Zijn dit onze sprinkhanenjaren?

Ongekende, suïcidale aanvallen op onze beschaving . . . die ons kunnen verslinden.

Augustus 30, 2023 door Bruce Thornton

De "sprinkhanenjaren" dat was hoe Winston Churchill de jaren dertig beschreef, het decennium dat begon met de Grote Depressie en eindigde met de Duitse invasie van Polen die de meest vernietigende oorlog in de geschiedenis ontketende.

Zouden we de dwaasheden, waanideeën en overmoed van die jaren kunnen herhalen?

Tussen de twee wereldoorlogen zonken de geallieerden die de eerste hadden gewonnen weg in beschavingsuitputting en morele luiheid. De verschrikkingen van de Grote Oorlog veranderden het "nooit meer" - de belofte om nooit, maar dan ook nooit meer zo'n bloedbad aan te richten - in pacifisme, socialisme, naïef internationalisme, communistische terreur, roekeloze ontwapening, totalitaire politiestaten en uiteindelijk in het sussen van een wilde agressor. Al deze kwalen garandeerden dat de slachting inderdaad zou terugkeren - verergerd door de holocaust, goelags, miljoenen vluchtelingen en ontheemden, atoombommen en de massale vernietiging van steden in Japan en Duitsland, een apocalyps die werd veroorzaakt door de meest beschaafde en geavanceerde landen ter wereld.

Het Westen van nu lijkt misschien lichtjaren verwijderd van de jaren dertig en haar dodelijke disfuncties en het monsterlijke geweld dat dat decennium voortbracht. Toch ondermijnen ons cultureel verval, onze politieke corruptie en onze idiote stommiteiten in veel opzichten moedwillig niet alleen onze fundamentele politieke instellingen, maar ook de wetenschap zelf, om nog maar te zwijgen van ons gezond verstand en onze traditionele wijsheid. Deze ongekende, suïcidale aanvallen op onze beschaving kweken de zwermen sprinkhanen die ons kunnen verslinden.

Ten eerste neemt de dreiging van grootschalige oorlogen toe, genegeerd of weggewuifd door te veel van degenen die verantwoordelijk zijn voor het verdedigen van onze levens en belangen. De invasie van Rusland in Oekraïne is een voorbeeld van hoe je ervoor kunt zorgen dat zo'n agressie zal plaatsvinden en misschien zal slagen. Net als Hitler had Poetin jarenlang zijn bedoelingen en motieven kenbaar gemaakt - het Russische Rijk heropbouwen dat hij in 1991 verloor, samen met de helft van de bevolking uit het Sovjettijdperk. Ook zijn meedogenloze bereidheid om verwoestend geweld te gebruiken tegen burgers was niet onbekend, niet na zijn brute pacificatie van Tsjetsjenië in 1999-2009. Toch werd elke stap in zijn agressie beantwoord met diplomatieke opschepperij, schoolmeesterachtig gescheld en nutteloze sancties.

En net zoals Hitlers opeenvolgende agressie en schendingen van het Verdrag van Versailles in de jaren dertig door de geallieerden en de Volkenbond werden beantwoord met grootspraak, zo werd ook Poetins territoriale greep in Zuid-Ossetië en Oost-Oekraïne, met als hoogtepunt de inbeslagname van de Krim in 2014, beantwoord met holle retoriek en Zwitserse kaassancties. En toen Biden eenmaal weg was uit Afghanistan, honderden van onze burgers, duizenden van onze Afghaanse bondgenoten en miljarden aan wapens achterlatend - ten koste van 13 vermoorde Amerikaanse soldaten - waarom zou Poetin dan geen conclusies proberen te trekken en zijn ambitie om Oekraïne in zijn geheel op te slokken niet opnieuw opstarten?

Nu zijn we verstrikt in een dure oorlog - minstens 115 miljard dollar en nog meer - die op dit moment is vastgelopen, zonder een haalbare uitweg door middel van onderhandelingen of zelfs terugtrekking, gezien het enorme morele risico waarmee een Russische overwinning ons en onze NAVO-bondgenoten zou confronteren. En gezien het overweldigende bevolkingsvoordeel van Rusland en de traditionele Russische neiging van Poetin om zijn eigen burgers in het groot op te offeren, staat de tijd aan zijn kant.

