(Automatische vertaling, onbewerkt)

Londonstan viert de val van Londen

Sommigen in het Parlement sussen hen omdat ze hun stemmen willen. Anderen vrezen de confrontatie. De deur gaat dicht. Op-ed..

Giulio Meotti 14 nov 2023

Nemo propheta in patria (niemand is een profeet in eigen land)...Maar op 21 augustus 2021 schreef ik:

"'De Taliban hebben het Westen verslagen', zegt Lord Dannatt, voormalig hoofd van de Britse militaire missie in Afghanistan. Londen stuurt vandaag zijn militairen om Britse burgers in Kabul te evacueren. Wat gaat u morgen doen met de Engelse steden die in handen zijn gevallen van dezelfde islamitische fundamentalisten?".

11 november was Remembrance Day in Groot-Brittannië, de dag waarop de Engelsen plechtig alle gevallenen in de oorlogen van het land herdenken. Emotioneel een enorme gebeurtenis, ongetwijfeld vanwege de zware verliezen van het land in de Eerste Wereldoorlog.

De grootste demonstratie in de Engelse geschiedenis marcheerde door de straten van Londen onder het roepen van. "Allahu Akbar".

De hoofdstad van Groot-Brittannië heeft nu een enorme minderheid met afschuwelijke waarden. Sommigen in het Parlement sussen hen omdat ze hun stemmen willen. Anderen vrezen de confrontatie. En de islamitische marsen in Londen zijn een indicatie dat de samenleving op instorten staat.

"We zullen onze martelaren eren," scandeerden ze buiten King's College in Londen.

Het is geen minachting voor Groot-Brittannië door moslims. Ze vertellen het land: "Wij zijn de toekomst".

Dit Londen staat op zijn kop. Ambtenaren van de burgemeester, Sadiq Khan, namen contact op met de theaters die Eric Zemmour zouden ontvangen om hen af te raden. De journalistieke kandidaat voor de Franse presidentsverkiezingen van 2022 (die onder politiebescherming leeft en bedreigd wordt met onthoofding) kon in Londen geen zaal vinden voor zijn conferentie.

Maar degenen die dreigen westerlingen te onthoofden, kunnen wel in Londen marcheren. Nu staat de helft van de Britse moskeeën onder controle van dezelfde islamitische beweging waaruit de Taliban is voortgekomen. Deobandis beheren 738 van de 1.600 moskeeën in Groot-Brittannië, volgens een politierapport dat door The Times is onthuld.

De burgemeester van Londen heeft de hoofdstad ook verlicht met feestverlichting voor de Ramadan.

Kettlethorpe High School in West Yorkshire schorste vier kinderen omdat ze per ongeluk een koran bekrast hadden. Een imam verscheen op de bijeenkomst op de school en riep op tot nultolerantie voor "gebrek aan respect voor de heilige Koran... waarvoor we onze levens zullen opofferen."

Dit is de reden waarom het hoofd van MI6 (de Britse geheime dienst), Sir John Sawers, zelfcensuur aanraadde en de Britten waarschuwde om de islam niet te beledigen als ze willen voorkomen dat terroristen aanslagen plegen in het land: "Als er een gebrek aan respect is voor de fundamentele waarden van anderen, dan sta je op het punt om een boze reactie uit te lokken. Wij in het Westen moeten gematigd zijn."

Dit is de waarheid: de Britse en Europese regeringen realiseren zich dat de binnenlandse vijfde colonne nu te groot is om met geweld te worden bestreden.

In Londen waren ondertussen Hare Majesteits oppositieleider, Sir Keir Starmer, en zijn Labor-collega's druk bezig met het vieren van de "Islamophobia Awareness Month".

Die grote Engelse schrijver Gilbert Keith Chesterton zou er trots op zijn geweest, hij die in 1914 "The Flying Tavern" schreef, een dystopische roman die het verhaal vertelt van de islamitische bekering van Engeland. Vrouwen van Londen tot Birmingham sluieren zich, geen alcohol, geen varkensvlees, geen schilderijen (tapijten die "niemand kwaad doen zijn genoeg: ze versieren alleen maar"), vijf keer per dag bidden, Ramadan... Het bevel wordt gegeven om de wijngaarden te vernietigen.

"Waarom zouden we zo ijdel zijn om te geloven dat de enige remedie voor het Oosten het Westen is," verklaart Lord Ivywood, het loyale parlementslid van de Halve Maan. "Als we Engelse moslims een representatieve regering moeten geven, moeten we niet de fout maken hen te vragen een kruisje te zetten op de kieslijst: het lijkt dom, maar het kan hen beledigen. Dus heb ik een kleine hervorming doorgevoerd door een optioneel symbool toe te staan, tussen het oude kruis en een gebogen teken, dat de halve maan zou kunnen zijn en dat, omdat het eenvoudiger te maken is, algemeen geaccepteerd zal worden."

Dit is de grootsheid van visionaire schrijvers. Je vraagt je af hoe Chesterton zich zoiets had kunnen voorstellen in 1904, toen er geen enkele moslim of bezoekende imam in Londen was.

Je vindt nog steeds alcohol in Londen, maar veel minder kritiek op de islam.

In de beroemde Saatchi Gallery in Londen werden twee naaktwerken met Arabisch schrift verwijderd na klachten van moslims. De Whitechapel Art Gallery heeft een tentoonstelling met naakte poppen verwijderd die de moslimbevolking van streek zou kunnen hebben gemaakt. De Mall Gallery censureerde de schilderijen met een poppenfamilie, "ISIS threatens Sylvania". De Tate Gallery trok het werk "God Is Great" terug omdat het een kopie van de Koran toonde. Het Victoria and Albert Museum heeft een portret van Mohammed teruggetrokken. En toen "The Jewel of Medina", de roman van Sherry Jones over de derde vrouw van Mohammed, werd gekocht door uitgeverij Gibson Square, werd het huis van de uitgever in Londen afgebrand.

Ondertussen is de London Bridge ingestort...

Ondertussen werden Engelse Joden "gematigd". "Ik ben banger voor mijn dochter met de Davidster in de Londense metro dan voor mijn zoon in het Israëlische leger in Gaza" zei het parlementslid Lord Wolfson in het Hogerhuis.

Ondertussen lanceerde Jonathan Lieberman, een Engelse rabbijn die in Netanya, Israël woont, een oproep aan zijn vrienden die in Engeland zijn gebleven: "Vrienden en familie in het Verenigd Koninkrijk, het is tijd om te vertrekken: de deur gaat achter jullie dicht."

Maar wat er in de straten van Europa gebeurt, gaat niet alleen over Joden, die ergens heen kunnen; het gaat over Europeanen. En ook voor hen gaat de deur dicht.

Giulio Meotti is een Italiaanse journalist bij Il Foglio en schrijft tweemaal per week een column voor Arutz Sheva. Hij is de auteur van 20 boeken, waaronder "A New Shoah", dat de persoonlijke verhalen van de Israëlische terreurslachtoffers onderzocht, gepubliceerd door Encounter. Zijn artikelen verschenen in publicaties als de Wall Street Journal, Gatestone Institute en Die Weltwoche. Hij is ook een "Middle East Forum Writing Fellow".

Bron: Giulio Meotti