HET ZWIJGEN OPLEGGEN AAN DE OVERBLIJFSEL KERK

24 juli 2023 door Jonathan Brentner

Jan Markell heeft de term 'overblijfselkerk' populair gemaakt. Deze verwijst naar de hedendaagse minderheid van heiligen die gelooft in de Opname vóór de Verdrukking, een letterlijke zevenjarige verdrukking en de duizendjarige heerschappij van Jezus over de aarde vóór de eeuwige staat.

Zoals velen van jullie kunnen bevestigen, zijn degenen onder ons in deze groep rechteloos of verstoten door kerken die beweren te geloven in de inspiratie en de onfeilbaarheid van de Schrift. De leiders ervan spotten vaak met ons geloof en verbieden elke leer die tegen hun verbondstheologie ingaat, die beweert dat de kerk nu Gods koninkrijk op aarde is en die het millennium aanduidt als ofwel het kerkelijk tijdperk ofwel de eeuwige staat.

Hoe zijn we zover gekomen? Waarom worden wij als verschoppelingen beschouwd in kerken die beweren de Bijbel te geloven en in veel gevallen trouw de reddende boodschap van het kruis verkondigen?

Ik denk dat we enkele antwoorden op deze vragen kunnen vinden in 3 Johannes, in een weinig bekende voorganger genaamd Diotrophes die veel kerkleiders vandaag de dag personifieert, vooral degenen die ondergedompeld zijn in de eerder genoemde verbondstheologie.

Toen ik het hoofdstuk over Diotrophes schreef voor mijn boek Cancel This!, realiseerde ik me nog niet hoe dicht zijn gedrag aanleunt bij de pastors en ouderlingenraden van vandaag, die effectief de stemmen het zwijgen opleggen van degenen onder ons die verlangen naar de verschijning van Jezus.

WIE IS DIOTROPHES?

Hoewel maar weinig gelovigen de naam herkennen, geeft het gedrag van Diotrophes ons een overvloed aan inzichten in degenen die over het lichaam van Christus heersen in plaats van degenen te dienen die de Heer onder hun hoede plaatst.

Dit is wat we weten over Diotrophes uit 3 Johannes 9-10:

• Hij weigerde de apostolische autoriteit van Johannes, wat onder andere zijn arrogantie benadrukte.


• Hij schonk geen aandacht aan de brief die Johannes hem schreef over gastvrijheid.


• Hij sprak "kwaadaardige woorden" tegen de apostel Johannes.


• Hij weigerde toe te staan dat mensen in zijn kerk gastvrijheid toonden aan reizende gelovigen, vaak rondtrekkend die aan het eind van de eerste eeuw na Christus naar de kerken reisden.


• Zonder onderdak hadden de reizende predikers geen gelegenheid om met de gelovigen in zijn kerk te spreken.


• Hij excommuniceerde degenen die hun huizen openstelden voor deze reizigers, waardoor ze geen kerkelijk thuis meer hadden.

Waarom had hij zo'n minachtende kijk op Johannes? We weten dat de apostel in die tijd ongeveer negentig jaar oud was, wat velen doet vermoeden dat de veel jongere Diotrophes dacht dat hij veel beter wist hoe hij de zaken in zijn kerk moest leiden dan de oude apostel.

Diotrophes wilde niet dat iemand zich bemoeide met de manier waarop hij zijn kerk leidde, zelfs niet als dat een van de door de Heer uitgekozen apostelen was of een rondtrekkende prediker die naar zijn stad trok.

WANNEER HET LEIDEN DOOR EEN OUDERLING BETEKENT REGEREN IN PLAATS VAN DIENEN

Hoewel ik het ermee eens ben dat een ouderling-vorm van kerkleiderschap bijbels verantwoord is, heb ik gemerkt dat wanneer de pastorale staf en het bestuur de kerk als een koninkrijk beschouwen, zij zichzelf vaak zien als heersers in plaats van herders. Begrijp alsjeblieft dat herders leiden, ze heersen nooit.

Het resultaat van zo'n overheersend leiderschap is dat de mensen in de stoelen niets te zeggen hebben over het personeel van de kerk; de oudsten nemen alle beslissingen over de missie en het reilen en zeilen van de kerk. Omdat de staf en de oudsten zelf het laatste woord hebben over wie tot hun selecte groep toetreedt, worden ze een zichzelf voortplantende groep die strikt de bedrijfslijn van de verbondstheologie handhaaft.

