www.wimjongman.nl
Een nazi-toespraak in Ramallah vertelt een veel groter verhaal
Israëlisch links, de Europese Unie en de regering Biden hebben een gezamenlijk belang bij het onderdrukken van de nazi-wortels van het Palestijnse nationalisme.
De grootmoefti van Jeruzalem Hajj Amin al-Husseini bezoekt een dorp in Galilea op 23 april 1947. Foto: The IDF and Defense Establishment Archives in Tel Hashomer (Tel Aviv).
Caroline B. Glick is senior redacteur van Jewish News Syndicate en gastvrouw van de "Caroline Glick Show" op JNS. Ze is ook diplomatiek commentator voor Israëls Channel 14 en columnist voor Newsweek. Glick is senior fellow voor Midden-Oostenzaken bij het Center for Security Policy in Washington en docent aan het College of Statesmanship in Israël.
(7 september 2023 / JNS)
Afgelopen woensdag veroorzaakte een ruzie tussen de Israëlische minister van Onderwijs Yoav Kisch en Yad Vashem voorzitter Dani Dayan een internationale opschudding.
Dayan werd benoemd door de Bennett-Lapid regering. Hij is lid van Gideon Sa'ar's partij van voormalige Likudniks en een uitgesproken hater van premier Benjamin Netanyahu. Het was dus te verwachten dat toen Kisch woensdag een brief naar Dayan stuurde met een opsomming van een reeks beschuldigingen van wanbeheer van Yad Vashem tegen Dayan, de oppositie zou reageren dat Kisch een politieke heksenjacht op hun man aan het voeren was.
Moeilijker uit te leggen was de brief van enkele tientallen Holocaustonderzoekers verbonden aan links die hun steun voor Dayan uitspraken. Waarom zouden zij de kant kiezen van een man zonder achtergrond in Holocaustwetenschap en tegen wie meerdere, blijkbaar substantiële beschuldigingen van wanbeheer en incompetentie zijn ingediend?
En het is veel moeilijker te begrijpen waarom het ministerie van Buitenlandse Zaken van de regering Biden en de Europese Unie beide steunbetuigingen aan Dayan hebben uitgegeven. Wat maakt het hen uit of een politieke apparatsjik blijft of gaat?
Om te begrijpen wat er nu eigenlijk gebeurt, moeten we onze aandacht richten op Ramallah.
Op 24 augustus hield de president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, een virulent antisemitische toespraak op een Fatah conferentie die werd uitgezonden op het televisiestation van de P.A.. Abbas gaf onder andere de Joden de schuld van de Holocaust.
"Ze zeggen dat Hitler de Joden vermoordde omdat ze Joden waren, en dat Europa de Joden haatte omdat ze Joden waren," begon hij. "Niet waar. Er werd duidelijk uitgelegd dat [de Europeanen] [de Joden] bevochten vanwege hun sociale rol, en niet vanwege hun religie... De [Europeanen] vochten tegen deze mensen vanwege hun rol in de samenleving, die te maken had met woeker, geld, enzovoort, enzovoort.
"Hitler... zei dat hij tegen de Joden vocht omdat ze zich bezighielden met woeker en geld. In zijn ogen waren ze bezig met sabotage en daarom haatte hij ze. We willen dit punt duidelijk maken. Dit ging niet over Semitisme en antisemitisme."
Abbas zei ook dat de nazi's geen antisemieten waren omdat "Asjkenazische Joden geen Semieten zijn." Sterker nog, legde hij uit, "Er zijn mensen die zeggen dat ze geen Joden zijn."
Abbas zei verder dat het David Ben-Gurion was, in samenwerking met Winston Churchill, die verantwoordelijk was voor anti-Joods geweld in Irak, Egypte en Marokko. "De Joden" van die landen, benadrukte hij, "wilden niet emigreren, maar ze werden daartoe gedwongen door middel van druk, dwang en moord."
Abbas viel de Verenigde Staten en de Britten aan. "Amerika was een partner van de Balfour Verklaring. Wie heeft die [Joodse] staat uitgevonden? Het waren Groot-Brittannië en Amerika - niet alleen Groot-Brittannië," zei hij. "Ik zeg dit," legde hij uit, "zodat we weten wie we moeten beschuldigen dat ze onze vijand zijn, die ons schade heeft berokkend en ons thuisland heeft afgenomen en het aan de Israëli's of de Joden heeft gegeven."
De afschuwelijke uitspraken van Abbas waren niet nieuw. Hij heeft tijdens zijn hele carrière gelijkaardige anti-Joodse uitspraken gedaan. Holocaustontkenning, Holocaustprojectie, samenzweringstheorieën, naziverexcuses, islamitische jihadistische anti-Joodse scheldwoorden, ontkenning en toe-eigening van de Joodse geschiedenis en antisemitische sovjetgaslighting zijn allemaal belangrijke kenmerken geweest van zijn lange carrière als Palestijnse terrorist en politieke strijder tegen de Joodse staat.
