(Automatische vertaling, onbewerkt)

Om Amerika's respect te verdienen, moet Israël eerst toeslaan

Het is duidelijk dat een Israëlische militaire actie tegen Hezbollah de Amerikaanse zeestrijdkrachten in het gebied zou kunnen verstrikken. Maar Israël wordt geconfronteerd met een ondraaglijke situatie in het noorden en een bedreiging die geen enkele soevereine staat ter wereld zou tolereren.

Door Michael Oren Gepubliceerd op 12-27-2023 15:47 Laatst gewijzigd: 12-27-2023 17:09

Om het respect van Amerika te verdienen, moet Israël eerst toeslaan

Rouwenden dragen het lichaam van een Hezbollah-strijder die gedood werd tijdens een Israëlische aanval in het Zuid-Libanese dorp Meiss El-Jabbal, vlakbij de grens met Israël, tijdens zijn begrafenis op 26 december 2023: AFP

Telkens als Amerika tegen ons zegt "Ga geen oorlog voeren" en wij antwoorden met "Ja, maar" - in 1948, in 1956, in 1967, in 1981 (vernietiging van de Iraakse reactor) - verdienden we respect van Washington. Als we antwoorden met "Yes, alright" - zoals het geval was in 1973, in 1991 (de eerste Golfoorlog) - worden we met minachting bekeken vanuit het Witte Huis. Vandaag, nu de Amerikanen ons blijven vertellen "Trek niet ten strijde tegen Hezbollah en open geen noordelijk front", is het noodzakelijk dat we terugkijken naar dergelijke interacties in het verleden.

Het is gemakkelijk te zien waar president Joe Biden vandaan komt: nadat hij zijn politieke carrière op het spel heeft gezet en sommigen ter linkerzijde boos heeft gemaakt vanwege zijn steun voor Israël en zijn verzet tegen een staakt-het-vuren in Gaza, wil hij niet worden meegesleurd in nog een oorlog in het Midden-Oosten. Deze terughoudendheid weerspiegelt niet alleen de isolationistische mentaliteit in zowel de Democratische als de Republikeinse partij, maar ook zijn bezorgdheid om aan de vooravond van de presidentsverkiezingen van 2024 in militaire verwikkelingen overzee verwikkeld te raken.

Daarnaast zet de president zich in voor de verzoening tussen de Verenigde Staten en Iran, een beleid dat hij al sinds de regering-Obama in 2009 voorstaat; hij wil niet nog meer onrust in de regio.

Video: CNN anchor John Vause leest een brief voor van Noa Argamani's moeder / Credit: CNN (Screenshot)

Net in het weekend, nadat een Iraanse raket was afgevuurd op een olietanker in de Indische Oceaan, vond de regering het nodig om met een beschuldigende vinger naar Iran te wijzen. Daarvoor hadden de pro-Iraanse strijdkrachten in Syrië en Iran meer dan 100 keer op Amerikaanse bases in het Midden-Oosten geschoten en de internationale scheepvaart in de Straat Bab el-Mandeb gesloten zonder dat de regering een woord tegen Iran uitsprak.

Het is duidelijk dat een Israëlische militaire actie tegen Hezbollah de Amerikaanse zeestrijdkrachten in het gebied zou kunnen verstrikken. Deze troepen zijn er onder andere om ons te helpen het raketvuur van Hezbollah te onderscheppen. Maar als een raket of drone een Amerikaanse destroyer raakt, kunnen de Verenigde Staten betrokken raken bij een oorlog. In feite dienen diezelfde strijdkrachten als afschrikmiddel tegen Hezbollah en Iran, maar schrikken ze ook ons af, doordat ze de Verenigde Staten een effectief veto geven over de reikwijdte van de Israëlische militaire activiteiten.

Daarom wil de regering de zaken diplomatiek opgelost zien door de uitvoering van resolutie 1701 van de VN-Veiligheidsraad uit 2006 te bevorderen, die Hezbollah herhaaldelijk heeft geschonden door terroristen te verwijderen naar een lijn voorbij de rivier de Litani. Deze stap - zelfs als hij succesvol is - zal onze veiligheidssituatie niet wezenlijk veranderen, want op het moment dat we deel uitmaken van dit proces, zullen we de militaire optie moeten opgeven.

Israël wordt geconfronteerd met een ondraaglijke situatie in het noorden en een dreiging die geen enkele soevereine staat ter wereld zou tolereren. Onder Israëlische besluitvormers bestaat de hoop dat onze overwinning op Hamas Hezbollah zal afschrikken, maar die overwinning zal waarschijnlijk tijd vergen. In de tussentijd bestaat het gevaar dat Hezbollah wacht tot de IDF moe wordt en de Amerikaanse steun voor Israël afneemt, en dan het vuur opent.

Misschien zouden we, net als in 1973, meer Amerikaanse steun krijgen als we Hezbollah eerst laen toeslaan, maar we zouden er een hoge prijs voor betalen.

Twee maanden geleden vroeg ik in deze column: "Als het niet nu is, wanneer dan wel?" Vandaag herhaal ik deze vraag: Zijn we bereid om tegen onze bondgenoten te zeggen "Ja, maar" en zo niet alleen onze veiligheid maar ook hun respect te verdienen?

Bron: To earn America’s respect, Israel must strike first – www.israelhayom.com