www.wimjongman.nl
IS HET VATICAAN BETROKKEN BIJ DE KOMENDE GROTE MISLEIDING? - DEEL 21: De bedrieglijke buitenaardse wezens van vandaag vanuit christelijk oogpunt
5 oktober 2023 door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20
Afgezien van het idee van gerichte panspermie, is een ander aspect van het buitenaardse debat dat de christelijke theologie zou verwerpen, dat de wezens die vaak worden gerapporteerd in ontvoeringsscenario's, evenals soortgelijke wezens die zich in het verleden aan de mensheid hebben gepresenteerd, eigenlijk buitenaardsen zijn. De meeste Christenen zouden het standpunt innemen dat deze specifieke wezens demonisch zijn. Sommigen zouden verder kunnen gaan door uit te leggen dat deze wezens de kwaadaardige en gevallen zonen van God zijn uit Genesis 6. Deze zienswijze is gebaseerd op beschrijvingen van buitenaards gedrag, boodschappen, ontvoeringsgeweld en zelfs verschijningen die overlappen met oude tekstuele voorstellingen van de gevallen zonen van God. Deze details komen niet alleen voor in bijbelse teksten, maar in oude religieuze teksten over de hele wereld.
Dit alles toont aan dat de kwestie van buitenaards leven veel complexer is dan alleen maar te zeggen "het is allemaal demonisch". Zeker, sommige voorvallen die mensen overkomen lijken een demonische bron te hebben. Betekent dit echter dat dit de enige voorbeelden zijn in het hele universum? Is het mogelijk, afgezien van grijzen, reptielachtigen, Nordics en de rest, dat er planeten zijn die bewoond worden door echte buitenaardse intelligenties? Als een van deze buitenaardse rassen contact zou opnemen met de mensheid, zou die poging tot communicatie ons geloof dan aan het wankelen moeten brengen? Het antwoord is nee. Een buitenaardse realiteit zou ons geloof als Christenen alleen aan het wankelen brengen als we dat toestaan. Een buitenaardse realiteit die niet demonisch van aard is, is niet in strijd met de bijbelse theologie, hoewel dit wel het geval kan zijn bij bepaalde interpretaties van bijbelpassages. Zoals we eerder zagen, zou een buitenaardse realiteit bijvoorbeeld kunnen afwijken van de interpretatie van het beeld van God door te stellen dat het een eigenschap is in plaats van een positie of status. Maar als we de bijbelse theologie op de juiste manier bekijken, is er niets dat een buitenaardse realiteit ondersteunt of weerlegt.
We zien voorbeelden door de geschiedenis heen die laten zien hoe gevaarlijk verkeerde interpretaties van theologie kunnen zijn. Er zijn voorbeelden van andere intelligente, bewuste, levende, ademende wezens waarvan de rest van de wereld niet wist dat ze bestonden en dus niet wist wat ze ermee aan moest in het licht van het bijbelse begrip in die tijd. Dit gebrek aan bijbels begrip leidde niet alleen tot vreemde en ongewone interpretaties van de Schrift, maar ook tot enkele van de ergste wreedheden die mensen tegen hun eigen volk begingen.
Wat we kunnen leren van het primitieve begrip van andere mensenrassen
Het is bijna een cliché om het te zeggen, maar het is wel waar: wie niet leert van de geschiedenis, is gedoemd haar te herhalen. We moeten begrijpen dat we als mensen veel gewoon niet weten. Het is ook extreem moeilijk, en meestal onlogisch, om sterke meningen te vormen over zaken waarover we geen substantiële informatie hebben. We kunnen natuurlijk speculeren, maar het gevaar ontstaat wanneer mensen ervoor kiezen om naar die speculaties te handelen.
De periode tussen de vijftiende en achttiende/negentiende eeuw staat bekend als het "Tijdperk van Ontdekkingen" of het "Tijdperk van Exploratie" omdat veel van de voorheen onbekende wereld werd verkend. Het bekendst is dat Christoffel Columbus en anderen de Nieuwe Wereld ontdekten. Deze mensen ontdekten een volledig mysterieuze plek, een plek waarvan de mensen in die tijd veronderstelden dat er iets moest bestaan zonder echt een idee te hebben van wat het zou kunnen zijn.
