POST-IT NOTITIES VAN DE RAND: DE ZALF VAN BIJBELPROFETIE

27 november 2023 door Janathan Brentner

Het leven is hard; je zou zelfs kunnen zeggen dat het soms wreed is.

Ik lees over de kwellingen van het leven in de vele e-mails die op mijn pad komen. Ik weet dat sommige van mijn vrienden en familieleden de volle kracht van de hardheid van het leven hebben gevoeld. De kwellingen en slapeloze nachten uit mijn verleden dienen als levendige herinneringen dat het leven buitengewoon pijnlijk kan zijn.

Maar beloofde Jezus ons geen "overvloedig leven"? Ja, dat deed Hij, maar Hij waarschuwde ook dat we moeilijkheden, of beproeving, zouden hebben in dit leven (Johannes 16:33).

In zijn boek Waking the Dead schreef John Eldredge over de woorden van de Heer in Johannes 10:10 het volgende:

Te midden van de gevechten tegen onze vastberaden vijand moeten we er ook rekening mee houden dat de Heer ons hart aan het testen is en ons voorbereidt op Zijn beoogde doel. In dat verband geeft Eldredge deze woorden die op het eerste gezicht misschien niet geruststellend lijken:

Het verhaal van je leven is het verhaal van de lange en brute aanval op je hart door degene die weet wat je zou kunnen zijn en daar bang voor is.[2]

Jezus heeft me niet alleen veilig door zulke "brute" aanvallen op mijn hart geleid, maar Hij heeft me ook naar een plaats van bediening gebracht die duizenden over de hele wereld bereikt.

Hoe? Wat weerhield me ervan om van de rand af te vallen? Soms vraag ik het mezelf af, maar ik weet wat de Heer gebruikte om me op zulke momenten gezond te houden.

DE ZEKERHEID VAN DE LICHAMELIJKE OPSTANDING VAN JEZUS

Toen de intensiteit van de strijd in het leven me recht in het gezicht sloeg, wilde ik ver, ver wegrennen van de Heer, de kerk, mijn geloof en iedereen die beweerde christen te zijn. Mijn leven was volledig in duigen gevallen en ik gaf God daar de schuld van. Hoe kon Hij toestaan dat mij deze dingen overkwamen? Hoe?

Er was echter iets dat me aan mijn geloof gekluisterd hield, ondanks mijn verlangen om los te breken. Pas later realiseerde ik me wat dat was.

Mijn onwankelbare overtuiging dat Jezus lichamelijk was opgestaan uit de dood weerhield me ervan om te vluchten. Petrus' woorden in Johannes 6:68 vatten samen waarom ik niet weg kon gaan: "Heer, naar wie zullen wij gaan? U hebt de woorden van het eeuwige leven" (Johannes 6:68). Ik kon nergens anders heen. Tijdens mijn tijd als jonge pastor plantte de Heer de zekerheid van Zijn opstanding diep in mijn ziel en dat bevestigde mijn geloof in de donkerste tijden.

Als de stormen woeden en je je afvraagt hoe lang je nog door kunt gaan, bedenk dan dat Jezus uit Zijn graf is gelopen. Het bewijs is overweldigend. Het is een historisch feit dat Zijn graf leeg was en alle pogingen om dit los van Zijn lichamelijke opstanding te verklaren schieten tekort.

Als je het gevoel hebt dat je leven in een vrije val is, laat het dan niet voorbijgaan aan het fundament van Jezus' opstanding en hoe dat alles bevestigt wat je in Gods Woord leest.

DE WOORDEN VAN DE SCHRIFT

Stel je voor dat je achterop een motor zit die met 120 km/u over de snelweg rijdt. Misschien is het voor sommigen een herinnering. Op zulke momenten houd je je stevig vast aan de bestuurder alsof je leven ervan afhangt, en dat is waarschijnlijk ook zo.

Zo stevig moeten we de woorden van de Schrift vasthouden in de onheilspellende tijden die op ons pad komen.

Het was een langzaam besef voor mij. Ik herinner me dat ik enkele weken lang elke ochtend Psalm 27 las en later die Psalm en enkele andere verzen uit mijn hoofd leerde die midden in mijn pijn tot mijn hart spraken.

