Hoe de Verenigde Naties, Amnesty International en Human Rights Watch terrorisme witwassen

Door Faith Quintero - November 21, 2023

BESA Center Perspectives Paper Nr. 2.235 21 november 2023

SAMENVATTING: Op 7 oktober infiltreerden islamitische jihadisten van Hamas in Israël en richtten op één dag het grootste bloedbad aan onder het Joodse volk sinds de Holocaust. Hamas-terroristen martelden, ontvoerden en vermoordden mensen met de grootste sadistische wreedheid en legden zowel de pijn van hun slachtoffers als hun vreugde over hun eigen daden vast. Toch genieten deze moordenaars vanaf de dag na het bloedbad steeds meer steun van grote menigten in anderszins verlichte landen. Veel van deze vijandigheid tegen Israël, de enige democratie in het Midden-Oosten, komt voort uit onwetendheid en haat, gevoed door propaganda die afkomstig is van of versterkt wordt door "mensenrechten"-organisaties. Professoren, mediapersoonlijkheden, politici en "activisten" versterken leugens en andere vormen van verkeerde informatie, of ze dat nu bedoelen of niet, door bekende agentschappen aan te halen die geobsedeerd zijn door het demoniseren van Israël. De anti-Israël agenda maakt deel uit van een anti-West industrieel complex waarin drie hoofdrolspelers - de Verenigde Naties, Amnesty International en Human Rights Watch - islamistische propaganda valideren en terrorisme witwassen ten nadele van alle burgermaatschappijen.

De Verenigde Naties, Amnesty International en Human Rights Watch (HRW) gebruiken misleidende tactieken om de publieke opinie agressief tegen Israël te vormen. Deze organisaties, opgericht door mannen met morele integriteit, worden nu beheerst door een leiderschap dat de geloofwaardigheid die de oprichters met veel moeite hebben opgebouwd, uitbuit en ondermijnt. De medewerkers van deze organisaties verspreiden vaak valse verhalen en geven zo een impuls aan anti-West professoren, politici, activisten, nieuwsuitzendingen en bekende persoonlijkheden die opzettelijk misleidende berichten verspreiden die de haat tegen Israël versterken. Andere beïnvloeders worden beïnvloed door de verkeerde informatie en fungeren dan als onwetende verspreiders van propaganda. De misinformatieoorlog tegen Israël, de meest betrouwbare en enige ideologisch gelijkwaardige bondgenoot van de VS in het Midden-Oosten, is in feite een oorlog tegen het Westen.

Het islamitische regime van Iran is volgens het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken 's werelds grootste sponsor van terreur. Iraanse leiders roepen op tot "dood aan Israël", "dood aan Engeland" en "dood aan Amerika". Ze zijn extreem gewelddadig tegen hun eigen volk en vijandig tegenover verlichtingswaarden. Twee weken nadat ongeveer 2500 door Iran gefinancierde Hamas-terroristen Israël vanuit Gaza waren binnengevallen om zoveel mogelijk mensen te martelen, af te slachten en te ontvoeren (ze vermoordden die dag ongeveer 1.200 mensen, ontvoerden er ongeveer 240 en verwondden er duizenden), plaatste Amnesty International een video van één minuut op X (voorheen Twitter) om begrip te kweken voor deze barbarij. Ze zijn doorgegaan met het posten ervan onder verschillende kopjes. In Wat moet je weten over de blokkade van Gaza? herformuleerde Amnesty International de geschiedenis op een manier die bevorderlijk is voor het radicaliseren van intolerantie tegen Israël. Ze lieten bijzonderheden weg die de waarheid in een context zouden plaatsen en versterken, in plaats daarvan brachten ze de antithese van de waarheid over. Ze noemden bijvoorbeeld de blokkade van 2007, maar verzuimden te vermelden dat toen Israël zich in 2005 volledig terugtrok uit Gaza (een kleine strook land die Israël won in een verdedigingsoorlog tegen Egypte in 1967), joodse donoren miljoenen dollars aan bedrijven schonken aan de Palestijnen. Islamitische terroristen veroverden vervolgens de enclave, ontmantelden die bedrijven en vuurden raketten af op Israël.