Toevoegingen aan de pastorale staf worden aangekondigd aan de kerk en vaak hebben ze een opleiding gevolgd aan een seminarie dat verbondstheologie onderwijst.

Het bestuur van zulke instituten wordt vaak een ingegroeide kliek die alle standpunten uitsluit waar ze het niet mee eens zijn. Deze dictatoriale benadering van kerkleiderschap lijkt misschien oké als al hun overtuigingen Bijbels gezond zijn, maar wat als dat niet zo is? Wat als ze een onbijbelse visie hebben op de Opname en de Verdrukking, zoals degenen die de verbondstheologie aanhangen? Wat als de voorganger gelooft dat iemand zijn of haar redding kan verliezen? In beide gevallen is er geen ruimte voor een afwijkende stem of voor een discussie over wat de Bijbel leert.

Als iemand toevallig grijs haar heeft, is dat des te meer reden voor Diotrophes-achtige voorgangers/oudsten om die persoon af te doen als een onbenul met weinig waarde, net zoals deze ouderling van lang geleden de bejaarde apostel Johannes met veel minachting behandelde. Gebaseerd op de e-mails die ik heb ontvangen, weet ik dat velen van jullie in de overblijfselengemeenschap een dergelijk gebrek aan respect hebben ervaren.

EEN VOORBEELD

Hier is een voorbeeld van hoe een verbondsvoorganger de stemmen van de overblijfkerk zou kunnen dempen. Een door ouderlingen geleide kerk stemt om iemand tot voorganger te benoemen; laten we zeggen dat hij beweert premillennial te zijn (iemand die gelooft dat de wederkomst plaatsvindt tussen de zevenjarige verdrukking en de duizendjarige heerschappij van Jezus). Wat op dat moment niet duidelijk is, is dat de kandidaat gelooft dat de eeuwige staat gelijk is aan het millennium, wat betekent dat hij geen letterlijke kijk heeft op Openbaring 20:1-10, of op het grootste deel van het laatste boek van de Bijbel. Hij hangt iets aan dat "verbondspremillennialisme" wordt genoemd, een term die tot ongeveer de laatste vijftig jaar nooit in de kerk heeft bestaan.

Als een verbondstheoloog een gemeente leidt, is hij in staat om de richting van de kerk te veranderen, vooral als hij communicatief zeer vaardig en krachtig is. Hij is in staat om de selectie van ander pastoraal personeel en degenen die zitting hebben in de ouderlingenraad te controleren.

Omdat ze geen diepgaande bijbelse training hebben gehad in zaken als de Opname, de Verdrukking en het Millennium, gaan de meeste leden van de kerk mee in de nieuwe richting. Degenen die de bijbelse basis voor deze zaken wel begrijpen, realiseren zich al snel dat er iets mis is met de leer die ze horen.

De voorgangers van kerken die ondergedompeld zijn in de verbondstheologie zijn vaak uitstekende sprekers en godvruchtige mannen die veel mensen naar hun kerken trekken. Velen zien dit aura van succes echter als een bevestiging van hun verbondstheologie en de uitsluiting van andere gezichtspunten.

Helaas horen de leden van zulke plaatsen nooit van de over-the-top vreugde die hen in de eeuwigheid te wachten staat en vinden ze geen troost in het begrijpen hoe de huidige gebeurtenissen van onze tijd passen bij wat de Bijbel zegt over de dagen die voorafgaan aan de zevenjarige Verdrukking.

DE OVEREENKOMSTEN TUSSEN DIOTROPHES EN HEERSZUCHTIGE OUDERLINGENRADEN

Hieronder staat een tabel die de overeenkomsten laat zien tussen Diotrophes en heerszuchtige ouderlingenraden die ondergedompeld zijn in de verbondstheologie of haar uitlopers zoals het preterisme of de dominionistische theologie.

