Het plan van de Ayatollah voor Israël en Palestina

door Amir Taheri - 8 oktober 2023

• Het boek is goedgekeurd door het kantoor van Khamenei en is daarmee het meest gezaghebbende document met betrekking tot zijn standpunt over de kwestie.


• Khamenei maakt zijn standpunt vanaf het begin duidelijk: Israël heeft geen bestaansrecht als staat. Hij beweert dat zijn strategie voor de vernietiging van Israël niet gebaseerd is op antisemitisme, dat hij beschrijft als een Europees fenomeen. Zijn standpunt is gebaseerd op "gevestigde islamitische principes".


• Volgens Khamenei is Israël, dat hij als "vijand" en "opponent" bestempelt, om drie redenen een speciaal geval. De eerste is dat het een trouwe "bondgenoot van de Amerikaanse Grote Satan" is en een sleutelelement in zijn "kwaadaardige plan" om "het hart van de Ummah" te domineren.


• Khamenei beschrijft Israël als "een kankergezwel" waarvan de eliminatie zou betekenen dat "de hegemonie en bedreigingen van het Westen in diskrediet zullen worden gebracht" in het Midden-Oosten. In plaats daarvan, pocht hij, "zal de hegemonie van Iran worden bevorderd."


• Khamenei's tranen om "het lijden van Palestijnse moslims" zijn ook niet overtuigend. Om te beginnen zijn niet alle Palestijnen moslims. En als het alleen moslimlijders waren die sympathie verdienden, waarom slaat hij zich dan niet op de borst over de Birmese Rohingya en de Tsjetsjenen die door Vladimir Poetin zijn afgeslacht en geketend, om nog maar te zwijgen van de moslims die dagelijks over de hele wereld door medemoslims worden gedood?


• In de begindagen van zijn missie speelde de Profeet Mohammed met het idee om Jeruzalem het centrale punt van gebeden voor de Islam te maken. Hij liet dit idee al snel varen en koos voor zijn geboortestad Mekka. Om die reden verwijzen sommige klassieke moslimschrijvers naar Jeruzalem als "de afgedankte", zoals een eerste vrouw die wordt vervangen door een nieuwe favoriet. In de 11e eeuw beval de sjiitische Fatimidische Kalief Al-Hakim zelfs de vernietiging van Jeruzalem.


• Er circuleren tientallen kaarten in de moslimwereld waarop de omvang van de moslimgebieden staat die aan de ongelovigen verloren zijn gegaan en die teruggewonnen moeten worden. Deze omvatten grote delen van Rusland en Europa, bijna een derde van China, heel India en delen van de Filippijnen en Thailand.

Oorspronkelijk gepubliceerd op 31 juli 2015.

"De vlaggendrager van de Jihad om Jeruzalem te bevrijden."

Zo identificeert de flaptekst van "Palestina," een nieuw boek dat vorige week in Teheran werd gepubliceerd door Islamic Revolution Editions, de auteur.

De auteur is "Groot Ayatollah Seyyed Ali Husseini Khamenei," de "Opperste Leider" van de Islamitische Republiek in Iran, een man wiens fatwa door de Amerikaanse president Barack Obama is erkend als zijnde van kracht.

Het 416 pagina's tellende boek, uitgegeven door Saeed Solh-Mirzai, is goedgekeurd door het kantoor van Khamenei en is daarmee het meest gezaghebbende document over zijn standpunt in deze kwestie.

Khamenei maakt zijn standpunt vanaf het begin duidelijk: Israël heeft geen bestaansrecht als staat.

Hij gebruikt drie woorden. Het ene is "nabudi", wat "vernietiging" betekent. De andere is "imha" wat "vervagen" betekent, en tot slot is er "zaval" wat "uitwissen" betekent.

Khamenei beweert dat zijn strategie voor de vernietiging van Israël niet gebaseerd is op antisemitisme, dat hij beschrijft als een Europees fenomeen.

Zijn standpunt is gebaseerd op "gevestigde islamitische principes", beweert hij.

Eén daarvan is dat een land dat onder moslimheerschappij valt, zelfs kortstondig, nooit meer kan worden afgestaan aan niet-moslims. Waar het in de islam om gaat is de controle over de regering van een land, zelfs als de meerderheid van de inwoners niet-moslim is. Khomeinisten staan niet alleen in deze overtuiging.

Er circuleren tientallen kaarten in de moslimwereld waarop de omvang van de moslimgebieden staat die aan de ongelovigen verloren zijn gegaan en die teruggewonnen moeten worden. Deze omvatten grote delen van Rusland en Europa, bijna een derde van China, heel India en delen van de Filippijnen en Thailand.

Maar volgens Khamenei is Israël, dat hij bestempelt als "adou" en "doshman", wat "vijand" en "foe" betekent, een speciaal geval om drie redenen. De eerste is dat het een trouwe "bondgenoot van de Amerikaanse Grote Satan" is en een sleutelelement in zijn "kwaadaardige plan" om "het hart van de Ummah" te domineren.

