Vervolging en slachtofferschap

Door Hal Lindsey - 29 januari 2023

Vlak voor Kerstmis werd een vrouw in Birmingham, Engeland, gearresteerd in de buurt van een abortuskliniek. Ze blokkeerde de toegang tot de kliniek niet, en het zou niet uitgemaakt hebben als ze dat deed, want de kliniek was op dat moment niet eens open. Ze verstoorde de rust op geen enkele manier. In feite, toen de politie vroeg of ze protesteerde, antwoordde ze: "Nee."

Toen vroegen ze of ze aan het bidden was. Ze antwoordde: "Ik bid misschien in stilte." En dat was genoeg. Ze ging mee met de agenten - gearresteerd voor "misschien" een stil gebed. Verschillende steden in het Verenigd Koninkrijk hebben "protest verbod statuten" aangenomen. De statuten maken van bidden een "vorm van protest" en verbieden protest in de buurt van abortusklinieken - zelfs als dat gebeurt in de vorm van een stil gebed.

Was het een toevalstreffer? Nee, het gebeurde ook in een andere Engelse stad. Een veteraan uit het leger die nu als fysiotherapeut werkt, werd door ambtenaren tegengehouden. Ze vroegen of hij aan het bidden was en hij zei dat hij dat deed. De ambtenaar vroeg: "Mag ik vragen wat de aard is van uw gebed vandaag?" De man zei dat hij bad voor een overleden zoon. Twintig jaar geleden had hij betaald om de baby te laten aborteren, en hij was nog steeds behept met schuldgevoelens. Bidden voor een overleden kind helpt het kind niet, maar het verbod op elk stil gebed schendt de meest elementaire mensenrechten. Het is een poging om zowel geloof als denken te controleren.

Dit was niet Noord-Korea, China, Hitlers Duitsland of Stalins Sovjet-Unie. Dit was het "Christelijke" Engeland.

Nog maar een paar dagen geleden bestormden schutters in Nigeria een kerk, schoten de pastoor neer en ontvoerden meer dan twee dozijn mensen. In Malta werd een man gearresteerd omdat hij zei dat God hem had gered van een homoseksuele levensstijl. Ze zeiden dat het vertellen van zijn ware verhaal neerkwam op "bekeringspraktijken".

Na het militaire debacle van de VS in Afghanistan heeft dat land Noord-Korea ingehaald als de gevaarlijkste plaats ter wereld voor christenen. Maar de toenemende vervolging is een wereldwijd fenomeen. Aanvallen op christenen zijn onlangs dramatisch toegenomen in India en andere Aziatische landen. De katholieke hulporganisatie "Hulp aan de Kerk in Nood" zegt dat de toenemende vervolging deels te wijten is aan de toegenomen jihadistische activiteiten in Afrika en het toegenomen religieus nationalisme in Azië. Volgens "Open Doors" werden vorig jaar meer dan 124.000 christenen uit hun huizen verdreven vanwege hun geloof.

Moeten de volgelingen van Christus zichzelf als slachtoffers zien? Nee!

Paulus en Silas werden met staven geslagen - hun ruggen werden opengelegd - en vervolgens midden in een smerige Romeinse gevangenis gegooid. Hun lichamen moesten pijn lijden. Ze werden slechts gestraft omdat ze goed deden. In sommige gevallen zou een rechtszaak of protest op zijn plaats zijn. Maar ze deden geen van beide. Ze betreurden hun pijn niet eens. Wat deden ze? Hun ruggen bloedend, hun voeten in de boeien, diep in het binnenste van de gevangenis, zongen ze de liederen van het geloof. Zij zagen zichzelf niet als slachtoffers, maar als mensen die het voorrecht hadden de Heer Jezus Christus te kennen, Hem te dienen en te lijden omwille van Zijn naam.

Herlees het verhaal van Stefanus en zijn brute executie. Hij zag zichzelf duidelijk niet als slachtoffer, maar als overwinnaar. Denk aan Sadrach, Meshach en Abednego. God verloste hen van een vurige dood, maar voordat ze in de oven werden gegooid gaven ze dit getuigenis: "Onze God die wij dienen is in staat ons te verlossen uit de oven van laaiend vuur; en Hij zal ons uit uw hand verlossen, o koning. Maar zelfs als Hij dat niet doet, laat het u bekend zijn, o koning, dat wij uw goden niet zullen dienen en het gouden beeld dat u hebt opgericht niet zullen aanbidden." (Daniël 3:17-18, NASB)

Denk aan Jezus aan het kruis en het gebed voor zijn beulen. "Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen." (Lucas 23:34, NASB)

Hoe konden al deze mensen zo goed reageren? Dit is hoe. Elk van hen, samen met vele anderen in de Schrift, zag dit leven in het licht van de eeuwigheid. Wij winnen! En daardoor kunnen we liefde blijven betonen, zelfs aan hen die ons kwaad doen.

Bron: Hal Lindsey