Ik schreef ook verschillende verzen uit deze Psalm en andere verzen op post-it briefjes en legde ze voor me op mijn werkplek. De Heilige Geest gebruikte deze constante herinneringen aan Gods Woord om mijn hart steeds weer te bemoedigen.

Omdat de Bijbel Gods Woord is, kunnen we ons tijdens de hevigste stormen stevig vasthouden aan de woorden op de bladzijden. Als je je in het heetst van de strijd bevindt, verdiep je dan in de Schrift en grijp de beloften ervan aan. En als het nodig is, schrijf ze dan op post-it briefjes als voortdurende geheugensteuntjes.

GODS GROTE LIEFDE VOOR ZIJN KINDEREN

Een van mijn grootste fouten tijdens mijn voorbije beproevingstijd was dat ik Gods grote liefde voor mij als Zijn geliefde kind niet ter harte nam.

In mijn boek The Triumph of the Redeemed (De triomf van de verlosten) deel ik enkele omstandigheden achter mijn lange nacht van wenen toen ik met mijn rug tegen de buitenmuur zat van de kerk die ik ooit leidde. Op dat moment voelde het alsof de Heer mijlenver weg was.

Nu weet ik dat dat niet zo was. Hij was er altijd, elk moment.

Ik denk elke keer aan die avond als ik het lied Never Once van Matt Redman zing of hoor. De tekst: "Never once did we ever walk alone. Never once did You leave us on our own." Jezus zag al die tranen en voelde de pijn in mij, maar Hij wist dat deze ellende me voorbereidde op een groter doel en dat ik Hem op een dag zou bedanken voor al het verdriet uit mijn verleden. En dat doe ik.

Als ik terug in de tijd zou gaan en nog een post-it briefje op mijn oude werkplek zou plakken, zou ik deze woorden in grote vette letters schrijven: "GOD HOUDT VAN MIJ!".

Later schreef ik dit in mijn dagboek: "Ondanks de afwijzing die ik voel, geloof ik nog steeds dat de God van het universum van me houdt." Tegen die tijd had ik geleerd wat Zijn grote zorg voor mij betekende.

In zijn boek Morning & Evening Devotions citeerde David Jeremiah A.W. Tozer met woorden die spreken over de soevereine waakzaamheid van de Heer over onze wegen:

"Voor het kind van God bestaat er niet zoiets als een ongeluk. . . . Ongelukken kunnen hem inderdaad lijken te overkomen en ongeluk kan zijn weg versperren; maar deze kwaden zijn slechts schijn en lijken slechts kwaad omdat we het geheime schrift van Gods verborgen voorzienigheid niet kunnen lezen."

Het "script" van de Heer houdt ook rekening met onze mislukkingen.

DE ZALF VAN BIJBELPROFETIE

Als jonge voorganger preekte ik graag over Bijbelprofetie. Ik besteedde verschillende avonddiensten aan het boek Daniël en natuurlijk werd 1 Tessalonicenzen grondig behandeld tijdens de zondagochtenddiensten.

Maar er was een probleem: ik hechtte nog steeds meer waarde aan mijn aardse aspiraties dan aan mijn eeuwige verwachtingen.

Te midden van de moeilijke omstandigheden waren de naderende verschijning van Jezus en mijn heerschappij met Hem tijdens het millennium nooit in mijn bewuste gedachten. Ja, de pijn had nog steeds hevig en langdurig kunnen zijn.

Terugkijkend vraag ik me af wat er anders zou zijn geweest als ik, naast het erkennen van de grote liefde van de Heer voor mij, tijd had besteed aan het mediteren over de vreugde die mij te wachten stond zodra Jezus zou komen om mij mee naar de hemel te nemen.

In dat geval had ik een post-it nodig gehad met de woorden uit 2 Korintiërs 4:17-18 erop:

Want deze lichte, kortstondige verdrukking bereidt ons voor op een eeuwig gewicht van heerlijkheid dat alle vergelijking te boven gaat, omdat we niet kijken naar de dingen die gezien worden, maar naar de dingen die ongezien zijn. Want de dingen die gezien worden zijn vergankelijk, maar de dingen die niet gezien worden zijn eeuwig.

