Ik was in de war door zijn verklaring. "Dus je ontkent het geweld bij Sand Canyon en andere soortgelijke plaatsen in het Four Corners-gebied niet? Want in veel rapporten die ik heb gelezen over archeologische opgravingen in deze regio, zeggen degenen die opgravingen doen duidelijk dat er een "plotselinge, gewelddadige" gebeurtenis plaatsvond, waardoor mensen hun huizen snel verlieten. En als ze migreerden in plaats van vluchten, waarom namen ze dan niet hun voedsel en andere benodigdheden mee?"

Hij antwoordde me: "Het is waar dat er op veel andere plaatsen geweld was, maar niet hier. Deze mensen waren vreedzame mensen. Ik ben van deze mensen gaan houden die hier in het park werken. Ze hebben niet al hun spullen meegenomen omdat ze geen lastdieren hadden."

"Waarom zijn ze dan weggegaan?"

Hij glimlachte naar me. Het was een vreemde glimlach. "Ik ga je mijn 'Valley Girl'-verklaring geven," zei hij, terwijl hij zijn wijs- en middelvinger stevig in mijn schouder drukte en ze daar hield.

"Je hebt een agrarische levensstijl," zei hij, en zijn vingers drukten verder in mijn vlees.

"Er is droogte geweest." Zijn vingers drukten harder.

"Wilde dieren worden schaarser." Harder.

"Nu migreren andere stammen naar het gebied en worden de hulpbronnen tussen meer mensen verdeeld." Nog harder. Het begon een beetje pijn te doen.

"Door deze nieuwe concurrentie met andere inkomende volkeren worden ook andere hulpbronnen van het gebied bedreigd." Zijn vingers drukten nog verder in me, waardoor ik een stap achteruit deed. Hij glimlachte triomfantelijk.

"Zie je wel, je bewoog! En zij ook!"

Ik glimlachte en liet het gesprek vallen. De filmploeg had nu de beelden die ze nodig hadden en wij hadden andere plaatsen om te zijn. We bedankten onze gidsen en na een lange klim terug naar de top werden de spullen in de voertuigen geladen en vertrokken we.

Maar ik verliet dat gesprek met nieuwe vragen.

Waarom gingen ze weg? Waar gingen ze naartoe? Wat was de echte reden dat ze zoveel essentiële spullen achterlieten toen ze vertrokken? Waarom vond deze man het prima om op andere locaties het geweld te erkennen, maar hier niet?

En... noemde hij me net een Valley Girl?

***

Hoe meer ik over dit gesprek nadacht, hoe nieuwsgieriger ik werd naar zijn beschermende houding tegenover de Anasazi van deze specifieke grotwoning. Ik was geneigd om de conclusie te trekken dat sommige mensen hierover meer weten dan ze willen toegeven. Een persoon die voorzichtig is of bescherming zoekt, wordt immers niet automatisch verondersteld een gewelddadig persoon te zijn. Dat wil zeggen, wonen in een klifwoning of een andere defensieve structuur is geen teken dat iemand niet, zoals de gids had gezegd, "een vredelievend volk" is. In mijn ogen was het tegendeel waar. Mensen die boven en ver van het aardoppervlak wonen en conflicten proberen te vermijden of op zichzelf zijn, lijken een passieve trend te volgen en proberen problemen te vermijden. Waarom werd hij dan zo beschermend toen er werd gesuggereerd dat dit defensieve locaties waren? Wat had dat te maken met de vredelievendheid van de bewoners? Hij was zo assertief geworden dat het leek alsof hij de integriteit van deze mensen beschermde. Waarom?

Dat wil zeggen, tenzij hij...

Een gedachte kwam bij me op. Wat deden ze op sommige van die andere locaties waarvan bewezen was dat ze verlaten waren tijdens een gewelddadige gebeurtenis? Wat deden ze op die andere locaties waar mensen op brute wijze werden vermoord, hun doden onbegraven werden achtergelaten, hun botten honderden meters verspreid lagen terwijl de levenden gewoon verdwenen en voedsel en andere benodigdheden achterlieten toen ze vluchtten? Het lag voor de hand dat als we op de een of andere manier konden geloven dat deze mensen iets hadden gedaan om deze gebeurtenissen in gang te zetten, dat we dan konden geloven dat andere groepen, die zich nooit "zo laag zouden hebben verlaagd" om soortgelijke daden te plegen, verder zouden trekken, de zonsondergang tegemoet, om te genieten van een lang en gelukkig leven, zonder geweld.