Het geweld dat volgde nadat Hamas een meerderheid van de zetels won in de Palestijnse verkiezingen van 2006 was gruwelijk en dodelijk. Een arts uit Gaza beschreef "het niveau van wreedheid in de gevechten tussen de facties [als] 'boven alle verbeelding.'" Amnesty International vergat de verantwoordelijkheid van Israël om haar eigen burgers te beschermen tegen Hamas, een door de EU en de VS aangewezen terreurgroep die in haar handvest heeft vastgelegd dat ze de Joodse staat wil vernietigen en die vanaf het moment dat ze aan de macht kwam raketaanvallen op Israël heeft uitgevoerd. Ze lieten weg hoe Hamas-terroristen zich geld hebben toegeëigend van internationale hulp die bedoeld was voor Gazaanse burgers en waterleidingen hebben opgegraven die bedoeld waren voor gebruik door de Palestijnse bevolking. Ze lieten alle vermelding weg van de gewelddadige religieuze vurigheid van de islamisten, die Israël in de positie plaatste om ofwel een blokkade en veiligheidsmaatregelen in te stellen of te bezwijken onder het lot van de omliggende landen die geregeerd worden door islamitische regeringen. En, in tegenstelling tot wat ze beweren, is de beschermende blokkade van Israël legaal.

De video van Amnesty International begint met een passieve stem en beschrijft de demografie van Gaza, waardoor de kijkers misleid worden en denken dat Israël verantwoordelijk is voor het ontstaan van het vluchtelingenprobleem. Aan het einde van de video wordt de ijzingwekkende bewering gedaan dat "zonder de onderliggende oorzaken van dit geweld aan te pakken, burgers de prijs zullen blijven betalen". Met andere woorden, ze impliceren dat de inspanningen van het Joodse volk om te overleven, inclusief de veiligheidsmaatregelen die veel van dergelijke aanvallen hebben voorkomen, de oorzaak zijn van het verkrachten, neerschieten, onthoofden, vereeuwigen en ontvoeren van hun onschuldige slachtoffers door Hamasleden.

De directeur van Amnesty International in de VS heeft expliciet verklaard dat Israël niet zou moeten bestaan als een Joodse staat, en het huidige hoofd van Amnesty International heeft de gerichte moord op het Iraanse terreur meesterbrein Qassem Suleimani bekritiseerd. Onlangs verspreidde ze verkeerde informatie dat Israël het Baptistenziekenhuis in Gaza had gebombardeerd, waarbij honderden doden vielen, terwijl het in werkelijkheid ging om een mislukte raketlancering van de Islamitische Jihad. Ze heeft haar valse beschuldiging niet verwijderd, ondanks het feit dat X er een briefje bij heeft geplaatst waarin de waarheid staat. Amnesty International gaat niet in op het feit dat Hamas opzettelijk aanvallen uitvoert op Israël vanuit burgergebieden, noch op het feit dat een leider van Hamas heeft opgeschept over het gebruik van kinderen als menselijk schild.

Het probleem ligt niet alleen bij het leiderschap van de NGO's. Een nieuwe aanwinst in het bestuur van Amnesty International heeft gezegd: "Er is niets dat 'Israël' heet, het is 'Palestijns gebied'." Ze heeft het gevierd toen gewelddadige gevangenen uit Israël ontsnapten en een bericht gepost ter ere van de "#Tel_Aviv_Operatie" waarin een terrorist het vuur opende op een restaurant, drie burgers vermoordde en meer verwondde. Ze heeft ook verkeerde informatie geretweet dat de willekeurige raketaanvallen op Israël door islamitische jihadisten niet illegaal zijn.

Niet alleen hebben verschillende medewerkers van Amnesty International en een recent bestuurslid affiniteit getoond met terreurgroepen en hun ambities, maar de organisatie is zelfs zo ver gegaan om een leider te schorsen die dergelijke uitingen niet zou tolereren. In 2010 ontsloeg Amnesty International Gita Sahgal omdat ze bezwaar maakte tegen het publieke optreden van de groep "met de beroemdste Britse aanhanger van de Taliban, die wij behandelen als verdedigers van de mensenrechten". Deze maand nog pleitte de NGO samen met CAGE, waarvan de voormalige leiding de moordenaar met de bijnaam "Jihadi John" "extreem aardig en zachtaardig" noemde, voor het afschaffen van het Britse programma voor terrorismebestrijding PREVENT. Amnesty International heeft een giftige obsessie met Israël, biedt zelfs een 90-minuten durende cursus aan en verkoopt bling om de Joodse staat te demoniseren. Deze obsessie verhult nauwelijks een veel groter probleem.