Er waren veel speculaties over wat deze vroege ontdekkingsreizigers aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zouden aantreffen. Veel van deze theorieën draaiden om ideeën over vreemde, bijna buitenaardse, soort menselijke wezens. Een van deze speculaties was zelfs de inspiratie voor de Monopods in The Voyage of the Dawn Treader van C.S. Lewis. Voor degenen die niet bekend zijn met dat boek: de reizigers in het verhaal bereiken een eiland dat bewoond wordt door mensachtige wezens die "Monopods" worden genoemd. Ze worden zo genoemd omdat ze maar één voet hebben en zich voortbewegen door te springen. Het idee van de monopods is niet origineel voor C. S. Lewis; de wezens komen voor in de literatuur uit het tijdperk van de ontdekkingen, die putten uit nog vroegere bronnen, zoals uit het Grieks-Romeinse tijdperk, toen mensen speculeerden over wat er achter de bekende wereld zou kunnen wonen.[i]
Het tijdperk van de ontdekkingen was ook het tijdperk waarin oude teksten uit het Nabije Oosten werden ontdekt en vertaald. Een van de beroemdste expedities uit deze periode was de Franse Campagne van Napoleon Bonaparte in Ottomaans Egypte en Ottomaans Syrië, die uiteindelijk leidde tot de ontdekking van de Steen van Rosetta op 15 juli 1799, waardoor het vakgebied van de Egyptologie ontstond.[ii]
In deze tijd werden oude niet-bijbelse en bijbelse teksten ontdekt met concurrerende verslagen over de menselijke oorsprong en tijdlijnen met betrekking tot de schepping en de leeftijd van de aarde. Plotseling hadden niet alleen de bijbelse verslagen waar de Europeanen bekend mee waren enige concurrentie, maar vanwege hun nabijheid tot de bijbelse wereld waren er ook duidelijke overlappingen met de verhalen van de Bijbel, zoals in oude Mesopotamische teksten. Er werden meerdere verhalen over het tuinparadijs, de zondvloed en de toren van Babel gevonden die erg leken op de verhalen in de Bijbelboeken. Deze andere teksten leken echter niet helemaal op de Bijbel; er waren belangrijke verschillen. Zo bleken bijvoorbeeld koningslijsten in oude teksten overeen te komen, soms zelfs bij naam, met de genealogie in Genesis 5, maar de chronologie in de buitenbijbelse bronnen was een stuk langer dan wat in Genesis wordt beschreven.[iii]
In deze tijd werd ook het Sanskriet ontcijferd, een van de literaire talen van India die ver teruggaat in de oudheid. Opnieuw ontdekten Europeanen concurrerende verhalen over de oorsprong van de mens, deze keer buiten de wereld van de Bijbel. Het meest verrassend was de ontdekking dat het Sanskriet geen Semitische taal was, zoals het Hebreeuws en de Mesopotamische talen, maar eigenlijk tot de Indo-Europese familie behoorde, waar alle Europese talen zoals Grieks en Latijn vandaan komen. De vraag kwam onvermijdelijk op: Wat deed een Indo-Europese taal helemaal in India?
De ontdekking van de Amerika's riep ook veel vragen op. Ontdekkingsreizigers vonden mensen - geen monopoden of andere vreemde wezens - in Noord- en Zuid-Amerika. De bevolkingsgroepen die ze tegenkwamen hadden hun eigen tradities en oorsprongsverhalen. Opnieuw kwam onvermijdelijk de vraag op: Hoe zijn ze daar gekomen?
De Europeanen stelden deze vragen omdat de Bijbel ze niet direct beantwoordt of zelfs maar behandelt. De Bijbel rept met geen woord over Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Midden-Amerika, Canada of de mensen uit deze nieuw ontdekte landen. Dit alles, inclusief de ontdekkingen van oude talen en teksten, zowel uit de bijbelse wereld als daarbuiten, plus andere factoren zoals wetenschappelijke vooruitgang op het gebied van geologie en het dateren van de leeftijd van de aarde, zorgden ervoor dat sommige Europeanen de legitimiteit van de Bijbel in twijfel trokken.
