www.wimjongman.nl

Trump, Netanyahu en de renaissance van Sovjet apparatsjiks

Linkse mensen geloven niet in gelijkheid voor de wet.

Caroline B. Glick op 15 juni 2023 / JNS

Tijdens de Koude Oorlog, wanneer Sovjet emigranten Westerlingen probeerden te vertellen hoe het was om onder het Sovjet communisme te leven, begon hun uitleg meestal met een discussie over de media.

Ze zeiden dan zoiets als: "Jullie westerlingen lezen de krant om te weten te komen wat er gebeurt. In de Sovjet-Unie lezen jullie de krant om te weten te komen wat jullie moeten zeggen en wat niet; wie jullie moeten haten en wie jullie moeten aanbidden. Je leest de kranten om erachter te komen wat het Kremlin wil dat je denkt over wat het beweert te doen."

Van de media, zou hun beschrijving van het leven in de Sovjet-Unie overgaan naar de rechtshandhaving, want als je niet de juiste aanwijzingen uit de kranten nam, kon je een doelwit van de rechtshandhaving worden.

"Als je hier in het Westen een politieagent ziet, voel je je veilig," zeiden ze dan. "In de Sovjet-Unie is er geen wet, alleen het belang van het regime. De politie is er om het regime te beschermen tegen zijn 'vijanden'. En de vijanden zijn iedereen die de verkeerde gedachten heeft en de verkeerde dingen zegt."

Westerlingen die deze verhalen hoorden schudden hun hoofd in een combinatie van ongeloof en zelfvoldane opluchting. Wat een vreselijke plek, en godzijdank zouden wij nooit met zulke terreur te maken krijgen in ons land.

Toen de Koude Oorlog eindigde met de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991, geloofden we Francis Fukuyama, die verklaarde dat de geschiedenis ten einde was, dat de liberale democratie voor altijd zou heersen en dat de evolutie van de mensheid was geëindigd met "de universalisering van de westerse liberale democratie als de laatste vorm van menselijke regering".

Het was geen toeval dat emigranten steevast de media en rechtssystemen in het Westen en in de USSR tegenover elkaar stelden om het verschil uit te leggen tussen het leven aan weerszijden van het IJzeren Gordijn. Vrijheid van meningsuiting en de rechtsstaat zijn de beste bescherming tegen tirannie. Vernietig de media en de rechtsstaat en je verandert vrije samenlevingen in totalitaire tirannieën.

Dertig jaar later kunnen we alleen maar grijnzen om ons triomfalistische zelfvertrouwen. Deze week zagen we in de Verenigde Staten en Israël hoe diep zowel onze media- als rechtssystemen zijn gevallen.

In Israël spraken twee gebeurtenissen over de politieke corruptie van zowel het rechtssysteem als de media. Ten eerste getuigde oppositieleider Yair Lapid op maandag en dinsdag in het strafproces tegen premier Benjamin Netanyahu. Lapid was een getuige van de aanklager in de zaak van de staat dat Netanyahu het vertrouwen van het publiek heeft geschonden door een standpunt over belastinghervorming te steunen dat werd bepleit door zijn oude vriend, Hollywoodproducent Arnon Milchan.

Lapid was in de betreffende periode minister van Financiën onder Netanyahu. Maar tijdens de getuigenis van Lapid kwam de volledige corruptie van de zaak aan het licht. Lapid's getuigenis legde bloot dat Netanyahu aan de ene kant niets deed voor Milchan. Bij twee afzonderlijke gelegenheden noemde Netanyahu terloops een voorstel om een belastingvoordeel uit te breiden voor terugkerende expats dat Milchan ten goede zou komen aan Lapid. Bij beide gelegenheden sprak Netanyahu geen steun uit voor een specifieke actie.

Lapid, aan de andere kant, werkte actief om Milchan's voorgestelde belastingvoordeel te promoten. Terwijl Netanyahu wordt beschuldigd van het schenden van het publieke vertrouwen vanwege twee vrijblijvende opmerkingen, probeerde Lapid het verzoek van Milchan door te drukken. Dit ondanks het feit dat Lapid een voormalige werknemer van Milchan was en dus een verklaring van belangenverstrengeling over Milchan moest ondertekenen en zich op geen enkele manier mocht bezighouden met zijn verzoek.

Tijdens Lapid's getuigenis kwam naar voren dat Lapid, in strijd met de wet, nooit zo'n verklaring had ondertekend. Dus als er iemand aangeklaagd had moeten worden, dan was het Lapid en niet Netanyahu. Toch werd Lapid nooit ondervraagd over zijn interventies en werd Netanyahu aangeklaagd voor zijn niet-interventies. En Lapid leidde de high-tech lynchpartij die Netanyahu als een oplichter bestempelde.