Diotrophes	Heerszuchtige ouderlingen
Negeerde de vermaning van Jezus om niet te "heersen" over degenen die hij onder zijn hoede had.	Volledige zeggenschap hebben over het personeel van de kerk en haar missionaire agenda.
Negeerde de brief van Johannes zonder acht te slaan op de instructies over gastvrijheid.	Het boek Openbaring als irrelevant beschouwen voor de heiligen van vandaag.
Nam arrogant aan dat hij beter wist hoe hij een kerk moest leiden dan de veel oudere apostel Johannes.	Veronderstellen dat ze een superieur geloof hebben dan de doorgewinterde heiligen in hun kerken die praten over de verschijning van Jezus.
Weigeren de apostolische autoriteit van Johannes over zijn kerk te erkennen.	Ondanks wat ze beweren, kennen ze de autoriteit van Gods Woord niet, zoals blijkt uit hun verwerping van de bedoeling van de auteur door de woorden van profetische teksten te vergeestelijken.
Excommuniceerde degenen die zijn richtlijn over gastvrijheid niet opvolgden.	Ze sluiten degenen uit die geloven in Jezus' aanstaande verschijning en toekomstige duizendjarige heerschappij over de naties; ze zetten hen effectief buiten de kerk.
Negeerden Jezus' bevel om niet te "heersen over" degenen die hij onder zijn hoede had.	Hun dominante leiderschapsstijl is precies het tegenovergestelde van Jezus' gebod aan zijn volgelingen om niet te "heersen" over degenen die zij onder hun hoede hebben.
Johannes bekritiseert zijn theologie niet in 3Johannes.	Behouden vaak het geloof in de tweederijigheid van de Schrift en gezonde opvattingen over de reddende boodschap van het kruis.
Zonder verblijfplaats waren de rondtrekkende leraren niet in staat om les te geven in zijn kerk.	Weigeren elk onderwijs dat niet strookt met hun geloof dat de kerk Gods fysieke koninkrijk op aarde is. De enige stem die is toegestaan is die van de verbondstheologie.

Een belangrijke reden waarom veel "overblijfselgelovigen" vandaag de dag geen kerkelijk thuis hebben, is dat het personeel en de oudsten van de kerk waar ze naar toe gaan, of ooit naar toe gingen, het voorbeeld van Diotrophes volgen. Zij "heersen" over de mensen als koningen die over kleine koninkrijken heersen. De leden hebben geen enkele inspraak in het personeel, de richting van de kerk of haar missionaire agenda.

HERDERS LEIDEN; ZE "HEERSEN" NOOIT OVER DE SCHAPEN.

Ik ben geen expert op het gebied van kerkleiderschap, maar ik ben me ervan bewust hoe een machtige ouderlingenraad, vooral als die ondergedompeld is in de verbondstheologie, de stemmen van de overgebleven kerk tot zwijgen brengt. De dominante geest is lichtjaren verwijderd van wat de Heer zei over dienend leiderschap.

In Marcus 10:42-45 zei Jezus dit over degenen die Zijn schapen zouden leiden:

"Jullie weten dat zij die als heersers over de heidenen worden beschouwd, over hen heersen en dat hun groten gezag over hen uitoefenen. Maar zo zal het onder u niet zijn. Maar wie onder u groot wil zijn, moet uw dienaar zijn, en wie onder u de eerste wil zijn, moet slaaf van allen zijn. Want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen."

De apostel Petrus begreep wat de Heiland bedoelde met leiderschap. In 1 Petrus 5:1-10 instrueerde hij dat zij die als oudsten dienen het nederige voorbeeld van de Heiland moeten volgen in plaats van te heersen over degenen die zij onder hun hoede hebben. Ik lees deze verzen minstens één keer per week omdat ik de constante herinnering nodig heb dat ik een dienaar ben en dat de Heer alle eer verdient voor alles wat Hij door mij heen bereikt.

Deze dominante stijl van leiderschap uit zich vaak in de manier waarop voorgangers de kwestie van toekomstige dingen in hun preken aan de orde stellen.

Ik vind het meer dan merkwaardig dat in kerken die onze hoop op de spoedige verschijning van Jezus verkondigen, vaak wordt verwezen naar andere gezichtspunten. Als het onderwerp van toekomstige dingen ter sprake komt, erkennen voorgangers op zulke plaatsen vaak het bestaan van andere gezichtspunten. Ze zijn ervan overtuigd dat wat zij geloven overeenkomt met Gods Woord en zijn bereid om te verdedigen wat zij geloven.

In kerken die toegewijd zijn aan de verbondstheologie (of het preterisme of de dominionistische theologie) wordt echter nooit melding gemaakt van andere gezichtspunten, noch wordt er verdedigd wat zij geloven. Het wordt altijd gepresenteerd alsof het een feit is, alsof er geen ander geloof bestaat.

