(Automatische vertaling, onbewerkt)

Missionarissen in Jeruzalem

Jeruzalem is het brandpunt van de zendingsactiviteiten in Israël, hoewel het bij wet verboden is. Op-ed.

Adina Kutnicki

5 jul 2023 om 8:46 AM (GMT+3)

In het Bijbelse boek Prediker (een van de Ketuvim), Kohelet in het Hebreeuws, staan veel parels van wijsheid van koning Salomo. Sinds mensenheugenis.

Eén zo'n parel is vandaag de dag nog net zo relevant als toen hij werd geschreven.

"Wat is geweest is wat zal zijn, en wat is gedaan is wat zal worden gedaan; er is niets nieuws onder de zon."

Eeuwenlang hebben christelijke missionarissen een spirituele strijd gevoerd (en doen dat nog steeds) om Joodse zielen; ze voeren een non-stop campagne om zoveel mogelijk Joden (wereldwijd) te benaderen voor bekering tot een Messiasbelijdende vorm van christendom. Ze zien dit als hun ultieme 'goddelijke' missie.

Zoals bij alle zaken van maximale, intrinsieke waarde, is er altijd een centraal punt - een machtscentrum, zo je wilt. Voor christelijke missionarissen is Jeruzalem, namelijk het Heilige Sion, het eindpunt.

In het licht van de bovenstaande statutaire misdaad tegen het Joodse volk, moet het hier en nu worden bevestigd, voor de goede orde:

In Israël is het legaal om uiting te geven aan iemands wereldbeeld, inclusief religieuze overtuigingen, zelfs als deze niet worden geaccepteerd door de meerderheid van het publiek. De uitzondering op deze regel is wat in Israël bekend staat als de "Zendingswet". De "wet" bestaat eigenlijk uit twee afzonderlijke secties van het Israëlische wetboek van strafrecht; de eerste, sectie 174 van het Wetboek van Strafrecht - 1977, verbiedt een persoon een ander te bekeren om zijn religie te veranderen door middel van materieel voordeel. De tweede, sectie 368 van het Wetboek van Strafrecht, verbiedt het overhalen of aanmoedigen van een minderjarige (jonger dan 18 jaar) om van godsdienst te veranderen. Deze wet verbiedt ook het houden van een ceremonie voor een minderjarige om van religie te veranderen zonder de toestemming van beide ouders.

In dit verband blijft het volgende (recente) rapport ons rillingen over de rug bezorgen - net als een giftige aanval van deja vu.

Zoals uittreksel (27 juni 2023) binnen "Missionarissen richten zich op orthodoxe Joden in Jeruzalem en boeken succes, zegt loco-burgemeester":

De christelijke missionarissen opereren niet alleen onder geassimileerde Joden, maar ook binnen de religieuze gemeenschappen, zei King, eraan toevoegend dat meer dan 30.000 Israëli's werden bekeerd.

In een interview met Israel National News (INN), besprak loco-burgemeester van Jeruzalem Arieh King de beweringen van christelijke missionarissen over hun succes in het bekeren van tienduizenden Joodse Israëli's tot gelovigen in Christus, inclusief uit de religieuze zionistische gemeenschap.

King zei dat tijdens het Pinksteren 2023 evenement dat plaatsvond buiten de Tempelberg op 28 mei, hij en enkele anderen die bij hem waren spraken met een man genaamd Chad Holland, een Messiasbelijdende Jood in Jeruzalem, die zei dat er ongeveer 20-30.000 anderen zijn zoals hij in Israël.

"Hij voegde eraan toe dat er nog veel meer zijn die niet hebben onthuld dat ze Jezus als hun leider en als hun god hebben geaccepteerd, en ze doen dat ondergedoken," vertelde King aan INN.

"Hij zei ook dat ze opereren binnen de religieuze gemeenschappen in Jeruzalem. Dit is iets dat voor het eerst aan ons is geopenbaard."

.....

