Leven en leren?

Door Hal Lindsey - 30 april 2023

Het belonen van luiheid en onverantwoordelijkheid... het vieren van zonde... het prijzen van wetteloosheid... het binden van de handen van wetshandhavers... het aanmoedigen van analfabetisme... het geven van controle over alles aan een paar arrogante mensen... het leren van kinderen om gevoelens boven feiten te vertrouwen en hen vervolgens te leren hoe en wat te voelen.... Deze dingen gebeuren nu, maar ze zijn ook eerder gebeurd - herhaaldelijk. De mensheid lijkt van plan de geschiedenis te herhalen, zelfs als de lessen duidelijk lijken.

Vele jaren geleden had het kabeltelevisiekanaal TV Land een bijzonder memorabele reclame voor Leave It to Beaver. De omroeper vroeg: "Waarom leert de Bever nooit zijn lesje? Hij heeft vaak zijn lesje geleerd. Hij belooft zijn les te onthouden. Maar de volgende dag is hij zijn les vergeten. Negeert hij met opzet zijn les? Niet echt."

Toen lieten ze de "binnenkant" van Bever's hoofd zien - een klein brein omgeven door veel lege ruimte. We zien het woord "Les" zijn hoofd binnenkomen via zijn linkeroor. De verteller vertelt ons wat er gebeurt. "Nieuw bewijs suggereert dat Bever's les één oor ingaat, een paar seconden rond zijn hoofd zweeft, maar geen contact heeft met zijn hersenen, voordat hij er aan de andere kant van zijn schedel weer uitkomt."

De les gaat het ene oor in en het andere weer uit - en dat, vrienden, is de menselijke toestand.

In De Planeet die Aarde heette stelde ik de vraag: "Leven en leren we echt?" Het antwoord is dat, net als de jonge Beaver Cleaver, de lessen gewoon rond onze lege hoofden lijken te stuiteren, en er dan aan de andere kant weer uitkomen zonder contact te maken met onze hersenen. We onthouden technologische lessen, maar collectief hebben mensen de neiging om morele waarheden te vergeten.

Op dit moment lijkt de maatschappij zich in een bijzonder leeghoofdige fase te bevinden. Toen de Sovjet-Unie begin jaren negentig instortte, grapten mensen dat de enige echte communisten in de wereld bij de Amerikaanse universiteiten zaten. We hadden die grap serieuzer moeten nemen.

Tegenwoordig lachen mensen met de uitdrukking "goddeloos communisme". Ze vergeten dat de meeste communistische landen officieel atheïstisch zijn. Het resultaat is precies wat je zou verwachten. De staat wordt een god. Individuen vallen onder haar verpletterende wielen.

Ze leren de jongeren dat het volgen regels niets waard zijn. Ze financieren de politie en moedigen minachting voor wet en orde aan. Dit leidt onvermijdelijk tot chaos en terreur. In hun angst voor anarchie roepen mensen al snel om meer politie met minder beperkingen, en om steeds dwingender wetten. Ironisch genoeg is de snelste weg naar een politiestaat de ontmanteling van de rechtshandhaving.

Denk aan het patroon van Romeinen 1:18-32. "De toorn van God is geopenbaard tegen allen... die in ongerechtigheid de waarheid onderdrukken....". Hoewel ze God kenden, eerden ze Hem niet.... Terwijl zij beweerden wijs te zijn, werden zij dwazen.... Daarom gaf God hen in de begeerten van hun hart over aan onreinheid.... Zij ruilden de waarheid van God in voor een leugen.... God gaf hen over aan vernederende hartstochten.... Zoals zij God niet meer wilden erkennen, gaf God hen over aan een verdorven geest."

Als samenleving zijn we al een heel eind op deze weg. Maar dit is niet de tijd voor wanhoop. Zij die God nog liefhebben en zijn woord respecteren zijn niet hulpeloos. Zijn beloften blijven waar. Hij zorgt nog steeds. We wandelen in Zijn kracht. Hopelijk leert Zijn volk de les. We moeten de dingen doen op Zijn manier en in Zijn kracht.

Bron: Hal Lindsey