DE KERK IS HET LICHAAM VAN CHRISTUS, GEEN KONINKRIJK

Het Nieuwe Testament is echter duidelijk dat onze erfenis van het koninkrijk in de toekomst ligt en niet in het heden. In 1 Korintiërs 15:47-55 vertelt de apostel Paulus ons dat we het koninkrijk niet kunnen beërven totdat Jezus voor zijn kerk verschijnt en ons onvergankelijke en onomkoopbare lichamen geeft. Zijn woorden kunnen onmogelijk zo worden uitgelegd dat ze iets anders betekenen: we kunnen het koninkrijk van de Heer pas beërven na de gebeurtenis die Paulus in deze verzen beschrijft en die we tegenwoordig de "Opname" van de kerk noemen.

Het feit dat we medeërfgenamen zijn met Christus (Romeinen 8:17) betekent dat we het koninkrijk nog niet bezitten. Is dat niet wat het betekent om erfgenamen te zijn?

Het Nieuwe Testament verwijst nooit naar de kerk als een koninkrijk, niet één keer, maar identificeert haar herhaaldelijk als het "lichaam van Christus". Jezus is het enige hoofd van de kerk; Hij is de enige die regeert.

Het hele punt van de gaven van de Geest is dat we allemaal gelijk zijn onder zijn gezag, zij het met verschillende rollen op basis van onze gaven en plaatsen van dienst.

De woorden van de apostel in Romeinen 12:3-8 beschrijven welsprekend hoe de Heer het lichaam van Christus wil laten functioneren met alle delen die in nederigheid dienen:

Want door de genade die mij gegeven is, zeg ik tot een ieder onder u: denkt niet hoger over zichzelf dan hij zou moeten denken, maar denkt met een nuchter oordeel, ieder naar de maat van het geloof dat God heeft toegekend. Want zoals wij in één lichaam vele leden hebben, en de leden niet allemaal dezelfde functie hebben, zo zijn wij, hoewel velen, één lichaam in Christus, en elk afzonderlijk leden van elkaar. Als we gaven hebben die verschillen naar gelang de genade die ons gegeven is, laten we ze dan gebruiken: als profetie, in verhouding tot ons geloof; als dienst, in ons dienen; degene die onderwijst, in zijn onderwijs; degene die vermaant, in zijn vermaning; degene die bijdraagt, in vrijgevigheid; degene die leidt, met ijver; degene die daden van barmhartigheid verricht, met opgewektheid.

Hoewel je waarschijnlijk een nadruk hoort op geestelijke gaven in kerken die ondergedompeld zijn in de verbondstheologie, bestaat de gelijkheid die Paulus benadrukt in de bovenstaande passage niet. De pastorale staf en de oudsten regeren en als je je gave gebruikt om hun programma's en agenda te bevorderen, is alles goed. Maar wee degene die een standpunt inneemt dat tegen de bedrijfslijn ingaat! Hoe durft die persoon iets in twijfel te trekken wat we in onze kerk doen!

Ik spreek als iemand wiens stem tot zwijgen is gebracht in de kerken waar ik de afgelopen vijf jaar ben geweest, en misschien is mijn standpunt daardoor wat vertroebeld.

Aan de andere kant herken ik de geest van Diotrophes die heerst als voorgangers en/of ouderlingenraden alles dicteren wat er in een kerk gebeurt en regeren in plaats van leiden en dienen. Zoals ik al eerder zei, is er een bijbelse waarde aan een kerk die geleid wordt door een ouderling, maar zeker niet op de dominante manier zoals dat tegenwoordig in veel kerken gebeurt.

En het is zeker geen eer voor de Heer als zulke kerken de heiligen het zwijgen opleggen die de overblijfselkerk van vandaag vormen en waken voor de spoedige verschijning van Jezus.

Heel erg bedankt voor het lezen! Maranatha!

Ik geef een gedetailleerde verdediging van het standpunt van de Preverdrukking in het boek: The Triumph of the Redeemed-An eternal Perspective that Calms Our Fears in Perilous Times. Aan de hand van een overvloed aan citaten toon ik aan dat het geloof in een duizendjarige heerschappij van Jezus de kerk domineerde gedurende haar eerste driehonderd jaar. De historische kijk op het millennium is een letterlijke kijk op Openbaring 20:1-10 die het tussen de Verdrukking en de eeuwige staat plaatst. Er bestaat niet zoiets als een "historisch premillennialisme" dat een letterlijke interpretatie van deze tekst ontkent.

Bron: Silencing the Remnant Church — Jonathan Brentner