Opties voor Israël: Preventieve aanval of vergelding?

Door Yaakov Lappin, JNS - 6 augustus

Voor elke haalbare preventieve actie tegen Iran of Hezbollah zijn realtime inlichtingen en detectie van concrete dreigingen essentieel.

Israël bereidt zich intensief voor op een reeks dreigingen van Iran en Hezbollah - voorbereidingen voor opties die zowel preventieve aanvallen als snelle aanvalsreacties kunnen omvatten.

Zowel Iran als hun vlaggenschip, de Libanese proxy Hezbollah, hebben gezworen wraak te nemen op moorden - in Teheran op 31 juli op Ismail Haniyeh, hoofd van het politieke bureau van Hamas, en in Beiroet op 30 juli op Fuad Shukr, een hooggeplaatst lid van de Jihad-raad van Hezbollah, die door Israëlische defensiefunctionarissen werd omschreven als de stafchef van de organisatie.

De Israëlische luchtmacht bereidt zich voor op een reeks scenario's, van eenmalige aanvallen tot gelijktijdige langere conflicten in meerdere arena's, waarbij Iran, Libanon en door Iran gesteunde milities in Syrië, Irak en Jemen betrokken zijn.

Het eigen arsenaal van Iran omvat een gevarieerde reeks ballistische en kruisraketten, en drones die in staat zijn om kritieke militaire en civiele infrastructuur in Israël aan te vallen, zoals de Iraanse aanval van 300 projectielen op 14 april (waarvan 120 ballistische raketten) aantoonde. Vervolgens werd de overgrote meerderheid van de projectielen en UAV's onderschept door Israëlische en geallieerde luchtverdedigingssystemen.

Hezbollah beschikt over een reeks door Iran geleverde precisieraketten, zoals de Fateh-110 ballistische projectielen, ongeveer 65.000 raketten met een bereik tot 80 kilometer en ongeveer 5.000 middellangeafstandsraketten met een bereik tussen 80 en 200 kilometer, volgens schattingen van het Alma Research and Education Center. Hezbollah bezit volgens het centrum ook zo'n 2.500 drones.

De strategie van de IAF omvat maximale paraatheid van gelaagde luchtverdedigingssystemen, bestaande uit de Iron Dome, David's Sling en Arrow 2 en 3 systemen (het Iron Beam laser onderscheppingssysteem zal in de komende maanden online komen), terwijl een reeks offensieve capaciteiten wordt voorbereid.

Deze laatste omvatten langeafstandsaanvallen op Iran en precisieaanvallen op doelen veel dichter bij huis, verspreid over Libanon, om vijandelijke infrastructuur, lanceercapaciteiten en commandocentra te verstoren.

Real-time inlichtingen en detectie

In een gesprek met JNS oordeelden Westerse bronnen maandag dat voor een haalbare preventieve actie tegen Iran of Hezbollah realtime inlichtingen en detectie van concrete dreigingen essentieel zijn. In het geval van Iran is een preventieve aanval tegen dreigingen die in realtime worden gedetecteerd aanzienlijk moeilijker vanwege de vluchttijd vanuit Israël, die wordt geschat op 2,5 tot drie uur, evenals de benodigde missieplanning.

Israël's inlichtingenbereik van Iran, een land dat ongeveer 80 keer groter is dan Israël, is waarschijnlijk uitgebreid, maar zou nog steeds de beweging van doelen zoals sommige mobiele raketlanceerders kunnen missen. De enorme omvang en afstand van Iran tot Israël zou betekenen dat zelfs als een doelwit is gedetecteerd en op het punt staat om te worden getroffen, het in beweging zou kunnen blijven en dat Israëlische vliegtuigen op weg naar de aanval zouden kunnen zoeken naar bijgewerkte doelwitlocaties.

In Libanon liggen de preventieve opties van Israël aanzienlijk meer binnen handbereik.

In beide arena's kan Israël, zelfs als het niet preventief optreedt tegen de vijand, een prijs vragen en vijandelijke middelen aanvallen die het nog moet aanvallen, als onderdeel van een reactie op Iraanse en Hezbollah-aanvallen.

In Libanon zouden Hezbollah-munitiedepots en opslag- en lanceerplaatsen voor precisieraketten tot de doelwitten kunnen behoren.

Israël heeft ook responsopties van het type "oog-voor-oog", zoals het aanvallen van energiesystemen in Libanon als Israëls offshore-gasplatforms het doelwit zijn van Hezbollah.

De IAF aanval van 20 juli op de haven van Hudaydah in Jemen na een dodelijke zelfmoordaanval van Houthi's op Tel Aviv zou aanwijzingen kunnen geven over doelen die in Iran geraakt zouden kunnen worden, als de Iraanse aanval resulteert in ernstige slachtoffers of schade in Israël.

