www.wimjongman.nl
De vernietiging van christelijke principes in de samenleving maakt het vruchtbare grond voor een marxistische revolutie
Door Dean Dwyer 23 september 2023
Afbeelding van Bruno via Pixabay, bijgesneden
(Queensland, Australië) - In Australië hebben we een stad die Melbourne heet en in de staat Victoria ligt. Melbourne is de hoofdstad van Victoria, maar staat ook bekend als het hart van radicaal links, intellectueel activisme en neomarxisme. Het is niet altijd zo geweest. De ontdekking van goud in de jaren 1850 en 60 was de belangrijkste gebeurtenis in de ontwikkeling van de staat Victoria. Aangewakkerd door de extravagante verhalen over rijkdom tijdens de Californische goudkoorts van 1849, sloeg de goudkoorts toe in Victoria. Toen acht ton Victoriaans goud in april 1852 in de haven van Londen aankwam, verklaarde de Times of London: "...dit is Californië weer helemaal opnieuw, maar het lijkt erop, Californië op grotere schaal..." In feite produceerden de goudvelden van Bendigo tussen 1850 en 1900 het meeste goud ter wereld - ongeveer negen miljard dollar in het geld van vandaag. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit leidde tot een periode van extreme welvaart voor Victoria en een toestroom van bevolkingsgroei en financieel kapitaal voor Melbourne. Als gevolg van deze rijkdom kreeg de stad de bijnaam "Marvellous Melbourne".
Nu, in 2023, is dat allemaal veranderd. In plaats van "Marvellous Melbourne" zou de stad "Marxist Melbourne" moeten heten. Victoria bezwijkt, net als zoveel andere plaatsen in de wereld, onder de agenda van radicaal links en hun neomarxistische wereldbeeld. Het is zelfs zo dat Melbourne de locatie is van een jaarlijkse pro-marxisme conferentie, die dit jaar, misschien een beetje opzettelijk en rebels, gehouden wordt in het weekend waarin christenen de wederopstanding van Jezus Christus vieren. Het is een triest feit dat, net als op zoveel andere plaatsen, het marxisme in heel Australië aan politieke opmars bezig is en de geesten van de jongere generatie verovert. Verslaggevers die de meest recente conferentie bijwoonden, gaven aan dat de meeste aanwezigen 35 jaar of jonger waren. De aanwezigen leken zowel een afkeer van het kapitalisme als van COVID-19 te hebben. Ze verklaarden dat het dragen van een masker verplicht was in alle sessies. Iedereen was het er enthousiast mee eens. Hoewel niemand zich leek af te vragen of de lockdowns, verplichte injecties en het dragen van maskers allemaal in stand werden gehouden door de kapitalistische Big Pharma. Maar ik dwaal af.
Een van de meest intrigerende sessies was: "Chiptechnologie is een nieuw imperialisme". Hmmm, ik vraag me af hoe ze zich zullen voelen over de antichrist? Zoals blijkt uit de algemene agenda van de Marxisme Conferentie 2023, zouden ze misschien naar zijn kant toestromen als hij een vermeende minderheid is. Het weekend werd tenslotte besteed aan het aanklagen van alle vormen van onderdrukking van vrouwen, rassen, LGBTIQA+ en allerlei andere minderheden. Het valt nog te bezien of de aanwezige jongeren echt begrijpen wat Marx' visie was, maar aangezien er enthousiasme is voor de ideologie die weerklank vindt onder de Australische bevolking, zou het dom zijn om de golf van steun voor het neomarxisme te negeren.
Achteraf gezien zijn de problemen met het marxisme in onze tijd begonnen op universiteiten en hogescholen. De algemene marxistische benadering is om alle ideeën die verder gaan dan wat op dat moment politiek correct is, te beschamen of uiteindelijk tegen te houden. Als we aan marxisme denken, denken we meestal aan economie, maar dat was Marx' derde zorg. Zijn tweede zorg was politiek en zijn eerste was religie. In het oorspronkelijke marxisme was het centrum van de tegenstelling dus tussen de bourgeoisie en het proletariaat. In het neomarxisme is de confrontatie nu echter tussen de westerse cultuur en uitgebuite minderheidsgroepen. In Amerika bijvoorbeeld werd de kracht gevonden in de relatie met Jezus Christus. Als het marxisme dus wilde slagen, moest het concurreren in alle instellingen waar christenen aanwezig zijn. Daarom moet het marxisme de dominante ideologie die er tegenover staat marginaliseren en daarom probeert het op agressieve wijze het christendom te verdringen. Wat dit in Amerika en vergelijkbare Westerse naties heeft betekend is de langzame, stapsgewijze vernietiging van christelijke principes in de samenleving om er een vruchtbare bodem van te maken voor een blijvende Marxistische revolutie.
Na de mislukte campagne van Marx geloofden zijn aanhangers dat je utopia pas echt kon bewerkstelligen door de cultuur te veranderen. Het effect is daarom vergelijkbaar met het oorspronkelijke marxisme - het probeert zijn wereldbeeld op te leggen door iedereen te onderdrukken die het waagt om het niet met hem eens te zijn. Per slot van rekening is de belangrijkste factor in Marx' intellectuele nalatenschap in onze huidige samenleving niet "filosofie" maar "kritiek" of, wat hij in 1843 beschreef als "de meedogenloze kritiek op alles wat bestaat". Dit is waar de beweging voor sociale rechtvaardigheid nauw aansluit bij de kernideeën van het marxisme - dergelijke bewegingen erkennen, net als Marx, dat de ideeën die elke samenleving regeren die van de heersende klasse zijn en dat het omverwerpen van die ideeën fundamenteel is voor echte revolutionaire vooruitgang.
