik het AED-apparaat en de dokter gaf schokken op haar borst. Maar haar hart reageerde niet. Toen ik de hand van het meisje vasthield, weerklonken haar woorden in mijn gedachten: "God is liefde." Ja, God is liefde. Hou vol, je mag niet opgeven, redeneerde ik. Met het piepen van de AED herstartte haar hart en ik voelde me opgelucht. De dokter merkte echter op dat ze in coma was geraakt en onmiddellijk geopereerd moest worden.

We brachten haar snel naar de operatiekamer, piepten het chirurgisch team op en iedereen werkte onvermoeibaar om haar leven te redden. Die avond had ik een vreemd gevoel over dit meisje. Ondanks mijn zorgen voelde ik diep van binnen dat ze niet zou sterven; ze zou overleven.

Wat ze me die avond naliet was een klein boekje met een rode kaft, getiteld "Het Evangelie van Jezus Christus". Dit was de eerste keer dat ik de Bijbel in het Perzisch zag. De bloedvlekken van het meisje zaten nog op het boek toen ik het in plastic deed en mee naar huis nam.

Die nacht kon ik niet slapen; haar woorden bleven zich maar herhalen in mijn hoofd: "God is liefde. Waarom, als God liefde is, is haar dit dan overkomen? Waarom toonde God haar geen liefde? Waarom en waarom? Deze vragen achtervolgden me en zorgden ervoor dat ik niet kon slapen. Hoewel ik al een jaar verpleegster was en al met ergere dingen te maken had gehad, waardoor ik een beetje ongevoelig was geworden, maakte dit meisje en haar situatie me erg ongerust.

De volgende dag werd mijn dienst hervat en bevond ik me op mijn werk zonder te beseffen hoe ik daar was gekomen. Voordat ik iets anders deed, zocht ik naar het meisje van de vorige avond en vond haar. Helaas was er niemand naar haar komen vragen; ze had geen identificatie bij zich. Maar gelukkig was haar operatie geslaagd en was ze overgebracht naar de IC.

Door haar verwondingen en de klap op haar hoofd was ze nog niet bij bewustzijn. Ik stond bij haar bed op de IC en keek haar aan en dacht: "Wie ben je? Wat heb je met mijn hart gedaan? Sta op, ik moet met je praten. Zei je niet dat God liefde is? Dus ik hoop dat Gods liefde doorgaat en dat je uit de coma komt."

Ik keerde terug naar mijn dienst en tijdens de pauze begon ik het boek te lezen dat ze me had gegeven. Ik begon met het eerste hoofdstuk van Matteüs. Het was zo fascinerend dat ik er geen genoeg van kon krijgen en ik had niet eens door dat er een half uur pauze voorbij was gegaan. Telkens als ik die dag een gelegenheid vond, ging ik snel naar het meisje toe en vroeg naar haar toestand. Toen mijn dienst erop zat, ging ik naar huis en deze keer begon ik het boek thuis te lezen.

Mijn man is een toegewijd Basij-lid (vrijwillige militie in Iran) en praat altijd over zijn toewijding aan het systeem en de revolutie, terwijl ik altijd tegen hem ben. Door de ernstige problemen in Iran met betrekking tot de verplichte hijab en vrouwenrechten was de relatie tussen ons koud geworden en spraken we niet veel met elkaar. Dit was dus een goede gelegenheid voor mij om naar mijn kamer te gaan en de Bijbel te lezen. Met elke bladzijde die ik uit de Bijbel las, voelde het alsof er een nieuw licht en helderheid in mijn ogen kwam en ik voelde een gevoel van vrijheid in mijn ziel.

In hoofdstuk 5 van Matteüs, toen ik las over de genezingen die Christus had gedaan, liet ik tranen vloeien en voelde ik me ontroerd, terwijl ik bad voor Christus om dit meisje te genezen zodat ze kon herstellen. Ik bad elke avond.

