De onmogelijke eis van Biden

10/22/2023 door Caroline Glick

In bijna elke verklaring en toespraak die de Amerikaanse president Joe Biden gaf tijdens zijn korte verblijf in Tel Aviv, hield hij vol dat Hamas de Palestijnen niet vertegenwoordigt en dat de Palestijnse Autoriteit hun ware vertegenwoordiger is. De Palestijnse Autoriteit, benadrukte de president, deelt niet Hamas' doel om de Joodse staat en het Joodse volk uit te roeien. Biden voorziet een toekomst waarin de P.A. de leiding heeft over de Gazastrook en Israël instemt met een Palestijnse staat in Gaza en Judea en Samaria.

Op vrijdagochtend gaf de P.A. richtlijnen aan de moskeepredikers voorafgaand aan de wekelijkse diensten. Hen werd verteld om Israël de oorlog te verklaren en zich aan te sluiten bij de jihad die de vernietiging van de Joodse staat en het Joodse volk tot doel heeft.

Zoals de HaKol HaYehudi nieuwsdienst en de onderzoeksafdeling van Regavim onthulden in een gezamenlijke uitgave, luidde de leidraad van de P.A. als volgt: "Wij doen een beroep op ons Palestijnse volk: Het behoud van publieke en persoonlijke eigendommen is een religieuze en morele nationale plicht ... ons Palestijnse volk ... kan geen witte vlag hijsen totdat de bezetting [aka Israël] is verwijderd en de onafhankelijke Palestijnse staat is opgericht met Jeruzalem als hoofdstad."

De begeleiding ging verder met de passage uit de islamitische hadith die oproept tot genocide op het Joodse volk.

"De tijd zal niet komen totdat de moslims tegen de Joden vechten en de moslims hen doden, totdat de Jood zich achter de stenen en de bomen verbergt en de stenen of de bomen zeggen: 'O moslim, o dienaar van God, dit is een Jood achter mij. Kom en dood hem."

Naarmate de uren vrijdag verstreken, voegden Joodse gemeenschappen in Judea en Samaria meer zandzakken en vuurposities voor de Israël Defense Forces toe aan hun reeds versterkte ingangen.

Biden's bezoek aan Israël was een studie in cognitieve dissonantie. Aan de ene kant sprak hij warm en emotioneel over de toewijding van de VS aan de veiligheid van Israël. En aan de andere kant geeft het doel van zijn bezoek - bevoorrading mogelijk maken in de door Hamas gecontroleerde Gazastrook en de openlijke leugen in stand houden dat de P.A. een verantwoordelijk, niet-genocidaal alternatief is voor Hamas - aan dat zijn werkelijke beleid diep vijandig staat tegenover Israël. Zoals hij het op de terugweg naar Washington verwoordde in zijn opmerkingen aan verslaggevers aan boord van Air Force One: "Mijn doel was ... in principe om humanitaire hulp binnen Gaza te krijgen en om zoveel mogelijk Amerikanen die wilden vertrekken - konden vertrekken - eruit te krijgen."

Na opgemerkt te hebben dat hij ervoor gezorgd had dat Israël akkoord ging met zijn eis, voegde Biden eraan toe: "En het tweede ding was dat ik ervoor wilde zorgen dat er een voertuig was, een mechanisme, dat dit snel kon gebeuren."

Met andere woorden, het was niet genoeg voor Israël om te buigen voor zijn eis; hij wilde er zeker van zijn dat de acceptatie gevolgd zou worden door actie. Volgens kabinetsministers stelde Biden ook als voorwaarde voor militaire leveranties van de VS aan Israël dat Israël zou beloven Hezbollah niet preventief aan te vallen. Hezbollah heeft zijn agressie tegen Noord-Israël gestaag opgevoerd door middel van grensoverschrijdende aanvallen en raketaanvallen.

Biden verwachtte redelijkerwijs dat in het licht van zijn openlijke, doelbewuste streven om de handelingsvrijheid van Israël in te perken, de Arabische leiders in de omringende landen hem als hun vriend zouden behandelen. Maar in plaats van te worden begroet met het respect dat verschuldigd is aan de leider van een supermacht die de acties van de Joodse staat aan banden legt, werd hij behandeld met een ongekende minachting. De Jordaanse koning Abdullah, P.A.-leider Mahmoud Abbas en de Egyptische president Abdel Fattah al-Sisi annuleerden abrupt hun geplande topontmoeting met Biden in Amman. Ze gebruikten de valse beschuldiging van Hamas dat Israël eerder deze week het Al-Ahli Arabisch Ziekenhuis in Gaza City bombardeerde, waarbij naar verluidt 500 burgers omkwamen, om hun actie te rechtvaardigen.

Ongeacht het feit dat binnen een uur na de eerste beweringen, Israël onomstotelijk aantoonde dat het een verdwaalde Palestijnse Islamitische Jihad raket op weg naar Israël was, die zijn doel miste, die de schade veroorzaakte. Wat de Arabische leiders betreft, gaf de laster van Hamas hen een vrijbrief om de president van de Verenigde Staten weg te zetten als een bediende.

