Verzwakking van de Amerikaanse vastberadenheid

Door Hal Lindsey 4 december 2023

Na de terreuraanslagen van 7 oktober van Hamas stonden de regering Biden en de meeste congresdemocraten verrassend aan de kant van Israël. Maar vandaag begint die vastberadenheid te kraken.

In het begin gaf de steun van president Biden Israël veel troost. In een opiniestuk voor The Jerusalem Post plaatste Herb Keinon de president in de rol van Israëls vereniger en inspirerende leider. "Israël staat voor zijn eigen Battle of Britain-moment," schreef hij. "En de leider die in de rol van Winston Churchill stapt - het moreel opkrikken, de natie verenigen, een gevoel van hoop geven, harde waarheden verwoorden - het is niet Netanyahu maar Biden."

Tijdens het bezoek van president Biden aan het Heilige Land op 19 oktober zei hij: "Ik kom naar Israël met één boodschap: Jullie staan niet alleen." Hij zei ook: "Ik geloof niet dat je een Jood moet zijn om een Zionist te zijn, en ik ben een Zionist." Nog maar een paar weken geleden zei hij dat Israël de strijd zal staken "wanneer Hamas niet langer in staat is om de Israëli's te vermoorden, te mishandelen en afschuwelijke dingen aan te doen."

Op 20 oktober gaf het Witte Huis een verklaring vrij over het telefoongesprek van Biden met de Israëlische premier Netanyahu. Daarin stond: "De president bevestigde opnieuw de steun van de Verenigde Staten voor het recht van Israël om zichzelf te verdedigen en de verplichting om zijn burgers te beschermen."

President Biden's steun aan Israël tegen Hamas begon al snel leden van zijn politieke basis van zich te vervreemden. Uit een nieuwe peiling van Associated Press blijkt dat 50% van de Democraten de manier waarop de president het huidige conflict aanpakt steunt, maar 46% niet. Het is moeilijk om herkozen te worden als je eigen partij verdeeld is. En dit is geen obscuur meningsverschil over buitenlands beleid. Democraten aan beide kanten voelt men zich gepassioneerd over deze kwestie.

Aanvankelijk was de president tegen een staakt-het-vuren totdat de gijzelaars waren gered en Hamas uitgeschakeld. Maar toen zijn partij protesteerde, begon hij niet te vragen om een staakt-het-vuren, maar om een "pauze". Hij kreeg de pauze die hij wilde, maar het was niet genoeg. Een groot deel van zijn team wil een "permanente pauze". Maar een staakt-het-vuren nu zou Hamas in staat stellen zich te hergroeperen, op te bouwen en te herbewapenen. Het zou een garantie zijn voor meer rondes van bloeddorstige aanvallen op Israëlische burgers.

In de Washington Post schreef Michael Birnbaum: "Wat begon als een 'berenknuffel'-strategie met intense steun van president Biden is er een geworden waarin Amerikaanse functionarissen, geconfronteerd met een groeiende terugslag thuis en internationaal, zich hebben gedistantieerd van de tactiek van de verschroeide aarde van Israël."

Ik wil even kort ingaan op het idee dat Israël een "verschroeide aarde" campagne voert in Gaza. Wanneer een tornado toeslaat, richten de nieuwscamera's zich niet op het deel van de stad dat nog overeind staat. Ze laten de dramatische dingen zien, de schade. Dit leidt er soms toe dat kijkers zich ten onrechte een hele stad in puin voorstellen. In Gaza is het net zo. Foto's en video's tonen de schade en creëren zo de illusie van totale vernietiging. Maar Israël heeft geen tactiek van "verschroeide aarde" gebruikt. Als je op de achtergrond van veel foto's kijkt, zie je duidelijk dat grote delen van Gaza nog overeind staan. En zelfs als je de opgeblazen slachtofferaantallen van Hamas gebruikt, lijkt het niet op genocide.

Desondanks is de aanvankelijke steun van de regering voor de Joodse staat al aan het afnemen. Ze duwt Israël nu in de richting van een beleid dat een voortdurende cyclus van geweld in de regio garandeert. Dat zorgt er weer voor dat de armoede in Gaza blijft voortduren en dat Israël de Gazanen blijft straffen om de Israëli's te beschermen tegen terrorisme.

Bron: Hal Lindsey