Hou je mond of anders! De ware link tussen de islam en links

26 juli 2023. Door Raymond Ibrahim

Ondanks hun vele uiterlijke verschillen lijken islamitisch autoritarisme en links liberalisme in feite erg op elkaar, vooral omdat ze geen afwijkende meningen dulden.

Hier wil ik een meer gerichte blik werpen op hun vergelijkbare werkwijzen, vooral in de context van geloof versus naleving.

Om te beginnen kan het maar weinig moslims - inclusief sommige van de meest "radicale" - echt iets schelen wat anderen, inclusief moslims, geloven of niet geloven over de islam. Dit lijkt misschien contra-intuïtief; is de Islam immers niet draconisch en recht voor zijn raap als het gaat om zijn geloof, het onderwerpen en zelfs doden van mensen die de Islam en zijn dogma's verwerpen?

Ja en nee. Wat de Islam altijd heeft geëist van zowel gelovigen als ongelovigen is dat zij zich onderwerpen aan haar autoriteit. Wat mensen in de problemen brengt, is wanneer ze iets zeggen of doen dat kan worden gezien als een bedreiging voor de islamitische orde der dingen.

Denk eens aan die twee draconische wetten die door de eeuwen heen talloze mensen hebben vervolgd en afgeslacht: afvalligheid en godslastering. Aan de oppervlakte lijken ze te suggereren dat de Islam ervoor wil zorgen dat geen enkele moslim ophoudt in zijn boodschap te geloven (apostasie) en dat niemand, moslim of niet-moslim, de Islam durft te bekritiseren (godslastering).

Bij nader inzien wordt het echter duidelijk dat de ultieme reden waarom de Islam bang is voor geloofsafval en godslastering niet is dat ze een weerspiegeling zijn van ongeloof in en gebrek aan respect voor de Islam, maar dat ze beide, als ze niet in de gaten worden gehouden, culmineren in het ondermijnen van de Islamitische staat en samenleving.

Neem godslastering, of het spreken tegen de Islam. In zijn bespreking van Koran 5:33, waarin wordt opgeroepen tot het kruisigen en/of verminken van "degenen die oorlog voeren tegen Allah en zijn boodschapper [Mohammed] en onheil over het land verspreiden", schreef de zeer gerespecteerde Ibn Taymiyya (1263-1328) -- de "Sheikh van de Islam" -- ooit:

Muharaba [oorlog voeren] is van twee soorten: fysiek en verbaal. Verbaal oorlog voeren tegen de Islam kan erger zijn dan fysiek oorlog voeren -- daarom doodde de Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) degenen die verbaal oorlog voerden tegen de Islam, terwijl hij een deel van degenen die fysiek oorlog voerden tegen de Islam liet gaan. Deze regel moet strikter worden toegepast na de dood van de Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem). Onheil kan worden veroorzaakt door fysieke actie of door woorden, maar de schade veroorzaakt door woorden is vele malen groter dan die veroorzaakt door fysieke actie... Het is bewezen dat het verbaal oorlog voeren tegen Allah en Zijn Boodschapper (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) erger is en de inspanningen op aarde om de religie te ondermijnen door verbale middelen is effectiever [[Crucified Again,, p. 100; cursief toegevoegd].

Taymiyya maakt een schijnbaar beginnende bewering: kritiek -- alleen maar woorden -- is schadelijker voor de Islam dan de oorlog zelf. Waarom? Omdat van alle grote religies ter wereld de Islam verreweg het gemakkelijkst te ontmantelen is door middel van kritisch denken (vandaar dat debatten tussen Christenen en Moslims vaak eindigen met gefrustreerde Moslims die hun tegenstanders afranselen en zelfs afslachten).

Gebouwd op een gemakkelijk in elkaar te schuiven stapel kaarten - namelijk de zelfzuchtige en opportunistische woorden en daden van zijn stichter - is het tot zwijgen brengen van elke kritiek op Mohammed inderdaad essentieel geweest voor het overleven van de Islam. Als er niets aan gedaan wordt, zal deze "verbale oorlog" een sneeuwbaleffect hebben: andere moslims, blootgesteld aan zulk kritisch denken, zullen ook kritisch gaan denken en uiteindelijk in opstand komen tegen de islamitische orde en deze omverwerpen.