De Houthi-haven werd door de IDF geclassificeerd als infrastructuur voor tweeërlei gebruik (civiel-militair), wat een precedent schept voor het op dezelfde manier categoriseren van havens in Iran die worden gebruikt om wapens te exporteren en brandstof op te slaan als legitieme militaire doelen.

Vanwege de grote afhankelijkheid van Iran van inkomsten uit olie en aardgas, waarmee de activiteiten van de Iraanse as in de regio worden gefinancierd, zouden toekomstige Israëlische operaties in de Islamitische Republiek niet alleen gericht kunnen zijn op militaire locaties en raketbases, maar ook op kritieke infrastructuur zoals havens, bijvoorbeeld de strategische haven van Bandar Abbas.

De westerse bronnen herinnerden eraan hoe Iran er in april ongeveer twee weken over deed om wraak te nemen voor de luchtaanval van 1 april in Damascus, waarbij IRGC Brig.Gen. Mohammad Reza Zahedi en zes andere Iraanse militairen om het leven kwamen.

Zahedi was de Iraanse Quds Force commandant voor Syrië en Libanon.

De bronnen adviseerden om berichten die verwoestende Iraanse en Hezbollah reacties op Israëlische acties beschrijven, niet klakkeloos over te nemen.

Amerikaanse druk

Israël en zijn vijanden zijn beide in staat om de ander aan te vallen, maar de grootste uitdaging voor Jeruzalem is politiek, in de vorm van intensieve Amerikaanse druk om zijn offensieve militaire acties te beteugelen, in plaats van het vermogen om tonnen bommen over afstanden te verplaatsen, stellen de bronnen.

Teheran heeft op zijn beurt te kampen met een veiligheidsprobleem - hoe meer het aanvallen coördineert met zijn proxies en bondgenoten, hoe meer hun geheimhouding in het gedrang komt, merken de bronnen op.

Desalniettemin zou Iran de aanvalsmissies kunnen verdelen door zichzelf de rol te geven van het lanceren van de eerste aanval en de daaropvolgende golven door te geven aan gevolmachtigden, zo schatten de bronnen in.

De bronnen wijzen ook op de verzwakking van de westerse coalitie onder leiding van de VS in de regio, een factor die hielp om de grootschalige aanval van Israël op de Houthi's in juli in gang te zetten.

Tegenover de druk van Washington staat de perceptie van Amerikaanse zwakte in de regio, een perceptie die Israël meer manoeuvreerruimte geeft, zeggen de bronnen.

Toen de IAF op 19 april volgens internationale media een luchtverdedigingsradar in Isfahan, Iran, trof, die de uraniumfaciliteit in Natanz bewaakt, koos Israël voor de meest minimale reactiemogelijkheid, waarbij het zijn capaciteiten liet zien, maar niet meer dan dat.

Dat zou kunnen veranderen in elke toekomstige Israëlische reactie op Iran.

Uiteindelijk, zeggen de bronnen, komt het grootste gevaar meer van Hezbollah in Libanon dan van Iran.

Het aantal raketten dat Iran in één spervuur kan afvuren hangt af van het aantal operationele lanceerinrichtingen dat het heeft, en het vermogen van Iran om het aantal raketten dat het lanceert drastisch te verhogen ten opzichte van zijn aanval van 14 april lijkt in dit opzicht beperkt.

De omvang van Israëls reactie op Hezbollah zal ook een belangrijke indicator zijn voor de komende gebeurtenissen.

De Verenigde Staten willen niet dat Israël een grootschalig conflict aangaat met Hezbollah.

Maar het passief-defensieve beleid van Washington tegen de door Iran gesteunde Houthi's, waarbij alleen zichtbare dreigingen werden aangevallen en niet preventief, had geen merkbaar effect en verzwakte de houding van Amerika, terwijl de door Iran geleide as werd aangemoedigd.

In het geval van een escalatie die uitmondt in een grootschalige oorlog - een scenario dat zeker niet onvermijdelijk is - zou Israël van de gelegenheid gebruik kunnen maken om Irans nucleaire programma's aan te vallen, naast doelen als raketbases en havens.

Voor een grootschalige oorlog in Libanon zou de IAF tussen de 60.000 en 100.000 munitie moeten droppen op doelen van Hezbollah.

In Syrië opereren tienduizenden sjiitische militieleden onder het bevel van de IRGC, terwijl Hezbollah ook actief is in het zuiden van Syrië.

Bron: Israel's options: Pre-emptive strike or retaliation? - JNS.org