DE TRAGISCHE GEVOLGEN VAN HET SCHEIDEN VAN DE OPNAME EN HET EVANGELIE

24 februari 2023 - door Jonathan Brentner

Ergens in het verleden vond een tragische scheiding plaats; theologen besloten dat we de terugkeer van Jezus voor Zijn kerk moesten scheiden van de verkondiging van het Evangelie. De resultaten van deze ontijdige scheiding hebben geleid tot een gebrek aan begrip onder gelovigen over de verschijning van Jezus en de vreugdevolle verwachting die daarmee gepaard gaat.

Verwarde gelovigen horen dat zij zeker zullen sterven in plaats van Jezus te ontmoeten in de lucht, wat rechtstreeks in tegenspraak is met het Nieuwe Testament in passages als 1 Korintiërs 15:51 en 1 Thessalonicenzen 4:17. De apostel Paulus geloofde dat er veel heiligen in leven zouden zijn op het moment van de Opname, maar veel predikers van vandaag zijn het hierover niet met hem eens.

Veel teksten in het Nieuwe Testament verbinden de spoedige verschijning van Jezus voor zijn gemeente met de hoop van de gelovigen op het evangelie (Titus 2:11-14; Fil. 3:20-21; 1 Kor. 1:7; 1 Thess. 1:8-10; 1 Kor. 15:51-55; Rom. 8:23-25). De spoedige verschijning van Jezus en onze ontvangst van onsterfelijke, onvergankelijke lichamen waren essentiële elementen van het Evangelie dat aan de vroege heiligen werd verkondigd. Waarom is dit in onze tijd zo drastisch veranderd?

De gevolgen van deze nalatigheid zijn tragisch geweest. Het heeft geresulteerd in:

1. EEN BIJNA BLACK-OUT VAN HET ONDERWIJS OVER ONZE "GEZEGENDE HOOP".

De scheiding tussen de opname en het evangelie heeft ertoe geleid dat het onderwijs over onze "gezegende hoop" in de kerken van vandaag bijna geheel verdwenen is. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel nieuwe gelovigen als doorgewinterde heiligen, omdat het hen slecht voorbereidt op een leven in een maatschappij vol angst, omdat dit onderwijs geen profetische context biedt waarin zij het geweld en de wetteloosheid van onze tijd of het streven naar een Nieuwe Wereldorde kunnen plaatsen.

Het boek 1 Thessalonicenzen onthult dat de hoop op Jezus' spoedige verschijning een essentieel facet was van de evangelieboodschap die Paulus predikte tijdens zijn korte verblijf in Thessalonica. Let op wat de apostel schreef over de ontvangst ervan onder de nieuwe bekeerlingen:

Want niet alleen heeft het woord des Heren van u geklonken in Macedonië en Achaia, maar uw geloof in God is overal uitgegaan, zodat wij niets hoeven te zeggen. Want zij berichten zelf over ons hoe wij onder u ontvangen zijn, en hoe u zich van de afgoden tot God hebt bekeerd om de levende en ware God te dienen, en te wachten op zijn Zoon uit de hemel, die Hij uit de doden heeft opgewekt, Jezus, die ons verlost van de toekomende toorn. (1 Thessalonicenzen 1:8-10)

Na hun bekering tot Jezus begonnen de nieuwe bekeerlingen onmiddellijk te wachten op Zijn verschijning, alias de Opname. Paulus nam de terugkeer van Jezus voor Zijn kerk vanaf het begin op in zijn prediking. Waarom zouden zij anders op zijn boodschap hebben gereageerd met een vurige verwachting daarvan?

De nieuwe bekeerlingen in Thessalonica waren zo gefixeerd op hun spoedig vertrek van de aarde dat, toen sommigen in hun midden stierven, zij onnodig treurden omdat zij dachten dat zij de opname zouden missen (1 Thess. 4:13-19). In antwoord hierop benadrukte Paulus de primaire plaats van de "doden in Christus" tijdens de opname door zijn bekeerlingen te vertellen dat Jezus hen als eerste zou opwekken bij zijn verschijning (4:16).