De tweede onthulling kwam van de voormalige linkse topstrateeg Eldad Yaniv. In 2017 leidde Yaniv een openbare protestactie voor het huis van toenmalig procureur-generaal Avichai Mandelblit, waarin hij eiste dat hij een strafrechtelijk onderzoek tegen Netanyahu zou openen.

Op maandagavond zei Yaniv dat hij zijn campagne begon op aandringen van topdetectives van de politie die hem fantastische verhalen vertelden over Netanyahu's corruptie en gierigheid. Mandelblit, benadrukten ze, trad op als Netanyahu's Praetoriaanse Garde. Yaniv zei dat andere linkse politieke strategen, samen met zorgvuldig uitgekozen verslaggevers, op dezelfde manier werden gebrieft. Hun campagne werkte. Mandelblit gaf toe en gelastte de onderzoeken.

De huidige poging van links om juridische hervormingen te blokkeren lijkt opmerkelijk veel op de campagne tegen Netanyahu, die nu ontrafelt tijdens zijn proces. De huidige procureur-generaal, Gali Baharav Miara, staat samen met de rechters van het Hooggerechtshof aan het roer van de campagne. Hun partners zijn de media, een coalitie van linkse politici binnen en buiten het kantoor en politieke strategen.

In beide gevallen is de rechtsstaat het slachtoffer geworden van de heerschappij van gepolitiseerde juristen. De media hebben zichzelf de taak gegeven om niet het nieuws te verslaan, maar om het begrip van de mensen over de gebeurtenissen zo te vormen dat het hun politieke en ideologische kamp versterkt tegen hun politieke en ideologische tegenstanders.

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu ontmoet de toenmalige Amerikaanse vicepresident Joe Biden tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum (WEF) in Davos op 21 januari 2016. Foto door Haim Zach/GPO.

De Verenigde Staten bevinden zich op dezelfde weg. De aanklacht van deze week tegen voormalig president en huidig Republikeins presidentskandidaat Donald Trump is het product van een gepolitiseerd rechtssysteem. De aanklachten tegen Trump beschrijven handelingen die ogenschijnlijk identiek zijn aan die van talloze andere voormalige presidenten en hoge regeringsfunctionarissen. Maar terwijl Barack Obama, Joe Biden, Hillary Clinton, Bill Clinton en anderen met respect werden behandeld, wordt Trump als een verrader en een bedreiging voor de nationale veiligheid bestempeld.

Zowel in de Verenigde Staten als in Israël groeit het gevoel onder de burgers dat degenen die verantwoordelijk zijn voor het beschermen van de rechtsstaat door alle burgers gelijk te behandelen, werken als politieke agenten. Ze criminaliseren degenen wiens politiek ze tegen zijn en geven immuniteit van onderzoek aan degenen wiens politiek ze delen.

De media zijn op hun beurt volwaardige partners in de campagne tegen de politieke vijanden van links. De onthulling van Yaniv, die later werd bevestigd door journaliste Ayala Hason, die bevestigde dat ze soortgelijke briefings had ontvangen, toont de centrale rol aan die de media spelen in het misbruik van het strafrechtsysteem door gepolitiseerde overheidsjuristen en politierechercheurs.

Netanyahu zou nooit zijn aangeklaagd zonder de mediacampagne tegen hem. De Rusland-samenzweringsbedrog, dat werd verzonnen door de Democratische Partij in samenwerking met de FBI en het Ministerie van Justitie, zou nooit ergens zijn gekomen zonder de mobilisatie van de media.

De voorkeur van de media voor politieke propaganda boven de waarheid verlamde het presidentschap van Trump gedurende meer dan twee jaar en maakte zijn afzetting mogelijk. Zijn inbeschuldigingstelling deze week zou er nooit gekomen zijn zonder de uitbundige steun van de media om beslissingen over wetshandhaving te baseren op politieke en ideologische overwegingen.

Op zondag beschimpte Howard Kurtz, presentator van Fox News "Media Buzz", commentator en auteur Mollie Hemingway herhaaldelijk omdat ze er zo op aandrong om te wijzen op de dubbele standaard bij wetshandhaving tussen Democraten en Republikeinen en de bedreiging die dit vormt voor de vrijheid in Amerika.

