Het land voor de tijd - Deel 22: De waarheid over de grote doofpotaffaire in het Smithsonian

20 juli 2023 door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21

Op 3 december 2014 werd een van de populairste en meest misleidende artikelen aller tijden op het World Wide Web gepubliceerd door World News Daily Report: "Smithsonian geeft toe dat het duizenden gigantische menselijke skeletten heeft vernietigd in het begin van 1900." In dit artikel werd beweerd dat het Amerikaanse Hooggerechtshof een uitspraak had gedaan dat het Smithsonian geheime documenten aan het publiek moest vrijgeven waaruit hun medewerking bleek bij het heimelijk verbergen/vernietigen van gigantische menselijke botten om onze mainstream concepten van menselijke evolutie overeind te houden. Dit zogenaamde bewijs - waarbij het onder andere ging om een "1,3 meter lang menselijk dijbeen" dat werd opgegraven in Ohio en naar de rechtszitting werd gebracht - zou, aldus het artikel, "archeologen en historici helpen de huidige theorieën over de menselijke evolutie te herevalueren en ons helpen ons begrip van de terpenbouwerscultuur in Amerika en de rest van de wereld te vergroten...[en stelt verder dat] na meer dan een eeuw van leugens, de waarheid over onze reusachtige voorouders zal worden onthuld."[i].

Het is niet verrassend dat een artikel van deze sensationele omvang onmiddellijk zijn weg vond naar nieuwsfeeds van sociale netwerken en lekenmedia, met meer dan zestigduizend shares op Facebook alleen al binnen enkele weken na de publicatie. Het internet werd gebombardeerd met gefluister over het "bewijs" dat wij mensen niet geëvolueerd konden zijn op de manier die ons door de wetenschap werd verteld.

Het artikel stond echter bol van de leugens. Laten we een korte blik werpen op slechts een korte lijst van onwaarheden waarvan het publiek het slachtoffer werd.

Bron: De inside bronnen die geciteerd werden waren ene Mr. James Churward en Mr. Hans Guttenberg, "woordvoerder" en "directeur" van het "American Institute of Alternative Archeology" (AIAA). Beide mannen, en het instituut waartoe ze behoren, zijn volledig fictief. Ze bestaan niet. In feite zijn deze mannen en hun organisatie uit de lucht gegrepen om het artikel meer autoriteit te geven.

Dating: Alle data die in verband worden gebracht met de uitspraak van het Hooggerechtshof zijn volledig dubbelzinnig, omdat het artikel alleen vermeldt dat de geheime documenten uit het "begin van 1900" stammen. Dit is een probleem, omdat "geheime documenten" in die tijd ook nog niet veel bestonden. De allereerste geheime documenten, volgens onze Central Intelligence Agency: 1) geven details over onzichtbare inkt schrijftechnieken gebruikt door de Duitsers tijdens WO I; 2) zijn gedateerd op 1917-1918; en 3) zijn "de enige overgebleven geheime documenten uit de Eerste Wereldoorlog."[ii].

Door de dubbelzinnigheid uit de vergelijking te halen en aan te nemen dat deze botten documenten van iets later dan "begin 1900" kunnen zijn, kunnen we nog steeds rationeel aannemen dat toen het classificatiesysteem nog in de kinderschoenen stond, de botten uit het Smithsonian museum kleine zaken zouden zijn geweest voor de machthebbers die verantwoordelijk waren voor het verbergen van zaken van nationale veiligheid in oorlogstijd. Het was pas vanwege de oorlog dat onze natie classificatie begon te gebruiken en het zou nog tientallen jaren duren voordat zaken zoals deze beweringen over verborgen/vernietigde botten überhaupt "geclassificeerd" zouden zijn geweest.

