Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde: Factcheck

Feiten zijn hardnekkige dingen, en "officiële" propaganda is nog steeds propaganda

ROBERT W MALONE MD, MS - 3 OKT. 2023

Het is eindelijk zover. En met de aankondiging kwam er weer een golf van aanvallen van trollen en bots op mijn geloofwaardigheid. In combinatie met oproepen op sociale media om commentaar te geven op het evenement. Commentaar waar ik me over het algemeen niet prettig bij voel, omdat ik niet gevoelig ben voor kleinzieligheid. Jill en ik hebben onszelf een dag gegeven om even op adem te komen, de betekenis en implicaties te bespreken en de vele lieve, ondersteunende opmerkingen en condoleances van vrienden en collega's van over de hele wereld te verwerken en erop te reageren.

Allereerst felicitaties aan Drs. Kariko en Weissman. Deze prijs komt bovenop de Laskerprijs en soortgelijke prijzen van de regeringen van Spanje en Israël.

Een dag later denk ik dat de juiste manier om hier commentaar op te geven is om het waarheidsgehalte van de officiële verklaringen van het Nobelcomité over hun beslissing te onderzoeken.

Om te beginnen is de kern van het standpunt dat Kariko en Weissman niet beweren dat zij de bedenkers of uitvinders waren van het gebruik van mRNA om een immuunrespons op te wekken (vaccinatie). Ik veronderstel dat daar een klein beetje validatie in zit. Zoals ik vaak heb moeten uitleggen in zoveel podcasts en persinterviews, is het uitvindersschap van de productie, de structuur en het gebruik van mRNA voor vaccinatiedoeleinden lang geleden vastgesteld door het US Patent and Trademark office, met veel Amerikaanse en buitenlandse patenten die zijn uitgegeven op basis van het werk van mijzelf (1987-1991) en collega's (1990-1991), die mij allemaal (inclusief de eerste onthullingen van uitvindingen die ik alleen heb gedaan) vermelden als uitvinder. Dat feit wordt niet betwist door het Nobelcomité. Het is uiterst ongebruikelijk dat de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde geen erkenning geeft aan degenen die de ideeën en technologie hebben bedacht en het eerste bewijs van het concept hebben geleverd. Dit lijkt in dit geval te zijn omzeild door de reikwijdte van de prijs te beperken tot de COVID-19 mRNA-vaccins zelf en niet tot de ontdekkingen en het uitvindersschap van de platformtechnologie.

De belangrijkste verklaring van de commissie wordt geciteerd in hun aankondigingstweet en bijbehorende grafiek:

"Voor hun ontdekkingen betreffende nucleotidebasismodificaties die de ontwikkeling van effectieve mRNA-vaccins tegen COVID-19 mogelijk maakten".

Er zijn drie logische elementen in de verklaring.

"Ontdekkingen betreffende nucleotide base" verwijst naar de incorporatie van pseudouridine in plaats van uridine in een in vitro getranscribeerd (synthetisch geproduceerd) mRNA. Dit resulteert in een molecuul dat in veel belangrijke biologische eigenschappen verschilt van natuurlijk mRNA, maar nog steeds kan worden omgezet in eiwit. Het werk in kwestie is beschreven in drie publicaties en een patent. In tegenstelling tot mijn oorspronkelijke werk en octrooien wordt in geen van deze publicaties gesproken over het gebruik hiervan voor de ontwikkeling van vaccins, die 15 jaar voor de eerste publicatie plaatsvond.

Karikó, K., Buckstein, M., Ni, H. and Weissman, D. Suppression of RNA Recognition by Toll-like Receptors: The impact of nucleoside modification and the evolutionary origin of RNA. Immunity 23, 165-175 (2005).

Karikó, K., Muramatsu, H., Welsh, F.A., Ludwig, J., Kato, H., Akira, S. and Weissman, D. Incorporation of pseudouridine into mRNA yields superior nonimmunogenic vector with increased translational capacity and biological stability. Mol Ther 16, 1833-1840 (2008).

Anderson, B.R., Muramatsu, H., Nallagatla, S.R., Bevilacqua, P.C., Sansing, L.H., Weissman, D. and Karikó, K. Incorporation of pseudouridine into mRNA enhances translation by diminishing PKR activation. Nucleic Acids Res. 38, 5884-5892 (2010).