Tot verbijstering van Kurtz legde Hemingway uit: "Je hebt al die mensen aan de linkerkant die praten over de 'rechtsstaat'. Een rechtsstaat betekent één regel waar iedereen zich aan moet houden. Niemand denkt dat we één rechtsstaat hebben waar iedereen zich aan moet houden. We denken dat we één rechtsstaat hebben voor bondgenoten van het regime en een andere rechtsstaat voor mensen die het regime het moeilijk maken. ... Dit is iets wat we associëren met de Sovjet-Unie, met derdewereldlanden. Een van de dingen die ons goed maakt is dat we onze politieke tegenstanders niet opsluiten.

"Het feit alleen al dat ze [Trump] aan het onderzoeken waren, is het voorbeeld dat er niet één rechtsstaat is waar iedereen onder valt. ... Veel mensen maken zich zorgen over hoe dit het land kan vernietigen, en dat niveau van ernst moet worden doorgegeven in het gesprek in de media, en helaas zijn de media zo anti-Trump, dat ze dat niet kunnen doen."

De aanhangers van Netanyahu hebben grote woede en frustratie geuit op de premier en zijn collega's op politiek rechts voor hun falen tot nu toe om de rechtsstaat te herstellen door middel van juridische hervormingen, of om ofwel de staatsmedia te privatiseren die automatische overheidsfinanciering ontvangen en politiek gedreven zijn, of alternatieve mediakanalen te ondersteunen met dezelfde vrijgevigheid.

Maar de echte kritiek moet worden gericht op links. Dezelfde mensen die valselijk beweren voor "democratie" te vechten door te proberen de democratisch gekozen regering Netanyahu omver te werpen en haar vermogen om te regeren te blokkeren door middel van demonisering, door de media veroorzaakte paniek en geweld van de menigte, haten de democratie. Ze weten dat ze de minderheid van de Israëlische burgers zijn en onder hun vaandels van "democratie" eisen ze onbeperkte macht voor antidemocratische regeringsinstellingen - het openbaar ministerie, het Hooggerechtshof en de hoge regeringsambtenaren in elk ministerie die vinden dat het illegaal zou moeten zijn voor gekozen ministers om zich te verzetten tegen hun beleidsvoorkeuren.

Oppositieleiders hebben er persoonlijk belang bij dat deze instellingen hun macht behouden. Denk aan de leider van de Stateliness Party, Benny Gantz. Gantz wijdde zijn partij aan het blokkeren van de macht van de regering over de Generale Staf van de IDF of het beperken van de bevoegdheden van het Hooggerechtshof en het openbaar ministerie.

Het bedrijf van Gantz, de Vijfde Dimensie, werd verdacht van corrupte handelspraktijken en veiligheidsinbreuken voor, onder andere, de vermeende inspanning om spyware te verkopen aan Qatar, een vijandelijke staat, naar verluidt zonder exportvergunningen te hebben gekregen van het Ministerie van Defensie. Het onderzoek naar de Vijfde Dimensie werd begraven door de Mededingingsautoriteit en nooit onderworpen aan politieonderzoek.

De Democraten en Israëlische linkse partijen die Trump sinds 2016 demoniseren als een verrader en Netanyahu als een oplichter, zijn blij met de corruptie van de media. Ze zien geen fout in het gedrag van hun strafrecht- en rechtssystemen. Geen van beide sectoren gelooft dat het handhaven van de rechtsstaat de verantwoordelijkheid is van het rechtssysteem en gelooft evenmin dat het bieden van accurate verslaggeving over actuele gebeurtenissen de taak is van de media.

Rusland is nooit een liberale democratie geworden. Het ging van een totalitair communistisch regime naar een autoritaire kleptocratie onder Boris Jeltsin en een neo tsaristische dictatuur onder Vladimir Poetin. Wat de Vrije Wereld betreft, haar liberale patriotten veranderden in progressieve post-nationalistische autoritariërs die smoorverliefd zijn op politieke correctheid en ervan overtuigd zijn dat alle ideologische vijanden het verdienen om geschrapt en gecriminaliseerd te worden. Met andere woorden, ze werden Sovjet apparatsjiks.

Of Netanyahu en zijn collega's in Israël - en Trump en zijn collega's in Amerika - nu wel of niet slagen in hun pogingen om de rechtsstaat te herstellen en een einde te maken aan de wurggreep van de nieuwscommissarissen op informatie, zolang de progressieven doorgaan op de ingeslagen weg, zullen we voortdurend in gevaar blijven om de Sovjet-Unie een ultieme overwinning te geven op de Vrije Wereld.

Bron: Trump, Netanyahu and the renaissance of Soviet apparatchiks - JNS.org