Openbaar: Alles waar het Hooggerechtshof een uitspraak over doet zou openbaar worden gemaakt. Als de AIAA (die organisatie die niet bestaat) echt druk had uitgeoefend op het Smithsonian om schoon schip te maken met hun doofpotaffaire - als het Smithsonian echt verwikkeld was geraakt in een slordige juridische strijd over laster die eindigde toen het Hooggerechtshof zich ermee bemoeide en bepaalde dat het Smithsonian hun geheime documenten vrij moest geven - dan zou dit obscure World News Daily Report zeker niet het enige mediabedrijf zijn dat de kop publiceerde. Een zaak die zo belangrijk is voor de wetenschappelijke gemeenschap als de complete en publieke revisie van de evolutiewetenschap zou over de hele wereld in het nieuws zijn geweest. Zoals het er nu voor staat, kunnen de verificatie van deze documenten waarnaar wordt verwezen en alle gerechtelijke procedures in deze zaak nergens in een archief worden gevonden, noch bij de overheid noch ergens anders.

Afbeelding: De foto van het dijbeen "blootgelegd in Ohio in 2011 door het American Institute for Alternative Archeology" is 1) genomen in Turkije, niet in Ohio, en 2) gefotografeerd in de jaren 1990, niet in 2011. De foto is al in 2008 doorgegeven en gedeeld op het internet.

Disclaimer: Voor degenen onder jullie die willen geloven dat het artikel vol waarheid zit, maar dat de redacteur van de website alleen maar slecht werk heeft geleverd met het schetsen van het verhaal en het linken naar de juiste cursuskanalen, is de disclaimer van de site de laatste nagel aan de doodskist:

Dat is het wel zo'n beetje. Alles wat ook maar enigszins op waarheid lijkt op hun website is, volgens hun eigen zeggen, "puur een wonder". Deze laatste toon van sarcasme van hun kant is niet verloren voor de lezers die op zoek zijn naar echte waarheid in een wereld waar een volledig vervalst artikel binnen enkele weken kan worden gememed en gedeeld via sociale netwerksites en lekenmedia, alleen maar omdat een verveelde online blogger een kick krijgt van het verzinnen van sterke verhalen.

Tragedie van verkeerde informatie

Artikelen zoals deze van de WNDR zijn in staat om internationale aandacht te trekken, maar helaas zijn ze ook in staat om een grote golf van scepticisme en afwijzing te veroorzaken over een onderwerp dat een kern van waarheid bevat. Ongeacht hoeveel mensen er meteen op af sprongen om er zeker van te zijn dat iedereen op hun nieuwsfeed hoorde over de Smithsonian doofpotaffaire van reusachtige menselijke botten, wanneer de bron van zulk materiaal corrupt is, zorgt dat alleen maar voor een grotere publieke minachting voor alle feiten die over het onderwerp bewezen kunnen worden. En als de ware feiten later naar buiten komen, zijn degenen die afgestompt zijn door de eerste golf leugens niet geïnteresseerd om weer bedrogen te worden, dus negeren ze het bewijs en nemen ze aan dat alles fout is, zelfs als het als waar kan worden bewezen. Echte archeologische onderzoeken die astronomisch grote botten opleveren, lokken reacties uit als, "Oh, ja, ik heb gehoord over die 'gigantische botten' deal. Het is allemaal oplichterij."

Deze tragedie wordt nog veel erger als andere mediasites de krantenkop oppikken en een soortgelijk bericht plaatsen of herschrijven dat terugverwijst naar het eerste bericht (wat in dit geval honderden keren is gebeurd). Het wordt alleen maar meer bewijs dat het hele verhaal - en alle beweringen die erin staan - gebaseerd zijn op het product van wilde fantasieën. Uiteindelijk is wat World News Daily Report heeft gedaan door "entertainment" (hun woorden) de natie in te blazen een grote slechte dienst aan diegenen in de historische en wetenschappelijke velden die er hun levenswerk van hebben gemaakt om te onthullen wat het Smithsonian werkelijk heeft verborgen.