Als het ging om het niet geloven in een toekomstige opstanding, zou Paulus' antwoord vergelijkbaar zijn geweest met wat hij in 1 Korintiërs 15 schreef. In plaats daarvan benadrukte hij de rol van de "doden in Christus" in de opname, omdat dat de oorzaak was van hun aanhoudende verdriet.

In Romeinen 8:23 noemt de apostel een belangrijk aspect van Jezus' verschijning, "de verlossing van ons lichaam", en in vers 24 zegt hij: "Want in deze hoop zijn wij gered." Paulus beschouwde de gebeurtenis die wij de "Opname" noemen als een belangrijk aspect van zijn prediking, omdat het de "hoop" betekende die besloten ligt in de verlossende boodschap van het Evangelie.

Jezus belooft eeuwig leven aan allen die in Hem geloven. Onze ervaring daarvan begint met Zijn terugkeer voor ons, de Opname, wanneer Hij ons onsterfelijke lichamen geeft (1 Kor. 15:51-55) en ons meeneemt naar de plaats die Hij voor ons heeft bereid (Joh. 14:2-3).

De Opname is de vreugdevolle toekomende tijd van het Evangelie en een boodschap die de mensen wanhopig moeten horen.

2. EEN AFLEIDING VAN DE AANDACHT VAN DE GELOVIGEN NAAR AARDSE ASPIRATIES

Een ander bedroevend resultaat van deze scheiding is dit: Het neemt de ogen van de gelovigen weg van hun ultieme hoop op een moment dat zij zo'n focus nodig hebben. In plaats daarvan blijven hun ogen gericht op aardse aspiraties.

Zeer weinig voorgangers spreken over wat er gebeurt op het moment dat Jezus terugkeert voor Zijn gemeente (1 Kor. 15:51-55; Fil. 3:20-21; 1 Thess. 4:16-17). Zelfs degenen die deze dingen geloven hebben het nooit over de hoop van de gelovigen op onsterfelijke lichamen uit angst dat praten over de opname de opkomst zou kunnen schaden.

Als er ooit een tijd is geweest dat de heiligen moeten horen over hun "gezegende hoop", dan is het nu. Talloze jonge mensen sterven plotseling over de hele wereld. Natuur- en door de mens veroorzaakte rampen eisen veel levens en doen de angst toenemen. De dreiging van een kernoorlog is groot; Amerika en Rusland zijn al in oorlog met elkaar in het proxy-conflict in Oekraïne. De globalisten waarschuwen voor nieuwe pandemieën en toekomstige crises, wat velen angst aanjaagt omdat ze zulke dingen altijd correct hebben voorspeld.

Ik zou niet kunnen omgaan met alles wat mijn nieuwsfeeds passeren zonder een profetisch perspectief dat mij verzekert dat God alle dingen soeverein onder controle heeft en dat Jezus voor mij komt vóór de Dag des Heren, zoals Hij heeft beloofd in 1 Thessalonicenzen 5:1-11. Zonder deze blijde verwachting zou ik alle bedreigingen in onze wereld moeten negeren en op de een of andere manier doen alsof ze niet bestaan.

Bijbelse profetie plaatst de huidige gebeurtenissen in perspectief en biedt vreugdevolle hoop, zowel voor hen die in Christus zijn als voor hen die geen reddend geloof hebben. Preken die dit leven benadrukken ten koste van de toekomstige tijd van het evangelie bewijzen een grote dienst aan het leven van velen in het lichaam van Christus.

3. EEN OPEN DEUR NAAR WOKEÏSME IN DE KERK EN DE UITHOLLING VAN DE ZUIVERHEID VAN HET EVANGELIE

De verdediging van het premillennialisme, dat een geloof in de opname, een letterlijke zevenjarige verdrukking en Jezus' duizendjarige heerschappij omvat, is een langdurige verdediging van de zuiverheid van het evangelie en een waarborg tegen wokeïsme in de kerk.

In de vijfde eeuw na Christus stapte de meerderheid van de kerk over van premillennialisme naar het amillennialisme dat Augustinus voorstond, en dat hij baseerde op de allegorisering van vele profetische teksten in Gods Woord en op Platonisme. Later paste de kerk Augustinus' methodologie van interpretatie van profetische teksten toe op Schriftpassages die betrekking hadden op het Evangelie en de zuiverheid van de boodschap daarvan verdween uit de georganiseerde kerk tijdens wat wij kennen als de "donkere eeuwen".

