Katholieke theoloog erkent dat archeologen Bijbels Sodom hebben gevonden

Adam Eliyahu Berkowitz

“

In een video interview erkende Dr. John Bergsma, professor theologie aan de Franciscaanse Universiteit van Ohio, dat hij na een ontmoeting met onderzoekers nu erkent dat de ruïnes van Tall el-Hammam in de zuidelijke Jordaanvallei hoogstwaarschijnlijk de plaats zijn van het Bijbelse Sodom en Gomorra. Voor de katholieke theoloog betekende dit een krachtig keerpunt in zijn geloof.

Dr. Bergsma beschreef hoe hij altijd sceptisch was geweest over Bijbelse verslagen die te fantastisch leken om waar te zijn.

"Dus Sodom en Gomorra lijkt op zo'n mythologisch verhaal uit de Bijbel, toch?" zei Bergsma. "Natuurlijk, vuur komt uit de hemel. Vertel me er nog een. En ik zal eerlijk tegen je zijn, toen ik opgroeide en Genesis 19 en dat soort dingen las, was dat een uitdaging in mijn geloof. Dit is echt gebeurd en moeten wij dit begrijpen?"

Zijn scepsis bleef stevig op zijn plaats tot hij ongeveer 15 jaar geleden een conferentie van de Society of Biblical Literature in San Francisco bijwoonde en onbedoeld in een presentatie terechtkwam van Stephen Collins, decaan van het College of Archaeology and Biblical History aan de Trinity Southwest University, over zijn onderzoek naar de Tall el-Hammam site.

"Ik begon te luisteren, en terwijl ik naar deze presentatie luisterde, ongeveer 45 minuten lang, tegen het einde, begon ik me te realiseren, 'Oh mijn hemel, deze mensen die dit presenteren denken dat ze de bijbelse steden Sodom en Gomorra hebben gevonden'. Dat is wat ze zeggen op een hele omslachtige, hele subtiele manier."

Bergsma vroeg de onderzoekers of ze bewijs hadden gevonden van een veldslag die de gevonden verwoesting zou verklaren. Ze antwoordden dat ze geen bewijs hadden gevonden van een door mensen veroorzaakte ramp.

"Dus ik ben nieuwsgierig: wat heeft die twee steden verwoest waarvan jullie denken dat het Sodom en Gomorra zijn?" zei Begsma. "En dus begint de onderzoeker heel verlegen te worden als ik deze vraag stel, hij zegt: Nou, daar wil ik eigenlijk niet op ingaan. Maar het enige wat ik wil zeggen terwijl we deze sessie opnemen is dat het een hittegebeurtenis was."

Collins liet een stuk geglazuurd aardewerk van de vindplaats zien. Terwijl het aardewerk zelf typisch was voor de Bronstijd, werd het glazuren ongeveer duizend jaar later uitgevonden.

"Die glaslaag die je krijgt als je een atoombom laat ontploffen in de woestijn, smelt het glas en krijg je een soort kristalvorming die Trinity wordt genoemd," zei Bergsma. "Dus dit aardewerk werd verhoogd tot meer dan 4000 graden Fahrenheit, voor een kort moment."

"Nou, om een lang verhaal kort te maken, ze hebben massaal bewijs gevonden dat een enorme hitte-uitbarsting uit de lucht op ongeveer 25 graden boven de horizon deze tweelingsteden aan de Jordaanse kant van de rivier net ten noorden van de Dode Zee heeft verbrand. En ze hebben de artefacten om het te bewijzen."

"Vanuit een natuurlijke materiële verklaring lijkt dit op een meteorietuitbarsting."

Vanuit een theologisch perspectief merkt Bergsma op dat de vernietiging van Sodom en Gomorra een sleutelrol speelt in de Bijbel.

"Dit is in het culturele geheugen blijven hangen omdat dit voor ons een grote wereldhistorische traumatische gebeurtenis is zoals de Twin Towers die instortten," zei Bergsma. "Dit was een grote ramp waarbij deze twee steden volledig werden weggevaagd door een hitte-uitbarsting uit de hemel, als het ware door de hand van God. Maar geen enkele historische bron vermeldt dit, ook al waren Sodom en Gomorra aantoonbaar de twee machtigste steden in die hele regio."

Dit besef dat de wetenschap een fantastische Bijbelse gebeurtenis objectief had bevestigd door middel van gegevensanalyse was een cruciaal moment voor de katholieke theoloog.

"Dat veranderde echt mijn kijk op de kaart van het Oude Testament, omdat het me erop wees dat dingen die zo bizar klonken om geschiedenis te zijn, dat zelfs ik als gelovige werd getest en in de verleiding kwam om ze te verwerpen, plotseling een historische gebeurtenis bleken te zijn."

Het onderzoek van Collins is werkelijk fascinerend. Vandaag de dag is de regio zeer droog en de grond zout, waardoor landbouw niet langer mogelijk is. De locatie grenst aan de Dode Zee, die een zoutgehalte heeft van 34 procent. Deze unieke eigenschap bedekt de rotsen aan de kust met dikke lagen zout. Dit komt overeen met het Bijbelse verhaal over de vrouw van Lot die in een zoutpilaar verandert.

Maar een van de kenmerken van Sodom die in de Bijbel wordt genoemd, is de ongelooflijke rijkdom van het gebied. Lot, de neef van Abraham die aan Sodom ontsnapte toen het werd verwoest, koos de Jordaanvallei vanwege deze bijzondere eigenschap (Genesis 13:10).