Later droeg zelfs het ontstaan van het Darwinisme bij aan al deze gedachten. Voor Darwinisten was dit natuurlijk geen probleem. Andere rassen waren het product van evolutie en mutaties binnen de soort. Maar voor Bijbelgelovigen was het een ander verhaal.
Al deze ontdekkingen en ideeën kwamen in een relatief korte periode (drie of vier eeuwen) samen. Dit was een grote uitdaging voor Europeanen die met de Bijbel waren opgevoed en in de juistheid ervan bleven geloven. Bovendien gebruikten mensen die de Bijbel niet als waarheid accepteerden, zelfs mensen die de Bijbel haatten, deze tijd in hun voordeel. Ze zochten naar een legitieme reden om de Bijbel in zijn geheel te verwerpen, vooral de christelijke oorsprongsverhalen, want in hun gedachten bevrijdde dit hen van verantwoording tegenover God. De denkrichting was ongeveer als volgt: Als de Bijbelse schepping niet waar is, is de rest van de Bijbel niet waar, bestaat God niet en hoeven we niet te doen wat Hij wil. Het was hun kans om te ontsnappen aan de verantwoordingsplicht in hun cultuur, het gaf hen schijnbaar geldige excuses om mensen die hen anders misschien zouden houden aan een sociale standaard gebaseerd op bijbelse leer, en het gaf hen uiteindelijk een reden om God en de Bijbel als geheel af te wijzen en te negeren.
Dit alles voedde wat zou uitgroeien tot antisemitisme. Voor sommige mensen begon de Bijbel gezien te worden als slechts Joodse sprookjes die uit de cultuur verdreven moesten worden en vervangen door iets dat wetenschappelijker was. Antisemitisme was natuurlijk niets nieuws, maar het kreeg een nieuwe impuls in het licht van al deze ontdekkingen en nieuwe ideeën. Terwijl dit een geweldige tijd was voor mensen die God en de Bijbel wilden verwerpen, was het een tijd van crisis voor Christenen.
Christenen hadden het gevoel dat ze voor een keuze stonden: of ze moesten de Bijbel verwerpen (wat voor christenen geen optie was) of ze moesten een manier vinden om de Bijbel te laten passen bij al deze nieuwe ontdekkingen en ideeën. Ze moesten een manier vinden om de Bijbel in overeenstemming te brengen met het feit dat er andere mensen bestonden die geen blanke Europeanen waren uit voorheen onbekende landen waar de Bijbel niet over sprak. Ze dachten dat als ze de vraag konden beantwoorden waar deze mensen vandaan kwamen, ze ook de vraag konden beantwoorden waarom er verschillende rassen bestonden - en dat terwijl ze kwesties als Darwinisme en geologie moesten aanpakken.
ARTIKEL GAAT VERDER ONDER VIDEO
KIJKEN! MYSTERIEUZE VERDWIJNING VAN DE ANASAZI... EEN REPTIELENBEDRIEGER... EN DE MODERNE UFO-ALIENS KWESTIE
Deze zoektocht om de Bijbel te dwingen deze dingen te verklaren, leverde een aantal van de vreemdste, meest gekunstelde en meest onnauwkeurige interpretaties van de Bijbel op. Veel van deze ideeën werden echter geaccepteerd, populair en zelfs mainstream. Veel van deze ideeën zouden de meeste Christenen vandaag de dag volslagen belachelijk vinden. Maar voor de tijd waarin ze werden uitgevonden, boden ze de mensen wat ze zochten om de aanval van moderne ontdekkingen en wetenschappelijk inzicht te bestrijden.
Sommige van deze interpretaties waren het begin van ongunstige theorieën over ras en diversiteit, zoals de vraag of de "andere" rassen in de lijn van Adam waren. Ze vroegen zich af of deze niet-Europese rassen echt menselijk waren, zoals in afstammen van Adam, of dat ze helemaal van een andere bron afkomstig waren. Gelovigen vielen meestal in twee categorieën uiteen: polygenisten of monogenisten.
