www.wimjongman.nl
Openbaring 14: De sikkel des oordeels en de druiven der gramschap
Door Mark Creech | 31 juli, 2023
Unsplash/Javier Miranda
In het boek 'Meet Yourself in the Psalms' (Ontmoet jezelf in de psalmen) vertelt auteur Warren Wiersbe over een stadje in de vroege ontwikkeling van Amerika waar een paard op hol sloeg en er vandoor ging met een wagen met een jongetje erin. Een jongeman die het kind in gevaar zag, riskeerde zijn leven om het paard te vangen en de wagen te stoppen.
Het kind dat hij redde groeide op tot een wetteloze man en op een dag stond hij voor de rechter om veroordeeld te worden voor een ernstig misdrijf. De vogelvrije herkende de rechter als dezelfde man die vele jaren daarvoor zijn leven in de huifkar had gered. Dus smeekte hij de rechter om genade op basis van die ervaring.
Maar de woorden van de rechter deden zijn smeekbede verstommen: "Jongeman, toen was ik je verlosser, maar vandaag ben ik je rechter en moet ik je veroordelen tot de strop".
Openbaring hoofdstuk 14 waarschuwt dat Jezus op een dag zal terugkeren om tegen hen te zeggen die opstandige zondaars zijn geweest - geestelijke vogelvrijen: "Gedurende een lange, lange periode van genade was Ik de Verlosser, en Ik zou jullie vergeven hebben. Ik wenkte je keer op keer om mijn vergeving te ontvangen. Maar vandaag ben ik jullie Rechter. Ga weg van mij, jullie zijn vervloekt en veroordeeld tot het eeuwige vuur."
Kijk eens naar deze plechtige woorden uit Openbaring 14:
"Toen zag ik een witte wolk, en op de wolk zat iemand als de Mensenzoon. Hij had een gouden kroon op zijn hoofd en een scherpe sikkel in zijn hand.
"Toen kwam er een andere engel uit de tempel en die riep naar degene die op de wolk zat: 'Zwaai met de sikkel, want de oogsttijd is aangebroken; het gewas op aarde is rijp.' Dus zwaaide degene die op de wolk zat zijn sikkel over de aarde en de hele aarde werd geoogst.
"Daarna kwam er een andere engel uit de tempel in de hemel, en ook hij had een scherpe sikkel. Toen kwam een andere engel, die de macht had om met vuur te vernietigen, van het altaar. Hij riep naar de engel met de scherpe sikkel: 'Zwaai nu met je sikkel om de druiventrossen van de wijnstokken op aarde te verzamelen, want ze zijn rijp voor het oordeel.' Dus zwaaide de engel zijn sikkel over de aarde en laadde de druiven in de grote wijnpers van Gods toorn. De druiven werden vertrapt in de wijnpers buiten de stad, en bloed stroomde uit de wijnpers in een stroom van ongeveer 180 mijl lang en zo hoog als het hoofdstel van een paard" (Openbaring 14:14-20).
Hier wordt iemand afgebeeld die op een wolk zit met een scherpe sikkel, en een engel komt uit de tempel en instrueert degene op de witte wolk en met de sikkel om de aarde te oogsten omdat de oogst rijp is.
Er is veel discussie onder theologen over wie de persoon op de witte wolk is. Sommigen zeggen dat het Christus is, de Heer, terwijl anderen suggereren dat het een engel is. Het argument dat het Christus is, is voornamelijk gebaseerd op het gebruik van de term "Mensenzoon", dat hij een gouden kroon draagt en dat hij omgeven is door de witte wolk van de Shekinah-heerlijkheid. Toch zijn er bezwaren tegen deze interpretatie, omdat de engel instructies geeft aan degene op de wolk. Het lijkt onwaarschijnlijk dat een engel instructies zou geven aan de Koning der koningen en de Heer der heren. Weer anderen stellen dat de engel die uit de tempel komt niet echt een opdracht geeft, maar de wil van de Vader overbrengt, wiens aanwezigheid hij zojuist vanuit de tempel heeft verlaten.
Degenen die beweren dat degene op de witte wolk een engel is, zeggen dat hij niet de Heer is, maar een machtige engel die de gelijkenis van Christus' glorie draagt, wat betekent dat hij een engel is die de Heer zeer nabij en dierbaar is, en is aangesteld om het oordeel van de Heer uit te voeren over de onverlosten - de mensen op aarde - de oogst van het land. Toegegeven, er is geen consensus over deze kwestie.
Wat echter overduidelijk is in de tekst, iets waar in wezen alle serieuze uitleggers het over eens zijn, is dat de passage vooruitloopt op het laatste oordeel over de wereld. Het is misschien wat onduidelijk wie er op de wolk staat, maar het is duidelijk dat de sikkel een symbool is van Gods laatste oordeel.
