Israëls voortbestaan botst met Amerika's waanideeën over Libanon

Met betrekking tot Libanon liggen de Amerikaans-Israëlische betrekkingen op ramkoers.

10 december 2023 / JNS. Door Caroline B. Glick ze is senior redacteur van Jewish News Syndicate en gastvrouw van de "Caroline Glick Show" op JNS. Ze is ook diplomatiek commentator voor Israëls Channel 14 en columnist voor Newsweek. Glick is senior fellow voor Midden-Oostenzaken bij het Center for Security Policy in Washington en docent aan het College of Statesmanship in Israël.

Eyal Ozen was een 54-jarige boer uit Kibboets Gesher Haziv in de Boven-Galilea. Hij werd gedood door een anti-tank raket afgevuurd door Hezbollah terroristen in Libanon afgelopen donderdag, terwijl hij zijn appelboomgaard verzorgde.

Ozen was de vijfde Israëlische burger die gedood werd langs de grens met Libanon sinds 7 oktober. Zijn dood is opnieuw een bewijs dat Israëli's die geëvacueerd zijn uit hun gemeenschappen langs de grens met Libanon niet naar huis kunnen terugkeren totdat de krachtsverhouding tussen Israël en Hezbollah radicaal is veranderd in het voordeel van Israël.

Begin vorige week meldde de Libanese krant Al Akhbar dat Amos Hochstein, senior adviseur van president Joe Biden en contactpersoon voor de omgang met Hezbollah, de Libanese regering een voorstel heeft gedaan om een dergelijke oorlog te voorkomen. Het voorstel van Hochstein houdt in dat Israël soeverein gebied van Nahariya in het westen tot de Syrische grens in het oosten opgeeft in ruil voor symbolische concessies van Hezbollah.

Sinds 7 oktober heeft Hezbollah zijn raket- en droneaanvallen op Israëlische civiele en militaire doelen in het noorden van Israël geleidelijk opgevoerd. Tot nu toe heeft het Libanese legioen van Iran ervoor gekozen om geen groot grondoffensief te lanceren in de Galilea of om zijn raket- en droneoffensief uit te breiden naar gebieden in Israël die verder van de grens liggen.

De regering Biden heeft er vanaf het begin alles aan gedaan om te voorkomen dat de oorlog in Gaza zich uitbreidt naar het noordelijke front. Biden's beslissing om de USS Eisenhower vliegdekschipgroep naar het oostelijk deel van de Middellandse Zee te sturen, was ingegeven door deze vastberadenheid.

Israël was aanvankelijk zeer ingenomen met de inzet. In de onmiddellijke nasleep van de invasie van Hamas op 7 oktober was de aankondiging van Biden dat hij de vliegdekschipgroep zou sturen als een redder in nood. Het kostte Israël enkele dagen om de reserves te mobiliseren en haar burgers van de grens met Libanon te verwijderen. Als Hezbollah had aangevallen voordat Israël was gemobiliseerd en de burgers op een veilige afstand van de grens waren, dan zou de holocaust die Israël op 7 oktober in het zuiden trof, in vergelijking daarmee een peulenschil hebben geleken.

Het terreurleger van Hezbollah bestaat uit een combinatie van 150.000 raketten van elk bereik en een terreurleger bestaande uit fanatieke, tot de tanden bewapende veteranen van de oorlogen in Syrië, Afghanistan en Irak. Deze gecombineerde strijdmacht is in staat om grote delen van West- en Boven-Galilea binnen te vallen en te bezetten en strategische installaties in heel Israël te vernietigen, terwijl ze tienduizenden burgerslachtoffers en militaire slachtoffers maakt. Een aanval van Hezbollah op een onvoorbereid Israël heeft de potentie om de Joodse staat effectief te vernietigen. Daarom was de Amerikaanse inzet een godsgeschenk.

Israël bevindt zich nu echter in een positie om een invasie van Hezbollah te blokkeren. En de vraag over de doelen van de VS is reden tot bezorgdheid. Het is één ding om een oorlog te voorkomen die Israël zou verliezen en waarbij het misschien vernietigd zou worden. Het is iets anders om een oorlog te voorkomen die Israël moet vechten en winnen om te voorkomen dat Hezbollah het land in de toekomst aanvalt. Geen oorlog betekent geen terugkeer van burgers naar hun huizen. Het betekent dat Israëlische boeren permanent niet kunnen terugkeren naar hun boomgaarden en akkers, en dat IDF-troepen aan de grens een schietschijf zijn zolang ze ingezet blijven. Geen oorlog, kortom, betekent dat Israël verliest.

Dit zou onder alle omstandigheden waar zijn, maar het aanbod van Hochstein maakt duidelijk dat de Verenigde Staten bereid zijn om Hezbollah nog meer macht te geven en een Israëlische nederlaag te bezorgen. Met andere woorden, het Amerikaanse beleid om oorlog te vermijden is eigenlijk een beleid om Hezbollah bij te staan tegen Israël.

