Waarheid en onverdraagzaamheid

Door Hal Lindsey 19 juni 2023

In 2016 bracht de Amerikaanse burgerrechtencommissie een belangrijk rapport uit over godsdienstvrijheid en non-discriminatie. Martin Castro, toenmalig voorzitter van de Commissie, voegde daar zijn gedachten aan toe. "De zinnen 'godsdienstvrijheid' en 'religieuze vrijheid'," schreef hij, "staan voor niets anders dan hypocrisie zolang het codewoorden blijven voor discriminatie, intolerantie, racisme, seksisme, homofobie, islamofobie, christelijke suprematie of welke vorm van intolerantie dan ook."

Dat was zeven jaar geleden, maar sindsdien zijn het rapport en de verklaring van Mr. Castro steeds relevanter geworden. Het idee dat wanneer christelijke Amerikanen aardige dingen zeggen, ze in feite een code spreken voor slechte dingen, creëert diep wantrouwen en vernietigt het burgerlijk discours.

Castro kende zijn eigen betekenis toe aan de woorden "religieuze vrijheid". Hij noemde het bijvoorbeeld een code voor "islamofobie". Het tegenovergestelde is waar. Godsdienstvrijheid betekent dat elk individu vrij is om de Islam, het Christendom of geen van bovenstaande te omarmen als ze dat willen.

De vrijheid om te kiezen betekent echter niet dat alle keuzes gelijk zijn. Castro noemde "christelijke suprematie... een vorm van intolerantie". Ik heb nog nooit een Christen de term "Christelijke suprematie" horen gebruiken. Die uitdrukking lijkt te zijn gekozen omdat het het idee van blanke suprematie oproept - iets dat tegengesteld is aan de Bijbel.

We kiezen ons ras niet, maar we kiezen wel onze ideeën. De islam en het christendom vertegenwoordigen concurrerende ideeën en overtuigingen. De Bijbel en de Koran spreken elkaar op belangrijke punten tegen, dus ze kunnen niet allebei waar zijn. "Godsdienstvrijheid" staat elke kant toe zijn zaak te presenteren, waarnaar mensen vrij mogen luisteren of niet. Op de een of andere manier komen ze tot een grote verscheidenheid aan conclusies.

Wij Christenen moeten erkennen dat ieder mens naar het evenbeeld van God is gemaakt en dat Christus voor ieder mens is gestorven. Wij houden van individuen en respecteren hen vanwege Degene wiens beeld zij dragen. Ze zullen verschillende keuzes over God maken en dat respecteren we ook. Maar het feit dat we het door God gegeven vermogen van individuele keuzes respecteren, maakt niet dat alle keuzes gelijk zijn.

Betekent "christelijke suprematie" dat christenen onze overtuigingen superieur achten aan andere overtuigingen? Als het alleen dat is, wat is dan het probleem? Iedereen gelooft in de superioriteit van zijn eigen overtuigingen. Misschien zijn ze atheïst, geloven ze dat God onkenbaar is of geloven ze in een pantheon van goden. Maar wat ze ook geloven, ze geloven dat ze gelijk hebben.

Als je een christen bent, wandel dan nederig voor God en de mensen, maar schaam je er niet voor dat je gelijk hebt. En geloof niet in het dwaze idee dat het ene geloof even goed is als het andere. De waarheid is belangrijk. In tegenstelling tot elke andere religieuze tekst ter wereld, bewijst de Bijbel zichzelf op duizenden manieren.

Het is niet intolerant om te zeggen dat twee plus twee vier is, en niet vijf. Het is de waarheid. Je hebt het recht om te geloven dat het antwoord vijf is, maar dat idee is inferieur aan de waarheid en het zal je op vele manieren schaden. Het gevaar is dat kinderen vertrouwen in iemands geloof gaan zien als intolerantie. Dat is het niet. We kunnen naast elkaar bestaan en we kunnen anderen respecteren zonder leugens te bevestigen of de waarheid te ontkennen.

Bron: Hal Lindsey