Human Rights Watch (HRW) staat op één lijn met Amnesty International wat betreft haar agressiviteit en oneerlijkheid tegen Israël. Individueel, maar ook gecoördineerd, creëren ze verraderlijke 200+ pagina's tellende "rapporten" die Israël ten onrechte bestempelen als een apartheidsstaat en vaak pleiten voor de ontmanteling ervan. De versie van Amnesty International leunt zwaar op gegevens van vier NGO's die banden hebben met door de VS aangewezen terreurgroepen. De hoofdauteur van dat rapport, de landendirecteur voor Israël en Palestina van de groep, werd in dienst genomen door de organisatie nadat hij een geschiedenis van vijandigheid tegen Israël had opgebouwd die de valse beschuldiging van apartheid omvatte. In 2015 ondertekende deze persoon een belofte om Israël te boycotten, te desinvesteren en te sanctioneren (BDS) en in 2013 diende hij een dergelijk wetsvoorstel in bij de studentenraad van Stanford University. Maar toen Israël hem in 2019 het land uitzette op grond van zijn BDS-banden, schreef zijn NGO: "Noch Human Rights Watch, noch Shakir als hun vertegenwoordiger heeft ooit opgeroepen tot een boycot van Israël." Het is vermeldenswaard dat de oprichter van de BDS-campagne stem is geweest in zijn hoop om Israël volledig te laten vervangen door wat een niet-democratisch land zou zijn.

De lange documenten die hij en zijn tegenhangers van Amnesty International overzien, zijn voer voor propagandisten die hun valse beweringen willen valideren. NGO Monitor ontdekte bijvoorbeeld dat de versie van HRW 300 fouten bevatte "waarvan bewezen is dat ze opzettelijk zijn verzonnen" en concludeerde dat "HRW maar één doel voor ogen heeft: het permanente einde van de Joodse staat, vervangen door een op de sharia gebaseerde Arabische staat Palestina." Ondanks de duizenden terreuraanslagen op Israël, variërend van steekpartijen tot massabomaanslagen, merkte het Committee for Accuracy in Middle East Reporting (CAMERA) op hoe een zoekopdracht naar de woorden "terreur," "bomaanslag" of "zelfmoord" geen enkele vermelding van een van deze woorden opleverde in de volledige rapporten van HRW of Amnesty International.

De voormalige uitvoerend directeur van HRW is momenteel een fellow aan de Harvard Kennedy School en gaat binnenkort lesgeven aan Princeton University. Hij heeft het Westen gehekeld voor het niet repatriëren van potentieel gevaarlijke vrouwen die trouwden met terroristen van Islamitische Staat (die hij ISIS-strijders noemde). Toen hij nog uitvoerend directeur van HRW was, en nadat de NGO een Saoedische zakenman had aangeklaagd wegens misbruik van zijn werknemers, nam hij deel aan het vragen van een gift van 470.000 dollar aan die miljardair, met de belofte dat HRW het niet zou gebruiken voor LGBTQ-werk in het Midden-Oosten en Noord-Afrika.

De New York Times en andere grote media berichtten niet over dit schandaal, zelfs niet nadat HRW tien jaar later excuses aanbood. Geen van de mainstream media heeft bericht over de onnauwkeurigheden van de rapporten die professoren, live verslaggevers en journalisten regelmatig gebruiken bij het maken van misleidende beweringen tegen Israël. Hun vijandigheid tegenover Israël is doorgesijpeld tot aan het grondpersoneel. Dit werd duidelijk toen activisten van Amnesty International in Italië, die ogenschijnlijk werken voor een organisatie die zich inzet voor de vrijheid van onschuldige gevangenen, foto's van Israëlische gijzelaars verscheurden, in stukken scheurden en in de prullenbak gooiden.

Deze NGO's zouden niet zo succesvol zijn in het misleiden van het publiek als de Verenigde Naties er niet waren geweest. Een van haar afdelingen, de United Nations Relief and Works Agency (UNRWA), werd speciaal opgericht om de Palestijnen dakloos te houden en hunkerend naar een "terugkeer" naar een land dat hun voorouders ontvluchtten, meestal op bevel van de islamitische legers die hen verzekerden dat ze zouden kunnen terugkeren nadat ze het jonge Israël hadden verslagen in 1948. UNRWA definieert "Palestijnse vluchtelingen" als "personen wier normale verblijfplaats Palestina was tijdens de periode van 1 juni 1946 tot 15 mei 1948, en die zowel hun huis als middelen van bestaan verloren als gevolg van het conflict van 1948". Deze definitie ontkracht het verhaal dat de meeste Palestijnse vluchtelingen al eeuwenlang in Israël wonen. Leraren op UNRWA-scholen motiveren kinderen om Joden te haten en zelfs te vermoorden tijdens het academische jaar, terwijl Hamas in de zomer militaire kampen voor kinderen runt waar ze trainen voor en oefenen in dergelijke gruweldaden.

