Ontgrendelt Iran de poorten naar Armageddon?

Door Mark Toth - 05/25/23

Bijna een jaar geleden waarschuwde ik op deze pagina's dat Israël en Iran al snel een omslagpunt zouden bereiken over de intentie van Teheran om het nucleaire programma te bewapenen. In juni 2022 werd gemeld dat Iran al 95 pond hoogverrijkt uranium had verzameld tot een niveau van 60 procent - veel meer dan de hoeveelheid massa die nodig is voor een atoomwapen, maar nog steeds niet de 90 procent verrijking die nodig is voor een Armageddon-achtige detonatie.

Volgens een officieel rapport van februari 2023 van het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie (IAEA) aan de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties heeft Iran een voorraad van 193 pond U-235 verrijkt tot 60 procent, oftewel genoeg massa om drie volledige atoomwapens te produceren. Het heeft ook, en dat is alarmerend, een dreigende capaciteit aangetoond om U-235 deeltjes te verrijken tot 83,7 procent. Even verontrustend was dat "twee cascades van IR-6 centrifuges in de Iraanse Fordo faciliteit" waren "geconfigureerd" om het bereiken van een voor wapens geschikte graad van 90 procent te vergemakkelijken.

Iran weet nu duidelijk hoe het de deuren naar een nucleair Armageddon kan openen. In Israël groeit het gevoel dat Jeruzalem al snel geen tijd meer heeft om te voorkomen dat Iran een regionale kernmacht wordt. Bovendien is het zeer waarschijnlijk dat, als onderdeel van het partnerschap van Teheran om Russische president Vladimir Poetin te voorzien van drones voor gebruik in Oekraïne, Moskou Iran helpt bij het overwinnen van de laatste van een aantal resterende technische obstakels voor het produceren, bewapenen, afleveren en tot ontploffing brengen van een kernbom.

"Deeltjes" zijn niet hetzelfde als hoogverrijkt uranium. Maar als een stervende kanarie in een kolenmijn is hun verrijking een onmiskenbaar signaal voor het Israëlische defensieleger dat het eindspel snel nadert tot een nu-of-nooit afrekening. Optreden zal niet gemakkelijk zijn, en doorslaggevend succes is niet vanzelfsprekend. Veel van de Iraanse nucleaire sites liggen wel 1500 kilometer ten oosten van Tel Aviv, waaronder de vermeende Iraanse atoomtestlocatie in de Lutz-woestijn.

In 1981 lanceerde Israël Operatie Babylon, waarbij Saddam Hoesseins in aanbouw zijnde nucleaire installatie in Osirak met succes werd vernietigd. Daarvoor was één enkele luchtreis van 2000 mijl nodig. Nu, in direct contrast, zijn er ten minste zeven grote Iraanse nucleaire sites bekend verspreid over het land, waaronder Bushehr, dat gebouwd wordt in samenwerking met Rusland, de Natanz verrijkingsfabriek en het Isfahan Nuclear Fuel Research and Production Center. Er zijn ongetwijfeld nog andere kritieke faciliteiten die zouden moeten worden getroffen door de Israëlische luchtmacht om het vermogen van Iran om kernwapens te bouwen en te lanceren voldoende aan te tasten.

Jeruzalem heeft Teheran sinds begin 2021 in toenemende mate publiekelijk laten weten dat het bereid is om precies dat te doen. Toenmalig luitenant-generaal Aviv Kohavi, de legerchef van de Israëlische defensiemacht, verklaarde openlijk dat Israël de financiering en plannen voor een aanval op de nucleaire installaties, verrijkingssites en onderzoekscentra van Iran "drastisch had versneld". Vervolgens, in een hoogst ongebruikelijke zet voor de normaal gesproken geheimzinnige Israëlische regering als het gaat om de militaire capaciteiten van de natie, lekte Jeruzalem in augustus 2022 uit dat zijn stealth F-35 jachtbommenwerpers "herhaaldelijk" en met succes "het Iraanse luchtruim waren binnengedrongen".