De tweede reden is dat Israël bij een aantal gelegenheden oorlog heeft gevoerd tegen moslims en zo een "vijandige ongelovige" ("kaffir al-harbi") is geworden.

Tenslotte is Israël een speciaal geval omdat het Jeruzalem bezet, dat Khamenei beschrijft als "de derde Heilige Stad van de Islam". Hij laat doorschemeren dat een van zijn "meest gekoesterde wensen" is om op een dag in Jeruzalem te bidden.

Khamenei benadrukt dat hij geen "klassieke oorlogen" aanbeveelt om Israël van de kaart te vegen. Noch wil hij "de Joden afslachten". Wat hij aanbeveelt is een lange periode van oorlogvoering met lage intensiteit, ontworpen om het leven voor een meerderheid van de Israëlische Joden onaangenaam, zo niet onmogelijk te maken, zodat ze het land verlaten.

Zijn berekening is gebaseerd op de veronderstelling dat grote aantallen Israëli's een dubbele nationaliteit hebben en emigratie naar de Verenigde Staten of Europa zouden verkiezen boven dagelijkse doodsdreigingen.

Khamenei verwijst niet naar het nucleaire programma van Iran. Maar de ondertekst is dat een nucleair bewapend Iran Israël wel twee keer zou laten nadenken voordat het zou proberen om Khamenei's strategie tegen te gaan door militaire actie te ondernemen tegen de Islamitische Republiek.

In Khamenei's analyse zouden Westerse mogendheden, met name de VS, die de Joodse staat decennialang hebben gesteund, kunnen besluiten dat de kosten om in Israël te blijven hoger zijn dan de mogelijke voordelen, zodra de kosten voor veel Joden te hoog zijn geworden.

Dankzij president Obama hebben de VS zich al gedistantieerd van Israël in een mate die tien jaar geleden nog ondenkbaar was.

Khamenei rekent op wat hij ziet als "Israëlmoeheid". De internationale gemeenschap zou op zoek gaan naar wat hij noemt "een praktisch en logisch mechanisme" om het oude conflict te beëindigen.

Khamenei's "praktische en logische mechanisme" sluit de tweestatenformule in welke vorm dan ook uit.

"De oplossing is een één-statenformule," verklaart hij. Die staat, die Palestina zou heten, zou onder moslimbestuur staan maar niet-moslims, inclusief sommige Israëlische Joden die kunnen bewijzen dat ze "echte wortels" in de regio hebben, zouden mogen blijven als "beschermde minderheden".

Volgens Khamenei's plan zouden Israël en de Westelijke Jordaanoever en Gaza opnieuw onder het mandaat van de Verenigde Naties vallen voor een korte periode waarin een referendum zou worden gehouden om de nieuwe staat Palestina te creëren.

Alle Palestijnen en hun nakomelingen, waar ze zich ook bevinden, zouden mogen stemmen, terwijl Joden "die van andere plaatsen zijn gekomen" zouden worden uitgesloten.

Khamenei noemt geen cijfers van mogelijke stemmers in zijn droomreferendum. Maar studies van het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Teheran suggereren dat minstens acht miljoen Palestijnen over de hele wereld zouden kunnen stemmen, tegenover 2,2 miljoen Joden die "aanvaardbaar" zouden zijn als toekomstige tweederangsburgers van het nieuwe Palestina. De "Opperste Leider" is dus zeker van de resultaten van zijn voorgestelde referendum.

Hij maakt niet duidelijk of het Koninkrijk Jordanië, dat zich in 80 procent van historisch Palestina bevindt, zou worden opgenomen in zijn één-staat-plan. Maar een meerderheid van de Jordaniërs, die van Palestijnse afkomst zijn, zouden kunnen stemmen in het referendum en logischerwijs burgers worden van het nieuwe Palestina.

Khamenei schept op over het succes van zijn plannen om Israëli's het leven onmogelijk te maken door terreuraanslagen vanuit Libanon en Gaza. Zijn nieuwste plan is om "strijders" te rekruteren op de Westelijke Jordaanoever om Hezbollah-achtige eenheden op te richten.

"We hebben ingegrepen in anti-Israël zaken en het bracht overwinning in de 33-daagse oorlog van Hezbollah tegen Israël in 2006 en in de 22-daagse oorlog tussen Hamas en Israël in de Gazastrook," schept hij op.

Khamenei beschrijft Israël als "een kankergezwel" waarvan de eliminatie zou betekenen dat "de hegemonie en dreigementen van het Westen in diskrediet zullen worden gebracht" in het Midden-Oosten. In plaats daarvan, pocht hij, "zal de hegemonie van Iran worden bevorderd."