Ondertussen is China ook druk bezig geweest met het kopen van toegang en loyaliteit over de hele wereld, inclusief Latijns-Amerika, onze geopolitieke achtertuin, terwijl het thuis een machtig leger opbouwt dat misschien niet het onze evenaart, maar toch groot genoeg is voor Xi om te gokken dat een aanval op Taiwan zal worden beantwoord met blunders en sancties. Nog verachtelijker is dat onze "geld stinkt niet" hegemonen uit het bedrijfsleven graag helpen om China's ambities te financieren, zelfs als het onze intellectuele eigendommen steelt, ons zonnepanelen verkoopt die door slavenarbeid zijn gemaakt, megatonnen vuile kolen verbrandt voor energie en zijn Oeigoerse minderheid brutaliseert.

Ja, China - zijn economie wankelt en zijn bevolking zit in een demografische doodsspiraal - zal op de lange termijn waarschijnlijk een mislukte staat worden. Maar zoals Adam Smith al zei, er is veel kapot te maken in een natie, en we kunnen daaraan toevoegen dat zo'n falende natie veel kapot kan maken op haar weg naar beneden. We kunnen het ons niet veroorloven om de dreiging van China te blijven negeren in de hoop dat het vanzelf instort.

Dan is er Iran, een staat die alleen nog maar bestaat vanwege zijn op twee na grootste oliereserves, en de westerse zwakte - vooral de rampzalige "nucleaire deal" van Barack Obama en sommige NAVO-bondgenoten die Iran in feite een duidelijk pad naar het bezit van kernwapens heeft gegeven, en miljarden aan fondsen om niet alleen die inspanning te financieren, maar ook de agressie van het regime in de hele regio - inclusief het trainen en bewapenen van jihadistische terroristen met Amerikaans bloed aan hun handen.

Toch blijft de huidige regering Iran smeken om zich weer bij de deal aan te sluiten, zelfs terwijl de mollahs een bondgenootschap met Rusland en China zijn aangegaan, olie met korting aan China verkopen en raketten en drones sturen om te helpen bij de verovering van hetzelfde Oekraïne waar wij miljarden aan uitgeven om het te verdedigen.

Dus onze twee nucleair bewapende internationale rivalen, en een derde die zich waarschijnlijk binnenkort bij beide zal voegen, creëren gevaarlijke feiten op de grond terwijl de linkse Dems zichzelf afleiden met voornaamwoord etiquette en andere "woke" stokpaardjes. Wat nog erger is voor ons prestige en afschrikkingsvermogen, is dat ze een ex-president opjagen met vier valse aanklachten die duidelijk bedoeld zijn om de machtigste politieke rivaal van de huidige falende president te verzwakken en af te leiden, en om Biden te beschermen tegen de gevolgen van de invloedstrubbelingen en omkoperij van zijn misdaadfamilie.

Ons waardeloze buitenlandse beleid bevindt zich dus op een traject dat zou kunnen leiden tot een wereldwijd conflict waarop we ons niet voorbereiden of zelfs maar serieus nemen. Maar net zo gevaarlijk zijn de cultuur-oorlogsgrillen die wetenschap, gezond verstand en de werkelijkheid zelf verwerpen. De pseudowetenschappelijke overtuiging in de marge dat het biologische geslacht niet zo bepalend is voor de identiteit van een kind of jongere als zijn subjectieve, voorbijgaande gevoelens en neuroses, heeft beleid voortgebracht dat niet alleen vernietigend is voor de persoon die puberteitsremmers, hormoonbehandelingen en groteske, misvormende operaties ondergaat, maar ook voor de integriteit van het gezin als instituut dat cruciaal is voor ons succes als volk.

We hebben deze aanval op het gezin gezien op scholen waar kinderen vanaf de kleuterschool worden onderworpen aan ongeschikte seksuele en identiteitsinhoud zonder dat de ouders hiervan op de hoogte zijn, laat staan toestemming hebben gegeven. En horribile dictu, onlangs ontkende een rechtbank in Maryland het recht van ouders om vraagtekens te zetten bij lesprogramma's en hun kinderen te "vrijwaren" van blootstelling hieraan. In een verbazingwekkende daad van rechterlijke overmoed verkondigde de rechtbank dat "het beweerde recht van de eisers op een eerlijk proces om de opvoeding van hun kinderen te sturen door af te zien van een lesprogramma van een openbare school dat in strijd is met hun religieuze opvattingen, geen fundamenteel recht is".

