Vanuit Shomrom dag 48

23 november 2023

Hamas heeft al meteen zijn woord verbroken; ze zouden vanmorgen vanaf tien uur de eerste gijzelaars vrijlaten, maar nee, ze hadden de overeenkomstformulieren niet ondertekend en de lijst wie vrijgelaten zouden worden was niet paraat dus kon het niet doorgaan. Qatar had ook niet ondertekend, dit terreurstaatje dat zo graag erkenning in de wereld wil krijgen, maar dat de topmannen van hamas huisvest.

Te bedenken wat dit met de families van de gijzelaars doet! Ik kan me niet beginnen in te denken hoe het voor hen moet zijn om hun hoop de bodem ingeslagen te zien worden voor vandaag. Want wie weet of het morgen weer niet doorgaat? Hamas is enorm goed in manipuleren, in het echt pijn doen van andere mensen, ze halen het maximale eruit. Ons hart breekt voor de families, de ouders van de kinderen die vast zitten, de ouders die er nog zijn tenminste, want er zijn ook kindertjes wiens ouders voor hun ogen zijn afgeslacht door hamas, voordat ze zelf werden ontvoerd.

De donkerrode lijn op de foto hierboven laat de huizen zien die door de Arabieren illegaal gebouwd zijn, nota bene in Gebied C, door Israel gecontroleerd gebied, vlakbij de scheidingsmuur tussen Judea/Samaria en Israel. Israel heeft dit tot nog toe laten gebeuren, maar deze huizen kunnen binnen twee seconden fungeren als terreurwachtposten. De logische vraag is waarom de Israelische regering dit zo heeft laten gaan, ook al is men gewaarschuwd? Langs vrijwel de gehele lengte van de grens staan die huizen er. Hoe gevaarlijk is dit eigenlijk! Na zeven oktober is alles anders, is de onschuld weg, vraag je je veel meer af.

Vanmorgen kregen we de grootste aanval uit Libanon tot nu toe; het gebied rondom Tsfad (Safed) kreeg het te verduren in een barrage van raketten. Ze blijven pushen en treiteren daar in het noorden en Libanon doet er niets tegen, blijven gastheer voor hezbollah. Wanneer gaat dit escaleren? Ook vanuit Gaza werden opnieuw meerdere raketten afgeschoten op Israel en haastten mensen zich weer naar schuilkelders.

Volgens Mossab Yusef Hassan, die in Israel opgroeide als zoon van een hamasleider, maar hun verderfelijke leer al op vrij jonge leeftijd afzwoer, was 7 oktober geen toevallige datum om hun slachting in Israel te beginnen. Volgens hem was het een verjaardagscadeautje voor de Russische president Putin, bedoeld om de aandacht van de wereld af te leiden van de Rusland/Oekraine-oorlog.

En dan nog een bijzondere gebedsverhoring: Onze dochter volgde de drie weken durende basistraining voor officier en gisteren zou de afsluiting van de vooropleiding zijn, dat werd overigens vandaag omdat de keuze om wie te laten blijven en wie te laten afvallen bijzonder moeilijk bleek. Ik als moeder heb moeite dat mijn dochter zo'n opleiding doet, wacht moet lopen op gevaarlijke plekken en anderen aan moet voeren, ik vind dat mannenwerk, geen werk voor een meisje met het zachte karakter van haar. Maar goed, ze is volwassen en maakt haar eigen keuzes. Ik had haar gezegd: laat je schip varen want een stilliggend schip kan men niet besturen, dus ga het gewoon doen en laat God jou dan sturen, bid daar ook zelf voor. Als je dan wel of niet doorgelaten wordt na de vooropleiding, is dan helemaal aan Hem. Dan kun je het loslaten als je niet wordt gekozen en dan kan ik het loslaten als je wel wordt gekozen. Dat spraken we af. Wel, ze wilde deze opleiding graag doen en niets wees erop dat ze niet zou worden aangenomen omdat ze het allemaal uitstekend deed. Maar vanmorgen werd ze niet aangenomen omdat haar karakter te zacht is voor die taak. En ze is niet teleurgesteld, dat is zo mooi. God werkt in mensenharten, in dat van mij en ook in dat van haar. Ik ben ZO BLIJ! Ze gaat nu de komende maanden verder met Arabisch onderwijs geven en daarnaast wordt zij speciaaal begeleid door haar kapitein om als zij wil rond april alsnog de officierenopleiding te starten. Ze zal dan leren om strenger te zijn wanneer dat nodig is, maar als het eenmaal tegen die tijd is, dan hoeft ze nog maar een half jaar in dienst te zijn en wie weet vindt ze het dan mooi geweest. We zullen zien wat de toekomst brengt.

Heel hartelijke groet,

Shalom beste lezers,

Dit is Vanuit Shomron nummer 367, vrijdag 24 november 2023. Yair en Karen Strijker, Studiehuis Reshiet. Na'ale, Israel.