De sikkel is door de geschiedenis heen in verschillende culturen en contexten gebruikt als symbool voor het oordeel.
De primaire associatie van de sikkel is met landbouw en de oogst. Het is een gereedschap dat gebruikt wordt voor het snijden en oogsten van gewassen, vooral granen zoals tarwe. Door de sterke associatie met oogsten werd de sikkel in veel samenlevingen symbolisch verbonden met oordeel.
In Mesopotamië bijvoorbeeld werd de Soemerische god Nergal, een god van oorlog, dood en vernietiging, afgebeeld met een sikkel in de hand als symbool van zijn macht en vermogen om over het lot van mensen te oordelen. Men geloofde dat de sikkel de rechtvaardigen van de onrechtvaardigen kon scheiden.
De oude Egyptenaren gebruikten de sikkel ook op deze manier. In hun mythologie werd de god Osiris vaak afgebeeld met een kromstaf en een vlegel. De stok gaf zijn rol als goddelijke heerser aan, terwijl de vlegel of zweep stond voor oordeel en straf. De vorm van de vlegel leek op die van een sikkel, wat de associatie met oordeel nog meer benadrukte.
Zelfs in Westerse culturen is er het beeld van de Magere Hein. Hij is een gehulde figuur die een zeis of sikkel draagt. Hij is de personificatie van de dood en zijn zeis staat gelijk aan het concept van oordeel en het oogsten van zielen.
Het is meer dan toeval dat de meeste culturen en beschavingen in de loop van de menselijke geschiedenis hebben geloofd dat er een oordeel of evaluatie plaatsvindt aan het einde van de wereld of het einde van het leven. Dit concept, vooral dat van een postmortaal oordeel, draagt het idee in zich dat de daden van naties en persoonlijke daden onvermijdelijk in de balans zullen worden gewogen en een uiteindelijke bestemming zullen bepalen. Hoewel specifieke overtuigingen en details per cultuur kunnen verschillen, is het overkoepelende idee van een of andere vorm van oordeel een terugkerend thema.
In een prachtige preek getiteld "De hoop op het oordeel" heeft de voormalige president van het Moody Bible Institute, George Sweeting, het volgende betoogd:
"Veel weldenkende mensen zijn ervan overtuigd dat de moderne wereld veel weg heeft van de scheve toren [van Pisa]. Zij geloven dat de beschaving meer en meer kantelt onder het gewicht van moreel verval, decadentie en wereldproblemen. En inderdaad lijkt het bewijs een dergelijke conclusie te ondersteunen.
"De kern van het probleem in onze wereld is het probleem van de zonde in het menselijk hart. En de mens kan boven zijn zonde uitstijgen door de Heer Jezus. Hij is gestorven om ons van onze zonden te verlossen. Maar we moeten op Hem vertrouwen om gered te worden. Dat is het evangelie. Het is de waarheid. En er komt een dag waarop iedereen beoordeeld zal worden op zijn reactie op de waarheid.
"Er zijn mensen die zich afvragen hoe een almachtige en liefdevolle God zoveel lijden, pijn en hartzeer kan toestaan. Zij suggereren dat als er werkelijk een rechtvaardige, almachtige God zou bestaan, hij moreel verplicht zou zijn om dit kwaad uit te roeien.
"Er is een God, en hij is rechtvaardig en almachtig; er komt een dag van afrekening. Op die dag zal God al het kwaad voor altijd uitroeien. Hij stelt dat oordeel nu uit vanwege zijn liefde. Hij handelt met de mensheid in genade en barmhartigheid in dit tijdperk, door mensen tot geloof in Christus te brengen zodat ze van hun zonden verlost kunnen worden.
"De wetenschap dat er een dag des oordeels komt is voor sommigen beangstigend, maar dat hoeft niet zo te zijn. De belofte van het oordeel is Gods belofte dat deze wereld niet eindeloos door ellende, pijn en lijden hoeft te gaan. Zijn oordeel is al begonnen en Hij zal afmaken wat Hij is begonnen.
"Sommige zonden worden onmiddellijk geoordeeld. Andere worden later geoordeeld. Maar het grote en laatste oordeel moet nog komen.
"Paulus schreef aan de Galaten over de zekerheid van het oordeel. 'Laat je niet misleiden - je kunt niet spotten met de rechtvaardigheid van God. Je zult altijd oogsten wat je plant. Zij die alleen leven om hun eigen zondige natuur te bevredigen, zullen het verval en de dood van die zondige natuur oogsten. Maar zij die leven om de Geest te behagen, zullen eeuwig leven van de Geest oogsten" (Galaten 6:7-8).