Het huidige standpunt van de VS - aan de kant van Hezbollah staan tegen Israël in tijden van oorlog - heeft lang op zich laten wachten. Het is belangrijk om de oorsprong ervan te begrijpen.

Sinds ten minste 2006, onder zowel Republikeinse als Democratische regeringen, is het consistente beleid van de Verenigde Staten geweest om het meest essentiële feit over Libanon te negeren: het is geen staat. Het is de vooruitgeschoven terroristische basis van Iran in zijn oorlog om Israël te vernietigen, met mensen die er wonen.

Een van de belangrijkste onderdelen van de Libanon-waan van de Verenigde Staten is dat de Libanese strijdkrachten (LAF) en de Libanese inlichtingendienst, de Binnenlandse Veiligheidsmacht (ISF), onafhankelijke instellingen zijn, terwijl ze in feite worden gecontroleerd door Hezbollah. Andere aspecten van de Amerikaanse misleiding zijn het volhouden dat de Libanese regering, het parlement en het Hooggerechtshof onafhankelijke staatsinstellingen zijn die het land besturen, in plaats van stromanorganisaties waarvan de leden leven naar Hassan Nasrallah's zin en als vanzelfsprekend doen wat hij hen opdraagt. De laatste en misschien wel meest essentiële component van het Amerikaanse waanidee over Libanon is dat de LAF, de ISF, de regering, het parlement en de rechtbanken in staat en bereid zijn om Hezbollah in bedwang te houden, of zelfs te ontmantelen, wanneer ze dat nodig achten om het land te beschermen.

De eerste Amerikaanse leider die van dit sprookje de basis maakte voor het Amerikaanse beleid was toenmalig minister Condoleezza Rice. Tijdens de Hezbollah-oorlog met Israël in 2006 was Rice tegen een Israëlische overwinning op Hezbollah. Ze hield vol dat de beste manier om Hezbollah-troepen weg te duwen van de grens met Israël was door de LAF de macht te geven om zich tegen Hezbollah te verzetten.

Dit standpunt was op het eerste gezicht absurd. Terwijl Rice de lof zong in de Veiligheidsraad, fungeerde de LAF als het signaalkorps van Hezbollah op het slagveld. De eenheden verschaften doelgerichte informatie voor de raketbemanningen van het terreurleger. Maar de realiteit was geen partij voor Rice's waanideeën.

Rice's geesteskind, Resolutie 1701 van de VN-Veiligheidsraad, die de voorwaarden voor een staakt-het-vuren vaststelde, riep de LAF - met de hulp van UNIFIL (United Nations Interim Force in Lebanon) - op om te voorkomen dat Hezbollah in Zuid-Libanon zou opereren. Het was vanaf het begin een grap. Hezbollah heeft Zuid-Libanon nooit verlaten. Onder de dekmantel van de LAF, die zij controleert, en UNIFIL, die Hezbollah tot zwijgen heeft gedwongen, heeft Hezbollah het door de oorlog verwoeste zuiden herbouwd tot één grote raketbasis.

Rice begon een Amerikaans beleid van "versterking" van de LAF en ISF. Miljarden aan Amerikaanse wapens begonnen naar de arsenalen van Hezbollah's hulptroepen te stromen, die ze snel konden gebruiken - op aangeven van Hezbollah - tegen Israël. Amerikaanse special forces werden naar Libanon gestuurd om hen te trainen.

Toen Barack Obama aan de macht kwam, bouwde hij voort op de waanideeën van Rice met zijn beleid om de VS weg te houden van Israël en de soennieten ten gunste van Iran en zijn proxies. Obama hield vol dat het Midden-Oosten instabiel was omdat Israël en de soennieten te machtig waren. Obama stelde dat de Verenigde Staten het Midden-Oosten zouden kunnen verlaten als ze Israël en de soennieten in evenwicht zouden houden door Iran en zijn proxies tegen hen in het zadel te helpen.

Obama's beleid begon met een poging om Iran, de Moslimbroederschap, Hezbollah en andere Iraanse proxies te presenteren als "rationele" of "pragmatische" krachten waarmee de Verenigde Staten deals konden sluiten. In het geval van Hezbollah was een van de grote propagandisten voor de herverpakkingscampagne Obama's senior adviseur en latere CIA-chef John Brennan. In 2010, bijvoorbeeld, hield Brennan vol dat Hezbollah "een zeer interessante organisatie" was, die gematigden en extremisten had, die was geëvolueerd vanuit een "puur terroristische organisatie".

Zoals Libanon-expert Tony Badran door de jaren heen nauwgezet heeft opgetekend, baseerde Obama zijn "oorlog tegen ISIS" op samenwerking met zowel Iraanse strijdkrachten in Irak en Syrië als Hezbollah strijdkrachten in Syrië en Libanon. In die "oorlog" vocht de LAF onder Hezbollah-commando. In minstens één gevecht werkten Amerikaanse special forces samen met de LAF onder Hezbollah-commando.