De dringende vraag wordt: Hoe kan dit, vooral onder het vastgelegde wetboek van strafrecht tegen Messiaanse (ook Islamitische) zielenroof?

Niet alleen dat, in verwijzing naar het openings-Solomonische gezegde, evenals naar de "daar komen we nog op" berichtgeving, beschouw het volgende als prima facie bewijs van wat er gebeurt als de autoriteiten doof, stom en blind zijn voor deze 'misdaad der misdaden', strafwetboeken, verdoemd.

Toen we in 2014 werden aangeworven om de plaag van pedofilie te onderzoeken die Jeruzalem teisterde (en de omliggende gemeenschappen...in vernietigend detail blootgelegd en geanalyseerd in "De stille bedreiging voor de veiligheid van haredi-kinderen in Israël" en aanverwante stukken), veranderde wat een paar maanden had moeten duren in een zes jaar durend onderzoek! Tussendoor waren er successen en mislukkingen. Hoogtepunten en dieptepunten. Maar het was binnen deze slinger van wrakstukken dat een extra laag van criminaliteit naar boven kwam en onthuld werd.

Zoals samengevat in "Israëls zendingsprobleem: het verband met pedofilie":

Tot grote schrik van deze schrijver kwam na vele maanden 'jagen en graven' een belangrijk verband naar voren in de ontwikkelde informatie en de verzamelde inlichtingen: De (ooit) verborgen misdaad van pedofilie in Israël is onmetelijk en onlosmakelijk verbonden met zendingsactiviteiten - het meest veelzeggend, in Jeruzalem!

.....

Afgezien van een nauwelijks besproken missionarissencrisis binnen Israël, zijn er diep verborgen geheimen binnen verschillende 'scholen', en ze worden geteisterd door seksueel misbruik...degenen die het programma runden zijn zelf 'voormalige' missionarissen, die zogenaamd als Joden in Israël leven. Een rechtstreeks verband.

Meer specifiek, het vrouwelijke hoofd van het (nu verdwenen) 'bekeringsprogramma' is een zogenaamde 'bekeerling' tot het Jodendom en een 'voormalige' missionaris uit Mississippi...

.....

Wanneer komt er een einde aan deze waanzin? Dit verontrustende, misselijkmakende gevoel is niet zozeer gericht tegen de missionarissen - want zij zien zichzelf als "soldaten voor Jezus" en zullen nooit stoppen, tenzij ze het land uitgegooid worden met de poorten permanent gesloten voor herintreding na een lange tijd in een gewatteerde cel. Het is gericht op een monsterlijk falen van leiderschap in de politiek-veiligheidsarena's, waarbij beide partijen een gezworen plicht hebben om het Joodse bestaan in ons Vaderland veilig te stellen en te behouden.

Aan de ene kant sturen islamitische jihadi's hun "liefdesbrieven" via explosies - hier, daar en overal daartussen. Niet moeilijk te missen. Maar net zo brandgevaarlijk zijn de heimelijke spirituele bommen die Joden op hun ziel mikken; een niet minder dodelijk wapen. Want als de Joodse ziel eenmaal gedoofd is, is deze meer dan waarschijnlijk voor altijd verloren en voor eeuwig in de duisternis vastgezet.

Om te herhalen, zo vaak als nodig is: Wat gaan onze leiders doen, als ze al iets doen, aan de vele duizenden Missionarissen die straffeloos en in het openbaar opereren, in juridische termen, in het volle zicht - waardoor de autoriteiten geen geloofwaardigheid hebben en hun wettelijke en morele plichten niet durven uitvoeren!

Geen tijd te verliezen.

Adina Kutnicki is onderzoeksjournalist en woont sinds 2008 in Israël. Haar werk concentreert zich op de militante islamitische jihad en de westerse gevolgen daarvan, evenals het blootleggen van zendingspogingen en pedofilie in Israël. Ze is co-auteur van BANNED: How Facebook Enables Militant Islamic Jihad, Ze blogt op: Adina Kutnicki, A Zionist & Conservative Blog (www.adinakutnicki.com).