"Zie je het? Zonde en oordeel zijn als zaaien en oogsten. De zonde zelf bepaalt het oordeel, net zoals de zonde die gezaaid wordt bepaalt wat er geoogst wordt. Zaaien naar het vlees, zegt Paulus, is vragen om een oogst van verderf. God stelt het oordeel misschien uit, maar met Hem valt niet te spotten. Het oordeel komt zeker."
Daarnaast is er discussie over de vraag of Openbaring hoofdstuk 14 verzen 15 tot en met 20 verwijst naar het verzamelen van de gelovigen of naar het oordeel over de goddelozen. Sommigen pleiten voor beide interpretaties, terwijl anderen suggereren dat het alleen gaat over het oogsten van de goddelozen.
Beschouw eerst de opvatting die beweert dat deze passage alleen een oordeel over de ongeredden, de onrechtvaardigen, beschrijft.
Voorstanders van deze opvatting beweren dat de beeldspraak van het oogsten en de wijnpers symbool staat voor Gods oordeel over de onbekeerlijken en de slechten. Zij beweren dat de vermelding van de "Mensenzoon" Jezus moet zijn en dat de sikkel die hij bezit niet wijst op een afzonderlijk oordeel voor de rechtvaardigen, maar eerder een verkondiging is van de autoriteit van Christus over al het oordeel.
Larry R. Heyler en Richard Wagner bespreken deze zienswijze in hun boek The Book of Revelation for Dummies en zeggen:
"Johannes leent de beeldspraak voor zowel de tarwe- als de druivenoogst blijkbaar van de oudtestamentische profeet Joël. In Joël 3:13, in een context van een naderend goddelijk oordeel over de naties, zegt de profeet: 'Steek de sikkel erin, want de oogst is rijp. Ga naar binnen, treed aan, want de wijnpers is vol. De vaten stromen over, want hun goddeloosheid is groot'. De laatste regel die veel schriftgeleerden opmerken werpt een heel ander perspectief op zowel de eerste als de tweede oogst. Vanuit dit ene perspectief lijken beide het goddelijk oordeel te vertegenwoordigen. Johannes' oogstscène wordt ingeleid door de beschrijving van een engel die de handeling uitvoert: 'En ook hij had een scherpe sikkel' (Openbaring 14:17). Dit lijkt een nauw verband te leggen tussen de twee sikkels, en het is duidelijk dat de tweede een negatief beeld overbrengt. Daarom concluderen veel commentatoren dat beide oogsten, in deze context, Gods Eindtijdoordeel over een ongelovige wereld uitbeelden."
John Walvoord, van oudsher een erkende autoriteit op het gebied van eschatologie, merkt in zijn boek De Openbaring van Jezus Christus op dat "de passage zelf ons niet vertelt wat de eerste oogst is. Er is geen afzonderlijke gebeurtenis in de opeenvolging van profetieën die duidelijk een oogst van heiligen voorstelt, en het is waarschijnlijk beter om de eerste oogst te beschouwen als de oordelen in het algemeen die de periode karakteriseren en de tweede oogst als de laatste climatische oogst."
Voorstanders van twee afzonderlijke oordelen, één voor de rechtvaardigen en één voor de goddelozen, beschrijven Jezus als de "Mensenzoon" die op de witte wolk zit, een gouden kroon draagt en een scherpe sikkel vasthoudt. Zij zeggen dat dit betekent dat Jezus komt om de gelovigen te verzamelen en te belonen, en het oordeel over de rechtvaardigen inleidt. Het idee is dat gelovigen worden gescheiden van de goddelozen voordat het oordeel over de goddelozen wordt uitgevoerd.
Met andere woorden, sommigen zouden zeggen dat de beeldspraak van de oogst in de eerste oogst een verzameling of opname van de gemeente is. Deze zienswijze lijkt te worden versterkt door het feit dat de persoon die op de witte wolk zit en de oogst uitvoert lijkt op "de Mensenzoon", wat volgens velen onomstotelijk de figuur identificeert als Christus, de Heer.
De reden waarom zoveel christenen geloven dat de Gemeente vóór de Verdrukking - die periode van Gods toorn op aarde - zal worden opgenomen, is omdat de godvruchtigen niet zijn aangewezen voor Gods toorn.
In de volgende verzen (15-20) wordt gezegd dat er een engel uit de tempel komt met een andere sikkel, en een engel beveelt de engel met de sikkel om de druiventrossen te verzamelen die de goddelozen van de aarde voorstellen, die rijp zijn voor het oordeel en in de grote wijnpers van Gods toorn geworpen zullen worden. Dit is een tweede oordeel.
De bekende Schotse bijbelcommentator William Barclay vat in zijn boek over de Openbaring van Johannes de visie als volgt samen:
"Er zijn twee moeilijke dingen in deze passage. Ten eerste is er het feit dat iemand als de zoon des mensen oogst en ook een engel oogst. We kunnen iemand zien als de mensenzoon, de opgestane en zegevierende Heer, die de oogst van zijn eigen volk oogst, terwijl de engel met de scherpe sikkel de oogst oogst binnenhaalt van hen die bestemd zijn voor het oordeel."