Het onderzoek op de vindplaats in Jordanië, ongeveer 14 kilometer ten noordoosten van de Dode Zee, werd in 2015 afgerond na tien jaar graven. De stad, met haar massieve muren, paleizen, administratieve gebouwen en omliggende landbouwgebied, bloeide en domineerde de regio gedurende 3000 jaar. De 15 vierkante mijl grote cirkelvormige Middle Ghor was een vruchtbare vlakte die minstens 2500 honderd jaar lang ononderbroken bewoond was. De stad werd vijf tot tien keer groter dan de andere steden uit de Bronstijd in de hele regio. Gebaseerd op bewijsmateriaal dat op de vindplaats werd gevonden, werd ergens tussen 2000-1540 v. Chr. het hele gebied plotseling voor meer dan 700 jaar onbewoond. Maar het archeologische team vond geen bewijs voor de reden achter deze plotselinge en langdurige verlatenheid.

Volgens de onderzoekers zou een enorme explosie boven de stad, zoals veroorzaakt door een enorme meteoor, al het bewijs verklaren. Het bewijs suggereert een luchtexplosie. Onderzoekers werden geconfronteerd met een 5 meter dikke laag houtskool, as en gesmolten bakstenen en aardewerk op de vindplaats die onderzoekers de vernietigingslaag noemden. Het bewijs van intense hitte sloot een oorlog of aardbeving uit. Ze stelden vast dat de bakstenen smolten bij een temperatuur van 2700 Fahrenheit, heter dan een vulkaan. Het bewijs van intense hitte sloot een oorlog of aardbeving uit als oorzaak van de vernietiging.

Het onderzoek concludeerde dat ongeveer 3600 jaar geleden een ijzige ruimterots van 50 meter doorsnee de atmosfeer binnenkwam met een snelheid van 38.000 km per uur. Bij gebrek aan een krater die wijst op een inslag, concludeerden de onderzoekers dat de asteroïde die de atmosfeer binnendrong resulteerde in een enorme vuurbal die ongeveer 2,5 mijl boven de grond explodeerde. De resulterende explosie was ongeveer 1000 keer krachtiger dan de atoombom van Hiroshima en verwoestte de regio.

De gebeurtenis verwoestte de stad, die al sinds ongeveer 4.300 v. Chr. bewoond was. De luchttemperatuur in de hele regio steeg tot boven de 3600 graden Fahrenheit, waardoor kleding en hout onmiddellijk in vlammen opgingen. Modderstenen en aardewerk begonnen te smelten, iets wat zelfs vulkanen niet doen. Vrijwel onmiddellijk stond de hele stad in brand. De verbranding werd gevolgd door een enorme schokgolf met een snelheid van ongeveer 740 km/u. De bovenste 40 meter van een vier verdiepingen tellend paleis werden afgerukt en in een nabijgelegen vallei geblazen. Alle 8.000 inwoners van de stad kwamen hierbij om het leven.

De storm trok 14 mijl door de vallei, gooide de muren van de stad Jericho omver en brandde de stad tot de grond toe af.

De verwoestende effecten van de asteroïde waren zo intens dat hij geschokt kwarts achterliet, fijn gebroken zandkorrels die zich vormen bij een druk van 725.000 pond per vierkante inch. De vernietigingslaag bevatte ook microscopische diamantoïden die door de hoge druk en temperatuur van de vuurbal uit het hout en de planten waren getransformeerd. Kleine bolletjes verdampt ijzer en zand vormden zich bij ongeveer 2.900 Fahrenheit.

Omdat dit bewijs duidt op temperaturen die hoger zijn dan door de mens veroorzaakte bronnen of vulkanische activiteit, concludeerden de onderzoekers dat de enige natuurlijke bron die de vernietiging kon verklaren een kosmische inslag was.

Op het moment van de ramp woonden er ongeveer 50.000 mensen in het gebied van de Jordaanvallei. Het hele gebied, dat vruchtbaar en dichtbevolkt was geweest en waar continu bloeiende beschavingen hadden bestaan gedurende tenminste 3000 jaar voor de catastrofe, werd na de inslag van de asteroïde voor de volgende 600 jaar verlaten. 120 regionale nederzettingen binnen een straal van 25 kilometer overleefden de inslag maar werden verlaten. Het rapport gaf geen sluitend antwoord op die vraag, maar de onderzoekers theoretiseerden dat de explosie mogelijk giftige hoeveelheden zout water uit de Dode Zee over de vallei heeft verspreid. Omdat de vallei in een dorre streek ligt, zou het enkele eeuwen duren voordat de minimale regenval genoeg van de zoutafzettingen wegspoelde om de landbouw weer op gang te brengen.

Radiokoolstofdatering dateert de vernietiging op minder dan 50 jaar van 1650 voor Christus.

Aanwijzingen voor dit mysterie kunnen ook worden gevonden in het Bijbelverhaal. De vernietiging van Sodom wordt beschreven als een regen van brandende zwavel, of, in andere vertalingen, vuur en zwavel (Genesis 19:24). Op de plek van Tall werd een laag as ontdekt en de overblijfselen van een paleis zijn rood gekleurd van de verbranding. Bovendien vertonen aardewerkscherven tekenen van blootstelling aan extreem hoge temperaturen. Normaal gesproken is het bewijs van brand op dergelijke plaatsen het resultaat van een militaire actie, maar een militaire verovering wordt meestal gevolgd door een bezetting en het zou zeker geen verklaring zijn voor 700 jaar verlatenheid.

Bron: Catholic theologian acknowledges archaeologists found Biblical Sodom - Israel365 News