Ik ben niet van plan om tijd te verspillen met irrelevante "schaam je" tirades tegen een site waarvan de medewerkers misschien geen idee hebben van de schade die ze hebben toegebracht aan echte ontdekkingen en onderzoeken, want dat is niet het doel van dit werk. Echter, geen enkele casestudy over een onderwerp als dit kan als compleet worden beschouwd zonder de onbevooroordeelde onthulling van verzonnen en onoprechte verslagen-en de schade die deze onwaarheden toebrengen aan een serieuzere samenleving van mensen die op zoek zijn naar de waarheid in een tijd waarin impulsen om snel te delen kolossale schade toebrengen aan de nauwkeurigheid - naast wat getrouw feitelijk is.

Dit is zeker niet de enige bron van verkeerde informatie over het onderwerp van de menselijke reuzenbotten en de betrokkenheid van het Smithsonian bij het verbergen van het bewijs. Vele, vele andere boeken en artikelen hebben bijgedragen aan de afwijzing van de feiten door het publiek door middel van foutieve berichtgeving, en ontelbare foto's zijn opgedoken waarop opgravingen te zien zijn met menselijke schedels zo groot als schoolbussen (en ook hier geldt dat zodra mensen te horen krijgen dat de foto's vervalst zijn, ze onmiddellijk elke informatie die echt is gaan verwerpen). Er zou een heel boek geschreven kunnen worden dat deze leugens weerlegt en ontkracht, maar nogmaals, dat is niet het doel van dit werk. Misschien kunnen we ons dan het beste richten op de historische rapporten en de officiële ontvangstbewijzen en verslagen van het Smithsonian. Voordat we daar echter op ingaan, laten we even stilstaan bij iets dat ik al vroeg in mijn onderzoek tegenkwam en dat wijst op een eigenaardig en bedreigend algemeen vertrouwen dat de mensen van deze natie stellen in het Smithsonian, zelfs wanneer het bewust onjuiste informatie verspreidt.

ARTIKEL GAAT VERDER ONDER VIDEO'S:

BOVENNATUURLIJKE PORTALEN WERELDWIJD VERBONDEN MET REUZEN? SMITHSONIAN DOOFPOT?

WAREN WACHTERS & GIANTS OUDE MEGALITHISCHE BOUWERS? ZE STAAN IN HET RAADSELACHTIGE BOEK VAN HENOCH - MOETEN WE HET VERTROUWEN?!

Nationale minachting voor de waarheid van de welwillende "Zij"

Zoals het onderzoek in deze serie aantoont, is het feit dat er in de oudheid bovenmaatse mensen op aarde rondliepen - van wie sommigen zo groot waren dat ze in vergelijking nauwelijks als "menselijk" herkenbaar waren - helemaal niet vergezocht, en we hebben soms ook bewijs gevonden dat het gewelddadige kannibalen waren. Hoewel theorieën over de oorsprong variëren van de corrupte DNA Nephilim uit Genesis 6:4 tot systematische menselijke evolutie die op de een of andere manier een groep mensen voortbracht die uitgroeiden tot torenhoge afmetingen (de laatste van deze theorieën is in strijd met zowel de wetenschap als het gezond verstand), leveren de geschiedenis en de archeologie gewoon teveel bewijs dat ze bestonden om ze af te schrijven. Het bewijs zit niet alleen in de lichamelijke overblijfselen, maar ook in materiële bezittingen die het gebruik door oude volkeren van normale grootte tarten, evenals culturele fenomenen eromheen (hiërogliefen, oude documenten, legenden, etc.). Voeg hieraan toe de toegenomen intelligentie uitgevoerd in de architectonische en agrarische sites van wonderen geassocieerd met deze culturen die volledig in strijd is met alles wat we weten van de vroege, nomadische menselijke groepen, en we hebben een recept voor de schattenjacht van de eeuw.

De vragen worden dan gepresenteerd: Waar zijn deze overblijfselen en waarom worden ze niet tentoongesteld voor het publiek? Waarom liggen ze niet ergens in een museum? Zou het Smithsonian niet de perfecte plaats zijn om deze interessante voorwerpen onder te brengen?...

Is het mogelijk dat het Smithsonian heeft meegewerkt aan een doofpotaffaire?

