7 oktober en de onvergeeflijke zonde van de spionnen

“

Adam Eliyahu Berkowitz 14 december 2023

Wanneer er afschuwelijke dingen gebeuren met Israël, zoeken veel Joden naar de reden; welke zonde hebben we begaan die tot deze catastrofe heeft geleid? Het is een vorm van geestelijke natuurkunde waarin elke reactie het resultaat is van een gelijke en tegengestelde actie. Maar Gods wegen zijn mysterieus. In onze onvolmaakte wereld lijden de rechtvaardigen vaak terwijl de slechten welvarend zijn. God dienen is zijn eigen beloning en niet bedoeld als een waterdicht recept voor succes.

Een poging om de goddelijke vergelijking van beloning en straf te ontcijferen is vol moeilijkheden. Ik heb me altijd gestoord aan degenen die de Holocaust rechtvaardigden door te zeggen dat dit leidde tot de oprichting van de staat Israël. Ik hou meer van Israël dan van wat dan ook in mijn leven, behalve van mijn vrouw en kinderen, maar ik zou morgen vertrekken als dat zou betekenen dat ik een aantal van de kostbare zielen die door de nazi's werden gedood, zou terugbrengen.

Ook leidt de praktijk van het optellen en aftrekken van zonden om lijden te verklaren noodzakelijkerwijs tot het toeschrijven van zonden aan degenen die geleden hebben. Onlangs probeerde een vriend dit te doen in verband met de aanslagen van 7 oktober. Mijn vriend wees erop dat de feestvierders op het Supernova festival in Re'im op 7 oktober aan het dansen waren voor een groot gouden Boeddhabeeld. Mijn vriend liet doorschemeren dat zij zich schuldig maakten aan het aanbidden van een Gouden Kalf. In de Bijbel lezen we dat 3000 van de kinderen van Israël werden gedood door de stam Levi omdat ze deelnamen aan openbare afgoderij.

Ik reageerde streng en legde hem het zwijgen op voordat hij verder kon gaan. Ik had soortgelijke beschuldigingen gehoord in 2001, toen een Palestijnse terrorist zichzelf opblies terwijl hij in een rij jonge mensen stond te wachten om de Dolphinarium discotheek aan het strand van Tel Aviv binnen te gaan. De aanslag vond plaats op vrijdagavond toen het bijzonder druk was in de nachtclub, waarbij 21 Israëli's omkwamen, onder wie 16 tieners.

Ik was op bezoek bij een rabbijn toen een religieuze man zei dat de aanslag plaatsvond omdat de jongeren Shabbat overtraden. De rabbijn antwoordde hem scherp en zei: "Als jullie op Sjabbat zouden dansen zoals die tieners op Sjabbat dansten, zou de Mosjiach (Messias) er al zijn."

Inderdaad, ik heb onlangs geleerd dat de slachtoffers van 7 oktober niet de rituele reiniging met water nodig hebben die wordt uitgevoerd voor de begrafenis. Ze worden als spiritueel zuiver beschouwd, omdat ze kiddush Hashem (in de heiliging van Gods naam) stierven, omdat ze simpelweg gedood werden omdat ze Joden waren.

Israël rouwt niet alleen om de dood van meer dan 1.200 Joden. We rouwen om de dood van meer dan 1.200 tzadikiem (rechtschapen Joden). Dus ik verwerp elke poging om een schaduw van schuld op een van de slachtoffers te leggen. Dus toen een vriend begon te praten over het grote gouden Boeddhabeeld in Re'im, heb ik hem onmiddellijk de mond gesnoerd.

Desondanks wilde ik het bloedbad begrijpen. Mijn God is de God van gerechtigheid. Waar was Hij op die verschrikkelijke dag?

Ik moest eraan denken dat de Talmoed (Berachot 32a) de zonde van het Gouden Kalf bespreekt. Het beschrijft hoe Mozes met God redetwistte om de Joden te sparen, Hem eraan herinnerend dat Hij de Joden had bevolen om al het goud en zilver mee te nemen voordat ze Egypte verlieten.

"Wat verwachtte U dat ze met al het goud zouden doen?" vroeg Mozes, implicerend dat God gedeeltelijk schuldig was. God erkende gedeeltelijke schuld en vergaf de Joden voor de afschuwelijke zonde van afgoderij. Op dit punt waren de Joden weer op weg om rechtstreeks naar het Beloofde Land te reizen.

Maar toen eisten de kinderen van Israël dat spionnen, prinsen van elke stam, door het land zouden trekken voordat ze erin zouden trekken. Na veertig dagen in Israël te hebben doorgebracht, brachten de leiders van de stammen verslag uit aan de natie en belasterden het land. Voor deze zonde, van het luisteren naar en het stilzwijgend instemmen met de theorie, was de hele generatie schuldig en veroordeeld tot de dood in de woestijn. In plaats van direct het land binnen te gaan, zwierven ze veertig jaar rond, één jaar voor elke dag die de spionnen in het land doorbrachten.

Israël werd vergeven voor de zonde van afgoderij, maar het land verwerpen is onvergeeflijk.

Na 2000 jaar bidden en verlangen om terug te keren naar het thuisland van onze voorouders, zijn de Joden nog steeds schuldig aan het verwerpen van het Beloofde Land. En niet slechts één keer.

Toen Israël in 1993 de Oslo-akkoorden tekende, stemden ze ermee in om grote delen van het Bijbelse hartland af te snijden. Hoewel dit werd aangeprezen als een proces dat in vrede zou uitmonden, zat Yasser Arafat aan de andere kant van de tafel, een terrorist die al heel lang Joods bloed aan zijn handen heeft. Alleen de gewillige schuldigen zouden deze schijnvertoning geloven. Het Oslo-proces heeft geleid tot het vergieten van nog meer Joods bloed en de oprichting van een terroristische staat in het hart van Israël.

En in 2005, één dag na de Negende Av, verwijderden IDF-soldaten met geweld 11.000 Joden uit hun huizen in Gush Katif. Dit resulteerde in onnoemelijk veel raketten die neerkwamen op Israëlische steden. De huidige oorlog is het directe gevolg van de verdrijving uit Gush Katif.

Net als de zonde van de spionnen werden beide acties uitgevoerd door de leiders die hun agenda opdrongen aan de natie. En net als de zonde van de spionnen, heeft de goddeloze agenda van de leiders geleid tot de dood van veel te veel Joden.

We moeten niet vergeten dat de tien prinsen, allemaal machtige en invloedrijke mannen, werden tegengewerkt door de eenvoudige oproep van Kaleb: "Laten we naar op gaan." Kaleb was één van de spionnen, maar hij ging direct naar Hebron om de heilige patriarchen en matriarchen te bezoeken. Jozua verwierp ook de lasterlijke beweringen van Mozes, gesterkt door zijn band met Mozes.

Terwijl universiteitsvoorzitters en hun acolieten ontkennen dat een oproep tot Joodse genocide antisemitisme is, en ontkennen dat de Hamas-slogan "Van de rivier tot de zee" een oproep is om Israël te vernietigen in een ongebreidelde reeks van 7 oktober, beven zoveel "eenvoudige mensen" van angst, terwijl ze zich nog maar 80 jaar geleden herinneren toen deze oproepen in het Duits klonken terwijl de wereld hen de rug toekeerde.

Bron: October 7 and the Unforgivable Sin of the Spies - Israel365 News