Washington probeert aarzelend Jeruzalem te helpen om de druk op Teheran op te voeren, door eerder in januari in te stemmen met de "grootschalige gezamenlijke militaire oefening in Israël" met de codenaam Juniper Oak 23.2. Meer dan 6.000 Amerikaanse soldaten voegden zich bij 1.100 IDF-troepen in manoeuvres met 142 coalitievliegtuigen. Ondanks de openlijke bedreigingen voor de Amerikaanse nationale veiligheidsbelangen in het Midden-Oosten en elders die een nucleair bewapend Iran met zich mee zou brengen, lijkt de regering Biden nog steeds vast te zitten in de valse belofte van voortdurende diplomatie met Iran.

Nationaal Veiligheidsadviseur Jake Sullivan heeft herhaaldelijk geprobeerd om het Joint Comprehensive Plan of Action van de regering-Obama van oktober 2015 nieuw leven in te blazen, dat president Donald Trump drie jaar later in mei 2018 beëindigde. Maar ondanks de inspanningen van Sullivan heeft Iran alleen maar verduisterd en de tussenliggende tijd die verloren is gegaan aan onderhandelingen gebruikt om zijn nucleaire programma onverminderd voort te zetten. Sullivan heeft de diplomatie nogal naïef gezien als een doel voor een middel, maar de Iraanse Opperste Leider Ali Khamenei ziet het als een middel om een einde te maken aan de mogelijkheden van Israël om Teheran ervan te weerhouden nucleair te worden.

Ondanks de IAEA-rapporten van februari over Iran dat U-235 deeltjes verrijkt tot 83,7 procent - slechts een hink-stap-sprong verwijderd van een wapengraad van 90 procent - predikte Sullivan eerder deze maand nog steeds afschrikking en diplomatie, tijdens een weinig inspirerende toespraak voor The Washington Institute for Near East Policy. Ja, Sullivan zei de juiste dingen, waaronder dat "Iran nooit een kernwapen mag krijgen". Maar het netto-effect is nu dat Washington als een hond achter zijn eigen staart aanzit als het gaat om het stoppen van de versnellende nucleaire ambities van Iran.

Ironisch genoeg is diplomatie een van de belangrijkste redenen waarom - niet alleen in termen van dit kat-en-muisspel met Teheran, maar ook omdat de regering Biden herhaaldelijk te slim af is geweest met de Chinese president Xi Jinping als het gaat om Iran. Dit is nergens duidelijker dan in Xi's succes in het afpellen van Saoedi-Arabië en het faciliteren van Riyadh's hernieuwde diplomatieke banden met Teheran. In zijn toespraak probeerde Sullivan niet overtuigend om die tegenslag als een positief punt te zien, door te beweren dat de regering Biden "nauw contact bleef houden met de Saoedi's" totdat de "deal [was] bereikt".

Als Iran de poorten naar Armageddon heeft geopend, dan heeft diplomatie, hoe hard Sullivan er ook op aandringt, snel geen tijd meer, zo niet zelfs geen zin meer. Sterkere, beslissende militaire maatregelen worden steeds meer de enige haalbare optie. Israël lijkt zich nu al voor te bereiden op een aanval op Iran. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu en zijn kabinet hebben een reeks luchtaanvallen uitgevoerd op door Iran gesteunde milities en strijdkrachten, waaronder de Islamitische Jihad in Gaza, een Hamas-factie in Libanon en Iraanse militaire adviseurs in Syrië.

Is dit een voorbode van iets? Heel goed mogelijk. Als en wanneer Jeruzalem militair optreedt tegen Teheran om zijn nucleaire ambities te stoppen, zullen er waarschijnlijk vier verschillende fronten bij betrokken zijn, aangezien door Iran gesteunde groepen in Syrië, Libanon en Gaza onmiddellijk vergeldingsraketten en raketaanvallen op Israël zouden lanceren. Voorlopig is er echter maar één ding zeker. Teheran heeft de nucleaire sleutel in het slot van Armageddon gestoken en begint het open te draaien.

Mark Toth schrijft over nationale veiligheid en buitenlands beleid en was eerder econoom, ondernemer en voormalig bestuurslid van het World Trade Center, St. Louis. Volg hem op Twitter: @MCTothSTL

Bron: Is Iran unlocking the gates to Armageddon? | The Hill