Laten we er allereerst niet van uitgaan dat alles wat het Smithsonian zegt of laat zien juist is. Ook het Smithsonian heeft lak aan een volledige, transparante waarheid.

Ik was oorspronkelijk niet van plan om veel van het volgende in dit hoofdstuk te betrekken, omdat het op het eerste gezicht niets te maken lijkt te hebben met het onderwerp van grote menselijke botten. Ik wil echter graag grondig zijn, dus ik heb een kleine fact-checking gedaan om een snel voorbeeld te geven van de spreekwoordelijke schouderophalen die het Smithsonian doet wanneer er druk wordt uitgeoefend om strikt vast te houden aan precisie. Maar al snel werd deze kleine nevenopdracht veel meer dan dat.

Wie het administratieve hoofdkwartier bezoekt dat bekend staat als het "Kasteel" (het Smithsonian Institution Building, formeel), ziet het graf van James Smithson, wiens monetaire donatie aan de regering van de Verenigde Staten de site oprichtte, ondanks het feit dat Smithson nooit voet zette op Noord-Amerikaanse bodem. Zijn grafschrift, zo mooi gegraveerd op het voorpaneel van de tombe, zegt: "Sacred to the Memory of James Smithson Esq. Fellow of the Royal Society, London, die op 26 juni 1829 in Genua [Italië] stierf, 75 jaar oud." Het is echter algemeen bekend dat James Smithson geen vijfenzeventig jaar oud was toen hij stierf. De exacte kalenderdatum van zijn geboorte is onbekend omdat zijn moeder haar zwangerschap verborg en in het geheim arbeid verrichtte, maar we weten wel zeker dat hij in het jaar 1765 in Parijs, Frankrijk, werd geboren. Dit zou hem plaatsen op de leeftijd van drieënzestig of vierenzestig op zijn oudst, en deze bijgewerkte informatie over de leeftijd van overlijden verschijnt niet alleen op de officiële website van de archieven van het Smithsonian Institution,[iv] maar ook in het boek An Account of the Smithsonian Institution: Its Origin, History, Objects, and Achievements[v] geschreven door Cyrus Adler, in opdracht van het instituut zelf en gepubliceerd via de eigen drukkerij. (En dan hebben we het nog niet eens over de vele historische bronnen die deze leeftijd buiten het Smithsonian bevestigen). Toch is er geen correctie op de datum op de tombe aangebracht.

Als het Smithsonian op de hoogte is van de discrepantie in datum van haar eigen oprichter, zoals het eigen gepubliceerde materiaal blootlegt, is het dan niet een belediging voor de integriteit van het instituut als de verkondigde verslaggevers van historische feiten dat de vereerde tombe weergeeft dat hij vijfenzeventig was toen hij stierf in plaats van gewoon zijn ware leeftijd weer te geven aan bezoekers? Als we de tentoonstelling van deze meest gevierde voorvader al niet kunnen vertrouwen - wat sommigen als het belangrijkste tentoongestelde object in het hele museum zouden beschouwen, omdat het over zijn eigen oorsprong spreekt - hoeveel andere tentoonstellingen of beweringen van het museum zijn dan onbetrouwbaar?

En ja, je zou kunnen aanvoeren dat deze fout een klein probleem is in vergelijking met verborgen reusachtige botten, en dat zou juist zijn. Verhoudingsgewijs is dit een heel klein ding om je zorgen over te maken. Maar volg mij als ik vertel wat ik heb geleerd door dit te onderzoeken. Het is een symptoom van een veel groter probleem. Ik liet senior stafonderzoeker Donna Howell een informatiespecialist in het kasteelgebouw bellen om hierover een reactie te krijgen en haar bevindingen waren interessant - niet omdat ze een grote samenzwering aan het licht bracht, maar omdat ze een uitstekend voorbeeld kreeg van de naïviteit die ik al vroeg in dit hoofdstuk hoopte aan te kaarten.