Het ligt in de aard van de mens om een afschuwelijke daad die jegens iemand anders is gepleegd, te willen zien als een gevolg van een actie, gebeurtenis of associatie die de aanzet heeft gegeven. Op deze manier kunnen we door het proces van eliminatie geloven dat we veilig zijn. Bijvoorbeeld, een inbraak die willekeurig wordt gepleegd, maakt dat iedereen in de buurt zich kwetsbaar voelt, totdat het bewijs aantoont dat het misdrijf werd gepleegd door een boos familielid, voormalige vriend of ex-zakenpartner die slechte gevoelens koesterde jegens het slachtoffer van het misdrijf. Meestal haalt iedereen op dat moment wat makkelijker adem, wetende dat omdat ze geen deel uitmaken van die associatie, hun huis veilig is.

Ik dacht erover om dezelfde psychologie toe te passen op de geromantiseerde, beschermende manier waarop veel van de mensen die we in de Four Corners tegenkwamen tegen de oude bewoners van hun eigen locatie aankeken. Ze vertelden allemaal een soortgelijk verhaal: De Anasazi waren een vreedzaam, gelukkig, jager-verzamelaars, mandenvlechters, agrariërs die zich met hun eigen zaken bemoeiden en hun leven leefden in de klifwoningen bij de Four Corners, totdat droogte, gebrek aan grondstoffen, inkomende concurrerende stammen en mogelijke ziektes ervoor zorgden dat ze vreedzaam uit het gebied wegtrokken. Velen zeiden dat ze naar Chaco Canyon gingen en van daaruit gewoon "verdwenen".

En voor veel van de gidsen die we spraken leek het volkomen geoorloofd om te beweren dat er geweld was op een andere locatie, maar niet op de locatie waar zij gestationeerd waren. Ze leken zich allemaal, begrijpelijkerwijs, verbonden te hebben met de vorige bewoners van hun eigen locatie. Het werd zelfs nog meer overdreven als de persoon met wie gesproken werd een geclaimde afstammeling was van de Anasazi; wat dus een begeerde positie bleek te zijn waar meerdere Indianenstammen mee wedijverden. Het was vergelijkbaar met een beschermende ouder die bereid was toe te geven dat alle andere kinderen in staat waren tot ondeugend gedrag, maar hun eigen kind niet.

Niet mijn kind, dat zouden ze nooit doen.

Niet mijn voorouders, die zouden dat nooit doen.

Maar wat dan wel? Wat heeft zo'n geweld, angst en overlevingsdrang aangewakkerd dat een schijnbaar vredelievend volk huizen in de lucht uit een klif hakt, alleen maar om ze - en andere noodzakelijke bezittingen - achter te laten en te verdwijnen?

ARTIKEL GAAT VERDER ONDER VIDEO'S:

BOVENNATUURLIJKE PORTALEN WERELDWIJD VERBONDEN MET REUZEN? SMITHSONIAN DOOFPOT?

WAREN WACHTERS & GIANTS OUDE MEGALITHISCHE BOUWERS? ZE STAAN IN HET RAADSELACHTIGE BOEK VAN HENOCH - MOETEN WE HET VERTROUWEN?!

Legenden

Soms is de eerste en beste aanwijzing om erachter te komen wat er echt gebeurd is, het achterwaarts volgen van de legende. Omdat de versie van het Anasazi-verhaal die we het vaakst hadden gehoord was dat ze begonnen zijn in de klifwoningen, van daaruit naar Chaco Canyon trokken en vervolgens verder trokken naar andere onbekende locaties, besloot ik bij Chaco te beginnen. Het is een fascinerende plek en zeker een van de vele mysteries.

Ik vond al snel genoeg bewijs dat het idee ondersteunt dat de legende zeker achterlijk was. Het lijkt erop dat het eigenlijk allemaal begon bij Chaco Canyon en van daaruit vluchtte naar plaatsen als Mesa Verde. Tenminste voor het Amerikaanse zuidwesten. In Mexico en Meso-Amerika gaat het verhaal veel dieper, een concept dat we in de volgende paragraaf zullen bespreken. Hoewel er bewijs is van menselijke bewoning in wat nu het Four Corners gebied is, dateert van 2900 voor Christus, werden de stenen bouwwerken die het iconische symbool zijn geworden voor Chaco's Anasazi tijdperk pas gebouwd rond 850 na Christus[i].