Polygenisme was het geloof dat er in het begin meer dan één oorspronkelijk mensenpaar (Adam en Eva) was. In deze denkwijze ontstond het menselijk leven uit meerdere bronnen. Deze bronnen werden gezien als meerdere lijnen van verschillende soorten mensen, ingedeeld in verschillende ondersoorten en rassen. Rassendiversiteit werd verklaard door te zeggen dat het idee dat iedereen van slechts twee mensen afstamde fout was. Ze geloofden dat meerdere rassen naast Adam, Eva en hun kinderen leefden. Polygenisten geloofden ook dat er andere rassen bestonden vóór de schepping van Adam en Eva. Deze ideeën werden gebruikt om vragen te beantwoorden als hoe Kaïn een vrouw vond, wie het land Nod bevolkten en voor wie Kaïn een stad bouwde. De tekst in Genesis gaf geen solide antwoord op deze vragen, dus ontstonden er speculaties om antwoorden te geven en andere vragen over rassen te beantwoorden.
Monogenisme daarentegen was aantrekkelijker voor christenen die vast wilden houden aan het traditionele begrip van het Genesis scheppingsverhaal, vooral als het ging om Adam en Eva. Hieruit kwamen echter nog meer bizarre interpretaties voort. Toen begonnen christenen te denken dat er meer aan de hand was in de Hof van Eden dan wat er werd beschreven. Dit was de oorsprong van interpretaties als de "Zaadtheorie van de Slang", die stelt dat Eva in werkelijkheid seks had met de slang in de Hof van Eden en zo een nieuwe mensenlijn voortbracht. De slang werd natuurlijk niet beschouwd als een letterlijke slang, maar werd gezien als een sinister wezen - of het nu goddelijk, menselijk of iets ertussenin was. Deze verbintenis tussen Eva en de slang werd gezien als de oorsprong van de lijn van Kaïn. Monogenisten geloofden dat de lijn van Kaïn de oorsprong was van zwarte mensen en dat de lijn van Seth, geboren uit Adam en Eva, de oorsprong was van de "speciale", "uitverkoren", blanke mensen.
Bovendien gebruikten monogenisten passages zoals Genesis 6 om deze opvatting te ondersteunen, door te zeggen dat het een botsing beschreef tussen de goddelijke lijn van Seth en de kwaadaardige lijn van Kaïn. Deze interpretatie, hoewel niet onderbouwd door de hele Schrift, won aan populariteit omdat het oorspronkelijke en nauwkeurige bovennatuurlijke begrip ervan al lang geleden was weggestreept, waardoor de zogenaamde "Sethitische" kijk op Genesis 6 ontstond (die stelt dat het Adams lijn tegen Kaïns lijn was, in plaats van de oorspronkelijke context die stelt dat het de rebellerende gevallen engelen tegen de hele mensheid waren). Dit was het moment waarop het uitgevonden probleem van andere rassen ontstond. Voor de monogenisten in die tijd was het niet Darwin die de oorsprong van rassen beschreef, maar was het Satan die dit veroorzaakte. In feite wordt deze visie vandaag de dag nog steeds onderwezen op veel seminaries, hoewel de meeste raciale vooroordelen zijn verwijderd.[iv]
Deze bizarre en ongerechtvaardigde interpretaties leidden tot overtuigingen die de rassensuperioriteit van de Europeanen ondersteunden en later tot de praktijk van de slavernij in Amerika. Bijbelgelovige Europeanen die probeerden de Bijbel te harmoniseren met de wetenschap, de ontdekking van nieuwe landen en rassen, en de ontcijfering van oude talen en religieuze teksten, zagen zichzelf als de directe erfgenamen van de Joods-christelijke traditie die het christendom wordt genoemd, omdat het door Europa kwam waar het christendom echt begon te groeien en zich over de rest van de wereld verspreidde. Daarom zagen velen Europeanen als de lijn van Adam en blanke Europeanen als degenen die het dichtst bij God stonden. Voor hen betekende dit dat de andere lijnen, hoe ze ook ontstaan waren, minder op Adam leken en