"De ontwikkeling mogelijk gemaakt" is eigenlijk een onjuiste bewering. De incorporatie van pseudouridine was geen "faciliterende" verbetering ten opzichte van de bestaande stand van de techniek. Dit wordt aangetoond door de robuuste klinische (menselijke) adaptieve antilichaamrespons op het CureVac SARS-CoV-2 vaccin, waarin geen pseudouridine was verwerkt. De dosis (en blijkbaar de toxiciteit) van de mRNA-formulering die CureVac gebruikte in hun klinische tests was lager dan die van Moderna en BioNTech, en de antilichaamtiters waren ook lager. Maar nog steeds aanzienlijk. Er is geen bewijs dat de antilichaamtiter zich vertaalt in klinische bescherming tegen SARS-CoV-2-infectie of COVID-19-ziekte, maar ondanks dit feit werd algemeen aangenomen en gepubliceerd dat het CureVac-product inferieur was. Of dit wel of niet het geval was, zullen we nooit te weten komen, omdat er geen verdere klinische tests met een hogere dosis werden uitgevoerd - CureVac gaf het in feite op om mee te doen aan de race om het COVID-19 vaccin, waarschijnlijk door een gebrek aan voldoende fondsen. Er is echter geen discussie over het feit dat incorporatie van pseudouridine niet vereist is voor toegediend mRNA om een adaptieve immuunrespons (antilichaamrespons) op te wekken. Kortom, de bewering dat de incorporatie van pseudouridine een "faciliterende" verbetering is ten opzichte van de stand van de techniek (dat is patent- en uitvinderstaal) is om deze reden duidelijk onjuist.

"Effectieve mRNA-vaccins tegen COVID-19" is een zeer controversiële bewering. De basis die de commissie aanvoert voor deze bewering staat in het bijbehorende persbericht (hieronder bijgevoegd). "Beschermende effecten van ongeveer 95% werden gerapporteerd" verwijst naar de aanvankelijke interpretatie van de verkregen klinische onderzoeksresultaten, waarvan zowel de interpretatie als de proeven zelf sindsdien frauduleus zijn gebleken. Deze uitspraak komt niet overeen met de huidige interpretatie van die onderzoeksresultaten, maar weerspiegelt eerder aanvankelijke propaganda waarvan later is aangetoond dat deze zeer misleidend was. "De vaccins hebben miljoenen levens gered en ernstige ziekten bij nog veel meer mensen voorkomen" is ook niet op feiten gebaseerd, maar is veeleer vaak herhaalde propaganda. Deze bewering is grotendeels gebaseerd op het verschil tussen de aanvankelijke analyse- en modelgegevens die een sterftecijfer van 3,4% voor SARS-CoV-2 infectie aangaven, waarvan later bleek dat het sterk overdreven was, en de huidige beste schattingen van het sterftecijfer, die in de orde van een fractie van 1% liggen. Er is beweerd dat dit verschil het gevolg is van de werkzaamheid van het vaccin, maar dit wordt niet ondersteund door feitelijke klinische epidemiologische gegevens. Huidige analyses op basis van gegevens over sterfte door alle oorzaken wijzen in feite op geen of een negatieve effectiviteit van de vaccins (meerdere onderzoeken tonen aan dat het begin van vaccinatiecampagnes (zowel algemene typen als mRNA-genetische typen) gecorreleerd is met een toename van sterfte door alle oorzaken, niet met een afname). Bovendien wijzen gegevens uit veel verschillende databases op een negatieve effectiviteit voor deze mRNA-gebaseerde producten vanaf twee tot zeven maanden na toediening. Negatieve effectiviteit verwijst in dit geval naar de waarneming dat ontvangers met COVID-19 een grotere kans hebben om in het ziekenhuis te worden opgenomen dan degenen die deze op mRNA gebaseerde producten niet krijgen.

Voor zover er sprake is van een relevante verbetering van het werk van mijzelf en mijn genoemde mede-uitvinders uit de periode 1987-1991, dan zijn dat de verbeteringen in de formulering van Dr. Pieter Cullis en collega's aan de Universiteit van British Columbia. Niet de toevoeging van pseudouridine. Dr. Cullis en collega's werden niet meegenomen in deze toekenningsbeslissing.

De opmerkelijk snelle ontwikkeling en toepassing van deze mRNA-producten loopt parallel aan en komt overeen met de tijdlijnen die zijn bereikt door andere, meer traditionele COVID-19-vaccins ("Sputnik"-serie enz.). Dit is niet het gevolg van de mRNA/pseudouridine-technologie, maar eerder van de bereidheid van regelgevende instanties wereldwijd om de normale niet-klinische en klinische ontwikkelingsprocessen van vaccins, die nodig zijn om de veiligheid en werkzaamheid te beoordelen, op te schorten. De commissie beweert dat deze vaccins al in december 2020 werden "goedgekeurd", wat opnieuw een onwaarheid is. Deze producten kregen een Emergency Use Authorized via opschorting van normale testen, processen en beoordeling.

De aantoonbare onwaarheden die door het Nobelprijscomité worden gebruikt om deze toekenning te rechtvaardigen, geven aan dat de beslissing niet gebaseerd is op wetenschappelijke en medische feiten, maar op andere niet-wetenschappelijke en medische overwegingen dan die welke door het comité worden aangehaald.

Pfizer is een belangrijke donateur van het Karolinska Instituut.

Bron: Nobel Prize for Physiology or Medicine: Factcheck