Na een week kwam het meisje uit coma en werd ze naar onze afdeling overgeplaatst. Ik was zo blij en elke dag verzorgde ik haar zelf. Als artsen of verpleegkundigen vroegen waarom ik zo bezorgd was over deze patiënt en wat voor relatie ik met haar had, zei ik verrassend genoeg dat ze mijn zus was. Het was interessant dat iedereen op de afdeling de patiënte "Aftab's zus" noemde omdat ze mij kenden van de naam Aftab, en ik was er blij mee.

Als ik mijn dienst overdroeg aan alle verpleegkundigen, zei ik: "Zorg goed voor mijn zus. Ik wil niet dat er ook maar één haar ontbreekt op haar hoofd. Breng me regelmatig verslag uit en stuur me updates over haar toestand."

Na twee weken, toen het meisje haar eerste woorden kon spreken, stond ik naast haar. Ze zei tegen me: "God houdt heel veel van je omdat je me hierheen hebt gebracht." Ik antwoordde: "Ik ben blij dat je je beter voelt, God zij dank. Alle artsen zeggen dat je herstelproces sneller verliep dan bij andere patiënten en ze zien het als een wonder."

Ik zei ook: "Omdat God liefde is, is dit een wonder van God, dat je nu beter bent. " Ik vroeg naar haar naam en ze zei dat ze Fereshte heette, wat "engel" betekent. Ik zei: "Je was echt een engel van God," en ze keek me aan, glimlachte en fluisterde: "God is liefde." Ik antwoordde: "Ja, lieve Fereshte, je hebt gelijk. Ik heb Gods liefde in actie gezien, hoe het jou heeft gered."

Ik vroeg haar naar het boek en vertelde haar dat ik de hele Bijbel tot en met Openbaring had gelezen; ze wist niet hoeveel ik van dat boek hield. Elke dag praatte Fereshte met me over meer verhalen uit de Bijbel en ik luisterde aandachtig naar haar woorden.

Op een dag vroeg ze me: "Wil je je hart toevertrouwen aan Jezus Christus, de Heer?" Ik zei: "Ja, dat wil ik," en daar, in haar ziekenhuisbed, bad ze voor mijn redding en ik vertrouwde mijn hart voor altijd aan Christus toe.

Fereshte introduceerde me bij Channel 7 (Shabakeh7), en ik werd een gast in jullie programma's elke avond. Ik kreeg de meeste van mijn spirituele lessen van het kanaal en ik realiseerde me hoe belangrijk jullie waren voor mijn spirituele groei.

Vandaag is het een jaar geleden dat ik een kind van God werd en ik heb al mijn antwoorden gevonden. Ik begreep waarom God Fereshte naar ons ziekenhuis bracht en zelfs haar pijn gebruikte voor mijn verlossing. Vandaag begrijp ik hoe God zelfs ziekenhuisbedden en tragedies gebruikt om verbazingwekkende mogelijkheden te creëren voor de redding van anderen.

Fereshte herstelde en verliet het ziekenhuis, maar ze leerde me een grote les, namelijk dat ik vanaf nu Gods ambassadeur op mijn werkplek moet zijn.

Nu heeft God een andere "engel" aangesteld om de patiënten in het ziekenhuis te dienen, zodat mijn leven met de zonneschijn van Zijn liefde de harten van anderen kan raken en hen naar verlossing kan leiden. Vandaag ben ik, door Gods verzen voor te dragen, te getuigen van mijn geloof en verhalen uit het Evangelie te vertellen, een bron van genezing en verlossing geworden voor velen in het ziekenhuis en thuis.

Mijn relatie met mijn man is ook genezen. Elke dag bid ik voor zijn hart en spreek ik tot hem vanuit het Woord van God om zijn hart zachtjes te raken. Ik geloof dat mijn man op een dag ook een kind van God zal worden.

Dank U dat ik mijn verhaal met U mag delen en verklaar dat Gods engelen onvermoeibaar aan het werk zijn, niet alleen in de Iraanse ziekenhuizen, maar ook op Uw werkplek, Uw wereld, om genezing en verlossing te brengen aan duizenden zoekende harten over de hele wereld. Amen.

Zijn dochter...Aftab

Bron: The Miracle That Shocked the ICU