Khamenei's boek gaat ook over de Holocaust, die hij beschouwt als "een propagandatruc" of een betwiste bewering. "Als er zoiets was," schrijft hij, "weten we niet waarom het gebeurde en hoe."

Khamenei heeft sinds de jaren 1990 contact gehad met professionele holocaustontkenners. In 2000 nodigde hij de Zwitserse Holocaustontkenner Jürgen Graf uit in Teheran en ontving hij hem in privégesprekken. De Franse holocaustontkenner Roger Garaudy, een stalinist die zich bekeerde tot de islam, werd in Teheran ook onthaald als "Europa's grootste levende filosoof".

Het was met de steun van Khamenei dat voormalig president Mahmoud Ahmadinejad een "Holocaust-onderzoekscentrum" oprichtte onder leiding van Muhammad-Ali Ramin, een Iraanse functionaris met banden met Duitse neonazi's die ook jaarlijkse "Einde van Israël"-seminaries organiseerde.

Ondanks pogingen om zijn haat tegen Israël te verhullen in islamitische termen, maakt het boek duidelijk dat Khamenei meer beïnvloed is door het Westerse antisemitisme dan door de geruite relaties van de klassieke islam met Joden.

Zijn argument over gebieden die "onherroepelijk islamitisch" worden, gaat niet op, alleen al vanwege de inconsistentie ervan. Hij heeft niets te zeggen over grote stukken voormalig islamitisch grondgebied, waaronder enkele die duizenden jaren tot Iran behoorden, die nu onder Russische heerschappij staan.

Hij is ook niet bereid om een Jihad te beginnen om de Chinezen uit Xinjiang te verdrijven, een moslim khanate tot het einde van de jaren 1940.

Israël, dat qua grondgebied goed is voor één procent van Saoedi-Arabië, is een heel kleine vis.

Khamenei's tranen om "het lijden van Palestijnse moslims" zijn ook niet overtuigend. Om te beginnen zijn niet alle Palestijnen moslims. En als het alleen moslimlijders waren die sympathie verdienden, waarom slaat de "Opperste Leider" zich dan niet op de borst over de Birmese Rohingya en de Tsjetsjenen die door Vladimir Poetin zijn afgeslacht en geketend, om nog maar te zwijgen van de moslims die dagelijks over de hele wereld door medemoslims worden gedood?

Op geen enkel moment in deze 416 pagina's noemt Khamenei zelfs maar de noodzaak om rekening te houden met de standpunten van Israëliërs of Palestijnen met betrekking tot zijn wonderrecept. Wat als Palestijnen en Israëli's een tweestatenoplossing zouden willen?

Wat als ze ervoor zouden kiezen om hun problemen op te lossen door middel van onderhandelingen en compromissen in plaats van het "van de kaart vegen"-plan dat hij voorstelt?

Khamenei onthult zijn onwetendheid over islamitische tradities wanneer hij Jeruzalem aanwijst als "onze heilige stad". Als student islamitische theologie zou hij moeten weten dat "heilige stad" en "heilig land" christelijke begrippen zijn die niet thuishoren in de islam.

In de Islam is het bijvoeglijk naamwoord "heilig" alleen voorbehouden aan Allah en kan niet van toepassing zijn op iets of iemand anders. De Koran zelf wordt "al-Majid" (Glorieus) genoemd en is geen heilig boek zoals de Bijbel voor de Christenen.

De "Opperste Leider" zou moeten weten dat Mekka wordt aangeduid als "al-Mukarramah" (de Vrijgevige) en Medina als "al-Munawwarah" (de Verlichte). Zelfs de Shi'itische heiligdomsteden van Irak worden niet als "muqqaddas" (heilig) bestempeld. Najaf wordt aangeduid als "al-Ashraf" (de Meest Edele) en Karbala als "al-Mualla" (de Verhevene).

In de begindagen van zijn missie speelde de Profeet Mohammed met het idee om Jeruzalem tot het centrale gebedspunt van de Islam te maken. Hij liet dit idee al snel varen en koos voor zijn geboortestad Mekka, waar de zwarte kubus (kaabah) al eeuwen voor de islam een magneet voor pelgrims was. Om die reden verwijzen sommige klassieke moslimschrijvers naar Jeruzalem als "de afgedankte" (al-yarmiyah), zoals een eerste vrouw die wordt vervangen door een nieuwe favoriet. In de 11e eeuw beval de sjiitische Fatimidische Kalief Al-Hakim zelfs de vernietiging van het "afgedankte" Jeruzalem.

De Israëlisch-Palestijnse kwestie is geen religieuze kwestie. Het is een politiek conflict over grondgebied, grenzen, het delen van waterbronnen en veiligheid. Degenen die, zoals Khamenei, proberen een dosis religieuze vijandschap in deze toch al complexe cocktail te injecteren, verdienen weinig sympathie.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2023 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: The Ayatollah's Plan for Israel and Palestine :: Gatestone Institute