Het loslaten van rechtvaardiging door geloof in de kerk begon eeuwen eerder met de allegorisering van bijbelteksten die betrekking hadden op de duizendjarige beloften van God aan Israël.

Zodra een voorganger, kerk of kerkgenootschap een profetische passage tot allegorie degradeert, passen anderen dezelfde methodiek toe op andere bijbelse passages en ontstaat er valse leer. Het gebeurt misschien niet meteen, maar uiteindelijk beginnen Schriftpassages met betrekking tot het huwelijk te vervallen, zoals Andy Stanley bewijst, een oude voorstander van de interpretatie van Gods beloften aan Israël als symboliek die nu in de kerk wordt vervuld.

Een dergelijke verandering van de bedoeling van profetische passages in de Bijbel opent de deur naar een compromis met de "woke"-cultuur. Misschien pas over jaren, maar het zal gebeuren.

Of het nu gaat om degenen die tot geloof in Jezus komen of om degenen die al in het geloof zitten, we moeten de boodschap van het evangelie weer verenigen met onze "gezegende hoop". De scheiding van de twee heeft in de geschiedenis van de kerk veel schade toegebracht aan de zuiverheid van het evangelie.

Mijn voornaamste doel bij het schrijven van The Triumph of the Redeemed was om gelovigen een stevige bijbelse basis te verschaffen om hun hoop te vestigen op Jezus' spoedige verschijning, wat de meeste kerken de heiligen niet bieden.

4. STILTE OVER ONZE VREUGDEVOLLE "GEZEGENDE HOOP"

De boodschap van het Evangelie is deze: Jezus stierf aan het kruis voor onze zonden, werd begraven, stond op de derde dag weer op, steeg op naar de hemel en komt terug om ons onvergankelijke, onsterfelijke lichamen te geven en ons mee te nemen naar de plaats die Hij voor ons heeft bereid.

Jezus' opstanding betekent dat ook wij voor eeuwig zullen leven met lichamen die nooit oud worden, ziek worden of sterven. De kerk zwijgt veel te veel over deze zo belangrijke zaak.

Titus 2:11-14 plaatst onze "gezegende hoop", alias de opname, als resultaat van het reageren op de evangelieboodschap:

Want de genade van God is verschenen, die redding brengt voor alle mensen, en ons opleidt om af te zien van goddeloosheid en wereldse hartstochten, en om in dit tijdperk zelfbeheerst, oprecht en godvruchtig te leven, in afwachting van onze gezegende hoop, de verschijning van de heerlijkheid van onze grote God en Heiland Jezus Christus, die zichzelf voor ons heeft overgegeven om ons te verlossen van alle wetteloosheid en om voor zichzelf een volk te zuiveren dat goede werken nastreeft.

De weerzin tegen het noemen van de "Opname" heeft in veel kerken geleid tot stilzwijgen over de ware betekenis van onze "gezegende hoop". Het gaat niet om de wederkomst, maar om de ontmoeting van alle heiligen van het kerkelijk tijdperk met Jezus in de lucht vóór de Verdrukkingsperiode (1 Thessalonicenzen 4:14-17).

Als u uw vertrouwen nog niet in Jezus hebt gesteld, zie dan mijn bericht: Jezus is de enige weg naar het eeuwige leven. Daarin leg ik uit hoe u zeker kunt weten dat Jezus al uw zonden heeft vergeven en dat u eeuwig leven bezit. Alleen Christus kan u stralende hoop geven voor de toekomst, ongeacht de bedreigingen die vanuit een gevallen wereld op ons afkomen.

Concluderend: De scheiding van onze "gezegende hoop" van het Evangelie heeft op tragische wijze geleid tot een focus op tijdelijke resultaten binnen de kerk van vandaag, het verlies van een opgewonden verwachting van Jezus' terugkeer voor ons, en het verlies van het bewaren van de zuiverheid van het Evangelie dat helaas invloed heeft op toekomstige generaties die dezelfde methodologie die gebruikt wordt om premillennialisme te ontkennen toepassen op andere duidelijke passages van Gods Woord.

Bron: The Tragic Results of Divorcing the Rapture from the Gospel — Jonathan Brentner