uiteindelijk minder op God. Ze werden gezien als minderwaardig. Voor sommige christelijke leraren en leken riep dit denken de vraag op of deze andere rassen wel echt menselijk waren. Ze vroegen zich af of andere rassen verlost konden worden door het bloed van Christus, dat alleen voor de mensheid vergoten was. Dit beïnvloedde het zendingswerk, toen sommige christenen geloofden dat de andere rassen het niet waard waren om te evangeliseren omdat ze toch niet menselijk waren. Uit dat idee kwam de motivatie voort om de andere rassen te domineren, wat leidde tot de opkomst van de slavernij in Europa en Amerika. Later beïnvloedden dergelijke interpretaties zelfs de extreme raciale ideeën van de nazi's, die leidden tot de kwaadaardige en gruwelijke dood van miljoenen mensen. We kunnen de invloeden hiervan vandaag de dag nog steeds zien in moderne groepen van witte supremacisten, KKK-leden en neonazi's.[v]
De misvatting van hyperliteralisme
In de loop van de menselijke geschiedenis hebben deze gekunstelde bijbelse interpretaties geleid tot een aantal ontstellende en verontrustende conclusies over onze medemensen. Hoe anders zou het zijn geweest als de mensen van toen zich hadden gerealiseerd dat er gewoon dingen zijn die de Bijbel niet duidelijk uitlegt? Er zijn sommige oorsprongsverhalen die we gewoon niet volledig zullen kennen. En, nog belangrijker, het is oké dat we niet alles weten. We moeten niet verwachten dat de Bijbel de last heeft om de betekenis, oorsprong en het bestaan uit te leggen van alles wat we op dit moment ervaren en in de toekomst zouden kunnen ontdekken. Het dwingen van de Bijbel om iets te zijn wat het niet is en ook nooit bedoeld was om te zijn (d.w.z. een catalogus en wetenschappelijke verklaring voor alles wat God geschapen heeft) heeft geleid tot letterlijke situaties van leven en dood met schadelijke gevolgen.
In plaats daarvan moeten we kijken naar wat de Bijbel eigenlijk is: een theologische verzameling boeken die uitleggen wie de echte God is, hoe we Hem kunnen leren kennen en hoe we gered kunnen worden van de vloek van de dood door Zijn geschenk van eeuwig leven te accepteren. Dat is alles. Al het andere dat we uit de tekst halen is extra en interessante informatie. Toch moet alles in de Bijbel bestudeerd worden in de context waarin het geschreven is. De cultuur, de specifieke schrijver en de geschiedenis moeten worden begrepen om een nauwkeurige interpretatie te kunnen ontwikkelen. Bovendien moet de hele Bijbel in zijn eigen context worden gezien. Een groot aantal Schriftpassages gaat over hoe je mensen liefdevol, respectvol en als gelijkwaardige beelddragers van God moet behandelen. Als de Europeanen uit de afgelopen eeuwen dit hadden begrepen, had de menselijke geschiedenis misschien de wreedheden kunnen voorkomen die volgden op de gecompromitteerde en algemeen slechte interpretaties van bijbelteksten.
Veel hiervan komt voort uit een hyperletterlijke kijk op de Bijbel. Deze opvatting, die zelfs vandaag de dag nog erg populair is in de kerk, suggereert dat er geen andere manier is om naar een tekst in de Schrift te kijken dan de letterlijke, woord-voor-woord betekenis. Natuurlijk is deze opvatting, wanneer deze tot het uiterste wordt doorgevoerd, gemakkelijk te weerleggen. De Bijbel biedt veel metaforische en poëtische beschrijvingen die compleet belachelijk zouden worden als ze letterlijk zouden worden genomen. Jezus zei bijvoorbeeld dat christenen het zout en het licht van de wereld moeten zijn (Matteüs 5:13). Hij zei duidelijk niet dat we onszelf moeten veranderen in natriumchloride en fotonen. Hij gebruikte alledaagse concepten zoals zout en licht als hulpmiddelen om een bredere boodschap te onderwijzen.