Door mijn ervaringen uit het verleden ben ik nog meer gepassioneerd geworden over het overbrengen van de vreugdevolle hoop die wij als gelovigen hebben. Ze geven brandstof aan het vuur dat in mij brandt om gelovigen te beschermen tegen leerstellingen die ontkennen wat de Bijbel ons belooft met betrekking tot de Opname, de zevenjarige verdrukking en de duizendjarige heerschappij van Jezus over de naties, gezeten op de troon van David.

De troost en hoop van deze toekomstige beloften brachten mij uiteindelijk zoete verlichting. Ze zullen zeker hetzelfde doen voor andere heiligen.

Bijbelprofetie werkt als een zalf voor de wonden die we in dit leven oplopen. Hoe kan ik niet gepassioneerd zijn over het delen van de troost die onze gezegende hoop brengt temidden van de pijn die anderen ons aandoen?

Hoe is het mogelijk dat voorgangers zwijgen over deze kostbare troostende waarheden die gelovigen zo wanhopig nodig hebben in de gevaarlijke tijden waarin we leven? Hoe? Begrijpen ze niet hoe onze hoop als een zalf werkt?

LEREN VERTROUWEN OP GODS PERSOON IN PLAATS VAN OP GODDELIJK GEDRAG

Toen de Heer in mijn leven werkte, leerde ik hoe belangrijk het is om te vertrouwen op Gods persoon, Zijn karakter, in plaats van op goddelijk gedrag of goede werken. Toen tegenspoed voor het eerst toesloeg, was een van de eerste vragen in mij deze: Hoe kon God toestaan dat mij zulke dingen overkwamen na al mijn inspanningen om Hem te dienen?

Ja, zulke gedachten spraken over mijn geestelijke onvolwassenheid in die tijd.

Jaren later leidde ik een Bijbelstudie over Bijbelse personages die hun leven verpestten. Toen ik me op koning Saul concentreerde, realiseerde ik me dat een van zijn grootste mislukkingen ook een tekortkoming van mij was. Hij vertrouwde meer op het offer dan op God zelf. (1 Samuël 13)

Ik begrijp de relatie tussen Gods soevereiniteit en de vele fouten die ik in mijn verleden heb gemaakt niet helemaal, maar op de een of andere manier heeft God ze gebruikt, samen met mijn opleiding en andere ervaringen, om me voor te bereiden op de bediening die ik nu heb.

Afgezien van mijn gebrokenheid en de spectaculaire bevrijding van de Heer, ondanks mezelf, zou ik geen schrijfbediening hebben of de auteur zijn van twee gepubliceerde boeken met nog een onderweg.

Als ik terugkijk, zou ik het niet anders willen. Ik vertrouw op Gods bedoelingen bij alles waar Hij me doorheen heeft geleid.

Het post-it briefje dat op mijn hart is geschreven is dit: "God is goed; Hij is altijd goed."

Ja, Hij laat omstandigheden in ons leven toe. Toch kunnen we er zeker van zijn dat Hij van ons houdt en ons voorbereidt op een groter doel, zowel in dit leven als in de tijd dat we met Hem regeren tijdens het Millennium.

De Heer zal Zijn beloften aan ons nakomen; Hij zal ons thuisbrengen in heerlijkheid en met opgestane lichamen zoals die van de Zijnen (1 Korintiërs 15:47-55; Filippenzen 3:20-21).

In de hemel zullen we vreugden en wonderen ervaren die veel verder gaan dan we ons nu kunnen voorstellen. Onze reis als gelovigen eindigt in het paradijs. We hebben een hoop die echt buiten deze wereld is.

Maranatha! Kom snel, Heer Jezus!

---

[1] John Eldredge, Waking the Dead (Nashville, Thomas Nelson, 2003), p. 13.

[2] Ibid., p. 34.

Bron: Post-It Notes from The Edge: The Salve of Bible Prophecy — Jonathan Brentner