Mutanten onder ons

Hoe creëer je een generatie die in alles gelooft?

14 december, 2023 door Daniel Greenfield

Na 7 oktober zijn sommige paarsharige genderqueer activisten op TikTok de Koran gaan lezen en overwegen ze zich te bekeren tot de Islam. Dat lijkt misschien een grote stap, maar als je eenmaal een tienermeisje bent dat besluit om een jongen te zijn voor het internet, is overstappen naar de islam minder moeilijk.

Hijabs zijn, net als geverfd haar en androgyne kleding, al lang het zoveelste accessoire van rusteloze sociale verandering. Reclamespotjes die beweren jongeren aan te spreken, bevatten steevast een vrouw in een hijab als progressieve markering naast een paarsharig zij/hij, een ascetisch activistentype in een t-shirt en willekeurige minderheden die samen lachen terwijl ze lattes drinken op een universiteitscampus.

Elke generatie van de afgelopen 60 jaar is opgegroeid met minder besef van wie ze is dan de vorige. Het ongrijpbare gevoel een Amerikaan te zijn dat ooit voortkwam uit grenzeloze grenzen, een arbeidsethos, een gevoel van eerlijk spel en meritocratie werd vervangen door culturele programmering verspreid door dagelijkse kranten, grote uitgeverijen en bioscopen, vervolgens televisienetwerken en hogescholen, en ten slotte een enorme chaotische stroom rioolwater van sociale media.

Vroeger was de Amerikaanse identiteit zo sterk omdat ze intern was en verworven werd door hard te werken en de karaktervormende ervaringen van het leven in een land met vele mogelijkheden, maar ze werd performatief voor de leden van nieuwere generaties met afnemende grenzen die hun identiteit verwierven door een script te volgen dat voor hen geschreven werd door de entertainmentindustrie en radicale academici. In plaats van te leren wie ze waren, kopieerden ze wie ze dachten dat ze moesten zijn.

Sociale media in combinatie met academische theorieën die alle identiteiten tot een constructie reduceerden, ontketenden een generatie mutanten die gedrag op sociale media nabootsten. Identiteit werd een spel. En identiteit kon worden misbruikt voor maximaal voordeel. Sociaal scherpzinnige en emotioneel onstabiele tieners verspreidden sociale media ziektes zoals transgenderisme of gezichtsstoornissen.

Politiek werd gewoon een andere culturele identiteit die naar believen kon worden nagespeeld. Sommige beïnvloeders op sociale media speelden eerst extreem-linksen en daarna fascisten, trokken kostuums aan en uit, verwisselden t-shirts met verschillende slogans, Antifa-shirts maakten plaats voor boerenjurken en daarna voor hijabs.

Op zondag dragen ze roze hoeden, op maandag wonen ze alt-right kunsttentoonstellingen bij, op dinsdag houden ze hun vuisten in de lucht voor BLM en op woensdag zwaaien ze met 'Palestijnse' vlaggen. "Handen omhoog, niet schieten' gaat over in 'Van de rivier tot de zee'. Ze begrijpen zelden iets van de doelen die ze omarmen, maar politiek is voor hen gewoon een modeshow.

Het is moeilijk om de mutanten de schuld te geven. Ze zijn opgegroeid met sociale media waar de oude middelbare schoolkliekjes gaan over internationale politiek, massale veranderingen in levensstijl of castraties en mastectomieën. De outfits en de aanstellerij gaan over aandacht krijgen, een groep vinden en een lucratieve bijverdienste.

Sociale media en de academische wereld hebben miljoenen mensen veranderd in levende virussen die door hun emotionele behoeften op zoek zijn naar zwakke plekken in onze bestaande systemen en levenswijzen. Tienermeisjes die in een vorige generatie misschien goth waren geworden en flirtten met zelfmoord, maar niet al te serieus, kondigen aan dat ze jongens zijn en moedigen beïnvloedbare jongere meisjes aan om zich bij hen aan te sluiten.

Er sterven mensen en hun leven wordt geruïneerd, maar dat deden tienergrillen altijd. Ze ontwrichtten de maatschappij zelden op deze schaal en de tieners gingen meestal verder en groeiden op. Maar dat was toen er nog iets was om naar op te groeien en een gezonde wereld op hen wachtte. In het tijdperk van affiniteitsgroepen in bedrijven en DEI op de werkplek, strekt de intellectuele chaos van tiener- en studentenjaren zich uit tot hun volwassen banen. En sociale media blijven hetzelfde gedrag stimuleren.

De wereld van de volwassenen met zijn vaste waarheden en serieuze verantwoordelijkheden is minder aanwezig dan ooit. In plaats van de realiteit op te leggen die zo velen hadden verwacht, door de capriolen op de campus af te doen met "wacht maar tot ze groot zijn en een baan hebben", is die wereld een weerspiegeling van dezelfde culturele chaos en instabiliteit. Wat waarheid, moraal, liefde, familie, goed en fout, of zelfs een vrouw is, ligt voor het grijpen. En sociale media zijn het slagveld geworden voor de eindeloze debatten over elk element van de werkelijkheid.