Ten slotte gaat de tweede oogst zonder enige twijfel over het oordeel over hen die hun hart tegen de Heer en zijn Christus hebben gezet. Een engel komt tevoorschijn van wat waarschijnlijk het reukofferaltaar is, omdat de vermanende gebeden van Gods volk op het punt staan verhoord te worden. De tekst is een uitdrukking van Gods vreselijke toorn tegen hen die de volgelingen van Christus hebben onderdrukt en vervolgd.
Wat beschreven wordt is oorlogstaal, en daarom geloven veel Bijbelgeleerden dat de tweede oogst een verwijzing is naar de slag bij Armageddon.
Volgens verschillende Bijbelse profetieën is Armageddon een toekomstige apocalyptische gebeurtenis waarbij de naties van de wereld samenkomen om tegen God te vechten. Het vertegenwoordigt de oorlog die zeker een einde zal maken aan alle oorlogen. Hoewel de details van deze gebeurtenis verborgen blijven, betekent het de ultieme overwinning van Gods gerechtigheid en zijn oordeel over het kwaad. Uiteindelijk dient het als een herinnering aan de zekerheid van Gods uiteindelijke overwinning en de vervulling van zijn plan voor een wereld van vrede en voorspoed. Het kwaad en iedereen die de Heer en zijn doelen trotseert, zal onder zijn voeten worden verpletterd.
Johannes lijkt taal te lenen van de profeet Jesaja om dit toekomstige moment in de geschiedenis te beschrijven:
"Wie is dit die uit Edom komt, uit de stad Bozrah, met zijn kleding rood gekleurd? Wie is dit in koninklijke gewaden, marcherend in zijn grote kracht? Ik ben het, de HEER, die jullie redding aankondigt! Ik ben het, de HEER, die de macht heeft om te redden!' Waarom zijn je kleren zo rood, alsof je druiven hebt getrapt? Ik heb de wijnpers alleen betreden, niemand was er om mij te helpen. In mijn woede heb ik mijn vijanden vertrapt alsof het druiven waren. In mijn woede heb ik mijn vijanden vertrapt. Hun bloed heeft mijn kleren bevlekt. Want voor mij is de tijd gekomen om mijn volk te wreken, om hen los te kopen van hun onderdrukkers. Ik was verbaasd om te zien dat niemand tussenbeide kwam om de onderdrukten te helpen. Dus greep ik zelf in om hen te redden met mijn sterke arm, en mijn toorn ondersteunde mij. Ik verpletterde de volken in mijn toorn en deed ze wankelen en op de grond vallen, hun bloed vergietend op de aarde.'" (Jesaja 63:1-6).
Daymond R. Duck en Larry Richards voegen in Het Boek Openbaring: The Smart Guide to the Bible, voegen toe:
"Omdat het bloed zo hoog zal rijzen als de hoofdstellen van de paarden over een afstand van ongeveer 200 mijl, weten we dat miljoenen zullen sterven. Maar voordat dit gebeurt, zal God het Evangelie verkondigen via de 144.000 Joden, de Twee Getuigen en zijn engel (de eerste engel van hoofdstuk 14) om hen die de Antichrist volgen te waarschuwen. Hij zal de wereld vele kansen geven om zich te bekeren voordat hij haar vernietigt."
Iemand zei: "Uitstel is de kunst van het verspillen van kansen vermomd als vrije tijd. Handel nu, want morgen kan komen met spijt en vervaagde dromen."
In Genesis 6:3 staat: "De Heer zei: 'Mijn Geest zal niet eeuwig met mensen twisten...'". Het aanbod van genade en barmhartigheid van de Heer is niet onbepaald. Het oordeel is net zo zeker als het opkomen en ondergaan van de zon.
De Battle Hymn of the Republic, die zijn boodschap ontleent aan passages zoals die in Openbaring 14:15-20, vermaant in één van zijn strofen:
"Hij heeft de trompet laten schallen die nooit zal terugroepen; Hij zeeft de harten van de mensen uit voor zijn rechterstoel; Oh, wees snel, mijn ziel, om hem te antwoorden! Wees juichend, mijn voeten! Onze God marcheert verder."
Ds. Mark H. Creech is uitvoerend directeur van de Christian Action League of North Carolina, Inc. Voordat hij deze positie aannam, was hij twintig jaar lang voorganger. Hij diende vijf verschillende Zuidelijke Baptistenkerken in North Carolina en één Onafhankelijke Baptist in de staat New York.
Bron: Revelation 14: The sickle of judgment and the grapes of wrath | Voice