Maar voordat we verder ingaan op de geschiedenis van Chaco, nemen we even de tijd om een paar andere relevante legendes te bekijken. De eerste die ik wil bespreken is die van de Wendigo (soms gespeld als Windigo), of "de kwade geest die de mensheid verslindt."[ii] Deze naam wordt ook geassocieerd met het woord "kannibaal". Hoewel een deel van deze overlevering dichter bij Canada vandaan komt, zijn er legendes die zo ver zuidwaarts gaan als de Navajo regio en zelfs richting het Amerikaanse Midwesten. Volgens de legende zijn dit kwaadaardige wezens, soms zelfs reuzen van wel 4,5 meter hoog, die ooit mensen waren. Maar zodra iemand overging tot kannibalisme, zelfs in nood- of hongeromstandigheden, "veranderde" hij voor altijd. Ze werden overmand door kwade geesten die hen bezeten en voorgoed in een kwaadaardig wezen veranderden. In sommige gevallen zijn de Windigo en de Wendigo verschillend; de ene is een mens van vlees en bloed die wordt getransformeerd, en in sommige gevallen wordt gezegd dat de andere de boze geest is die wacht op een mens die hij kan bezitten en beïnvloeden om kannibalisme te plegen, waardoor hij op een onverzadigbare, vleesetende reis gaat. Er zijn verschillende maten voor hoe getransformeerd, of hoe kwaadaardig, een persoon zou worden, afhankelijk van de regio of het volk dat het verhaal draagt, maar het idee van de Wendigo, of Windigo, blijft bijna overal hetzelfde: Als een persoon eenmaal mensenvlees heeft geproefd, wordt hij of zij overspoeld door het kwaad en passeert een punt waarop geen weg meer terug is.

Een andere legende is die van de chindi, of "geesten". Volgens de Indiaanse legende was de chindi een totale opeenstapeling van alle zonden die iemand tijdens zijn of haar leven had begaan. Een chindi zou van het individu worden vrijgelaten op het moment van overlijden. Of een chindi goed of slecht was, werd bepaald door de richting waarin hij draaide zodra hij een stofduivel werd. Als een chindi, in het bijzonder een slechte, werd losgelaten in een gebouw, werd het gebouw vaak verlaten en platgebrand om de inwoners te verlossen van het kwaad dat de chindi hen had aangedaan. In sommige gevallen kon een medicijnman zelfs een chindi oproepen of verbinden aan een individu of groep individuen als een vorm van vloek of straf.[iii] Volgens auteur Douglas Preston worden veel Anasazi-ruïnes gemeden door de inheemse bevolking, in de veronderstelling dat ze gevuld zijn met chindi.[iv] Veel van de ruïnes die we zullen bespreken worden gemeden, omdat velen beweren dat ze bezet zijn door chindi.

De beeltenissen stellen de Grote Slang voor, een bovennatuurlijk persoon van belang in al hun legendes. Dit wezen wordt in verband gebracht met de Hopi-versie van de zondvloed, want er wordt gezegd dat in vroegere tijden, toen de voorouders van bepaalde clans in het verre zuiden leefden, op een plek die Palatkwabi heet, dit monster bij een gelegenheid door het midden van het plein van de pueblo naar het zenit steeg en een grote vloed achter zich aan trok, die het land onder water zette en de Hopi dwong te migreren en hun toevlucht te zoeken in het noorden, hun huidige thuis. Op dat moment, lang geleden in hun annalen, rees de Slang naar het zenit en riep vanuit de wolken om het offer van een jongen en een meisje. Op deze eis gingen de Hopi in met kinderen van hun opperhoofden, die het monster meenam en terug liet zinken in de aarde, een zwarte rots achterlatend om de offerplaats te markeren.

Wanneer de beeltenissen van de twee slangen automatisch oprijzen uit de twee vazen en de halfronde flappen met regenwolk-symbolen naar achteren gooien, stelt dit de gebeurtenis voor die is vastgelegd in de legenden - de Hopi-versie van een overstroming.

De beeltenissen van de slang die het miniatuur maïsveld omver gooien symboliseren overstromingen, mogelijk wind, die de Grote Slang brengt.

De beeltenissen van de monsters komen tevoorschijn door openingen die worden afgesloten door schijven, waarop zonnesymbolen zijn afgebeeld om te laten zien dat de overstromingen die de velden verwoesten uit de lucht komen, het rijk van de zon.

De gemaskerde mannen, "modderkoppen" genoemd, zijn ouden die bovenmenselijke krachten hebben gekregen om maïs te laten groeien en rijpen. Ze vechten met de monsters die de boerderijen van de mens willen vernietigen. De handelingen waarin zij verschijnen vertegenwoordigen op symbolische wijze de strijd van de vroege mens met bovennatuurlijke krachten die het werk van de landbouwer teniet deden."[v]