Abbas' uitspraken maken van hem een antisemiet. Maar ze maken hem ook een trouwe volgeling van de stichter van de Palestijnse nationale beweging en de Arabische oorlog tegen de Joodse staat, de moefti van Jeruzalem Haj Amin el Husseini, een nazi-agent die Abbas heeft geprezen als een "pionier".
Husseini was een pionier in de oorlog tegen de Joden.
Vanaf de jaren 1920 begon Husseini het Europese antisemitisme op basis van ras te combineren met islamitische Jodenhaat toen hij "De Protocollen van de Ouderen van Zion" in het Arabisch vertaalde en publiceerde. Husseini was, net als zijn vriend Moslim Broederschap oprichter Hassan al-Banna, een vroege aanhanger van de nazi's. Met financiële steun van de nazi's startte hij in 1936 de Arabische terreuroorlog tegen de Britten en de Joden in het Israël van voor de staat, die tot 1939 duurde.
In juni 1941 zette Husseini aan tot een pro-Nazi coup in Bagdad en de Farhud, een massale pogrom tegen de Iraakse Joden in de stad. Voor een achtervolgende Britse troepenmacht uit trok Husseini naar Berlijn, waar hij in november 1941 Hitler ontmoette en zich vestigde. Husseini was een actieve aanhanger van en deelnemer aan de vernietiging van het Europese Jodendom. Hij blokkeerde de redding van duizenden Joodse kinderen in Hongarije, Bulgarije en Roemenië. Hij stelde duizenden Europese moslims aan voor een SS-divisie die zich bezighield met de vernietiging van Joegoslavische Joden. Hij was een nauwe bondgenoot van Adolf Eichmann en andere top Nazi's.
Husseini beheerde een kortegolf radiostation dat vanuit Berlijn uitzond over de hele Arabische wereld. In de uitzendingen van Husseini versmolt islamitische Jodenhaat met nazi-antisemitisme tot een hybride vorm van genocidale Jodenhaat gericht tegen de Joden in de islamitische wereld, waaronder vooral de zionistische Joden in het Israël van voor de staat.
Husseini werd na de oorlog gearresteerd als oorlogsmisdadiger en vastgehouden in Frankrijk, in afwachting van zijn proces in Neurenberg. Maar de Fransen lieten hem in 1946 ontsnappen naar Egypte, waar hij een nieuw hoofdstuk kon beginnen in zijn oorlog tegen de Joden.
Hier komen we bij een ander belangrijk aspect van Husseini's nalatenschap. Voor hij een nazi-agent werd, werkte Husseini soms samen met de Britten en de Fransen.
In het Mandatoriaal Palestina waren Husseini's bondgenoten de vaak antisemitische Britse officieren die de Britse militaire regering domineerden. Het was op aandringen van deze officieren dat de zionistische maar waardeloze Hoge Commissaris Herbert Samuel Husseini benoemde tot Grootmoefti van Jeruzalem en hem in staat stelde om de enige leider van de Arabieren van het Mandaat Palestina te worden.
Husseini kon met alle partijen samenwerken omdat sleutelfiguren aan alle kanten zijn Jodenhaat deelden, die Husseini wist af te stemmen op hun specifieke vooroordelen. Op deze manier kon Husseini zowel voor, tijdens als na de Holocaust zijn fervente Jodenhaat gebruiken om de Westerse oppositie tegen het zionisme te ontwikkelen.
Deels omdat de Britten en Fransen Husseini in staat stelden om aan berechting te ontkomen, hoefden de Arabieren zich nooit moreel rekenschap te geven van zijn misdaden. In plaats daarvan kreeg hij in 1946 een heldenontvangst in Caïro door al-Banna, die toen expliciet maakte wat later opzettelijk verborgen werd gehouden. In de ogen van de moslimwereld was de Arabische strijd tegen de Joden in Israël de voortzetting van Hitlers oorlog tegen de Joden in Europa.
Zoals al-Banna over hem schreef: "Deze held daagde een rijk uit en vocht tegen het zionisme, met de hulp van Hitler en Duitsland. Duitsland en Hitler zijn verdwenen, maar Amin al-Husseini zal de strijd voortzetten."
Met deze korte geschiedenis in de hand keren we terug naar de snelle transformatie van een bestuursconflict tussen Israëlische politici in een internationaal verhaal.
Onmiddellijk na de oorlog was links in Europa pro-zionistisch en daarom bereid om de geschiedenis van Husseini's samenwerking met de nazi's te vertellen. Dit begon te veranderen in 1949. In dat jaar keerde de Sovjet-Unie zich tegen de Joodse staat en begon Joden "zionisten" te noemen om de voortdurende haat tegen hen te legitimeren onder de vlag van het "anti-imperialisme".
Om deze nieuwe positie te bevorderen, werd het noodzakelijk om Husseini's naziverleden te verbergen. En zo werd, zoals Jeffrey Herf documenteerde, het onderzoek ernaar grotendeels verborgen in de decennia na de oorlog.
