(Automatische vertaling, onbewerkt)

President Kamala

De meest onderdrukte vrouw in Amerika stelt zich kandidaat voor het presidentschap.

1 mei 2023 door Daniel Greenfield 29 Reacties

De aankondiging van Biden dat hij zich kandidaat stelt voor een tweede termijn was eigenlijk Kamala's campagne.

De oude politicus, die iets meer dan een jaar na de Japanse aanval op Pearl Harbor werd geboren, zou 86 jaar oud zijn aan het einde van een hypothetische tweede termijn. Het is onwaarschijnlijk dat Biden, die al verward lijkt tijdens persconferenties, moeite heeft met traplopen en veel van zijn tijd buiten het Witte Huis doorbrengt, gedurende een tweede termijn zou kunnen functioneren.

"Wat betreft de leeftijd, ik kan niet eens zeggen - ik denk, hoe oud ik ben - ik kan het getal niet eens zeggen. Het dringt niet tot me door," brabbelde Biden onlangs.

Het registreert iedereen.

Voor de start van zijn campagne had Biden de kans om een levensvatbare vice-presidentskandidaat te kiezen die klaar zou zijn om de baan op te nemen. In plaats daarvan ging hij voor Kamala.

Met goedkeuringscijfers in de 30 is Kamala nog impopulairder dan haar baas. En daarom koos hij haar. Biden mag dan falen, maar hij begreep goed dat zijn beste verdediging tegen een 25e amendement scenario een volstrekt onacceptabele vice-president was. Ondanks de verwachtingen van veel Republikeinen wil Biden zo lang mogelijk vasthouden aan het ambt.

Maar wat gebeurt er als hij niet meer kan?

Kamala is niet zomaar een gezicht op het ticket zoals de meeste vice-presidentskandidaten, ze is de presidentskandidaat. Een tweede termijn voor Biden is eigenlijk een eerste termijn voor Kamala.

Dat is niet alleen een probleem voor Republikeinen of Democraten, maar voor Amerikanen.

Op pad gestuurd om met het bloederige shirt over abortus te zwaaien, beweerde Kamala dat abortus pillen waren gelegaliseerd door de "federale medicijn administratie": een volledig denkbeeldig agentschap. In voorbereiding op een tweede termijn, weet ze nog steeds niet waar de FDA voor staat of iets anders over haar baan.

Zo gaan al Kamala's publieke optredens.

Het Witte Huis stuurt haar naar buiten om een belangrijke kwestie, immigratie, internationale betrekkingen of abortus, te bespreken, ze verpest het met een onserieuze presentatie en verbale blunders, en dan geven haar verdedigers racisme en seksisme de schuld.

Ron Klain, de voormalige stafchef van Biden, dook meteen op om te beweren dat "seksisme en racisme deel uitmaken van het probleem".

Dat zijn ze, maar niet zoals Klain het bedoelde. Toen Kamala 36 miljoen dollar verspilde en afhaakte zonder ook maar één voorverkiezing mee te maken, gaf ze racisme en seksisme de schuld.

"Is Amerika daar klaar voor? Zijn ze klaar voor een gekleurde vrouw als president van de Verenigde Staten?" vroeg ze.

Amerika is er misschien klaar voor, maar Kamala niet. Na een primaire campagne waarin ze alleen tractie kreeg door haar toekomstige baas van racisme te beschuldigen, bracht ze de verkiezingen door met het beschuldigen van Trump van racisme en vervolgens bracht ze haar tijd in functie door met het beschuldigen van Amerika van racisme terwijl haar verdedigers racisme de schuld gaven van haar impopulariteit. Dat is geen originele gimmick, maar Kamala's identiteitspolitiek is defensief, niet aanvallend. En daarom nemen zelfs de grootste grappenmakers haar houding niet serieus.

De meest onderdrukte vrouw in Amerika wil president worden met het "arme ik" platform.

Al het gezeur over racisme en seksisme is pure afleiding waar niets achter zit. Kamala is geen Obama. Ze is geen activist en heeft geen visie. Ze is een sociëteitsmeisje uit een rijke familie met goede connecties, maar niet bijzonder slim en iedereen in de politiek weet dat. De enige reden waarom ze zo ver is gekomen, is de incestueuze kluwen van corrupte netwerken en identiteitspolitiek in Californië, die haar van de vriendin van een van de meest corrupte figuren in de politiek van San Francisco tot een hartslag verwijderd van het presidentschap bracht.