De meeste christenen hebben geen ultraliterale kijk op de Bijbel, maar velen accepteren wel een hyperletterlijke kijk, wat betekent dat de meeste dingen in de Bijbel bedoeld zijn om letterlijk te worden genomen. Maar hierin schuilt het probleem: wie kan zeggen wat letterlijk is en wat metafoor of poëzie? In hyperliteralistische kringen zijn deze beslissingen meestal aan de individuele lezer. Ook wordt het bijna gezien als een teken van deugdzaamheid of grote geloofskracht om de tekst zo letterlijk mogelijk te nemen en het "gemakkelijke" antwoord van symboliek, metafoor of poëzie niet te accepteren. In plaats van te proberen de Schrift in zijn context te zien en te begrijpen vanuit het gezichtspunt waarin het werd geschreven, vertrouwen velen in plaats daarvan op een wetenschappelijke benadering om de Bijbel te interpreteren. Als de wetenschappelijke kijk op de Bijbel botst met de wetenschap van vandaag de dag, dan is de hyperliteralistische Christen geneigd om de wetenschappelijke kijk te verkiezen. Daarom zijn er tegenwoordig groepen in de kerk die het geocentrisme accepteren of geloven dat de aarde plat is: Omdat, door middel van een wetenschappelijke interpretatie, de Bijbel dat zegt. In feite wordt deze hyperletterlijke kijk soms zo vastgehouden dat sommigen de redding van andere christenen, hun relatie met God of hun geloof in de Bijbel in twijfel trekken als ze een te letterlijke kijk op de Schrift niet accepteren, zoals in het geval van de kosmologie. Zo raakt de kerk nog verder verdeeld.
De fouten uit het verleden toestaan om fouten in de toekomst te voorkomen
Zoals eerder in deze serie vermeld, gelooft deze auteur niet dat de vaak gerapporteerde niet-menselijke wezens uit verschillende ontvoeringsverhalen echte buitenaardse wezens van een andere planeet zijn. Wij geloven dat deze wezens waarschijnlijk van demonische oorsprong zijn, grotendeels door de berichtgeving van de wezens zelf. Dit, als een snelle kanttekening, is ook hoe wij geloven dat Christenen een echte officiële onthulling zouden moeten begrijpen. Als er bijvoorbeeld niet-menselijke entiteiten op het gazon van het Witte Huis landen, hoe weten we dan of het buitenaardse wezens zijn of iets demonisch? We zouden luisteren naar de berichtgeving. Wat is hun motivatie? Waarom zijn ze hier? Wat zeggen ze en wat doen ze? Verkondigen ze anti-christelijke boodschappen? Lijkt hun communicatie naar de mensheid op die van de gevallen goden uit het verleden? Dit is hoe wij geloven dat een echt buitenaards contactscenario op grote schaal door christenen zou moeten worden behandeld. We moeten ons echter ook realiseren dat de grotere vraag zelf veel ingewikkelder is.
Het is belangrijk dat we leren van de geschiedenis, zodat we niet gedoemd zijn deze te herhalen. Natuurlijk heeft de kwestie van buitenaards leven geen directe, één-op-één relatie met de oude ideeën over rassen, maar er is op zijn minst een verband. Het belangrijkste punt om in gedachten te houden is dat we gewoon niet alles weten. Natuurlijk is er niets dat zegt dat buitenaards leven beschouwd zou worden als de lijn van Adam, hoewel om eerlijk te zijn, dat precies is wat de monogenisten en polygenisten dachten. De belangrijkste vraag was, na de ontdekking van andere mensen, hoe kwamen ze daar? Wat als de mensheid in de nabije of verre toekomst andere intelligente wezens ontdekt op een andere planeet? Wat zal dat met ons geloof doen? Zullen we dezelfde vraag stellen: hoe zijn ze daar gekomen? Zullen we aannemen dat het onmogelijk voor hen is om in de lijn van Adam opgenomen te worden, dat ze daarom niet menselijk zijn en niet met enige vorm van waardigheid of respect behandeld hoeven te worden? Zullen we aannemen, omdat de Bijbel niets over hen zegt, dat we een bijbelse interpretatie moeten afdwingen die later tot onvoorstelbare problemen kan leiden?