Na enkele minuten in de wacht te hebben gestaan via het geautomatiseerde systeem, kreeg ik een vrouw genaamd Maryann aan de lijn. Het gesprek liep zoals verwacht dood. Ik wist dat ik niet veel informatie zou krijgen via de telefoon, maar ik had Donna toch laten bellen, want het was de lijn naar de algemene titel "informatiespecialist", dus ik ging ervan uit dat degene die het gesprek aannam er op zijn minst iets over zou weten. Als er niets anders was, was ik er zeker van dat we zouden worden doorverbonden met de juiste afdeling of persoon die geschikt was om te antwoorden. Een paar antwoorden van deze aardige en behulpzame vrouw dwongen echter tot een opgetrokken wenkbrauw:

MARYANN: Informatiecentrum, met Maryann, hoe kan ik u helpen?

DONNA HOWELL: Hallo, ik was nieuwsgierig naar het graf van uw oprichter, James Smithson. Het wordt daar tentoongesteld in het kasteel, klopt dat?

MARYANN: Ja, zijn tombe is hier.

DONNA HOWELL: O, mooi. Dat dacht ik al. We werken aan een project en merkten dat de leeftijd van overlijden op zijn tombe niet klopte. Kent u iemand aan wie ik dit kan vragen?

MARYANN: Um, uh, um. [Ze stotterde waarschijnlijk tien seconden achter elkaar.] Wat nu weer? De datum klopt niet?

DONNA HOWELL: Zijn leeftijd wel, ja. Er staat dat hij stierf op zijn vijfenzeventigste, maar hij kan niet ouder zijn geweest dan vierenzestig op zijn hoogst.

MARYANN: Nee, als er staat dat hij op zijn vijfenzeventigste stierf, dan is dat de leeftijd waarop hij stierf. [Het zou niet op zijn graf staan als [ze onderbrak zichzelf]- Is er een reden waarom je denkt dat we het mis hebben?

DONNA HOWELL: Oh, eigenlijk staat het in jullie eigen literatuur. Ik heb het voor me op uw website, evenals een boek dat ik hier heb, gepubliceerd door het Instituut in 1904.

MARYANN: [Moment stilte.] Bedoel je dat wij degenen zijn die zeggen dat de datering op de tombe onjuist is?

DONNA HOWELL: Ja, dat klopt. Het verhaal gaat dat Smithson's neef het grafschrift schreef en dat het zo gegraveerd werd, maar het toont nog steeds de verkeerde leeftijd. Is het nog steeds zo om sentimentele redenen, of omdat het beschouwd wordt als een artefact op zichzelf, of...?

MARYANN: Weet je, ik weet het niet. Ik denk niet dat ik je vraag kan beantwoorden. Ik heb die informatie niet. Als de display zegt dat hij vijfenzeventig jaar oud was toen hij stierf, dan is dat de leeftijd [ze onderbrak zichzelf weer]- ik bedoel, dat is wat er op de tombe staat, toch? We zouden daar zeker alleen de juiste informatie geven. Eh. We hebben niet zomaar mensen aan de telefoon om over James Smithson te praten.

DONNA HOWELL: Het spijt me. Ik had er niet van uit moeten gaan dat jullie het antwoord op zo'n obscure vraag direct zouden weten. De titel "informatie specialist" bracht me op een dwaalspoor. Dat was waarschijnlijk een term die verwees naar geplande rondleidingen of zoiets. Weten jullie wie ik kan bellen of e-mailen?

MARYANN: Nou, ik bedoel, wij zijn de specialisten hier om- We hebben informatie over- Weet je wat, waarom stuur je je vraag niet gewoon per e-mail?

DONNA HOWELL: Klinkt goed. [Nu u toch aan de lijn bent, weet u misschien of er ergens in die kamer een bord hangt met de informatie voor bezoekers? Ik bedoel, het is het Smithsonian. Ik weet dat het Smithsonian hoge eisen stelt aan het rapporteren van alleen de waarheid. Creëert het geen probleem dat de informatie van de oprichter fout is en dat mensen misleid kunnen worden? Zouden sommigen niet denken dat andere informatie die daar wordt tentoongesteld onjuist is als ze horen dat dit zo is?

