HEILIGEN ZONDER VREUGDE

8 augustus 2023 door Jonathan Brentner

Ik weet dat ik hierin niet de enige ben. Het is iets wat veel te vaak voorkomt, gebaseerd op mijn ervaring en op wat anderen me vertellen.

We horen uitstekende presentaties van het evangelie, maar ze eindigen zonder einde. Er wordt niet gesproken over het eeuwige leven of onze glorieuze hoop op opstandingslichamen. Ja, soms noemt de voorganger glorie in zijn afsluitende gebed of citeert hij misschien Johannes 3:16, maar wat betekent "glorie" of "eeuwig leven" buiten de context van het Nieuwe Testament? Zullen we geesten zijn die rondzweven zoals Jacob Marley of zullen we helemaal alleen op een wolk zitten met een harp in de hand? Ik denk het niet.

De Bijbel is heel duidelijk over onze blijde hoop op het ontvangen van onsterfelijke lichamen bij Jezus' verschijning (1 Korintiërs 15:48-54, Filippenzen 3:20-21). Dit is geen marginale leer, helemaal niet, maar het komt uit verschillende passages waar de bewoording onmiskenbaar is en niet verkeerd kan worden opgevat om iets anders te betekenen dan onze hoop op opgewekte lichamen zoals dat van onze Heiland nadat Hij uit de dood is opgestaan.

De Schrift vertelt ons dat Jezus zal verschijnen, hopelijk snel, en op dat moment zal Hij de doden in Christus opwekken en de levende gelovigen opvangen om Hem in de lucht te ontmoeten (1 Tessalonicenzen 4:13-17). Dan zal de Heer beide groepen heiligen verheerlijkte en onvergankelijke lichamen geven. De woorden van de bovengenoemde passages verwijzen naar de gebeurtenis die we vandaag de dag de "Opname" noemen!

DE VERGETEN OPSTANDING

Ik vraag me soms af of voorgangers die in hun prediking verwijzingen naar onze opstanding uitsluiten, echt de woorden van 1 Korintiërs 15:19 geloven:

>Indien wij in Christus alleen hoop hebben op dit leven, dan zijn wij van alle mensen het meest te beklagen.

In de voorgaande verzen weerlegt Paulus degenen in Korinthe die beweerden dat er niet zoiets bestaat als een opstanding (15:12-18). Als dat waar is, zo redeneert hij, dan moeten we concluderen dat Jezus niet uit de dood is opgestaan en dat ons geloof dus "zinloos" is. Het einde van zo'n verschrikkelijke mogelijkheid is dat de "doden in Christus zijn vergaan" en dat wij die nog leven "het meest te beklagen zijn" (ESV) of "ellendig" (KJV) omdat onze hoop niet verder reikt dan dit leven (zie vers 18-19).

Paulus begint vers 20 met het glorieuze feit dat "Christus uit de dood is opgewekt" en in 1 Korintiërs 15:47-57 vat hij onze eeuwige hoop samen met de vreugdevolle realiteit van onze opstanding als nieuwtestamentische heiligen. In taal die niet verkeerd begrepen kan worden, zegt de apostel dat er een tijd komt waarin Jezus de doden zal opwekken met onvergankelijke lichamen en daarna de nog levende gelovigen op glorieuze wijze zal transformeren.

Paulus benadrukt onze blijde hoop opnieuw in Filippenzen 3:20-21:

Maar ons burgerschap is in de hemel, en van daaruit verwachten wij een Heiland, de Heer Jezus Christus, die ons nederig lichaam zal veranderen om te zijn als zijn heerlijk lichaam, door de kracht die Hem zelfs in staat stelt om alle dingen aan Zichzelf te onderwerpen. (nadruk toegevoegd)

Omdat Jezus uit de dood is opgestaan, is onze over-de-top gelukzalige hoop dat we op een dag een heerlijk lichaam zullen bezitten zoals dat van onze Heiland. De betekenis van vers 20 is die van een "opgewonden verwachting" van de verschijning van Jezus. Het betekent een zielsverlangen naar de tijd dat Jezus de doden in Christus opricht en ons volledig transformeert met onsterfelijkheid. In Romeinen 8:23 is het ons zuchten in afwachting van de toekomstige "verlossing van ons lichaam".

Ik kan me niet voorstellen dat Paulus het Evangelie heeft gepredikt zonder context toe te voegen aan onze hoop op eeuwig leven, namelijk onze verwachting van verheerlijkte lichamen bij Jezus' verschijning. Ik leg uit waarom ik hier zo zeker van ben in Het tragische gevolg van het scheiden van de opname en het evangelie.

Het is geweldig om te weten dat we dankzij Jezus genieten van volledige vergeving van zonden. We hebben allemaal herinneringen nodig aan Gods genade en standvastige liefde voor ons en aan de verwachting van onze toekomstige opstanding bij de verschijning van Jezus, die vandaag de dag in de meeste kerken vergeten wordt. Het is het laatste dat onze ziel troost terwijl we onze wereld zien afdalen in geweld, wetteloosheid en boosaardigheid voorbij wat we ooit voor mogelijk hielden.

HET KIND MET HET BADWATER WEGGOOIEN

Er is een oude uitdrukking die helemaal teruggaat tot 1512: "Het kind met het badwater weggooien". Het idee achter dit gezegde is dat als een deel van een concept goed is, je niet alles moet weggooien omdat je denkt dat een deel ervan slecht is.

Is dit niet wat veel voorgangers vandaag de dag doen? Ze zijn bang voor de negatieve gevolgen van het noemen van het gevreesde woord "Opname", dus naast het nooit noemen van Jezus' toekomstige verschijning, noemen ze ook nooit de kwestie van de opstanding van de nieuwtestamentische heiligen of de glorieuze transformatie van degenen die op dat moment nog in leven zijn. Water en baby gaan allebei het raam uit.