De pagina van de Verenigde Naties, "De kwestie Palestina", die een video bevat, staat vol met verkeerde informatie. Verslaggevers en onderwijzers die zich hierop baseren verspreiden deze verkeerde informatie, of dat nu hun bedoeling was of niet. Bijvoorbeeld, een France 24 reportage getiteld "Van 1947 tot 2023: Retracing the complex, tragic Israeli-Palestinian conflict" (waarin het wordt verkleind ten opzichte van de oorspronkelijke erkenning van het Arabisch-Israëlische conflict) verwees naar de valse bewering van de VN dat Israël zich uitbreidde tot "77 procent van het grondgebied van mandaat-Palestina", wat voorbijgaat aan het feit dat het land Jordanië, dat deel uitmaakte van dat mandaat, in feite vier keer zo groot is als Israël. Het VN-rapport gaat ook in op een toename van de Joodse immigratie naar het gebied, maar niet op een toename van de Arabische immigratie in dezelfde periode, en laat het onophoudelijke Arabisch-Joodse geweld van voor de staat volledig weg. De aanvallen omvatten (om er maar een paar te noemen) de aanval op Tel Hai, de Jaffa-rellen en het bloedbad in Hebron. Door deze verkeerde informatie verspreidt de VN het waanidee dat de groeiende groep Arabieren die nu de Palestijnen worden genoemd, onschuldige slachtoffers waren van een onuitgelokte verdrijving. De laatste pagina van de VN over de Hamas-Israël oorlog laat details weg over de barbaarsheid van Hamas' bloedbad en vermeldt niet dat de IDF Hamas commandocentra viseert, geen burgers.

Er zijn momenteel negen landen in de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties (UNHRC) die homoseksualiteit strafbaar stellen. Toch is het enige land ter wereld dat de UNHRC regelmatig veroordeelt via agendapunt 7 Israël, waar de homoseksuele gemeenschap dezelfde rechten heeft als hun niet-LGBTQ tegenhangers. De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties (AVVN) bestaat uit afgevaardigden van mensenrechtenschenders zoals Noord-Korea, Turkije en Iran, die Israël regelmatig veroordelen. Vorig jaar had de AVVN 15 resoluties tegen Israël en 13 tegen de rest van de landen van de wereld samen. Dit jaar was Iran voorzitter van het sociale forum van de UNHRC.

Het strafblad van deze organisaties en de mensen die ze bemannen is enorm, net als het aantal onwetende mensen die erop vertrouwen. Mensen met snode bedoelingen, waaronder honderden professoren, mediapersoonlijkheden en activisten, vertrouwen op de VN en de NGO's om onwaarheden te verheerlijken (of creëren) om hun eigen misleidingen te valideren zodat ze bevolkingen tegen Israël kunnen opzetten, de meest betrouwbare bondgenoot van het Westen in het Midden-Oosten. Ze motiveren de gedeeltelijk geïnformeerden om campagne te voeren tegen een van de meest mensenrechten verlenende landen ter wereld, een land dat zelf het doelwit is van vernietiging door enkele van 's werelds ergste mensenrechtenschenders.

Door middel van video's van één minuut, een cursus van 90 minuten, "rapporten" van meer dan 200 pagina's en alle andere anti-Israël propaganda die ze produceren en goedkeuren, willen deze organisaties de enige democratie in het Midden-Oosten isoleren, veroordelen en vernietigen en de acties van de terroristen die erop uit zijn om het te vernietigen, goedpraten. Israël is een van de belangrijkste bolwerken van het Westen tegen terrorisme. Een hooggeplaatste commandant van Hamas pochte onlangs dat de hele planeet uiteindelijk onder de islam zal vallen. Landen die een islamitische heerschappij invoeren behoren tot de meest onrechtvaardige en onderdrukkende ter wereld. Als islamitische terroristen Israël veroveren, zou dat niet alleen diegenen met genocidale ambities toegang geven tot kernwapens, maar er zou ook geen verstoring zijn van door islamisten beïnvloede landen van West-Afrika tot Centraal-Azië.

Er zijn organisaties die de zee van desinformatie bestrijden: UN Watch, Honest Reporting, NGO Monitor, Human Rights Voices, Canary Mission, het Middle East Forum, CAMERA en de Foundation for Defense of Democracies (FDD), om er een paar te noemen. Zij stellen de moreel gezonde mensen in staat om de realiteit uit te leggen, gebaseerd op feiten, en om te helpen de schade te beperken die wordt aangericht door de anti-Israël leugens die hebben geleid tot de grootste hoax van de 21e eeuw.

Faith Quintero is de auteur van Loaded Blessings, een familiesaga die afwisselend speelt in het Spanje van de inquisitie en het hedendaagse Israël. Het is een van de topboeken van de Federalist van 2019 en was een Montaigne Medal finalist voor de Eric Hoffer awards. Volg haar op X @FaithQuintero7.

Bron: How the United Nations, Amnesty International and Human Rights Watch Launder Terrorism