Of zullen we in plaats daarvan leren van fouten uit het verleden, ons realiseren dat we niet alles weten (en niet moeten doen alsof we dat wel weten), en erkennen dat de kwestie van buitenaards leven een stuk ingewikkelder is dan zelfs de kwestie van andere rassen honderden jaren geleden was? Zullen we in alle nederigheid een stapje terug doen en God toestaan ons door de situatie te leiden in plaats van er zelf blindelings op af te stormen? Zullen we voldoende tijd en aandacht aan de kwestie besteden voordat we overhaast reageren en degenen aanvallen die niet dezelfde mening zijn toegedaan?
Het is een goed idee om hier nu over na te denken. We weten niet of er ooit een officiële onthulling zal plaatsvinden. Als het gebeurt, weten we niet welke vorm het zal aannemen. We weten niet of het zo'n fantastische gebeurtenis zal zijn als een UFO-landing op het gazon van het Witte Huis, of iets meer alledaags zoals uitgelekte documenten of de Amerikaanse regering die eindelijk toegeeft dat ze iets weten. Al deze vragen en de realisatie van hoeveel we echt niet weten zouden ons een hogere mate van nederigheid moeten toekennen dan hardvochtige meningen die alleen gebaseerd zijn op speculatie. We zouden een open discussie over deze zaken moeten kunnen voeren zonder het gevoel te hebben dat ons geloof wordt bedreigd of zonder te geloven dat we God op de een of andere manier ongenegen zijn of Hem niet goed verdedigen als we een andere mening hebben. Als het gaat om zaken die de Bijbel niet duidelijk voor ons uiteenzet, levert deze manier van denken nooit positieve resultaten op. Uiteindelijk, als het gaat om vage onderwerpen die niet direct in de Bijbel worden behandeld, zullen we allemaal verschillende meningen en redenen hebben voor die overtuigingen. We moeten ons er echter ook van bewust zijn dat niet al onze meningen met elkaar overeenkomen. Daarom is het belangrijk om een open en eerlijke dialoog te voeren, waarbij we ons richten op wat we gemeen hebben in plaats van op waar we het niet over eens zijn.
Voor christenen is het lang niet zo belangrijk of we het eens zijn over de buitenaardse kwestie als wat we gemeenschappelijk hebben. We accepteren allemaal Jezus Christus als onze Verlosser. We hebben allemaal een belofte van verlossing. Als dit fysieke leven voorbij is, zullen we allemaal samen de eeuwigheid doorbrengen. Op dat moment en aan die kant van de eeuwigheid durf ik te wedden dat alle kwesties waar we nu zo'n mening over hebben en die ons zo na aan het hart liggen, zo klein, zwak en zielig zullen lijken dat we ons zullen afvragen wat we in hemelsnaam dachten door ons door deze zaken te laten verdelen. Laten we niet tot in de eeuwigheid wachten om dit te beseffen. Laten we leren van de fouten die de mensheid in het verleden heeft gemaakt. Laten we vandaag eenheid cultiveren.
VOLGENDE: De Israël/UFO connectie
Eindnoten
[i] Monopods in Ancient Greece and Rome, https://en.wikipedia.org/wiki/Monopod_(creature)#In_Ancient_Greece_and_Rome.
[ii] Benjamin, Don C. (March 2009). Stones and stories: an introduction to archaeology and the Bible. Fortress Press. p. 33. ISBN 978-0-8006-2357-9.
[iii] John H. Walton, Ancient Israelite Literature in its Cultural Context, p. 127–131.
[iv] For more information on this, refer to Adam’s Ancestors: Race, Religion, and the Politics of Human Origins by David Livingstone and Noah’s Curse: The Biblical Justification of American Slavery by A. B. Curry Chair of Religious Studies, Stephen R Haynes, Ed.
[v] For more information on this specific topic, as well as others covered in this section, refer to episode 5 of Questions Aloud, entitled Racism in the Church, hosted by Dr. Michael S. Heiser, on FaithLifeTV: https://faithlifetv.com/media/369481.