Vijandige overname: de sluipende politieke machtsgreep van de islam in Europa

Door Daniel Matissek 14 november 2023

Er zijn steeds meer tekenen dat de islamitische overname die zichtbaar is in grote delen van Europa binnenkort directe politieke gevolgen zal hebben. Niet alleen worden steeds meer burgemeesters- en regeringsposten bekleed door moslims; ook vormen zich in heel Europa steeds vaker sharia- en islampartijen. De door politici en de systeemmedia ontkende islamisering volgt een duidelijk plan.

Het is al lang te voorzien dat miljoenen moslims, die zonder onderscheid worden toegelaten tot Westerse landen en hier grotendeels ongestoord hun parallelle samenlevingen kunnen vestigen, vroeg of laat een parlementaire vertegenwoordiging zullen eisen, die hen zelfs wettelijk niet kan worden ontzegd.

Meer dreiging

Vorige maand registreerde een "Partij van de Islam" zich bij de Britse kiescommissie. Het doel was om "een stem te geven aan alle minderheden in het Verenigd Koninkrijk". Ze zouden ervoor zorgen dat alle problemen die op de loer liggen in het grote land Groot-Brittannië zouden worden overwonnen." Dit zal eerder als een bedreiging worden opgevat. In feite is de politieke invloed van de islam in Groot-Brittannië al zo sterk dat de linkse Labourpartij bijna geheel afhankelijk is van moslimstemmen.

Ze waren hier van verzekert totdat partijleider Keir Stamer de kant van de Joodse staat koos na het bloedbad van Hamas in Israël. Dit veroorzaakte een storm van protest en een massaal weglopen van moslims van Labour. Er is enorme druk op de partijleiding om haar standpunt over het Gazaconflict te veranderen. In ongeveer 30 (!) Britse kiesdistricten vormen moslims al een relatieve meerderheid. Bijna alle Britse steden met meer dan 500.000 inwoners hebben moslimburgemeesters.

Oproepen voor een "islamitische staat

In plaats van deze ontwikkeling te erkennen als een alarmsignaal en een bedreiging voor het hele land, zijn andere partijen al bezig hun stemmen het hof te maken en de eisen van de moslims over te nemen als de hunne. Op een gegeven moment zullen ze zich echter onvermijdelijk afvragen waarom ze überhaupt nog op gevestigde partijen moeten vertrouwen en zich niet gewoon tot de nieuwe islamitische partij moeten wenden of andere belangengroepen moeten oprichten.

In België is dit punt al gepasseerd: Hier deed een islampartij in 2018 mee aan verkiezingen in 28 gemeenten. Ze riep onder meer op tot een "islamitische staat" en apart openbaar vervoer voor mannen en vrouwen. De partij beweerde ook niet aangesloten te zijn bij de "extreme islam". En in Nederland werd in 2016 een partij voor migranten opgericht met een duidelijk antisemitische en vooral pro-Turkse inslag. Onlangs sloegen sociaaldemocraten daar de handen ineen met de radicaal-islamitische organisatie Samidoun, die in Duitsland net verboden is.

Demografie spreekt voor zich

Het is slechts een kwestie van tijd voordat soortgelijke partijen zich vormen in Duitsland, Oostenrijk en andere landen, infiltreren in politieke systemen en islamitische eisen implementeren in wetgeving. De demografische gegevens spreken voor zich.

Het voortplantingspercentage van Duitse vrouwen is slechts 1,5 kinderen per hoofd van de bevolking, vergeleken met 4,2 voor Syrische vrouwen en 3,4 voor Afghaanse vrouwen. Tussen 2014 en 2022 groeide het aantal buitenlanders in Duitsland van 8,4 miljoen naar 12,8 miljoen. In dezelfde periode daalde de Duitse bevolking met 1,3 miljoen mensen. En in de politiek-media sfeer wordt volledig voorbijgegaan aan het feit dat de islam niet wordt gezien als een religie, maar als een politiek wereldbeeld.

Enorm kiezerspotentieel

Dat komt omdat de islam niet gebaseerd is op overtuiging, maar op onderwerping - en overal streeft naar de enige, uiteindelijk totalitaire macht. De inhoud ervan is niet verenigbaar met de democratische basisorde van één enkele EU-staat, en toch wordt de islam het hof gemaakt en gepamperd.

Met miljoenen potentiële kiezers die, indien nodig, tot stemmen kunnen worden gedwongen door druk van islamitische organisaties, is er een enorm potentieel electoraat dat gemakkelijk kan worden gemobiliseerd door gebeurtenissen zoals het conflict in Gaza - en helaas niet alleen bij de stembus, maar ook op straat in geval van twijfel. Dit zou dan de logische en onvermijdelijke conclusie zijn van de interne erosie van voorheen liberale Europese samenlevingen.

Over de auteur: Daniel Matissek is een journalist met Palts roots en werkt voor AUF1 en verschillende Duitstalige onafhankelijke media (waaronder "Journalistenwatch.com"). Oprichter en redacteur van de blog "Ansage.org". Belangrijkste onderwerpen: Migratiebeleid, politiek extremisme, democratie en het medialandschap. Een vriend van genuanceerde nuances, maar ook een gepassioneerd polemist. Motto: "De situatie is ernstig, maar niet hopeloos; maar kan ook andersom worden."

Bron: Feindliche Übernahme: Schleichende politische Machtergreifung des Islam in Europa