Obama's steun voor Iran en Hezbollah zorgde voor effectieve immuniteit voor beide tegen Israëlische agressie. Israël was immers de bron van instabiliteit, omdat het te machtig was. Als Israël het groeiende raketarsenaal van Hezbollah zou aanvallen, of zijn in de strijd geharde terreurtroepen voor de deur van Israël, dan zou Israël het "evenwicht" nog gruwelijker verstoren. Erger nog, het zou de "hardliners" in Hezbollah versterken tegen de "pragmatici."

Donald Trump deed een paar zwakke pogingen om het Libanonbeleid van Obama in overeenstemming te brengen met de realiteit, maar hij was niet succesvol. Na tien jaar waren de hersenspinsels van Rice en Obama niet een vlieg in de zalf voor het Amerikaanse Libanonbeleid. Ze waren zelf de zalf. Zonder afstand te doen van 1701, dat gebaseerd was op een misleidende bewering van de militaire superioriteit van de LAF ten opzichte van Hezbollah en het bestaan van een onafhankelijke Libanese staat die niet onder controle stond van Hezbollah, zou er geen manier zijn om het Amerikaanse beleid in overeenstemming te brengen met de realiteit. Omdat Trump dat karretje niet omver wilde gooien, verdubbelde hij uiteindelijk de waanzin door de Amerikaanse financiering van de LAF en de ISF uit te breiden, terwijl hij lippendienst bewees aan het recht van Israël om te vechten tegen Hezbollah, die beide controleert.

Dit brengt ons bij president Joe Biden. Biden voerde het beleid van Obama opnieuw in en breidde het uit. Hij besloot dat de beste manier om Libanon te "stabiliseren" - dat wil zeggen, Hezbollah sterker te maken - is door het land te voorzien van vaste inkomsten. Dus vorig jaar maakte Hochstein gebruik van de politieke instabiliteit van Israël om dat doel te bereiken. Hij dwong de interim-regering van Israël onder leiding van Yair Lapid om akkoord te gaan met een overeenkomst om de zeegrens van Israël met Libanon af te bakenen, die volledig gebaseerd was op de juridisch ongefundeerde aanspraken van Hezbollah op soevereine Israëlische territoriale wateren en Israëlische economische wateren.

Dat brengt ons bij Hochsteins plan voor het afbakenen van Israëls landgrens met Hezbollah. Toen Israël zich in 2000 terugtrok uit zijn veiligheidszone in Zuid-Libanon, stelden de Verenigde Naties vast dat Israël zich volledig had teruggetrokken tot aan zijn grens. Hezbollah, erop gebrand om een casus belli te behouden, verwierp de vaststelling van de VN en legde claims voor op 14 punten binnen soeverein Israëlisch grondgebied. Het aanbod van Hochstein betekent dat het standpunt van de VS is dat Israëls soevereine grondgebied kan worden wegonderhandeld, en inderdaad, de VS steunen het feit dat Israël zijn soevereine grondgebied wordt ontzegd.

Zoals Libanon's Al Akhbar vorige week meldde, omvat het aanbod van Hochstein dat Israël "alle betwiste punten in het voordeel van Libanon opgeeft, met inbegrip van de terugtrekking uit het noordelijke deel van Ghajar en sleutelposten in de bezette Shebaa Farms, op voorwaarde dat de zaak in twee fasen wordt uitgevoerd: de Libanese identiteit van deze gebieden verklaren en ermee instemmen dat de VN er militair, veiligheids- en sociaal toezicht op houdt tot er een andere politieke situatie ontstaat".

"Shebaa Farms" is de Libanese term voor de berg Dov, een strategische locatie langs de grens van Israël met Syrië in de Golan Hoogvlakte. De Verenigde Staten erkenden de Israëlische soevereiniteit over de berg Dov in 2020.

In ruil voor de overdracht van zijn soevereine land aan de Libanese gevolmachtigde van Iran, zou het plan van Hochstein inhouden dat Hezbollah verklaart dat het zich houdt aan resolutie 1701 van de VN-Veiligheidsraad, waar het zich natuurlijk nooit aan zal houden.

Israël staat niet te popelen om een front met Libanon te openen, tenminste niet voordat het Hamas in de Gazastrook grotendeels heeft verslagen. Voor zo'n oorlog zal het grootste deel van de IDF-troepen van het zuiden naar het noorden moeten worden verplaatst, waardoor de huidige krachtsverhouding tussen de twee fronten wordt omgekeerd. Maar het is duidelijk dat Israël de oorlog niet kan beëindigen zonder dat te doen. Dit plaatst de relaties tussen de VS en Israël op een ramkoers die alleen kan worden afgewend als de Verenigde Staten hun waanideeën over Libanon laten varen.

Bron: Israel’s survival clashes with America’s Lebanon delusions - JNS.org