MARYANN: Ik geloof niet dat er een andere plaquette is, nee. Alleen wat er op de tombe staat. Ik begrijp waarom je je zorgen maakt, maar het is alleen de datum van zijn leeftijd. Al het andere hier is waar. [!!!]

DONNA HOWELL: Oh, natuurlijk. Ik wilde niet insinueren dat er een samenzwering was of zo. Nou, deze e-mail is nuttig, dank je!

Donna beëindigde het gesprek met een vrolijke noot en liet Maryann verder gaan met haar dag, waarna ze meteen een e-mail stuurde naar het adres dat ze had opgegeven. Een paar dagen later kreeg ze een e-mail terug waarin stond dat haar vraag was doorgestuurd naar de curator, maar de curator heeft nooit gereageerd.

Maar lezers moeten niet denken dat we onszelf een schouderklopje geven omdat we hebben kunnen bewijzen dat ene Maryann van het informatiecentrum niets wist over het graf van James Smithson. Ik ben me er terdege van bewust dat je zelfs van de meest getrainde medewerkers van een instelling niet kan verwachten dat ze elke vraag over elke display op commando kunnen beantwoorden, en Donna zei haar dat ook tijdens het gesprek. Het enige wat dit korte gesprek voor mij bevestigde was dat onze nationale - nee, mondiale - houding ten opzichte van historische nauwkeurigheid toegeeflijk, inschikkelijk en veel te snel is om alles te vertrouwen wat een bord ergens in een museum zegt. Maryann was er absoluut zo zeker van en vertrouwde er zo op dat de informatie op de tombe accuraat was, alleen maar omdat het geplaatst was door de Smithsonian autoriteit waar ze voor werkt. Maryanns reactie op de display komt in wezen neer op: "Nee, als het Smithsonian het heeft gezegd, dan moet het wel waar zijn, want zij spreken alleen de waarheid. En als er een fout is, dan is die irrelevant. Niets bijzonders. Gewoon een datum. Een tikfout. Maar al het andere is waar." Zo'n snelle conclusie getuigt van aanzienlijke naïviteit.

ARTIKEL GAAT VERDER ONDER VIDEO'S:

SLANGENHEUVELS GEVONDEN BIJ HET GILGAL REPHAIM 'REUZENRAD'

BEWIJS VAN NEPHILIM REUZEN & REPTILIANS GEVONDEN OVER DE HELE WERELD?

Vergeet niet dat de tombe al op zijn huidige locatie ligt sinds de feestelijke escorte door de United States Cavalry in januari 1904 en dat het instituut sindsdien op de hoogte is van de discrepantie. We hebben het hier niet over een herdenkingspaneel voor een onopvallende persoonlijkheid dat gisteren is geplaatst en dat de staf nog niet heeft kunnen corrigeren. We hebben het over de tentoonstelling van een onjuist feit over de belangrijkste persoon achter het Smithsonian dat het instituut 112 jaar lang opzettelijk heeft genegeerd, en de enige manier waarop het publiek zou weten dat ze verkeerd zijn geïnformeerd, is als ze in de kleine lettertjes graven en hun eigen onafhankelijke onderzoek doen. (En nogmaals, als ze de originele "75 jaar" leeftijd op de tombe handhaven omdat de steen met de inscriptie zelf een artefact is, dan zou een nabijgelegen paneel de discrepantie moeten verklaren).

Er zijn momenten, zoals deze ervaring bewijst, dat we de waarheid behandelen als plastic dat kan buigen als het niet echt als een belangrijke zaak wordt beschouwd. We reageren met, "Nou, het is gewoon dit onbelangrijke detail, maar al het andere is waar. Laten we niet kleinzielig doen." Waarom is "al het andere" waar? Omdat de illustere en welwillende "zij" - die autoriteit die de reputatie heeft het laatste woord te hebben over het betreffende onderwerp - dat hebben gezegd. En er zijn tijden geweest dat de "zij" dat hebben "gezegd" tot fatale schade van het vertrouwende publiek.

