Door Hal Lindsey 20 maart 2023
Eind vorig jaar namen de Verenigde Naties een resolutie aan waarin de God van Abraham, Isaak en Jacob werd bespot en veroordeeld. Hun actie spotte met het Oude en Nieuwe Testament, inclusief de duidelijke leer van Jezus. Hoe hebben ze dit gedaan? Met 90 tegen 30 stemmen en 47 onthoudingen namen ze een resolutie aan die de stichting van het moderne Israël een "ramp" noemde.
Laat dat tot je doordringen. God hield zijn belofte. Een natie werd op één dag geboren. Hij bracht Zijn volk terug naar het land dat Hij hun zo lang geleden had gegeven. En nu kiest de VN ervoor om dat wonder te herdenken als een "ramp".
De Israëlische nieuwsdienst i24News meldde: "De Palestijnen beschouwen de oprichting van Israël en zijn bestaan tot op heden als de 'Nakba' (catastrofe in het Arabisch) en het wereldorgaan besloot met de resolutie de Palestijnse versie van de gebeurtenissen te erkennen."
In 2023 viert Israël zijn 75e verjaardag. Volgens de Gregoriaanse kalender verklaarde Israël zijn onafhankelijkheid op 14 mei 1948. De officiële viering in Israël zal de Joodse kalender volgen en gaan van zonsondergang 25 april tot zonsondergang 26 april. Dat betekent dat we het twee keer kunnen vieren - met Israël in april en dan volgens onze kalender op 14 mei.
Maar de Verenigde Naties hebben besloten om van de volgende dag, 15 mei, een dag van weeklagen en oproepen tot wraak op Joden te maken. Dat gebeurt elke Nakba. Dat is wat Nakba is. Ze zeggen dat de wedergeboorte van Israël een "catastrofe" was, vooral vanwege wat er gebeurde met het Palestijnse volk dat dat land in die dagen verliet.
Ze vermelden niet dat Israël werd gesticht in overeenstemming met VN-resoluties. Ze vermelden niet dat tragedies zoals de holocaust het duidelijk maakten dat de Joden een eigen thuisland nodig hadden. Groot-Brittannië, de bezitter van dat land, stemde ermee in om het land aan Israël te geven. Ze vermelden niet dat Arabische naties vlak voor 1948 massa's mensen hebben misleid om naar "Palestina" te gaan door hun land en welvaart te beloven. Evenmin zeggen ze dat deze mensen tot "vluchtelingen" werden verklaard, ook al waren ze nog niet lang genoeg in het land om in aanmerking te komen voor de vluchtelingenstatus volgens eerdere VN-regels.
Tegenwoordig horen we bijna nooit dat de nieuwe Israëlische regering de zogenaamde "Palestijnen" smeekte te blijven. Die mensen vertrokken op verzoek van Arabische legers die de vluchtelingen beloofden dat ze konden terugkeren nadat die legers Israël snel hadden vernietigd - iets wat uiteraard nooit is gebeurd. Ik zeg "zogenaamde Palestijnen" omdat er nooit in de wereldgeschiedenis een natie Palestina was. Ondertussen werden in Arabische landen de Joden eruit geschopt - hun land en eigendommen werden gestolen. Gelukkig hadden die nieuwe rechteloze Joden nog één plek in de wereld waar ze heen konden: de nieuwe Joodse staat Israël.
Israël vroeg de Palestijnen te blijven en verwelkomde Joodse vluchtelingen. Moslimlanden gooiden de Joden eruit en stopten de Palestijnse vluchtelingen in enorme kampen, bijna als gevangenissen. Ze moesten hen daar houden, want als ze zich in hun samenleving zouden integreren, zouden ze hun politieke invloed verliezen. Toen de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees (UNRWA) in 1950 werd opgericht, waren er slechts 750.000 van deze vluchtelingen. Vandaag is dat aantal volgens de UNRWA gegroeid tot meer dan 5,9 miljoen. Een dergelijk aantal maakt het voor een klein land als Israël onmogelijk om een "recht op terugkeer" te garanderen.
Ik kan dit onderwerp niet voldoende behandelen in een kort artikel. Maar in mijn boek, The Everlasting Hatred, vindt u de verbazingwekkende details.
De echte catastrofe van de oprichting van het moderne Israël is dat zoveel moslims hun oude haat tegen de Joden niet konden opgeven. En op deze 15e mei zullen de Verenigde Naties zich officieel bij hen aansluiten in die haat.
Bron: Hal Lindsey