In plaats van woedend te reageren op de laster, bleef Biden vasthouden aan zijn doelbewuste poging om Israëls behoefte aan Amerikaanse munitie te gebruiken als een middel om Israël te dwingen zijn offensieve operatie in te perken en een einde te maken aan zijn inspanningen om de bevoorrading van Hamas via Egypte te blokkeren. Biden prees de Arabische leiders die hem beledigden. Hij verdedigde Abbas als vredestichter. En hij weigerde druk uit te oefenen op el-Sisi om Palestijnen toe te staan de grens met Egypte over te steken om aan de klauwen van Hamas te ontsnappen en een veilige haven in een derde land te zoeken.

Het Westen reageert op commando

Biden's aandringen dat Israël humanitaire hulp Gaza binnen laat, laat zien dat hij een gewillige deelnemer is aan het oorlogsplan van Hamas. Hamas volgt, net als alle jihadistische terreurgroepen die het op Israël gemunt hebben, een oorlogsdoctrine met twee fasen.

In fase één vermoorden de jihadisten Joden. Hun tactieken passen zich aan hun omstandigheden en mogelijkheden aan. Soms gebruiken ze bijlen, messen en stenen. Soms gebruiken ze zelfmoordterroristen. En soms gebruiken ze aanvalsgeweren of RPG's of ballistische raketten. Op 7 oktober gebruikten ze dat allemaal en met Joden in hun macht kwam de diepte van hun sadisme volledig tot uiting in de onvoorstelbare wreedheden die ze begingen op hun slachtoffers - mannen, vrouwen, kinderen, zelfs zuigelingen.

De tweede fase van hun oorlog begint wanneer Israël zijn vergeldingsreactie lanceert. Zodra Israël het vuur opent, houden ze vol dat Israël hun "onschuldige burgers" afslacht. Ze houden vol dat ze een "humanitaire crisis" doormaken. Ze tonen ingeblikte beelden van jammerende en bloedende burgers. En als de gelegenheid zich voordoet, verspreiden ze een bloedbelijdenis tegen de Joden, waarbij ze Israël beschuldigen van de misdaden die ze zojuist tegen de Joden hebben begaan.

Vervolgens leunen ze achterover en wachten tot er twee dingen gebeuren - en dat gebeurt onvermijdelijk allebei. Ten eerste wachten ze tot hun medejihadisten in de hele islamitische wereld zich bij hun jihad aansluiten. Ten tweede wachten ze tot het Westen Israël veroordeelt en verhindert om hen te verslaan.

De valse bewering van Hamas dat Israël 500 burgers doodde in het ziekenhuis in Gaza en de reactie van de wereld was daar een goed voorbeeld van.

Zodra Hamas, opererend onder de naam "Gaza Health Ministry" begon met het verspreiden van zijn bloedbelijdenis, reageerde de islamitische wereld op het juiste moment. Een menigte begon te rellen voor de Israëlische ambassade in Amman. Menigten in Turkije en Marokko begonnen op te roepen tot jihad tegen de Joden, en Israël stuurde onmiddellijk El Al vliegmaatschappijen om Israëlische burgers uit beide landen te evacueren. Hamasleiders in het buitenland, samen met Al-Qaeda en ISIS, riepen hun leden op om Joden wereldwijd te doden.

In Beiroet en Bagdad leidden jihadistische rellen, aangewakkerd door Hamas en Iran, ertoe dat duizenden de Amerikaanse ambassade in Beiroet omsingelden en rellen uitbraken op de centrale pleinen van Bagdad. Amerikaanse troepen in Syrië en Irak werden herhaaldelijk aangevallen met drones door Iraanse terreurmilities.

Het Westen reageerde ook op het juiste moment en met ongebreidelde gretigheid. Eerst kwamen de media in actie. Alle grote en kleine media, van Parijs tot New York en Los Angeles, bestookten de bewering dat Israël een ziekenhuis in Gaza had gebombardeerd en 500 onschuldige burgers had gedood. Ze eisten allemaal te weten wanneer er een staakt-het-vuren zou komen en wanneer Israël zijn belegering van Gaza zou opheffen en humanitaire hulp zou toelaten.

Allen waren het erover eens dat Israël zijn morele recht had verloren om Hamas aan te vallen voor hun eendaagse Holocaust of voor het feit dat het illegaal 203 Israëli's gegijzeld houdt, waaronder 30 kinderen en 10 bejaarden. Niemand merkte op dat de grootste humanitaire crisis in Gaza de benarde toestand van die gijzelaars is - niet het terreurleger en de terreurondersteunende maatschappij die hen gevangen houden.