Onderweg heeft Kamala gefaald in elke pre-presidentiële taak, van campagne voeren (haar campagne eindigde in onenigheid tussen haar zus en haar medewerkers voordat ze instortte), het runnen van haar vice-presidentiële kantoor (de meeste van haar belangrijkste medewerkers zijn het zinkende schip ontvlucht) en haar baas in een goed daglicht stellen (ze heeft voortdurend slechtere goedkeuringscijfers waardoor ze een blok aan het been is).

Ondanks dat ze voortdurend identiteitspolitiek bedrijft door iedereen eraan te herinneren dat ze een soort zwarte, een soort Indiaanse en waarschijnlijk een vrouw is (aangenomen dat we nog steeds kunnen definiëren wat dat is), mag geen van die groepen haar. Biden doet het beter bij zwarte kiezers dan Kamala. Daarom kreeg hij de nominatie en zij niet. Ondanks Biden's gewoonte om vrouwen te besnuffelen en te betasten, en beschuldigingen van aanranding door een voormalige medewerker van de Senaat, presteert zij slechts iets beter bij vrouwen dan hij. Kamala heeft nog steeds geen basis of iemand die haar echt mag.

Biden administratie medewerkers zijn jarenlang bezig geweest om haar anoniem bij de media af te kraken. Nu worden ze geconfronteerd met het verschrikkelijke vooruitzicht dat ze misschien hun baas wordt. Dat is een probleem dat ze had kunnen oplossen. Hillary Clinton, die Obama's opvolger moest worden, slaagde erin een relatie op te bouwen die haar naar de nominatie bracht, ondanks het feit dat ze een venijnige en onaantrekkelijke heks was. Kamala kreeg het niet voor elkaar omdat ze fundamenteel onbekwaam is in elke politieke basistaak.

Dit alles is prima voor haar huidige rol als Biden's menselijk schild tegen het 25e Amendement. Zoals sommige middeleeuwse Europese vorsten heeft Biden zijn opvolging opzettelijk zo verziekt dat zijn medewerkers en de hele partij gedwongen zullen worden hem overeind te houden om de verschrikkelijke ramp van een Kamala-presidentschap te voorkomen. Maar denkt Biden dat zijn presidentschap zal functioneren zoals de ziekenhuisopnames van Feinstein of Fetterman? De Senaat heeft gehandicapte Democraten toegestaan dit spel te spelen, maar de Grondwet verbiedt dergelijke presidentiële streken.

En de rol van opperbevelhebber is te belangrijk om vanuit een ziekenzaal te leiden.

Biden's beslissing om bij Kamala te blijven is vergelijkbaar met het zelfdienende cynisme dat ten grondslag ligt aan al zijn acties met als enig doel aan de macht te blijven, maar het is spectaculair destructief op een niet-ideologische manier. Biden is al een tijdje aan het afglijden en in plaats van sierlijk af te treden, klampt hij zich vast aan de macht met alle smerige trucs om die macht vervolgens over te dragen aan iemand waarvan hij weet dat ze ongeschikt is om te dienen omdat hij haar om die reden koos en hield.

Als Biden erin slaagt om in functie te komen en een tweede termijn te overleven, zal Kamala's carrière voorbij zijn. Haar enige kans zal zijn dat haar baas aftreedt. Zodra een tweede termijn eindigt, zal er een lange rij van opvolgers zijn, te beginnen met gouverneur Gavin Newsom en ze zal niet eens een kans hebben op de baan. De relatie tussen Kamala en de rest van het Witte Huis is nu al slecht, stel je dat eens voor in het zesde jaar.

Maar wat zal ze doen als de meest onderdrukte vrouw in het land de machtigste wordt?

Het probleem met Kamala is haar holheid. En, in tegenstelling tot Biden, is die holheid niet alleen ideologisch, het strekt zich uit over haar hele wezen. Er is nog nooit iemand zo dicht bij het presidentschap geweest zonder duidelijke vaardigheden, agenda of enig doel buiten het aanvinken van vakjes.

Met alle macht zal Kamala nog steeds alles verknoeien, en dan seksisme en racisme de schuld geven. Maar voor het eerst zullen haar acties echte gevolgen hebben. En we kunnen allemaal de prijs betalen.