Het is een feit dat het beperken van het gezag van het gezin en het recht van de ouders om de belangrijkste autoriteit te zijn bij de opvoeding van hun eigen kinderen, al lange tijd een tactiek is van totalitaire staten die de macht concentreren en monopoliseren. Het is geen toeval dat Barack Obama, die de "fundamentele transformatie" van de Verenigde Staten beloofde, het aantal "transgenderoperaties" tussen 2016 en 2019 verdrievoudigde, deels als gevolg van staats- en federale wetten die vereisen dat "transgenderzorg" wordt gedekt door zorgverleners.

Volgens dat totalitaire draaiboek gebruiken de "wakkere" Dems kinderen als wapen om de traditionele mores en rechten van het ouderschap te ondermijnen. Het gezin is de belangrijkste bouwsteen van de grotere samenleving, een bron van overtuigingen, principes en morele autoriteit die de gecentraliseerde, opdringerige macht en autoriteit van de staat uitdaagt.

Zoals de commentator "Tail Gunner Joe" onlangs schreef, mobiliseerde het communisme kinderen om de vijanden van het regime te helpen vernietigen. Mao Zedong gebruikte tijdens de Culturele Revolutie van 1966 "op beruchte wijze universiteitsstudenten en andere jongere kinderen als voetsoldaten om massale afranselingen uit te voeren en belangrijke culturele en historische instellingen te vernietigen". Op dezelfde manier "werden kinderen in de Rode Khmer van Pol Pot ook ingezet als voetsoldaten, gevangenisbewakers en uitvoerders van het publiekelijk beschimpen van volwassenen die zich niet aan de regels hielden. De bewapening van kinderen en jongeren is een opvallend kenmerk van linkse bewegingen over de hele wereld."

Het is dus geen verrassing dat de "woke" zich richten op schoolprogramma's en met de hulp van de FBI en DOJ het recht van ouders om hun kinderen op te voeden volgens hun eigen religieuze en ethische principes lastigvallen en verstoren: "Amerikaans links heeft ervoor gezorgd dat kinderen een steeds actievere rol spelen in de politieke en culturele oorlogen van ons land. De kindertijd bestaat niet langer buiten het domein van conflicten tussen volwassenen. Kinderen krijgen nu zelfs te horen dat ze in het middelpunt moeten staan als de stem van de morele gerechtigheid in de meest controversiële kwesties van het moment."

Kinderen bewapenen is logisch. Vooral in het moderne Westen ontwikkelen kinderen, die bevrijd zijn van de harde realiteit van het bestaan dat meer typerend is voor de geschiedenis en de niet-westerse wereld, bizarre verwachtingen, waardoor ze kwetsbaar worden voor proseliterende activisten. De meeste kinderen en adolescenten zijn van nature narcisten en drama koninginnen die histrionische emotie belangrijker vinden dan feiten, samenhangende argumenten en de grenzen van de realiteit om hun utopische obsessies te bevredigen. Daarom hebben ze goede ouders nodig die hen helpen volwassen te worden en kinderachtige dingen op te bergen.

De "wakkere" oorlog tegen het gezin in een streven naar radicale veranderingen in geslachtsidentiteiten en biologische feiten is een voorbode van rampen die komen gaan. Net als sprinkhanen zullen zulke bizarre en absurde ideeën, en de dreigende wereldwijde oorlog die we verwaarlozen, uiteindelijk onze grondwettelijke orde en de onvervreemdbare rechten en vrijheden die het ons heeft gegeven, verslinden.

Bruce S. Thornton is Shillman Journalism Fellow bij het David Horowitz Freedom Center, emeritus hoogleraar klassieke talen en geesteswetenschappen aan de California State University in Fresno en onderzoeksmedewerker bij het Hoover Institute. Zijn laatste boek is Democracy's Dangers and Discontents: De tirannie van de meerderheid van de Grieken tot Obama.

Bron: Are These Our Locust Years? | Frontpage Mag