Weet je nog wat mensen eerst zeiden over sigaretten? "Nee, sigaretten zijn niet schadelijk. Ze zouden ze niet mogen verkopen als ze gevaarlijk waren." In dit geval kunnen de "ze" verwijzen naar de tabaksfabrikanten of het vertrouwen in de bescherming van de FDA, maar de mensen die kankerverwekkende stoffen inhaleerden voordat hun arts de diagnose kanker stelde, waren ervan overtuigd dat de machthebbers de integriteit van het product garandeerden. Weet je nog wat er oorspronkelijk over asbest werd gezegd? "Nee, dat is belachelijk. Asbest veroorzaakt geen kanker. Ze zeiden dat het gewoon een belachelijk gerucht was. Ze zouden geen gebouwen met asbest mogen isoleren als de blootstelling eraan mensen ziek zou maken." In dit geval zouden de "ze" de productiebedrijven zijn geweest die door wilden gaan met het snijden in de kosten ongeacht het aantal doden, maar hordes mensen werden ziek of stierven toen de machthebbers er zo lang over deden om de gevaren te onthullen. En kijk eens naar Wall Street voorafgaand aan de Grote Depressie. "Geloof me, beleggen in deze aandelen is volkomen veilig. Iedereen investeert vandaag, en ze zeiden dat de economie beter is dan ooit en alleen maar tekenen van voortdurende groei en welvaart vertoont." De "ze" hier zouden iedereen kunnen zijn geweest, van de rijkste effectenmakelaars van het land tot de Wall Street Journal tot president Hoover tot de maatschappij rondom iedereen in het algemeen die een uitbundige levensstijl was gaan leiden, maar al snel kwam het hele land terecht in een van de grootste economische tragedies die we ooit in de wereldgeschiedenis hebben meegemaakt omdat de machthebbers niet zo direct of transparant waren als ze zich voordeden.

Ze zeiden dat de aarde plat was. Ze zeiden dat de Titanic nooit zou zinken. Ze zeiden dat de Joden een gelukkig leven leidden in de concentratiekampen van de Nazi's.

Ze berichtten dat Smithson op de leeftijd van "75 jaar" stierf en Maryann verklaarde aanvankelijk dat als ze "75 jaar" zeiden, het waar was, en zelfs als dat niet zo was, al het andere wel... omdat het Smithsonian de "zij" van het laatste woord zijn.

"Ze" zijn niet altijd de uiteindelijke autoriteit, ook al worden "ze" vaak vertrouwd als de uiteindelijke autoriteit.

En hoe klein het detail van de informatie over de tombe van Smithson ook is, waar ligt de grens? Wie onderscheidt wat irrelevant en inconsequent is van wat belangrijk is? Is er een strikte regel over welke valse informatie is toegestaan en welke niet? Heeft dezelfde persoon die de graftombe van wijlen de grote James Smithson een triviale zaak vond, ook de gevoelens gemarginaliseerd van diegenen die zeggen dat hun nationale tentoonstelling over inheemse Amerikanen "de vervolging van inheemse Amerikanen onvoldoende weergeeft" (wat ook een belangrijke voortdurende zorg is geweest)? Hoe zit het met alle stemmen die hebben geroepen tegen de onnauwkeurigheden van hun tentoonstelling over Afrikaanse geschiedenis? Waren dat ook onbelangrijke details?

Het is niet alleen Maryann. Het is niet beperkt tot de belediging dat een vertegenwoordiger van het "bedrijf van de waarheid" geen idee heeft van de leugen die elke toerist begroet die hun hoofdgebouw binnenkomt, of dat ze het geen groot probleem vindt. Zoals ik enkele pagina's geleden al zei, is dit een symptoom van een veel groter probleem.

Ik kan onmogelijk de enige zijn die deze gedachtengang verontrustend vindt, vooral wanneer kritiekloze en veronderstellende sentimenten zoals "al het andere is waar" komen van degenen die vertegenwoordigers zijn van "een instelling voor de toename en verspreiding van kennis onder de mensen"[viii] (de missieverklaring van het Smithsonian in het testament van James Smithson).