Een van de redenen dat ik The Triumph of the Redeemed - An eternal Perspective that Calms Our Fears in Perilous Times (De triomf van de verlosten - Een eeuwig perspectief dat onze angsten kalmeert in gevaarlijke tijden) schreef, was om voorgangers een bijbelse basis voor de opname te geven van waaruit ze vrijmoedig konden preken over de verschijning van Jezus en de over-de-top vreugdevolle zegeningen die gepaard gaan met het ontvangen van onsterfelijke en onvergankelijke lichamen. Ik schreef ook om een stevig bijbels fundament te leggen voor de pre-Verdrukking Opname, zodat gelovigen zich zouden kunnen verheugen in wat hen na de Opname te wachten staat.

Ik vraag me vaak af waarom zoveel voorgangers weigeren om onze blijde hoop te noemen dat we voor eeuwig in glorieuze, opgewekte lichamen zullen leven. Je zou deze Bijbelse waarheid gemakkelijk kunnen benadrukken met het noemen van je weet wel wat.

Naar mijn mening komt dit voort uit ongeloof. Predikanten en leraren die ondergedompeld zijn in de verbondstheologie moeten een zeer groot aantal passages uit het Oude en Nieuwe Testament die het herstel van een koninkrijk voor Israël onderwijzen vergeestelijken. Door dit te doen ontkennen ze de realiteit van de Verdrukking en de duizendjarige heerschappij van Jezus en vanwege deze dwalende overtuigingen moeten ze alternatieve interpretaties vinden voor passages die verwijzen naar de verschijning van Jezus als een gebeurtenis die los staat van de wederkomst.

Sommigen in het kamp van de verbondstheologie leren dat de woorden 1 Korintiërs 15:50-54 verwijzen naar de wedergeboorte van de gelovigen in plaats van naar onze toekomstige opstanding. Ik was totaal verbijsterd toen ik deze verkeerde interpretatie voor het eerst las, maar tot mijn ontsteltenis is deze onjuiste weergave van deze verzen in veel kerken gemeengoed geworden. Dit gaat veel verder dan het vergeten van de lichamelijke opstanding van de heiligen; het betekent eerder een ontkenning van dit gekoesterde geloof dat zo prominent aanwezig is in Gods Woord.

WAT IS HET PROBLEEM?

Op dit punt kun je je afvragen: "Wat maakt het uit?" Zolang het evangelie verkondigd wordt en de mensen reageren, waarom dan zo'n ophef maken?

Ja, de presentatie van het evangelie kan prachtige resultaten opleveren, zelfs als het komt zonder een kik over onze hoop op opstandingslichamen. Maar waarom kan de Heer niet op zijn minst dezelfde resultaten bereiken met de opname van onze vreugdevolle hoop?

Waarom is het beledigender om mensen te vertellen dat Jezus hen een glorieuze toekomst met opstandingslichamen biedt dan om hen te vertellen dat ze zondaars zijn die Gods vergeving nodig hebben? Wat zie ik hier niet?

De "big deal" is dit: als voorgangers werken met de illusie dat de waarheden die geassocieerd worden met Jezus' verschijning beledigend zijn voor zowel ongelovigen als onvolwassen heiligen, ontnemen ze iedereen het horen van de details van onze verbazingwekkende toekomstige vreugde.

Zulk zwijgen leidt tot heiligen zonder vreugde die ook het onderwijs missen waarvan de apostel Paulus zegt dat het ons in staat stelt om "stand te houden" in ons geloof (Filippenzen 4:1). De waarheden die gepaard gaan met een juiste weergave van 1 Korintiërs 15:48-57 moedigen ons aan om trouw te blijven in het dienen van de Heer (zie vers 58).

Bovendien kan het stilzwijgen over onze eeuwige gelukzaligheid voortkomen uit serieuzere zaken dan alleen de angst om op zondagochtend de boel op stelten te zetten. De verbondstheologie plaatst de wederkomst van Jezus in de verre toekomst, wat als logisch gevolg heeft dat gelovigen zich richten op de dingen van deze wereld in plaats van op de verschijning van Jezus.

Omdat de verbondstheologie de kerk verheerlijkt, zet het de deur wijd open voor preterisme en dominiontheologie. Deze ketterse leringen schieten schromelijk tekort in het bieden van de vreugde die voortkomt uit een solide bijbels begrip van onze hoop op de spoedige wederkomst van Jezus om Zijn kerk tot heerlijkheid te brengen.

Dit is mijn klacht over degenen die het evangelie verkondigen zonder het eeuwige leven te noemen, of het misschien bewaren voor het afsluitende gebed (wanneer de meeste mensen eerder denken aan wat ze gaan eten dan aan de woorden van het gebed). Zulke presentaties beroven de heiligen van het horen over de wonderbaarlijke hoop die voor hen ligt, ons anker dat binnen het voorhangsel houdt tijdens de hevigste stormen van dit leven (Hebreeën 7:18-19).

Het is niet zo dat we geen vreugde kunnen ervaren zonder over onze hoop te horen; het is een vrucht van de Heilige Geest. Maar het helpt enorm om te weten dat we voor eeuwig zullen leven in lichamen die nooit zullen verouderen, ziek worden, sterven of een van de ongemakken van dit leven zullen ervaren. Zulke gedachten brengen elke dag vreugde in mijn hart!

Waarom verbergen zoveel voorgangers deze heerlijke waarheden voor de heiligen en ontzeggen ze hen de verfrissing van hun ziel die voortkomt uit onze vreugdevolle verwachting van de heerlijkheid?

Bron: Joy-Deprived Saints — Jonathan Brentner