We schrijven om 16.50 Vanmiddag om 16.00 uur zouden er dertien gijzelaars worden vrijgelaten bij de Rafia-doorgang. Tegelijk zouden dan dertig tot veertig arabische gevangenen uit Israelische gevangenissen worden vrijgelaten. De spanning neemt toe. We hadden tot nog toe geen idee of hamas zich aan zijn woord zou houden. Er is een staakt het vuren van kracht tussen Israel en hamas sinds zeven uur vanochtend. Om kwart over zeven was er in ons land nog luchtalarm, daarna was het stil. Een sirene, die uren later ook afging bij Eilat, bleek vals alarm te zijn. Terwijl ik dit schrijf verneem ik van het Israelische nieuws dat de gijzelaars in Egypte zijn aangekomen, een spannende vijftig minuten te laat. Het Rode Kruis heeft besloten zich ermee te bemoeien en daar zijn ze nu aangekomen voor een eerste check.

De operatie vanuit Israel om de gijzelaars op te vangen heet 'Operatie Hemelpoorten.' De IDF heeft gezorgd voor koptelefoons voor hen om de herrie van de helicopter buiten te sluiten, zodat de kinderen niet nog meer van streek raken. Van de Rafia-doorgang in Egypte worden de kinderen en moeders dan naar de basis Hatzerim in Zuid Israel gevlogen alwaar ze medisch worden onderzocht en daarna gaan ze naar verschillende ziekenhuizen in het land om herenigd te worden met hun families. Kinderen die ziek zijn zullen direct naar een ziekenhuis worden gebracht ipv eerst naar de luchtmachtbasis. De IDF heeft gezorgd voor speelgoed en voor ieder een telefoon om hun familie te bellen nog voor de hereniging. Het is niet gezegd dat de kinderen meteen naar huis zullen gaan; de grote vraag is: hoe treft men de kinderen en moeders aan, in welke mentale staat? Wat gaan de artsen zien? Er is grote terughoudendheid gevraagd van pers en publiek. De IDF en regering weten welke gijzelaars er vandaag vrij komen, maar dit is verder met niemand gedeeld om hun privacy te waarborgen.

Godzijdank zijn er de laatste dagen geen soldaten meer gesneuveld. Ik moet zeggen dat ik elke keer een beetje bang ben om nieuws te kijken, beducht voor slecht nieuws over weer een jong leven dat te vroeg geeindigd is. Ik bid altijd voor wonderen: dat kogels afbuigen en dat onze jongens en meiden een stolp van bescherming over zich heen hebben. We horen ook wel wonderlijke verhalen, maar zijn wel voorzichtig met verhalen die niet uit de eerste hand komen, want ze neigen vaak steeds mooier te worden, maar dan tegelijk ook steeds verder van de waarheid. Wonderen zijn maakbaar op die manier.

Intussen is in Nederland de PVV van Geert Wilders de grootste partij. Dit zegt toch iets: ik denk dat de gemiddelde Nederlander bang is geworden van het geschreeuw en de haat van de pro-palestijnse betogers. Zo hebben die schreeuwers zichzelf in de vingers gesneden. Wilders en anderen zagen al jaren geleden het gevaar van de islamisering, er is dikwijls gewaarschuwd! (We hopen dat bij Wilders ook de ogen opengaan voor de ware God en Bevrijder van Israel!). En zie nu waar we zijn in Europa: overal pro-palestijnse betogingen met haatgeschreeuw naar Joden waar bovendien allerlei universitair opgeleiden aan meedoen, dit moet stoppen. In Duitsland is men allang wijzer en heeft men dit verboden, denkend aan de escalatie die naar de Tweede Wereldoorlog leidde. In Nederland was de regering zover nog niet, maar hopelijk komt dat verbod nu. Er is een grens aan de vrijheid van meningsuiting!

Het is heerlijk om onze kinderen thuis te hebben, gisteravond zijn we even iets gaan eten met elkaar, (ook ter ere van ons tienjarig jubileum in Israel) en hebben bijgepraat. Wat een zegen. Niets is tegenwoordig meer gewoon, alle beetjes tijd met elkaar zijn bijzonder waardevol. Hadden een yatsee-spelletje meegenomen en we begonnen in het restaurant te spelen. Als één van ons yatsee had begonnen we tegelijk te schreeuwen, zo dat zelfs de mensen om ons heen naar ons om begonnen te kijken en dat zegt wat want geen volk is drukker en lawaaiiger dan de Israeli's. Het was eigenlijk behoorlijk grappig. En wat heerlijk om er even uit te zijn, om weer even te lachen en elkaar aan te moedigen!

Lieve vrienden uit Urk kwamen afgelopen week bij ons langs, onderweg naar hun adressen waar ze vrijwilligerswerk gingen doen en brachten o.a. naast kaas een stuk zalm mee, jongens, wat een heerlijkheid. Die hebben we vanmiddag met de kinderen opgepeuzeld, enorm bedankt, lieve Urkers! Enne.. ga zo door, he!

Andere vrijwilligers kwamen deze week ook eerst een nachtje bij ons slapen voordat zij aan hun vrijwilligerswerk begonnen in o.a. Sa'ad en Sderot. Van hen kregen we ook allerlei lekkernijen zoals kaas, koffie en chocolade. We kunnen weer vooruit!

Wij wensen u Shabat shalom!