Uiteindelijk moeten we het feit accepteren dat wanneer de schade van verkeerde informatie wordt toegevoegd aan de opzettelijke verwaarlozing van de alwetende "ze", en dan wordt opgestapeld op een publiek dat het laatste woord van het autoriteitsevangelie wil beschouwen, we uitkomen op een vergelijking die vervorming verspreidt als een bosbrand. Voeg hier jaren en jaren aan toe van culturele bekendheid en acceptatie van het scheve concept door het publiek en we komen aan bij een dag waarop alles dat de nationale "waarheid" in twijfel trekt onmiddellijk wordt gemarginaliseerd of afgeschreven als het gebazel van een samenzweringstheoreticus, ondanks ondersteunend bewijs. Het is een eeuwenoude sociale wetenschap: Wanneer mensen een manier van denken grotendeels hebben overgenomen in hun samenleving en er langzaam een universeel wereldbeeld omheen hebben gebouwd, zullen ze niet gemakkelijk wijzigingen in dat wereldbeeld ontvangen - zelfs niet wanneer het wereldbeeld in eerste instantie gebaseerd is op onnauwkeurigheden. Ze willen de waarheid niet horen, omdat dat betekent dat ze alles moeten loslaten wat ze tot dan toe hebben geweten of waarin ze hebben geloofd, dus houden ze vast aan wat vertrouwd is, wat comfortabel is, waarbij ze altijd teruggrijpen naar een of andere "zij" autoriteit om hen te steunen als er vragen worden gesteld.

Laten we niet onwetend zijn en aannemen dat het bewijs van enorme menselijke botten - en de uitdagingen die deze botten opleveren voor onze gangbare evolutionaire wereldbeelden - allemaal onzin is, alleen maar omdat een of andere "zij" dat zegt.

Ze zeggen dat we van apen afstammen. Ze zeggen dat er geen gigantische botten zijn die tegen de gangbare evolutionaire wetenschap ingaan.

Maar ze liegen en het bewijs daarvoor is indringend.

VOLGENDE: Smithsonian's Heldere Begin

Eindnoten

[i] “Smithsonian Admits to Destruction of Thousands of Giant Human Skeletons in Early 1900s,” December 3, 2014, World News Daily Report , last accessed November 14, 2016, http://worldnewsdailyreport.com/smithsonian-admits-to-destruction-of-thousands-of-giant-human-skeletons-in-early-1900s/ .

[ii] “Secret Writing: CIA’s Oldest Classified Documents,” April 28, 2016, Central Intelligence Agency , last accessed November 14, 2016, https://www.cia.gov/news-information/blog/2016/cias-oldest-classified-docs.html .

[iii] “Disclaimer,” World News Daily Report , last accessed November 14, 2016, http://worldnewsdailyreport.com/disclaimer_/ ; emphasis added.

[iv] “James Smithson, Founding Donor,” Smithsonian Institution Archives , last accessed November 14, 2016, http://siarchives.si.edu/history/james-smithson .

[v] Cyrus Adler, An Account of the Smithsonian Institution: Its Origin, History, Objects, and Achievements (Smithsonian Press, 1904), 5.

[vi] Paul Ruffins, “American Indian Museum Still Facing Criticism for Historical Inaccuracies,” December 14, 2010, Diverse Education , last accessed November 14, 2016, http://diverseeducation.com/article/14526/ .

[vii] Marc Morano, “Smithsonian Displays ‘Feel Good’ History of Africa while Trashing America,” July 7, 2008, CNS News , last accessed November 14, 2016, http://www.cnsnews.com/news/article/smithsonian-displays-feel-good-history-africa-while-trashing-america .

[viii] George Goode, The Smithsonian Institution: 1846–1896; The History of its First Half Century (Washington, DC: De Vinne Press), 19–21.

Bron: The Land Before Time—PART 22: The Truth about the Great Smithsonian Cover-Up » SkyWatchTV