De reden dat het marxisme zo succesvol is geweest in het doordringen in elk facet van de moderne samenleving is dat er een opzettelijk plan was van de kant van neomarxisten om invloedrijke posities te verwerven binnen de sociale hiërarchie om te pleiten voor de transformatie van de cultuur. In zijn boek Marxism in the United States geeft schrijver Paul Buhle een beknopt antwoord op de vraag: waar zijn alle radicalen uit de jaren 60 gebleven? Hij zegt, "niet naar religieuze sektes of yuppiedom, maar naar het klaslokaal". Omdat deze mensen God hadden afgewezen, werd het neomarxisme een intellectueel anker.
Een belangrijke pijler van de succesvolle opmars van het marxisme is zijn vernietigende kritiek op de belangrijkste elementen van de westerse cultuur, waaronder het christendom, het kapitalisme, autoriteit, het gezin, moraliteit, traditie, seksuele terughoudendheid, loyaliteit en patriottisme. Daarom is de Kritische Theorie in de loop der tijd gebruikt om christenen, de absolute moraal, de Tien Geboden, de traditionele cultuur en zelfs de padvinders aan te vallen. Het is beschreven als een psychologische stormram die wordt gebruikt om de samenleving te dwingen zich te onderwerpen aan het marxisme. Het werd en wordt zo krachtig gebruikt dat politieke centristen te bang werden om de waarheid over belangrijke zaken toe te geven en ernaar streefden om niet schuldig te worden bevonden aan "verkeerd denken". Dit leidde ertoe dat een groot deel van de samenleving alles tolereerde om te voorkomen dat ze beledigende namen zouden krijgen.
Herbert Marcuse (een naam die vaak over het hoofd wordt gezien bij het bespreken van deze stille revolutie) stelde dat revolutionaire verandering alleen tot stand kon komen door het gebruik en de manipulatie van diegenen die vervreemd waren van de maatschappij. In veel opzichten was Marcuse een essentiële revolutionaire spil omdat hij de schakel was tussen de oorspronkelijke ideeën van de Frankfurter Schule en de tegencultuur van de jaren 1960, waaruit politieke correctheid voortkwam. In zijn beruchte essay getiteld "Repressieve tolerantie" dat hij in 1965 schreef, pleitte hij voor de tolerantie van alles wat links was en de intolerantie van alles wat rechts was. Dit is een concept dat we nu maar al te goed kennen.
Veel mensen houden vast aan het idee dat het marxisme na de jaren 1960 geen bedreiging meer vormde, maar wat er gebeurde was dat radicaal linkse marxisten zich opsplitsten in verschillende activistische groepen, waaronder groepen die actief waren binnen radicaal feminisme, milieuactivisme, dierenrechten en de vredesbeweging. Je kunt ze in wezen herkennen aan de gebruikelijke trefwoorden zoals: tolerantie, sociale rechtvaardigheid, vrede, reproductieve rechten, pro-keuze, diversiteit enz. Deze groepen zijn slechts onderdelen van het neomarxisme die zich vermommen binnen de zogenaamde sociale rechtvaardigheid. Je kunt moderne marxisten ook herkennen omdat ze vaak de volgende vergelijkbare kenmerken hebben:
1. De dialoog afsluiten. Dit komt vandaag de dag maar al te vaak voor. In plaats van de dialoog aan te gaan met een politieke tegenstander en met steekhoudende argumenten te komen, hebben marxisten de neiging om te schreeuwen, te schelden, te ostraciseren, te lasteren en degenen aan te vallen die het niet met hun standpunten eens zijn;
2. Agressie. Marxisten hebben de neiging om hun tegenstanders fel te bestrijden. Dit uit zich vaak in extreem taalgebruik en extreme methoden. Vooral politieke tegenstanders worden met alle mogelijke middelen karaktermoord aangedaan. Dit omvat: valse propaganda, leugens, laster, smaad, tot zondebok maken, uitschelden, aanzetten tot rellen, aanzetten tot fysieke aanvallen enzovoort.
3. Het zijn incompetente economen. De marxistische economische theorie werkt niet. Het werkt niet op theoretisch niveau en het heeft in de praktijk nog nooit gewerkt, waar het ook geprobeerd is. In feite leidt het altijd tot hongersnoden, depressies, sociale ontbering en een gebrek aan welvaart. Marxisme belooft een utopie maar levert ellende en armoede op.
4. Het ontbreekt veel marxisten aan onderwijs over de werkelijke gevolgen en resultaten van het marxisme. In feite steunen veel mensen uiteindelijk het marxisme (vaak zonder het te beseffen) als gevolg van conditionering in het onderwijssysteem. De marxisten die het onderwijs beheersen, zorgen ervoor dat het geschiedenisonderwijs dom wordt gehouden en dat alle verwijzingen naar het kwaad van het marxisme in de geschiedenis worden genegeerd.
Door de acties van klassieke en moderne marxisten is de samenleving nu gedemoraliseerd, onsamenhangend, ontmoedigd, gedestabiliseerd en gedesoriënteerd en velen begrijpen niet eens waarom. Het wordt tijd dat Christenen deze agenda ontmaskeren voor wat het is - een kwaadaardig systeem dat de samenleving niet redt, maar veroordeelt.
Dean Dwyer is al meer dan 20 jaar pastor en president van Eiser Street Baptist Church in Queensland, Australië.