Het is hetzelfde met geloofsafval. Er zijn maar weinig moslimleiders die het iets kan schelen wat moslims in hun hart geloven. Maar als een moslim openlijk afvallig wordt -- wat neerkomt op openlijk zeggen dat de Islam niet waar is -- zullen andere moslims beginnen na te denken over de Islam en deze kritisch onder de loep nemen; andere moslims zullen aangemoedigd worden om de beweringen van de Islam te verwerpen en, uiteindelijk, in opstand te komen tegen de Islamitische autoriteit. Zoals een van de meest invloedrijke geestelijken van de islamitische wereld, wijlen Yusuf al-Qaradawi, ooit zei: "Als zij [moslimleiders] de straf voor afvalligheid [vaak executie] hadden afgeschaft, zou de islam vandaag de dag niet bestaan."

Bedenk nu eens hoe dit alles van toepassing is op de zogenaamde "linksen". Elke dag en vanuit vrijwel elke officiële instelling en elk officieel kanaal -- de academische wereld, de media, de regering, enz. -- worden we gebombardeerd met overduidelijke leugens, bijvoorbeeld dat vrouwen mannen kunnen worden, dat mannen zwanger kunnen worden, enzovoorts, enzovoorts. Betekent dit dat de meeste Amerikanen dit geloven? Nee. Maar dat is nooit echt het doel geweest -- om je te laten geloven wat ongeloofwaardig is.

Het uiteindelijke doel is veeleer om je zo te conditioneren dat je nooit openlijk zulke heilige "dogma's" in twijfel trekt -- dat je nooit openlijk lastert of openlijk afvallig wordt van deze nieuwe cultus, waardoor je anderen aanmoedigt om ook te lasteren en afvallig te worden -- het gevreesde sneeuwbaleffect waar elk regime bang voor is.

Net als bij de Islam maakt links zich weinig zorgen als je in je eigen stille gedachten weigert om mee te spelen. Het enige dat telt is dat je er formeel in meegaat -- dat je je er formeel bij neerlegt -- zelfs als dat gebeurt door een stille maar impliciete instemming.

Kortom, links wil dat je de consequenties vreest van het openlijk trotseren van hun verhaal, dat net als de islam gebouwd is op een gemakkelijk in elkaar te schuiven pak kaarten.

Dit is wat velen missen. Ze zeggen tegen zichzelf: "Nou, ik zal niet openlijk iets zeggen tegen deze onzinnige beweringen over geslacht, voornaamwoorden, enz. -- Ik hoef tenslotte niet geschrapt te worden of mijn baan te verliezen. Dat gezegd hebbende, ik weet wel beter."

Dat is misschien wel waar, maar door zich niet openlijk tegen deze dogma's te verzetten, vestigt links het monopolie op het verhaal, en dat is het enige dat telt.

Als we terugkeren naar de islam, zien we dat deze snel is geweest en nog steeds is in het monddood maken van elk publiek meningsverschil -- tot het punt dat de sharia oproept tot de executie van godslasteraars en afvalligen. Als gevolg hiervan houdt de Islam stand -- nu al veertien eeuwen -- ook al hebben veel Moslims ernstige bedenkingen in de stilte van hun geest of zelfs regelrechte afvalligheid in hun hart.

Hoe lang zal het duren voordat dergelijke sharia-achtige wetten -- ik bedoel niet "geschrapt", maar gevangen gezet en mogelijk geëxecuteerd worden voor het openlijk uitdagen van het linkse verhaal -- in het Westen worden uitgevaardigd?

Denk je dat dat hier niet kan gebeuren? Denk nog maar eens na. Vroegere generaties Amerikanen hadden zich in hun wildste dromen nooit kunnen voorstellen wat er nu gebeurt (zoals mensen die ontslagen of gearresteerd worden omdat ze weigeren de wetenschap te ontkennen en zeggen dat een man een vrouw is en vice versa). Als het huidige traject onbetwist doorgaat, waar zal het Westen dan zijn en welke straffen zullen andersdenkenden krijgen?

Dat is de benarde situatie van de langzaam kokende kikker.

Raymond Ibrahim, auteur van Defenders of the West en Sword and Scimitar is de Distinguished Senior Shillman Fellow aan het Gatestone Institute en de Judith Rosen Friedman Fellow aan het Middle East Forum.

Afbeelding: PxFuel

Bron: ‘Shut Up or Else!’ The True Link between Islam and the Left - American Thinker