Toen Israël bewees dat het de Islamitische Jihad was, de partner van Hamas, en niet de Israëlische luchtmacht die verantwoordelijk was voor de aanval op het ziekenhuis, bleven media-organisaties van The New York Times en Washington Post tot de BBC volhouden dat het bewijs van Israël niet definitief was. Zelfs nadat Biden woensdag in Israël aankwam en erkende dat Israël het ziekenhuis niet had gebombardeerd, bleef Sky News volhouden dat de vraag wie er achter de bomaanslag zat "gehuld in onzekerheid" bleef. En hoe dan ook, iedereen was het erover eens dat het belangrijkste dat nu moest gebeuren het veiligstellen van "humanitaire hulp" aan Gaza was.

Het probleem met die bewering is dat er niet zoiets bestaat als "humanitaire hulp". Omdat Hamas de leiding heeft over Gaza en de grens met Egypte controleert, overziet en controleert Hamas alles wat het gebied binnenkomt. Hamas neemt wat het wil en geeft wat overblijft aan hun aanhangers - de laatste mensen in Gaza die de hulp van de wereld nodig hebben. Het binnenkomen van voorraden in Gaza is dus niets anders dan het bevoorraden van Hamas. Ondervraagd door CNN kon Biden's plaatsvervangend Nationaal Veiligheidsadviseur Jon Finer niet uitleggen hoe de Verenigde Staten kunnen voorkomen dat Hamas de controle krijgt over de goederen die Gaza binnenkomen.

Hamas bevoorraden is een operationele ramp voor Israël.

De militaire infrastructuur van Hamas bevindt zich bijna volledig in een wirwar van ondergrondse tunnels. Naar schatting 40.000 terroristische strijders en de militaire leiding van Hamas leven en opereren vanuit de tunnels. Om Hamas te verslaan, moet Israël die strijdkrachten bovengronds bestrijden, niet ondergronds waar hun tactische voordeel doorslaggevend is.

Belegering van Gaza moet hermetisch blijven

Op donderdagavond gaf IDF majoor-generaal Yitzhak Brick een uitgebreid interview aan het Israëlische Channel 14, waarin hij de operationele uitdagingen en verplichtingen van Israël in Gaza en daarbuiten uiteenzette. Brick diende meer dan tien jaar als de ombudsman van de IDF en vanuit zijn positie onthulde en waarschuwde hij voor de grote tekortkomingen van de operationele paraatheid van de IDF. Zijn waarschuwingen, gepubliceerd in een reeks gedetailleerde rapporten, werden ronduit afgewezen door de Generale Staf van de IDF. De generaals van de IDF weigerden de kritiek van Brick serieus te nemen en deden de held van de Jom Kippoer Oorlog van 1973 af als een relikwie die niets begrijpt van moderne oorlogsvoering of technologie.

Op 7 oktober manifesteerde elke operationele fout waar Brick voor waarschuwde zich. Sinds die rampzalige dag wordt er eindelijk naar Brick geluisterd.

Hij waarschuwde dat Hamas een dodelijke val aan het voorbereiden is voor de troepen van de IDF. Om het offensief goed te kunnen uitvoeren, moet Israël Gaza hermetisch afsluiten. Alle elektriciteit en water moet worden afgesloten van de tunnels. Dat kan alleen als het beleg van Gaza hermetisch blijft. Door de elektriciteit en het water te blokkeren, zal Israël het terreurleger van Hamas dwingen om aan de grond te lopen, waar Israël in staat zal zijn om hen te verslaan. Dit proces, legde Brick uit, kan enkele maanden duren, en het grondoffensief moet worden uitgesteld tot het voltooid is, omdat het de enige manier is waarop Israël Hamas kan verslaan.

In de tussentijd, legde Brick uit, moet Israël een burgerwacht ontwikkelen die bestaat uit burgers, uitgerust met de wapens die nodig zijn om de burgerbevolking te verdedigen tegen jihadistische aanvallen van de P.A. in Judea en Samaria, van Hezbollah in het noorden van Israël en van Arabisch-Israëlische jihadisten in het hele land. De oorlogsverklaring van de P.A. op vrijdag is het zoveelste bewijs dat er naar Brick geluisterd moet worden.

Gezien de aard van Hamas' oorlogsvoering, ondermijnt Biden's aandringen op herbevoorrading van Hamas onder het mom van "humanitaire hulp" rechtstreeks Israël's operationele eisen. En het maakt van de Amerikaanse president de grootste verdediger van Hamas.

Sinds het vertrek van Biden hebben ministers van het kabinet openlijk verklaard dat Israël geen andere keuze heeft dan Biden te gehoorzamen. Anders ontbreekt het ons aan de capaciteit om oorlog te voeren. Maar het lijkt erop dat ze het precies omgekeerd hebben.

Als Israël Biden gehoorzaamt - ongeacht hoeveel Amerikaanse platforms het ontvangt - zal het niet in staat zijn om de oorlog te winnen. De enige kans die Israël heeft om zijn plicht te vervullen, namelijk Hamas als militaire organisatie en als regime vernietigen, is door Biden's eis af te wijzen en alle bevoorrading van Hamas te blokkeren.

Bron: Biden's Impossible Demand - CarolineGlick.com