Tammuz: Verloren glorie, beloofde terugkeer

9 jul 2023

בְּרֵיחַ נִיחֹחַ אֶרְצֶה אֶתְכֶם בְּהוֹצִיאִי אֶתְכֶם מִן-הָעַמִּים וְקִבַּצְתִּי אֶתְכֶם מִן-הָאֲרָצוֹת אֲשֶׁר נְפֹצֹתֶם בָּם וְנִקְדַּשְׁתִּי בָכֶם לְעֵינֵי הַגּוֹיִם׃
Wanneer Ik jullie uit de volken haal en jullie verzamel uit de landen waarin jullie verstrooid zijn, zal Ik jullie aannemen als een welgevallige reuk; en Ik zal door jullie geheiligd worden in de ogen van de volken.
b'-RAY-akh nee-KHO-akh er-TZEH et-KHEM b'-ho-tzee-EE et-KHEM min ha-a-MEEM v'-ki-batz-TEE et-KHEM min ha-a-ra-TZOT a-SHER n'-fo-tzo-TEM BAM v'-nik-dash-TEE va-KHEM l'-ay-NAY ha-go-YIM
Ezechiël 20:41

Terwijl mensen over de hele wereld het begin van de zomer vieren met zwemmen en avontuurlijke reizen, verkeert het Joodse volk in een wereldwijde staat van rouw tijdens de huidige maand Tammuz.

Tammuz is de vierde maand op de Hebreeuwse (maan)kalender, gerekend vanaf de lentemaand Nisan toen de Joodse natie Egypte verliet. Tammuz markeert het begin van het zomerseizoen, dat ook de maanden Av en Elul omvat, en over het algemeen samenvalt met delen van juni en juli.

De Drie Weken beginnen op de 17e dag van Tammuz, een dag van vasten die de doorbraak van de muren van Jeruzalem door de Romeinen in 70 n.Chr. herdenkt. Het hoogtepunt van deze rouwperiode vindt plaats op de vasten van de negende dag van Av, die de data weergeeft waarop beide heilige tempels in brand werden gestoken (respectievelijk 586 v.Chr. en 70 n.Chr.). De rouwperiode, die de "Drie Weken" wordt genoemd, is de jaarlijkse rouwperiode van het Joodse volk ter herdenking van de verwoesting van Jeruzalem en de Heilige Tempels en de oorzaak van hun voortdurende ballingschap. Vanwege deze en andere tragedies die het Joodse volk door de geschiedenis heen in deze periode zijn overkomen, verminderen we onze vreugde en feestvreugde tijdens deze weken.

Je vraagt je misschien af waarom het Joodse volk zo blijft rouwen om iets dat meer dan 2000 jaar geleden verloren ging?

God is onze Vader en de Joden zijn Zijn uitverkoren volk. Tijdens de ballingschap verkeert het Joodse volk als familie in een staat van disfunctioneren. Ze zijn gescheiden van het huis van hun Vader en de relatie is gespannen geworden. Zo was de relatie niet bedoeld en zo is het ook niet altijd geweest.

Er was een tijd dat het Joodse volk de warmte en liefde van Gods omhelzing ononderbroken ervoer. Zijn liefde kwam tot uiting in wonderen, profeten, overvloedige zegeningen en een land dat vloeide van melk en honing. Het middelpunt van deze relatie was de Heilige Tempel in Jeruzalem, waar God onder Zijn volk woonde en Zijn aanwezigheid voelbaar was.

Het verlies van de ononderbroken nauwe relatie van het Joodse volk met God kan worden teruggevoerd op een complex samenspel van historische gebeurtenissen en menselijke keuzes. In bijbelse tijden vestigde het verbond van de Israëlieten met God een speciale eeuwige band, maar door de eeuwen heen ontstonden er uitdagingen. De verdeelde monarchie, interne conflicten en de verering van vreemde goden holden de relatie verder uit.

De verwoesting van de Eerste Tempel in 586 voor Christus en de daaropvolgende ballingschap naar Babylon markeerden een belangrijk keerpunt. De ballingschap was een gevolg van politieke instabiliteit, sociale onrust en het falen om de waarden en verantwoordelijkheden van een uitverkoren volk hoog te houden.

Terwijl de Tweede Tempelperiode een periode van vernieuwing bracht, markeerde de Romeinse verovering en verwoesting van de Tweede Tempel in 70 n.Chr. een ander scharniermoment. De verspreiding van het Joodse volk, bekend als de diaspora, leidde tot verdere uitdagingen in deze voortdurende reis naar verlossing. Ondanks deze beproevingen blijven het geloof, de veerkracht en de toewijding van het Joodse volk een leidraad voor de wereld.

Het lijden dat het Joodse volk heeft doorstaan sinds de verwoesting van de Tempel is een direct gevolg van de ballingschap. Daarom blijft het Joodse volk rouwen om het verlies van de Tempels. Met onwankelbaar geloof bidden de Joden en wachten ze vol ongeduld op de dag dat ze zullen terugkeren naar het huis van hun Vader en opnieuw Zijn grenzeloze liefde zullen ervaren. Ze verwachten een betere toekomst, waarin de wereld zijn uiteindelijke doel zal vervullen en gevuld zal zijn met eeuwige vrede en goedheid.

Zoals de profeet Ezechiël zegt:

Met een aangename geur zal Ik u aannemen wanneer Ik u uit de volken wegneem, en Ik zal u verzamelen uit de landen waarin u verstrooid was, en Ik zal door u geheiligd worden voor de ogen van de volken...En u zult weten dat Ik de Heer ben wanneer Ik u naar het land Israël breng, naar het land dat Ik Mijn hand heb opgeheven om aan uw voorvaderen te geven. (Ezechiël 20: 41-42)

De terugkeer van het Joodse volk naar het land Israël in de afgelopen jaren is een duidelijk en krachtig teken dat we deze tijd naderen.

Bron: Tammuz: Lost Glory, Promised Return - The Israel Bible