In de afgelopen decennia, deels om hun doel te bevorderen om Israël over te halen zich terug te trekken uit Judea en Samaria en het verenigde Jeruzalem, sloot Israëlisch links zich aan bij de inspanning om het belang van Husseini's rol in de Holocaust en de nazi-machtsstructuur te verbergen of te minimaliseren.
Geleerden en publieke figuren, inclusief Netanyahu, die vermelden dat Husseini een Nazi was, worden aangevallen voor het "politiseren" of "verdraaien" van de Holocaustgeschiedenis. Yad Vashem heeft ook de revisionistische kant van dit argument gekozen. Een minderheid van zionistische geleerden en intellectuelen heeft erop aangedrongen om trouw te blijven aan het historische verslag.
Deze kwestie kwam tot een hoogtepunt in 2019, toen links een grootscheepse campagne voerde om het plan van de vorige Netanyahu-regering te blokkeren om de voormalige leider van de Nationale Religieuze Partij, Effi Eitam, te benoemen tot directeur van Yad Vashem.
In zijn eerste interview na het aanvaarden van zijn positie als directeur, woog Dayan in op de kwestie. Het artikel in Haaretz verscheen aan de vooravond van de Israëlische Dag ter Herdenking van de Holocaust, onder de kop: "We zullen waakzaam zijn voor de waarheid, zelfs als dat niet in het belang van Israël is".
Dayan klaagde in het interview dat hij sinds zijn indiensttreding onderworpen was aan "een wilde aanval" van rechtse krachten die eisten dat hij de foto van Hitler met Husseini in het museum van Yad Vashem zou plaatsen.
"Ik zal deze foto niet ophangen. Ik zal niet toegeven aan de druk. Iedereen die wil dat ik hem plaats, geeft niet echt om de rol van de moefti in de Holocaust, die sowieso beperkt was. Hij is geïnteresseerd in het beschadigen van het imago van de Palestijnen vandaag," zei hij.
Dayan voegde eraan toe: "De moefti was een antisemiet, maar ook al minacht ik hem, ik zal Yad Vashem niet veranderen in een instrument dat doelen dient die niet rechtstreeks verbonden zijn met Holocaustonderzoek en -herdenking."
Dayan's verklaring was absurd, zelfs volgens zijn eigen normen. Als het belangrijkste Holocaust onderzoekscentrum ter wereld en Israëls belangrijkste Holocaust museum, zelfs als Husseini slechts een "beperkte" rol had in de Holocaust, is het de plicht van Yad Vashem om die rol te documenteren en het publiek erover te onderwijzen.
En natuurlijk was de rol van Husseini uitgebreid, niet beperkt, wat de reden was waarom hij werd berecht als een Nazi oorlogsmisdadiger in het Neurenberg tribunaal. Bovendien had zijn rol alles te maken met de Palestijnse nationale beweging, en wat dat betreft met het "Palestijnse imago".
Dit brengt ons bij de reden waarom de regering Biden en de Europese Unie om Dayan heen draaien. De regering Biden heeft twee belangrijke pijlers van haar Midden-Oostenbeleid - vijandigheid tegenover de regering Netanyahu en onvoorwaardelijke steun voor de Palestijnen. Elke verandering in het beleid van Yad Vashem om de rol van Husseini in de Holocaust te verbergen en zijn directe relatie met de Arabische oorlog tegen Israël, zal de onvermurwbare en onvoorwaardelijke steun van de regering voor de Palestijnen in diskrediet brengen.
Wat de Europeanen betreft, in 2003 verklaarde de Duitse historicus Matthias Kuntzel hun drijfveer om de moefti te beschermen in zijn boek "Jihad and Jew Hatred: Over de nieuwe anti-joodse oorlog". Kuntzel schreef daarin dat de reflexieve vergelijkingen van Duits links van Israël met de nazi's verband houden met de "Duitse behoefte aan identificatie en projectie".
De nazi-analogie met Israël, legde hij uit, vervulde een "onbewuste wens tot ontlasting" van het Duitse verleden.
"Kennis van het verband, belichaamd in de moefti, tussen de Palestijnse nationale beweging en het nationaalsocialisme zou zowel de identificatie met de Palestijnen als de projectie van de Duitse politiek van uitroeiing op Israël bemoeilijken."
En als gevolg daarvan hebben de Duitsers - en vervolgens de Fransen, de Britten en alle anderen, inclusief Israëlisch links - de geschiedenis begraven.
Abbas' toespraak was niets bijzonders. Nazi-beelden en -propaganda komen regelmatig voor in alle delen van de Palestijnse samenleving. Maar het herinnert ons eraan wat er eigenlijk op het spel staat met Dayans aanblijven bij Yad Vashem. Het laat ook zien waarom het van vitaal belang is dat Kisch hem ontslaat.
Bron: A Nazi speech in Ramallah tells a much larger tale - JNS.org