De essentie van 'mutantness' is dat verandering zijn eigen identiteit is geworden. Radicalisme bestaat omwille van het radicalisme. De cultuuroorlog was er altijd op gericht om van linkse politiek de bron van identiteit te maken, maar net als in Weimar Duitsland leidde dit niet tot dominantie, maar alleen tot instabiliteit. Waar verandert eeuwigdurende rebellie in als er niets is om tegen te rebelleren? Een gebroken samenleving glijdt uiteindelijk af naar communisme of fascisme, gewoon zodat iemand eindelijk een einde maakt aan de chaos.

De ideale rekruten voor totalitaristen zijn gelovigen die zich in een oogwenk aan een massabeweging kunnen vastklampen omdat ze wanhopig iets nodig hebben om in te geloven om het gat binnenin op te vullen. De linkse cultuuroorlog heeft generaties culturele wezen achtergelaten, beroofd van geloof, familie en land, die heen en weer geslingerd worden tussen oorzaken en identiteiten en met het grootste gemak veranderen van politiek, religie en geslacht omdat ze willen geloven, maar ze zijn geboren zonder iets om in te geloven.

Academische theorieën hebben hen geleerd alles van buitenaf te zien, niet van binnenuit. Geslacht, ras en seksualiteit zijn slechts constructies. Dus worden ze genderfluid en verzinnen ze minderheidswortels. Politiek is allesverslindend, maar ook betekenisloos, dus schreeuwen ze om het 'huidige ding'. Ze zijn beroofd van het vermogen om te voelen, dus gaan ze tot het uiterste om te proberen kortstondig iets te voelen.

Ze acteren politieke en genderrollen van buitenaf: ze imiteren omdat ze niet in staat zijn om te ervaren. Zonder eigen identiteit zijn ze allemaal 'Obama's', getraind om de cultuur van buitenaf te zien, zich aan te passen door culturele signalen uit te zenden, sociale invloed te verwerven door mensen op sociale media te manipuleren en toch koud en gevoelloos te blijven van binnen.

Je zou kunnen zeggen dat een generatie die opgroeit met sociale media een generatie Obama's is.

Linkse cultuuroorlogen en extremisme hebben een cultuur gecreëerd waar niemand in past, behalve door na te bootsen en mee te rennen met de laatste verschuivingen. De popcultuur van vorig jaar is de haatmisdaad van dit jaar. De deugd van gisteren is de ondeugd van vandaag. De beste manier om je aan te passen is door gewoon mee te schreeuwen. En dat is hoe je eindigt met menigten die Hamas steunen. Je kunt ze net zo goed laten demonstreren voor het verbranden van heksen of het vermoorden van alle kinderen omdat de meeste deelnemers de zaak niet begrijpen en geleerd hebben om een spervuur van memes en emotie te internaliseren zonder de realiteit van de zaak te voelen of de gevolgen te begrijpen.

Niets is echt voor hen behalve hun eigen interne onwerkelijkheid en de emotionele pijn die ze voelen.

Mutanten hebben het te druk met wegrennen om na te denken over waar ze naartoe rennen. De zaak van vandaag zal snel vermoeiend worden. Het zal te veel toewijding vragen en dan afgezaagd worden. Ze zullen naar zichzelf in de spiegel moeten kijken en zien dat ze dezelfde mensen zijn als gisteren. En dan zullen ze een nieuwe zaak vinden om voor te vechten en een nieuwe vermomming om te dragen.

Vandaag zijn ze transgender, morgen zijn ze moslim. En overmorgen? Misschien zijn het wel nazi's. Er zijn zoveel mogelijkheden, zoveel tinten oogschaduw die ze op kunnen doen terwijl ze luisteren naar lo-fi beats afgeleid van muziek uit 1920: een nieuwe heruitvinding wacht gewoon op hen.

Deze, de volgende trend, zal zeker werken en hen het gevoel geven dat ze er toe doen.

Het eerste slachtoffer van een cultuuroorlog is de cultuur. Mensen die hun identiteit aan de cultuur ontlenen, worden mutanten, die voortdurend veranderen, zombies, die zielloos voortschuifelen, of ze grijpen een stukje van de cultuur om hun eigen mutanten- en zombielegers te rekruteren om aan de macht te komen.

Of ze trekken zich terug uit een cultuur die gek is geworden en reiken naar de waarheden van hun eigen karakter.

Ken uzelf, zei een oude dode blanke man ooit. Dat is nog steeds het enige bolwerk tegen massale culturele programmering en een samenleving die gek is geworden. We betreden een wereld van betweters en mutanten, zij die weten wat ze geloven en zij die alles geloven. Zij die weten wat ze geloven en zij die alles doen om zichzelf nooit in de ogen te hoeven kijken.

Een gezonde samenleving verwacht van elke man en vrouw dat ze zichzelf kennen. Zij die nergens in geloven, kunnen alles worden, maar zij die zichzelf kennen, kunnen worden wie ze zijn en hun potentieel vervullen. Mutanten kunnen de wereld niet veranderen, alleen vernietigen. Om de wereld te veranderen, moet een man of vrouw eerst afrekenen met hun grootste vijand: zichzelf.

De mutanten zijn tot alles bereid om zichzelf niet te zijn. Ze zullen zichzelf verminken, onze samenleving afbreken of miljoenen doden zodat ze zichzelf nooit hoeven te kennen.

Daniel Greenfield, een Shillman Journalism Fellow bij het David Horowitz Freedom Center, is een onderzoeksjournalist en schrijver die zich richt op radicaal links en islamitisch terrorisme.

Bron: Mutants Among Us | Frontpage Mag